.Το θρησκευτικό μάρκετινγκ των τζιχαντιστών

Με την πρώτη επίσκεψη του Κλίντον στο Βιετνάμ το 2000, σκοτώθηκε ο μύθος του ήρωα Χο Τσι Μινχ. Με την πρώτη επίσκεψη του Ομπάμα στην Κούβα την περασμένη βδομάδα, σκοτώθηκε ο μύθος του ήρωα Τσε Γκεβάρα. Οι ασυμβίβαστοι οπαδοί της ιδεολογικής καθαρότητας έπαψαν να εμπνέονται από τα ινδάλματα της κομμουνιστικής θρησκευτικής τελεολογίας. 

Το κενό έρχεται να καλύψει η θρησκεία του Αλλάχ. Οπως κάθε θρησκεία, το Ισλάμ διαβεβαιώνει για τη νομοτελειακή επικράτηση του «καλού». Ομως, ούτε ο Μαρξ, ούτε τα Ευαγγέλια, ούτε το Κοράνι μιλούν για εχθρούς που πρέπει να εξοντωθούν, διότι εμποδίζουν την επικράτηση του «καλού». Αυτοί εφευρίσκονται αργότερα, από τους «συνεπείς» ορθόδοξους συνεχιστές. 

Οση σχέση με τον μαρξισμό έχουν οι μπαχαλάκηδες που μουντζουρώνουν τα κτίρια και τις ταμπέλες της Τροχαίας, άλλη τόση έχουν με το Ισλάμ οι 5.000 Ευρωπαίοι που στρατολογήθηκαν από τους τζιχαντιστές. Καθένας απ’ αυτούς στρατολογήθηκε για δικούς του λόγους, ωστόσο μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιες κατηγορίες: ανθρώπους ανασφαλείς, ανικανοποίητους, ανθρώπους που τους λείπουν οι στόχοι στη ζωή, ανθρώπους με προβλήματα σεξουαλικά, ή με ναρκωτικά ή με το αλκοόλ. 

Διαθέτει η Ευρώπη τέτοια ανθρωπάκια, που τρέχουν στους τζιχαντιστές διότι μέσα σε μια μέρα μεταβάλλονται από απόκληροι σε πρόσωπα σημαντικά, με εξουσία στη ζωή άλλων (που πριν εισέπρατταν την περιφρόνησή τους). Μεταβάλλονται σε πολεμιστές του θεού. Λίγο τους ενδιαφέρει ποιανού θεού. Αρκεί να μπορούν να εκδικούνται καταστρέφοντας.

Οσο οι τζιχαντιστές δεν είχαν εξουσία, τα πράγματα ήσαν απλά. Η ηγεσία διατηρούσε τις πελατειακές σχέσεις με τους οπαδούς, φανατίζοντάς τους με τζάμπα τυχοδιωκτισμό. Τώρα που έγιναν κυβέρνηση «πρώτη φορά τζιχαντιστών», βρέθηκαν στην υποχρέωση να χρηματοδοτήσουν και να διοικήσουν το κράτος τους.

 Ετσι, αναγκαστικά βάζουν φόρους και έρχονται σε διαπραγμάτευση με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία για επιχορήγηση και με άλλους για να πουλήσουν τις αρχαιότητες, το πετρέλαιο και ό,τι άλλο πλιατσικολογούν. Επειδή αυτά απέχουν από την «επαναστατική καθαρότητα», προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κριτική των πιστών τους με επιθέσεις όπως του Παρισιού (130 νεκροί) και των Βρυξελλών (35 νεκροί). 

Οι αριθμοί αυτοί ωχριούν μπροστά στους –κατά ορισμένους– 100.000 μουσουλμάνους που εξολοθρεύθηκαν από τους τζιχαντιστές. Συνεπώς, οι επιθέσεις στην Ευρώπη και οι υπερφίαλες απειλές ότι θα αλλάξουν την όψη της δεν είναι παρά θρησκευτικό μάρκετινγκ για εσωτερική κατανάλωση. Μοιάζουν με τα υπερφίαλα του ΣΥΡΙΖΑ, που κι αυτός θα άλλαζε την Ευρώπη. 

Στην πραγματικότητα ο κύριος στόχος, αυτοί τους οποίους πολεμούν στο έδαφος, είναι αποκλειστικά μουσουλμάνοι: Σιίτες, Κούρδοι, στρατός του Ασαντ. Η Ευρώπη λοιπόν δεν εξασφαλίζει την ασφάλειά της με τον αντι-ισλαμισμό ή με την άνοδο της ακροδεξιάς. Αντίθετα, έχει να χάσει τη συνοχή της, τα κεκτημένα της και τις αρχές της, ιδιαίτερα όταν επιφυλάσσει στα θύματα των τζιχαντιστών υποδοχή όπως αυτή στη Βέροια.  

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΟΥΣΕΤΗΣ