.Στο «κλίμα των ημερών»

Με γνώμονα τον τζίρο που επωφελείται από το όνομά τους, δεν χωράει αμφιβολία ότι ο κυριολεκτικά ουρανοκατέβατος Αϊ-Βασίλης νικάει άνετα τον Αγιο Βαλεντίνο, έναν υποτιμητικά εννοούμενο ουρανοκατέβατο, μια και στο ανατολικό εορτολόγιο τον πρόσθεσε η αγορά. 

Αποχριστιανισμένος είναι βέβαια ο κοκκινοντυμένος παππούς, με μηδαμινή σχέση με τον εκ Καππαδοκίας ιεράρχη, πάντως και βαθύτερα στον χρόνο πάει ο θρύλος του, αναμειγνύοντας Ανατολή και Δύση, αλλά και πολύ περισσότερες ημέρες έχει στη διάθεσή του για να διευρύνει τη συναισθηματική και οικονομική του επικράτεια, μια και τον βλέπουμε στα μπαλκόνια ήδη από τον Νοέμβριο, και μάλιστα σχεδόν από το ξεκίνημά του πια. 

Επιπλέον, γεγονός καθοριστικό, η κινηματογραφική βιομηχανία, ένας οικουμενικής αίγλης κατασκευαστής παραμυθιών που υποκαθιστά τους παππούδες και τις γιαγιάδες, κι από κοντά η τηλεοπτική, ασχολήθηκαν πολύ πιο νωρίς μαζί του, χρησιμοποιώντας δε και λίγη ξεθυμασμένη λογοτεχνία, κατόρθωσαν να εισαγάγουν και να επιβάλουν τη φιγούρα του ακόμα και στην τεράστια αγορά των μη χριστιανικών χωρών. 

Μια φιγούρα-σύμβολο του «κλίματος των ημερών», που πάει κι έρχεται σε στόματα και γραφίδες, ανταγωνιζόμενη το «πνεύμα των Χριστουγέννων»· δύο φρασίδια που επιχειρούν, πιθανόν μάταια, να εμπλουτίσουν με κάτι ευγενέστερο υποθέσεις καταναλωτισμού.

Εχει τα καλά του και τα κακά του το «κλίμα των ημερών», τα παλιά και τα νεότερα, τα γηγενή και τα εισαγόμενα. Την αναλογία των γνωρισμάτων αυτών την προσδιορίζει κανείς κατά τις πάγιες αντιλήψεις του αλλά και κατά την περιστασιακή του διάθεση.

 Πολλοί απολαμβάνουν την εορταστική ατμόσφαιρα, ακόμα κι αν αναγνωρίζουν τον πλασματικό χαρακτήρα της, και την περιμένουν εναγωνίως, παρότι και το «δώρο» ή ο δέκατος τρίτος μισθός συγκαταλέγεται πια στις αναμνήσεις ή στους αστικούς μύθους. Αρκετοί είναι όμως και όσοι δηλώνουν αλλεργικοί στην κατασκευασμένη υπερβολή και παραφορά, στον όλο γλυκερό πληθωρισμό. 

Κι αυτό ανεξάρτητα από τα οικονομικά τους, ανεξάρτητα επίσης και από την πιθανότητα να επιμένουν σε μια παπαδιαμαντική θέαση και βίωση των πραγμάτων, ίσως ανέφικτη πια.
Αλλοι πάλι, για να μείνουμε σε ένα νεότερο έθιμο που τη διάδοση και την εμπέδωσή του τις ευνόησε ιδιαίτερα η τηλεόραση, δηλώνουν αλλεργικοί στην εορταστική κατάχρηση της μαντινάδας. 

Το ’χουν το δίκιο τους, αν κρίνουμε από τα άνευρα δίστιχα που απευθύνουν σε μέλη της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας ορισμένοι εθιμικοί επισκέπτες τους, βρακοφόροι ή μη, κομίζοντας στην πρωτεύουσα τη νησιωτική συνήθεια έμμετρης υποδοχής επισήμων. 

Το ζητηματάκι αυτό είναι της κοινωνιολογίας, όχι της φιλολογίας. Δεν συντρέχει λόγος να αδικείται μια σπουδαία ποιητική παράδοση για τις ανάγκες της κολακείας και μόνο ή της επίδειξης. Στο κάτω κάτω, αν ήταν μόνο η ρίμα της η έρμη η μαντινάδα, ε, θα μαντιναδολόγαγε σύμπασα η Ελλάδα. Παλιό δίστιχο... 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.Τα πάντα για την καρέκλα

Είναι εξαιρετικά εξοργιστικό, σε σημείο που όταν τα διαβάζεις να σου έρχεται να σπάσεις τον υπολογιστή ή όταν τα βλέπεις την τηλεόραση. Αφού εξευτελίστηκαν με τέτοιο τρόπο με την πρωτοφανή επιστολή του Τσακαλώτου, συνεχίζουν την κοροϊδία του ελληνικού λαού.

Διαβάστε τι λέει σε non paper η κυβέρνηση: 1.600.000 χαμηλοσυνταξιούχοι πήραν εφάπαξ τη 13η σύνταξη. Οι μόνοι που είπαν όχι στους χαμηλοσυνταξιούχους ήταν ο Κυριάκος Μητστοτάκης και η ΝΔ μετά από οδηγίες.

Λίγες ώρες νωρίτερα, ο υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης, κατά την διάρκεια παράδοσης τμήματος της Ιονίας οδού δήλωσε πως: «Καταφέραμε με το πλεόνασμα με το οποίο υπήρχε και χωρίς να επηρεαστεί καθόλου το πρόγραμμα, να δώσουμε την 13η σύνταξη, όπως είχαμε υποσχεθεί στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, σε αυτούς που έχουν εισοδήματα κάτω από 850 ευρώ το μήνα».

Κι όμως, η επιστολή Τσακαλώτου μιλά ξεκάθαρα για εφάπαξ βοήθημα, δηλαδή δεν θα ξαναδοθεί ή αν συμβεί κάτι τέτοιο θα ερωτηθεί ο... κυβερνήτης της Ελλάδας, Σόιμπλε.

Με απλά λόγια ενώ η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει 13η σύνταξη κι ότι το βοήθημα δόθηκε άπαξ, συνεχίζει να παίζει με το μυαλό των Ελλήνων. Αφήνουν να εννοηθεί ότι πρόκειται για 13η σύνταξη την οποία θα πρέπει να περιμένουν και τον επόμενο Δεκέμβρη του 2017 οι συνταξιούχοι. Τεράστια κοροϊδία, ένα απίστευτο ψέμα από τους πολιτικούς απατεώνες.

Ο μπάρμπα Αλέκος γνωρίζει ότι η επιστολή Τσακαλώτου, το... πιστοποιητικό τροϊκανών φρονημάτων δεν επιτρέπει τέτοια σύνταξη, αντιθέτως δεν αποκλείονται μειώσεις στις συντάξεις προκειμένου να καλυφθούν πιθανές απώλειες στο πλεόνασμα.

Κι όμως, προκλητικά και εξοργιστικά συνεχίζουν το ψέμα. Είναι άθλιοι και δείχνουν ότι θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα για να κρατηθούν στην εξουσία.

.«Ξετσίπ(ρ)α»... χωρίς όρια

Τις τελευταίες ώρες στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία διακινείται μια ακόμη είδηση – βόμβα. Από αυτές που συγκλονίζουν το πανελλήνιο, παρά το γεγονός ότι το εργάκι το έχουμε ξαναδεί. Φημολογείται ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένος με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο για το περιεχόμενο και το ύφος της επιστολής, της δήλωσης μετανοίας δηλαδή της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές.

Κάποιοι «ποντικοί» της κυβέρνησης λένε ότι ο πρωθυπουργός είναι δύσθυμος και ότι κούνησε και το δεξί του φρύδι. Σας θυμίζει κάποιον άλλον πρωθυπουργό που έδειχνε την οργή του με τον τρόπο αυτό;

Εν πάση περιπτώσει ο Τσίπρας, λένε οι πηγές που ξέρουν καλά από κυβερνητικό ρεπορτάζ, εξοργίστηκε με τον υπουργό του και με την έκταση που πήρε το θέμα. Αλλά και από το γεγονός ότι πρώτο αποκάλυψε την επιστολή το Βήμα του Ψυχάρη με αποτέλεσμα να αναγκαστεί η κυβέρνηση να την δώσει στη δημοσιότητα κάνοντας επίθεση στη ΝΔ.

Μετά από όλα αυτά ο Μπαμπινιώτης θα έπρεπε να εντάξει στο λεξικό του μια ακόμη λέξη «Ξετσίπ(ρ)α» χωρίς όρια. Το παιχνίδι που παίχθηκε και το πρώτο εξάμηνο του 2015 φαίνεται ότι πάει να στηθεί και τώρα. Όταν ο Βαρουφάκης... έκανε του κεφαλιού του και δρούσε μόνος του ο άτεγκτος πατριώτης πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκανε πέτρα την καρδιά και τον καρατόμησε. Παρ' ότι μερικές ημέρες πριν έτρεχε μαζί του στον Εθνικό Κήπο για να δείξει πόσο αγαστή είναι η σχέση τους.

Όμως, όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι το σχέδιο Β, η χρεοκοπία της Ελλάδας και η επιστροφή στη δραχμή ήταν συναποφασισμένο. Και ο Τσίπρας γνώριζε τι σχεδίαζε ο Βαρουφάκης, και τον παρότρυνε μέχρι τον Απρίλιο του 2015. Όταν κατάλαβε ότι τον περίμενε το... Γουδή, έκανε πίσω και άδειασε τον υπουργό του. Αυτή είναι η αλήθεια κι έχει γραφτεί στην ιστορία.

Το ίδιο πάει να κάνει τώρα ο Τσίπρας. Μια επιστολή που δεν έχει ξανασυμβεί σε χώρα, ακόμη και της... Υποσαχάρειας, η οποία δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, που δέχεται τα εξωφρενικά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και αφήνει ορθάνοιχτα παράθυρα για νέα μέτρα, πάει να γίνει δήθεν «κόντρα» Τσίπρα – Τσακαλώτου. Αν αληθεύουν οι φήμες περί οργής του πρωθυπουργού ώστε στη δύσκολη στιγμή ο υπουργός να γίνει η «Ιφιγένεια» για να γλιτώσει ο πραγματικός «εγκέφαλος» της σπείρας που μας κυβερνά, τότε το 2015 και η ξεφτίλα του ξαναστήνεται με μεθοδικό τρόπο.

Ο κόσμος θα ξαναφάει τον σανό του πρωθυπουργού που δήθεν δεν ήξερε και βρέθηκε προ εκπλήξεως;

.Θα γίνουν άραγε εκλογές;

Το ερώτημα αν θα γίνουν εκλογές , αιωρείται καιρό τώρα αναζητώντας απάντηση. Υπάρχει απάντηση; Ασφαλώς. Υπάρχει κανένας που δεν βλέπει ότι ο Α. Τσίπρας ακολουθεί διπλή τακτική; Από την μία δέχεται τα πάντα, δίνοντας τα πάντα στους δανειστές- εταίρους.

Εμφανίζει ως μεγάλο κατόρθωμα την μείωση του χρέους κατά 45 δις. ευρώ περίπου με ορίζοντα …το 2060 και δέχεται θηριώδη πλεονάσματα 3,5% για σειρά ετών. Δίνει εξετάσεις νομιμοφροσύνης προς τα έξω. Θα ήθελε να κλείσει την Β΄αξιολόγηση και να ενταχθεί στην ποσοτική χαλάρωση αγοράζοντας πολιτικό χρόνο παραμονής στην εξουσία...

 Ταυτόχρονα , ανακοινώνει στο εσωτερικό της χώρας ότι θα μοιράσει 617 εκατομ.ευρώ στους συνταξιούχους θεωρώντας ότι απευθύνεται σε ανόητους ,αφού μόνο οι περικοπές του ΕΚΑΣ τα έτη 2016-2017 ανέρχονται σε 587 εκατομ.ευρώ, ενώ στην δήθεν αριστερή διετία πετσοκόφτηκαν οι συντάξεις κατά 2,5 δις.ευρώ και το 2017 θα μειωθούν κατα άλλο 1 δις. ευρώ ! Πανικόβλητος προσπαθεί να σταματήσει την δημοσκοπική κατακρήμνιση του ΣΥΡΙΖΑ , περιπλέκοντας όμως την πορεία της αξιολόγησης . Έξω υπάκουος , μέσα αθεράπευτος λαικιστής . Έτοιμος για όλα..

Κι όμως, τολμάει να θέτει διχαστικά διλήματα του στυλ « με ποιον ειστε, με τον Σόιμπλε η με τον λαό;». Τολμάει να μιλάει για υπάκουους , που δεν θα αφήσει στα χέρια τους την χώρα ! Αυτά τα λέει ο άνθρωπος που από αντιμνημονιακός αποδείχτηκε ο πιο μνημονιακός απ΄όλους, ο Πρωθυπουργός που ευθύνεται για το τρίτο Μνημόνιο, για τα capital controls , για την ζημιά 85 δις.ευρώ στην χώρα των περυσινών θεατρινισμών που βαφτίστηκαν υπερήφανη διαπραγμάτευση , ο πολιτικός που δέχτηκε την υποθήκευση όλης της ακίνητης περιουσίας της χώρας για 100 χρόνια !

Είναι φανερό ότι είναι πανικόβλητος και γι αυτό ξύπνησε και πάλι ο τυχοδιωκτισμός που τον χαρακτηρίζει , η τάση του να διχάζει τον λαό κάθε φορά που οδηγείται σε αδιέξοδο .Παίζει και πάλι το περυσινό έργο που μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού και πάντως σε ένα Μνημόνιο που λίγους μήνες πριν δεν χρειαζόταν.

Ξεχνάει, ότι το ίδιο πολιτικό,επικοινωνιακό κόλπο , δεν πιάνει πάντα και πως πάνω από το 80% της κοινής γνώμης έχει αρνητική άποψη πια για την πολιτική αυτής της περίεργης αριστεροδεξιάς Κυβέρνησης . Ωστόσο, ο πανικός οδηγεί συχνά σε επικίνδυνους ταχτικισμούς και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουν οι πραγματικές ευρωπαικές, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις.

Η χώρα δεν μπορεί να ξαναζήσει ένα νέο δράμα που ίσως αποδειχθεί και μοιραίο.

.Και όλα αυτά για τον… ΕΝΦΙΑ!

Δυο χρόνια βουτηγμένοι στον βούρκο ως τον λαιμό, έτοιμοι να πνιγούμε για τα καλά, κι ορισμένοι ακόμη αβαντάρουν τον λαοπρόβλητο Αλέξη, το χαμογελαστό παιδί που θα σήκωνε το λάβαρο της επανάστασης και θα απελευθέρωνε την Ελλάδα και την Ευρώπη από τα νύχια των τοκογλύφων.

Ένας Αλέξης που κάποτε ανέβαινε στα «τραχτέρια» χειροκροτούμενος από τους αγρότες, αγκάλιαζε και φιλούσε συνδικαλιστές, έβγαινε σέλφις με διάφορες σεληνιασμένες κυράτσες (σε κλιμακτήριο), και γενικά προσπαθούσε να δείξει ότι αυτός είναι ο φίλος και η φωνή του λαού… και όχι οι φασίστες σαμαροβενιζέλοι, που στα τέσσερα υπογράφουν την θανατική μας καταδίκη. Και ο σοφός λαός για μια ακόμη φορά μάσησε τον σανό του…

 Ποιος λοιπόν Αλέξης; Αυτός που δυο μόλις χρόνια μετά, κρύβεται ταμπουρωμένος στο αποκλεισμένο από κλούβες των ΜΑΤ (που θα τα καταργούσε) μέγαρο Μαξίμου, γράφει στα τέτοια του τους αγρότες, αρνείται να δεχτεί γραπτό αίτημα από συνδικαλιστές (βλ. αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης), πόσο μάλλον να τους συναντήσει, η φρουρά του προπηλακίζει άσχετους πολίτες που τον φωτογραφίζουν με το κινητό τους, τα βάζει με τους δημοσιογράφους, και κόβει το ΕΚΑΣ από τους χαμηλοσυνταξιούχους, στους οποίους κάποτε (σαν χθες) υπόσχονταν αυξήσεις, και 13^ες συντάξεις.

Και άντε εγώ ο ποταπός τα έγραφα από την αρχή, και από πιο πριν μάλιστα, διότι το είχα δει το έργο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για έναν ημιμαθή καπάτσο πολιτικάντη, με μόνη εμπειρία τους τους εκβιασμούς σε καθηγητές, και τις καταλήψεις για περισσότερες αδικαιολόγητες απουσίες στα σχολεία. Οι υπόλοιποι όμως; Πως την πάτησαν έτσι;

Και άντε καλά όλοι εκείνοι οι απολιτίκ σαχλαμάρες που επί δεκαετίες το μόνο που τους άγγιζε ήταν το που θα πάνε το βράδυ για να ρίξουν τις γαρδένιες τους και να πιουν τα μαύρα Τζόνι.

Ή οι άλλοι, που επειδή το Πασόκ κυριαρχούσε επί δεκαετίες, ήταν το μόνο όχημά τους για γρηγοράδες και αρπαχτές, οπότε εντάχθηκαν σε αυτό δηλώνοντας σοσιαλιστές (τρομάρα τους).

Καταλαβαίνω επίσης απόλυτα όλους τους ιδεοληπτικούς αριστερούς, που παρά τις κοσμογονικές αλλαγές στον πλανήτη, εκείνοι έμειναν κολλημένοι στο κομμουνιστικό όραμα, αρνούμενοι να δεχτούν την πραγματικότητα, και κλείνοντας τα μάτια στην δυστυχία που επέφερε στους λαούς του το κάθε κομμουνιστικό καθεστώς.

Καταλαβαίνω ακόμη ακόμη και τους ελληναράδες δεξιούς, αυτούς που μέσα στην θολούρα τους πιστεύουν ότι κάποιοι μας ψεκάζουν, και οι οποίοι στοιχήθηκαν πίσω από τον συγκαμένο μπούλη για να σκίσει τα μνημόνια, και να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια. Τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν. Άσχετα αν σήμερα τους λυπάμαι πραγματικά, ως αξιοθρήνητα ανθρωπάκια που κατάντησαν το δεκανίκι ενός γιαλαντζί αριστερού κομΟνιστή, μπας και γλύψουν κανένα κοκαλάκι.

Όλους τους παραπάνω τους καταλαβαίνω. Η κρίση επέφερε σαρωτικές αλλαγές στα πάντα όλα, ακόμη και στην καθημερινότητά μας, οπότε αν κάποιος δεν έχει τα ανάλογα πνευματικά εφόδια, πνίγεται κυριολεκτικά και καταντάει (άθελά του) πράκτορας του χάους, ένας ακόμη χρήσιμος ηλίθιος δηλαδή, που προμοτάρει το νέο μεταμοντέρνο Πασόκ, τον σημερινό σύριζα, που στην πλειονότητά του αποτελείται από άλλοτε δευτεράντζες του Σημίτη, σημερινούς υπουργούς και μεγαλοστελέχη, που πέρα από την προσωπική τους κονόμα, δεν νοιάζονται για τίποτα άλλο…

Τους μόνους που δεν καταλαβαίνω είναι όλους εκείνους, τους δήθεν δεξιούς νεοδημοκράτες, που όσο τα πράγματα πήγαιναν πρίμα, δήλωναν με στόμφο τα πολιτικά πιστεύω τους και ψήφιζαν την Νέα Δημοκρατία. Άλλος επειδή οι αντάρτες σκότωσαν τον παππού τους, άλλος επειδή θεωρούσε τον εαυτό του «καπιταλιστή», άλλος διότι η ΟΝΝΕΔ είχε πιο περιποιημένα γκομενάκια, και πάει λέγοντας…

Έλα όμως που όλη η «ιδεολογία» τους κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος μόλις το αυγό μπήκε στον κώλο, και μόλις η χώρα χρειάστηκε να εισπράξει για πρώτη φορά φόρους, τέλη, εισφορές, και έκτακτα χαράτσια. Εκεί, οι νεοδημοκράτες αυτοί ξέχασαν το παρελθόν τους, και άρχισαν να σιγοντάρουν τους «νεομπολσεβίκους» για να … γλιτώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Με αποτέλεσμα να ζούμε τώρα όλο αυτό το μπάχαλο, όπου κανείς, όσο σοφός κι αν είναι, δεν ξέρει που θα μας οδηγήσει.

Με τον Αλέξη στο τιμόνι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Δραχμή, grexit, συσσίτια, ακόμη και πλήρης σομαλοποίησή μας. Γιατί; Διότι κάποιοι (θα το ξαναπώ) δεν ήθελαν να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ στο δυαράκι ή στο εξοχικό τους…

Αυτά τα απόνερα ζούμε σήμερα, ημέρες Χριστουγέννων, χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.

Τις ευχές μου τέκνα μου… και σε ανώτερα. Την επόμενη φορά μη διστάσετε να ψηφίσετε τον Μιχαλολιάκο… κι αυτός θέλει να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, μαζί με πολλά άλλα ακόμη…

.Χριστούγεννα με δανεικά…

Χριστούγεννα. Σα μεγαλοβδομάδα είναι. Ούτε καν το εορταστικό πήξιμο στους δρόμους. Μόνο ότι έχει σχέση με φαγητό κινείται. Είναι το τελευταίο που απέμεινε. Η επιβίωση. Τρώω, άρα υπάρχω. Τα παλιά μεγαλεία έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια, αλλά σήμερα μας τέλειωσε και η ελπίδα.

 Ο μέσος αφελής πολίτης αυτής της χώρας και ο μέσος παντελώς αγράμματος καταλαβαίνει ότι ο Αλέξης της καρδιάς του δεν κατάφερε να κάνει το γάιδαρο να πετάξει και έχει πέσει σε μαύρη κατάθλιψη. Και δεν βρίσκει πια και κάτι ανάλογο να πιαστεί. 

Ανοίγει το βιβλίο των μικρών εξερευνητών και βλέπει, Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα, Ζωή, Λεβέντη, Ραχήλ, Μιχαλολιάκο, Γκλέτσο, Σώρα, Αλαβάνο και απελπίζεται. Είπαμε είναι αγράμματος, είναι αφελής, αλλά τυφλός δεν είναι. Κόβει τις φάτσες και διστάζει να ταυτιστεί, να ενθουσιαστεί και να πιστέψει πάλι ένα ανάλογο παραμύθι. Κουράστηκε. Το κομμουνιστικό όνειρο απομακρύνεται, μαζί με τα λεφτά. Hοpeless…

  

Ακόμα και το μίσος για το Σόιμπλε έχει καταλαγιάσει. Του το  σερβίρισαν ξανά οι ουτιδανοί στο πιάτο ως γιορτινό γεύμα, αλλά είναι πια τόσο μπαγιάτικο που ούτε οι φανατικοί δεν το ακουμπάνε. Πήγε να το βάλει και η Φώφη ως προσφάι στο τραπέζι τους και αγρίεψαν ακόμα και οι δικοί της. Εντάξει πασόκ είναι οι άνθρωποι, δεν είναι και δημαρίτες.  

Κάπου νισάφι πια, η πλάκα με τις ίσες αποστάσεις. Παλεύουν τα κανάλια, όλα όμως, να τους κρατήσουν στη ζωή, με νύχια και με δόντια, παλεύουν και οι φυλλάδες δημοκρατικές και μη στην ίδια περίπου κατεύθυνση, αλλά η απελπισία είναι πια διάχυτη. Αυτό πάντως να το κοιτάξει ο Κυριάκος. Εν αναμονή πρωθυπουργός είναι και να μην έχει μια εφημερίδα, ένα καναλάκι που να είναι, όχι δικό του, αλλά έστω αντικειμενικό.

Αυτό το μίσος για το Σόιμπλε με έχει απασχολήσει. Μου είπαν οι φίλοι ότι τον μισούμε γιατί είναι ένας ανάπηρος που πέτυχε, που έγινε ο ισχυρότερος υπουργός οικονομικών της Ευρώπης. Νομίζω ότι δεν είναι τόσο σύνθετο. Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε τόσο συνδυαστικές σκέψεις.  Απλά τον μισούμε γιατί είναι ανάπηρος και κυκλοφορεί μπροστά μας.

Ναι, είναι τόσο απλό. Και αυτός που παρκάρει και κλείνει τη ράμπα του ανάπηρου δεν το κάνει απλά από αδιαφορία ή ωφελιμισμό. Το κάνει γιατί θεωρεί απαράδεκτο να κυκλοφορεί ο ανάπηρος. Για μεγάλο μέρος συμπατριωτών μας, ο Σόιμπλε ως ανάπηρος έχει κόμπλεξ, έχει μίσος για τους υγιείς και απεργάζεται κακά πράγματα γι αυτούς. Πόσο μάλλον για μας τους Έλληνες που είμαστε και ωραίοι και υγιείς και μεγαλόψυχοι και ανδρείοι. 

Και σεξουαλικά ενεργοί, κυρίως. Γι αυτό δεν μας σβήνει τα χρέη.  Αυτό του διαμήνυσε και ο πρωθυπουργός μας όταν αναφέρθηκε στην ψυχική του υγεία, εμμέσως πλην σαφώς, τόσο σαφώς που αναγκάστηκε μετά να διαψεύσει.  Γι αυτήν τη δήλωση, ο Τσίπρας πρέπει να τσίμπησε ένα δυο μονάδες. Όχι για τα λεφτά που μοίρασε στους συνταξιούχους. Για τη σπόντα στο Σόμπλε. 

Ωστόσο ο μέσος πολίτης είναι ακόμα επικίνδυνος. Επειδή είναι μέσος. Απελπισμένος όχι οργισμένος, αλλά επικίνδυνος. Τον φαντάζεσαι στην κατάσταση που είναι να ψηφίζει για Grexit ή remain; Γιατί μη μου πεις ότι ελπίζει πλέον στον Κυριάκο και τον ορθολογισμό; Στην ανοικτή κοινωνία και το φιλελευθερισμό. Που και ποιος του έμαθε του Έλληνα να σκέφτεται ορθολογικά και να αγαπά την ελεύθερη αγορά; 

Εμείς, εγώ και οι η γενιά μου που βγήκαμε από τα πανεπιστήμια κάτι πίσω κάτι μπρος από το 80 μάθαμε τα γράμματα σε όλον τον σημερινό ενεργό πληθυσμό. Και τι του μάθαμε; Μήπως να σέβεται τους νόμους της φύσης και της αγοράς; Μήπως να μετράει και να σκέφτεται πριν αποφασίσει; Μήπως να τιμάει και να προστατεύει τη δημόσια περιουσία; Μήπως να ζητάει αποδείξεις;

Εμείς του μάθαμε ότι,  νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, δηλαδή του εαυτού του και της παρέας του. Να σπάει και να μουτζουρώνει τη δημόσια περιουσία αν νιώθει ότι αδικείται. Να κρύβεται πίσω από τη συλλογική ευθύνη, να βλέπει παντού τσάτσους, ρουφιάνους και πλεκτάνες, να υπερασπίζεται μόνο τα δικαιώματα του και να παραμελεί τις υποχρεώσεις του. Να μισεί τη Δύση, το κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία. Αλλά να αγαπά το χρήμα και την καλοπέραση. Εμείς οι δάσκαλοι αυτά του μάθαμε. Του κάναμε δηλαδή το κεφάλι μουσταλευριά.

Τον πήξαμε και καλώς κάναμε στους ύμνους προς την ελευθερία, αλλά έλα που δεν υπάρχει ένας (1) δάσκαλος που να του είπε ποτέ έστω και ως υπαινιγμό τι συνέβαινε στους «σοσιαλιστικούς παραδείσους». Και θέλουμε σήμερα να καταλάβει ότι τον δουλεύουν; Να ερμηνεύσει τις κολεγιές κομμουνιστών και φασιστών; Να μετρήσει τη θέση του και να σχεδιάσει την πορεία του στον κόσμο; Να επιλέξει τους κατάλληλους ταγούς;

Στρατιές αγραμμάτων φτιάξαμε, έρμαια πολιτικάντηδων, απατεώνων, λαοπλάνων, ουτιδανών.  

Τι γυρεύουμε από όλους αυτούς τους έρμους; Πως τολμάμε να τους επιτιμούμε ως σανοφάγους και βλάκες; Τα παιδιά μας είναι και έχουμε ευθύνη. Ειδικά όλοι εμείς που κάτσαμε στα αριστερά θρανία και νομίσαμε ότι κατέχουμε την πάσα αλήθεια.

Είναι Χριστούγεννα. Να φάμε και να πιούμε καλά. Τρώω και πίνω άρα υπάρχω. Όλα καλά θα πάνε, υγεία να’χουμε.  

.Δηλαδή πότε θα γίνουν εκλογές;

Δηλαδή τι, τώρα δεν θα πάμε σε εκλογές; Σύμφωνα με την κυβερνητική γραμμή ενημέρωσης οι κάλπες θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας. Νέο non paper εξεδόθη τη Δευτέρα στο οποίο επισημάνθηκε πως «παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε με τον πιο εμφατικό τρόπο κατά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και ότι οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019 την επόμενη κιόλας μέρα ο κυριακάτικος Τύπος δημιούργησε μια φανταστική εικόνα, δίνοντας μάλιστα και ημερομηνίες εκλογών».

 Ομως υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Οι πρόωρες εκλογές δεν είναι μόνο στη φαντασία του κυριακάτικου Τύπου όπως θέλει να λέει η ομάδα επικοινωνίας του Μαξίμου. Oλοι τις συζητούν. Και οι όταν κάτι τέτοιο το μελετάς έρχεται, δημιουργούνται αυτές ακριβώς οι φυγόκεντρες δυνάμεις που δεν μπορείς να κρατήσεις τίποτα όρθιο…

 Το ίδιο βράδυ που ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαίωνε «με τον πιο εμφατικό τρόπο»ότι οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019, ένας από τους τακτικούς συνομιλητές του Πρωθυπουργού, ο Βασίλης Λεβέντης της Ενωσης Κεντρώων, έδινε μια άλλη ερμηνεία. Ελεγε ότι με βάση τα όσα άκουσε να λέει ο κ. Τσίπρας στη Βουλή οι εκλογές θα γίνουν σύντομα, ίσως και στις 22 Ιανουαρίου!

«Απ’ ό,τι διεφάνη από την ομιλία του κ. Τσίπρα στη Βουλή, οδηγείται σε σύγκρουση η κυβέρνηση με τους δανειστές και ιδιαίτερα με το ΔΝΤ», δήλωσε μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για τον Προϋπολογισμό ο κ Λεβέντης για να συμπληρώσει: «Σε απόσπασμα της ομιλίας του ο κ. Τσίπρας είπε ότι οφείλουν οι δανειστές να συμμορφωθούν και ότι δεν θα κάνει καμία άλλη υποχώρηση και ζήτησε και από τη ΝΔ να πάρει θέση σχετικά με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ». 

Αρα, κατά τον κ. Λεβέντη οι εκλογές θα έχουν προκηρυχθεί πριν και το τέλος του έτους διότι «επιπροσθέτως, ο κ. Τσίπρας θέλει να αποφύγει το στίγμα του μειοδότη στη διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου για το Κυπριακό».

Αλλά ας πούμε ότι ο κ. Λεβέντης αυτή τη φορά έχει απολέσει το κληρονομικό χάρισμα της προφητείας. Και ας μείνουμε στο non paper: «Η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς νομοθέτηση επιπλέον μέτρων και η κυβέρνηση θα κάνει το αποφασιστικό βήμα για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την επιτροπεία», αναφέρουν οι «κύκλοι» του Μαξίμου, που πλέον είναι πιο γνωστοί και από αυτούς των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το ότι «θα κλείσει η αξιολόγηση» μοιάζει να «κουμπώνει» με αυτά που είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο Reuters ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να «βάλει νερό στο κρασί» της –έτσι το είπε, έτσι σας το λέμε–, δείχνοντας ότι η Αθήνα είναι πρόθυμη να κάνει παραχωρήσεις στα μέτρα που ζητούν οι Ευρωπαίοι. Ως εδώ καλά (λέμε τώρα). Οι κυβερνητικοί βουλευτές έχουν αποδείξει ότι ψηφίζουν ό,τι τους πουν προκειμένου να παραμείνουν και κυβερνητικοί και βουλευτές, να μην πάμε δηλαδή σε εκλογές, και αυτό προβλέπεται να κάνουν και τώρα με το νερωμένο κρασί του κ. Τσακαλώτου.

Αλλα ο υπουργός Οικονομικών είπε και κάτι άλλο στο Reuters. Οτι και οι Θεσμοί πρέπει να κάνουν παραχωρήσεις και προειδοποίησε ότι η έλλειψη ευελιξίας από την πλευρά τους θα μπορούσε να πυροδοτήσει το αντιευρωπαϊκό κλίμα στην Ευρώπη.

Διότι το ζήτημα με το άτιμο το κρασί είναι πόσο νερό του βάζεις. Ενα στάξιμο είναι μια χαρά, περισσότερο δεν πίνεται. Και ίσως να μην ψηφίζεται. Διότι είναι να απορείς αν θα υπάρξει βουλευτής που να έχει ψηθεί ότι μας ρύθμισαν το χρέος και δόθηκε «13η σύνταξη» και να ψηφίσει μέτρα 4,5 δισ. ευρώ που ζητά το ΔΝΤ, δηλαδή νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις ή και ΦΠΑ στη ΔΕΗ που τόσο όμορφα το αποφύγαμε φορολογώντας κατά τα άλλα το σύμπαν, από τον καφέ ως τα τσιγάρα.

Σε αντίθεση άλλωστε με τα όσα διαβεβαιώνουν τα κυβερνητικά non papers, ο κ. Τσίπρας έχει ήδη σκεφτεί τις εκλογές. Ηταν τότε που είχε δύο επιλογές στα τέλη του Οκτωβρίου: η μία κάλπες και ό,τι βγει και η άλλη ανασχηματισμός με πρόσωπα που θα φέρουν το ντιλ με τους δανειστές. 

Επέλεξε, ύστερα και από το τετ α τετ με την Ανγκελα Μέρκελ στις Βρυξέλλες, το δεύτερο: πέταξε τα λεγόμενα «βαρίδια» για να πάρει την αξιολόγηση, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ξέχασε το πρώτο, άλλωστε ο κομματικός Πάνος Σκουρλέτης εστάλη στο υπουργείο Εσωτερικών, έγινε ο ex oficio άνθρωπος της διενέργειας εκλογών. Και άλλωστε ένα νέο τετ α τετ με την Ανγκελα κλείστηκε για την Παρασκευή…

Ανδρέας Στασινός

.Οι γαλάζιοι χειροκροτητές του Τσίπρα!

Οι κολεγιές στην πολιτική είναι σύνηθες φαινόμενο, όπως και οι δημόσιες σχέσεις μεταξύ ιδεολογικών αντιπάλων. Όμως όταν έχεις μείζον θέμα στην περιφέρειά σου και η κεντρική εξουσία ολιγωρεί, καθυστερεί, έχει ιδεοληψίες και αρνείται να λύσει το πρόβλημα δεν πας να χειροκροτείς τον Αλέξη Τσίπρα.

Ο Πρωθυπουργός πήγε στη Νίσυρο, και πέρα από τις προεκλογικές κορώνες και τα όσα είπε για τον Πάνο Καμμένο και τις αναφορές περί…«μπούλη» που μένουν ασχολίαστες, είπε και διάφορα για τα νησιά του Αιγαίου. Από το ασφαλές περιβάλλον της Νισύρου, γιατί δεν είχε τα κότσια να ανέβει πιο πάνω, σε Λέσβο και Χίο, είπε όσα είπε και έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας.

Μόλις τελείωσε την προεκλογικού χαρακτήρα ομιλία του, αισθάνθηκε, όπως φάνηκε από τα τηλεοπτικά πλάνα, άκρως ικανοποιημένος και μάλιστα, αντάλλαξαν ασπασμό με τον δήμαρχο του νησιού, τον παριστάμενο Μητροπολίτη, αλλά και με μια περιφερειάρχη…

Ποια ήταν το τρίτο πρόσωπο που τον ασπάστηκε με ένα πλατύ χαμόγελο; Η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Χριστιάνα Καλογήρου που βρέθηκε στη Νίσυρο, χειροκρότησε τον Πρωθυπουργό, τον ασπάστηκε και όπως φάνηκε καταχάρηκε που ήταν παρούσα. Μόνο που η πρώην βουλευτής της Ν.Δ. που κέρδισε την περιφέρεια με τη στήριξη της Ν.Δ. θα μπορούσε να μην παραστεί, να στείλει μια επιστολή διαμαρτυρίας και να ζητήσει από τον πρωθυπουργό να βρεθεί στο Βόρειο Αιγαίο και να δει τι γίνεται σε Λέσβο και Χίο και όχι όπως πήγε στις 28 Οκτωβρίου στον Αϊ Στράτη…

Και πριν περάσουν μερικές ώρες, ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης είπε από το βήμα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου το βράδυ της Τρίτης, ότι εάν ο Αλ. Τσίπρας θέλει πραγματικά να δει τις επιπτώσεις του προσφυγικού προβλήματος στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ας επισκεφθεί τη Λέσβο και τη Χίο, όπου ξεχειλίζει η οργή για την κυβερνητική ανικανότητα στην καθημερινή διαχείριση των επιπτώσεων του προσφυγικού.

Αυτά δεν τα ξέρει η Χρ. Καλογήρου, που είχε και σύμβουλο στην περιφέρεια, νυν στενό συνεργάτη του Κυρ. Μητσοτάκη και υποψήφιο βουλευτή στη Β΄ Αθηνών;

Αυτές οι δημόσιες σχέσεις διαφόρων της κεντροδεξιάς καλό είναι να τελειώνουν: μια ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας βλέπει θετικά σημεία στον πρωθυπουργό και μιλά πιο διαλλακτικά, μια ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός (πρόεδρος και της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος) που συμμετέχει και στην Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος (!), μια ο πρόεδρος της Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος Κώστας Μίχαλος, κ.α. δημιουργούν λανθασμένη εικόνα και εντείνουν τη σύγχυση…Και με τη Ν.Δ. και δημόσιες σχέσεις με το ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται…

.Οι κατάλληλοι άνθρωποι

Ξέρω ότι οι περισσότεροι περιμένετε σε αυτές τις σελίδες να διαβάσετε για τον Παρασκευόπουλο και τις δηλώσεις του περί καύσης της σημαίας και περί συνεργασιών με μια πιο δημοκρατική(!) Χρυσή Αυγή ή περί εκλογολογίας κ.ο.κ., αλλά, για να είμαι ειλικρινής, βαρέθηκα πια. 

Η τοξικότητα της ελληνικής πραγματικότητας –της πολιτικής ιδίως– με ξεπερνά ώρες ώρες, οπότε όσοι απομείνετε να διαβάσετε τη σημερινή στήλη ετοιμαστείτε για ένα μικρό ταξίδι. Στο τέλος τέλος, μπαίνουμε σε περίοδο γιορτών· ας αναπνεύσουμε λίγο αλλιώς.

Πείτε με, λοιπόν, ονειροπόλο αλλά, αντί για τον Παρασκευόπουλο, εγώ σκέφτομαι τον Αμερικανό Τζον Γκλεν. Ο Γκλεν πέθανε πριν από λίγες ημέρες πλήρης ημερών, στα 95 του. Με τον θάνατό του τελειώνει μια ολόκληρη εποχή που τη δεκαετία του ’60 έγινε γνωστή ως «διαστημική».

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Γκλεν ήταν ο πρώτος Αμερικανός που βρέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, στις 20 Φεβρουαρίου του 1962. Ηταν μια σύντομη πτήση, αλλά ήρθε λίγο καιρό μετά την πρωτιά του Σοβιετικού κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν. Ο Γκλεν έγινε εθνικός ήρωας στην Αμερική του Κένεντι. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν ένας ακόμη κρίκος στο παρθενικό αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα με τον τίτλο «Ερμής». 

Επτά αστροναύτες αποτελούσαν το πρόγραμμά του, με τον Αλαν Σέπαρντ να γίνεται ο πρώτος Αμερικανός στο Διάστημα το 1961 (δέκα χρόνια μετά θα πατούσε και στη Σελήνη).

Με τον θάνατο του Γκλεν έκλεισε ο κύκλος: και οι επτά πρωτοπόροι αστροναύτες του «Ερμή» έχουν πλέον πεθάνει. Ηταν αυτοί που προετοίμασαν το έδαφος για τις προσσεληνώσεις, για το Διαστημικό Λεωφορείο, για τον σημερινό Διαστημικό Σταθμό· χάρη σε αυτούς τους επτά, κάποιοι σήμερα οραματίζονται επανδρωμένες αποστολές στον Αρη.

Καθένας από τους επτά ήταν ιδιαίτερες περιπτώσεις, αλλά μιας και ο λόγος για τον Γκλεν: υπήρξε μάχιμος χειριστής καταδιωκτικών αεροσκαφών στο Σώμα των Πεζοναυτών, υπηρέτησε στον Ειρηνικό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (εξετέλεσε 59 πολεμικές αποστολές), υπηρέτησε το 1953 στην Κορέα (με 90 πολεμικές αποστολές στα αεριωθούμενα μαχητικά) καταρρίπτοντας σε αερομαχίες τρία κινεζικά Μιγκ.

Μετά την ιστορική διαστημική του αποστολή το 1962, ο Γκλεν εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως όμως ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξελέγη γερουσιαστής με τους Δημοκρατικούς, έφθασε κοντά στην αντιπροεδρία με τον Τζίμι Κάρτερ και έθεσε υποψηφιότητα στο κόμμα του για την κούρσα στον Λευκό Οίκο το 1984, χωρίς όμως να καταφέρει τίποτε από τα δύο. Το 1988 επέστρεψε στο Διάστημα: στις 29 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς, στα 77 του, έγινε ο γηραιότερος άνθρωπος που βρέθηκε έξω από την ατμόσφαιρα της Γης...

«Ο Τζον Γκλεν είχε σίγουρα το “κατάλληλο υλικό”» (Right Stuff), δήλωσε ο πρόεδρος Ομπάμα μετά την είδηση του θανάτου του βετεράνου αστροναύτη. Ο όρος δεν είναι τυχαίος: το να έχεις το «Right Stuff» ήταν η απόλυτη και βασικότερη προϋπόθεση για να γίνεις μάχιμος πιλότος και, βέβαια, αστροναύτης.

 Στο περίφημο βιβλίο του «The Right Stuff», ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τομ Γουλφ περιγράφει με τρόπο συναρπαστικό το αμερικανικό χρονικό της κατάκτησης του Διαστήματος, εκκινώντας από το πώς έσπασε το φράγμα του ήχου το 1947 ένας άλλος πιλότος-θρύλος, ο Τσακ Γιέγκερ, και φθάνοντας ως το πρόγραμμα «Ερμής». Το βιβλίο έγινε και εκπληκτική ταινία (τιμημένη με οκτώ Οσκαρ) το 1982 από τον Ντέιβιντ Κάουφμαν με τον ελληνικό τίτλο «Οι κατάλληλοι άνθρωποι». Τον ρόλο του Γκλεν ανέλαβε ο πολύς Εντ Χάρις.

Οι εποχές και οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται. Αυτό που μένει είναι οι ιστορίες τους. Μερικές φορές αυτές είναι πιο καλογραμμένες κι από μυθιστόρημα.  

ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ

.Ευλογημένη μα αστήριχτη η σιγουριά τους

Μακάρι τη σιγουριά του κ. Αλ. Τσίπρα ότι έχουμε επιτέλους, έπειτα από πολλά χρόνια, τον πρώτο αναπτυξιακό και αισιόδοξο προϋπολογισμό να μπορούσαν να τη συμμεριστούν και όσοι θα κληθούν να τον υλοποιήσουν. 

Οι πολίτες, δηλαδή, που θα δώσουν υλικό περιεχόμενο στους αριθμούς του, με τους ολονέν διογκούμενους φόρους τους, την ανασφαλή δουλειά ή την ανεργία τους, τις αυξήσεις στα πάντα, εξαιρουμένων εννοείται των απολαβών τους· με το οξύτατο βιοτικό τους άγχος εν γένει, που κανένα σαξές στόρι δεν το ανακουφίζει. 

Μα πού να βρεθούν τόσοι εύπιστοι άνθρωποι, με τέτοια φθορά στην τσέπη τους και πρωτίστως στην ψυχή τους, έτσι όπως συνεχίζεται το μαρτύριό τους από το ένα σαξές στόρι στο άλλο. Σολωμικώς «ευκολοπίστευτοι» δεν είναι καν οι 152 βουλευτές που υπερψήφισαν τον προϋπολογισμό.

 Οσον αφορά ιδιαίτερα τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αναγκασμένοι όπως είναι (όχι, πάντως, από τη φορά των πραγμάτων ή τη μοίρα, αλλά από τις επιλογές της ηγεσίας τους) να υπερασπίζουν όσα πολεμούσαν επί χρόνια, δείχνουν την ιδεολογική δυσθυμία και την πολιτική τους κόπωση ακόμα και στη συχνότητα και τη θερμότητα των χειροκροτημάτων τους όταν μιλούν οι υπουργοί τους, και κυρίως ο επικεφαλής τους. 

Ούτε οι υψηλότερες κορώνες δεν τους συνεπαίρνουν. Και χειροκροτούν σαν να θέλουν να σκεπάσουν με τον ήχο την εσωτερική φωνή της κριτικής και της αμφιβολίας παρά για να δηλώσουν τον ενθουσιασμό τους.

Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο εύκολα όσο ορίζει η απόλυτη σιγουριά του κ. Κ. Μητσοτάκη ότι για να θεραπευτεί το ελληνικό πρόβλημα αρκούν οι εκλογές και η δική του αναρρίχηση σ’ έναν θώκο που η κατάκτησή του στοιχειώνει την πολιτική και συναισθηματική ιστορία της οικογένειάς του. 

Αν το σενάριό του (ελαφρώς ναρκισσιστικό ατομικά και κομματικά, αφού αποσιωπά την ευθύνη της παράταξής του για τη γένεση και τη διαιώνιση του προβλήματος) είχε στοιχειώδες αντίκρισμα στην πραγματικότητα, θα συμπεραίναμε ότι τελικά δεν είναι και τόσο βαριά όσα πάσχει η Ελλάδα. 

Και θα πιστεύαμε ότι αυτό που θα της προσφέρει αμέσως αέρα, έμπνευση και ελπίδα (και άφθονες επενδύσεις, βέβαια) είναι ο κ. Κικίλιας στη θέση του κυβερνητικού πλέον εκπροσώπου, ο κ. Γεωργιάδης στη θέση του υπουργού Αμυνας κ.ο.κ.

Μακάρι να ήταν πολιτικά θεμελιωμένη η σιγουριά της κ. Φ. Γεννηματά ότι από το εξουθενωτικό σημειωτόν μέσα στο τέλμα θα περάσουμε στον σταθερό βηματισμό προς την ανάκαμψη, αρκεί να συγκυβερνήσουν οι μεταρρυθμιστικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. 

Αν πάντως η «συνεννόηση» που προτείνει σαν μαγική φόρμουλα υπέρτερη κάθε άλλης ήταν πράγματι λυτρωτική, θα είχε ήδη καταφέρει να σαγηνεύσει και να συσπειρώσει τουλάχιστον τα αντιμαχόμενα κομμάτια της κεντροδεξιοφέρνουσας Κεντροαριστεράς. Αλλά εκεί συντελείται μία διάσπαση κάθε δεκαπενθήμερο, ενώ κάθε μήνα αναγγέλλεται η συγκρότηση και νέου κόμματος, αν όχι κινήματος.

Ναι. Θα ήταν παραμυθητική η σιγουριά των πολιτικών μας αρχηγών, αν δεν ήταν παραμυθένια.  

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.Αποφάσισαν να γεμίσουν το κράτος με… Καρανίκες

Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων ξεπερνά πλέον τις 2.000 και το κόστος μισθοδοσίας είναι αυξημένο κατά 146 εκατ. ευρώ από τον Δεκέμβριο του 2015. Μέσα σε ένα χρόνο οι μετακλητοί έχουν αυξηθεί κατά 166 άτομα.

Ο αριθμός ισοδυναμεί με 16 διορισμούς μετακλητών ανά μήνα. Το κόστος μισθοδοσίας της κεντρικής διοίκησης, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, έχει αυξηθεί κατά 2,1%, δηλαδή 146 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2015.

Η κυβέρνηση της αριστεράς που μιλούσε για αποκομματικοποίηση του κράτους έχει στήσει ένα τρελό χορό προσλήψεων στο Δημόσιο με βασικό στόχο να φτιάξει έναν «στρατό» δικών της ανθρώπων προκειμένου να ελέγξει την εξουσία. Κάποτε ο Σκουρλέτης είχε πει ότι είναι στην κυβέρνηση αλλά δεν ελέγχουν το κράτος, φαίνεται ότι το σχέδιό τους έχει μπει για τα καλά σε εφαρμογή.

Προφανώς δεν έχουν εμπιστοσύνη στο δημόσιο και τους υπαλλήλους που πληρώνονται κι αποφάσισαν να γεμίσουν το κράτος με… Καρανίκες. Από την ηθοποιό που ανέλαβε το ανύπαρκτο γραφείο Θεσσαλονίκης μέχρι την αδερφή της που είναι χορεύτρια. Κι από τους νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ που όπου βρουν θέση ορμάνε μέχρι τις γκόμενες και τους γκόμενους που διορίζονται κι αυτοί.

Τα γραφεία τύπου των υπουργείων έχουν γεμίσει με «συμβούλους» και δημοσιογράφους με ένα και μόνο προσόν. Να είναι… Συριζαίοι. Τα 49 μέλη της κυβέρνησης έχουν από δύο – τρεις παρατρεχάμενους κι αυτοί βάζουν κι άλλους με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός με τεράστια ποσά.

Τι δουλειά κάνουν όλοι αυτοί; Ποια είναι τα προσόντα τους; Προσφέρουν στο κράτος και στο κοινωνικό σύνολο ή απλά πρόκειται για μια κομματική στρατιά Συριζαίων που τρώνε και πίνουνε στην υγεία των κορόιδων;

Εντάξει, όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν μετακλητούς, κολλητούς, λαμόγια και παρατρεχάμενους. Όμως αυτό το χάλι έχει παραγίνει από αυτούς που δήθεν θα έκαναν εξυγίανση στο δημόσιο. Εκτός κι αν εξυγίανση είναι να φύγουν πέντε και να αντικατασταθούν από 10 και το λογαριασμό να τον πληρώνει ο ελληνικός λαός. Όταν κόβεται το ΕΚΑΣ και τα επιδόματα των φτωχών πώς το κράτος έχει επιπλέον 146 εκατ. ευρώ για μετακλητούς; 

Είναι ντροπή αλλά είναι και η καταδίκη του πολιτικού συστήματος αφού οι πολίτες τα βλέπουν όλα όσα γίνονται και επιτίθενται συλλήβδην στην πολιτική. Και καλά κάνουν. Όταν βλέπουν τα παιδιά τους να φεύγουν στο εξωτερικό γιατί δεν έχουν στον ήλιο μοίρα ή γιατί θα δουλέψουν με 300 ευρώ και αν, κι από την άλλη το κράτος μεγαλώνει με μετακλητούς ή άλλους της… κλαδικής ΣΥΡΙΖΑ τότε είναι λογικό να εξεγείρονται.

Μέχρι πότε αυτή η χώρα θα λειτουργεί έτσι;

.Η διαπλοκή... στην εξουσία

Πριν από μερικά χρόνια ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έβαλε για τα καλά τις επιχειρήσεις στην εξουσία. Με τον πλέον επίσημο τρόπο ένας επιχειρηματίας που δεν είχε και τόσο «φωτεινή» διαδρομή, εισήλθε στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας, με την ψήφο βεβαίως του ιταλικού λαού. Ενός λαού απηυδισμένου από το πολιτικό σύστημα που προτίμησε τα μοντέλα του Σίλβιο και τη λάμψη του χρυσού των επιχειρήσεών του από τις απόψεις των πολιτικών.

Τώρα αν ήταν πετυχημένος ή όχι ο Μπερλουσκόνι είναι μια άλλη υπόθεση. Φέτος, ένας άλλος μεγαλοεπιχειρηματίας, και μάλιστα κροίσος, ο Ντ. Τραμπ, κατάφερε να μπει στο Λευκό Οίκο και να σπάσει κάθε κανόνα της δήθεν αμερικανικής δημοκρατίας. Στην περίπτωσή του δεν μπορεί κανείς να πει ότι τον εξέλεξε ο αμερικανικός λαός καθώς πήρε 2,8 εκατ. λιγότερες ψήφους από την Κλίντον.

Όμως, το εκλογικό σύστημα τον έκανε πλανητάρχη και τώρα τρέχουν όλοι να δουν τι συμβαίνει. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, επτά στους 10 Αμερικανούς λένε ότι ο Τραμπ μπορεί να κρατήσει τις επιχειρήσεις του ακόμη κι αν είναι πρόεδρος. Ένα εύρημα πρωτόγνωρο, δείγμα του πώς σκέφτονται πλέον οι πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βλέπουν κάποιον επιχειρηματία να κάνει μπίζνες, ακόμη κι αν κυβερνά μια χώρα. Δεν έχουν μάλιστα πρόβλημα να βλέπουν τον Τραμπ να φτιάχνει κυβέρνηση που αποτελείται από κροίσους φίλους τους, πετρελαιάδες, γεράκια της Wall Street ή σκληρούς στρατιωτικούς με ακραίες θέσεις.

Με τον πλέον επίσημο τρόπο οι πολίτες δηλώνουν έτοιμοι να αποδεχθούν κάτι που μέχρι σήμερα ήταν ταμπού. Να μπλέκονται δηλαδή οικονομικά συμφέροντα και δοσοληψίες με την εξουσία. Μέχρι σήμερα ο κόσμος ήθελε φτωχούς, πλην τίμιους πολιτικούς που θα έβγαιναν από την πολιτική φτωχότεροι απ’ ότι μπήκαν.

Προφανώς η απογοήτευσή τους τόσα χρόνια, με το να μη βρίσκουν έντιμους πολιτικούς, τους στρέφει σε ακραίες καταστάσεις.

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Μα γιατί και στην Ελλάδα έχουν αρχίσει και διακινούνται σενάρια για τη δημιουργία κόμματος ή κομμάτων επιχειρηματιών. Κάποιοι λεφτάδες σκέφτονται την είσοδό τους στην ενεργό πολιτική θέλοντας να γίνουν οι Σίλβιο ή οι Τραμπ της Ελλάδας και να «σώσουν» τη χώρα από το κακό πολιτικό σύστημα.

Μαθαίνουμε ότι μεγαλόσχημος επιχειρηματίας, με δραστηριότητες παντού, και στα μίντια και στον αθλητισμό και σε… όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, σκέφτεται σοβαρά να ρίξει λεφτά και να φτιάξει κόμμα. Ίσως όχι με δική του παρουσία, γιατί άλλωστε καραδοκούν και οι δικαστές, αλλά με το να ρίξει χρήμα αναζητώντας ένα πρόσωπο που θα ενσαρκώσει τις ιδέες και τα «οράματα» των επιχειρηματιών στην Ελλάδα. Γύρω από αυτόν τον επιχειρηματία ενσωματώνονται και πολλά πολιτικά πρόσωπα που είτε θέλουν να έχουν «πόρτα για το χειμώνα» είτε… είναι πολλά τα λεφτά για να αντισταθούν. Καθόλου τυχαίες δεν είναι οι παρεμβάσεις τους για διάφορα θέματα που θίγουν τους επιχειρηματικούς αντίπαλους τους «αφεντικού».

Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίες οι κινήσεις που γίνονται στον ευρύτερο χώρο των μέσων ενημέρωσης που είναι έτσι κι αλλιώς διαλυμένος. Κάποιοι κινούνται να φτιάξουν κανάλια, κάποιοι να μπουν σε εφημερίδες και στον ηλεκτρονικό τύπο και άλλοι να κάνουν συνέργειες ώστε να είναι έτοιμοι να στηρίξουν τις κινήσεις επιχειρηματιών στην πολιτική.

Αυτό που βλέπουν οι εν λόγω επιχειρηματίες είναι ένα κενό που έχει δημιουργηθεί στο πολιτικό σύστημα. Αφενός τα υπάρχοντα κόμματα θεωρούνται ξεπερασμένα και απαξιωμένα και αφετέρου διαβλέπουν ότι το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα θα υπάρξουν πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις που θα είναι απρόβλεπτες. Όπως π.χ. μια πιθανή σύγκρουση με την Ευρώπη και έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ. Πιο πολιτικό κόμμα θα μπορούσε να διαχειριστεί ένα τέτοιο σοκ; Και μήπως το «κόμμα επιχειρηματιών» έρθει σαν… από μηχανής θεός να… σώσει την Ελλάδα;

Όποιος ρίξει μια ματιά πίσω από τις γραμμές των εφημερίδων θα διαπιστώσει ότι γίνονται συνεχείς εκκλήσεις στους επιχειρηματίες της χώρας να επιδείξουν «πατριωτική διάθεση» και να βοηθήσουν την Ελλάδα. Είναι το προκάλυμμα για να δημιουργηθεί μια κίνηση, είναι η μαγιά για να συγκεντρωθεί η κρίσιμη μάζα που θα μπει μπροστά στις εξελίξεις.

Έναν Μπερλουσκόνι ή έναν σόουμαν τύπου Τραμπ αναζητούν και όλα είναι έτοιμα. Όμως, το θέμα είναι αν η Ελλάδα έχει ανάγκη τώρα και στο μέλλον από ένα υγιές πολιτικό σύστημα, από ηγέτες με οράματα ή αν έχει ανάγκη από μπίζνεσμαν που θα μπουν στην πολιτική.

.Θα τους πληρώνουμε για χρόνια

Υπάρχει ένας μαγικός τρόπος να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ και τις περισσότερες φορές να τους βγαίνει. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι την ώρα που ο πρωθυπουργός κάνει προεκλογικές ομιλίες και υπόσχεται πολλά, ταυτόχρονα αποκλείει τις εκλογές και λέει ότι θα γίνουν το 2019.

Και από την άλλη, επιτίθεται στην ΝΔ λέγοντας με στόμφο «δεν θα παραδώσουμε την Ελλάδα στη συμμαχία των προθύμων», υπονοώντας ότι υπάρχει ξανά μια συνωμοσία εναντίον της κυβέρνησης, μια τρόικα εσωτερικού που θέλει να βάλει την Ελλάδα σε τέταρτο μνημόνιο.

Παρά το γεγονός ότι ο Τσίπρας έχει αποδεχθεί και υπογράψει μέχρι και τα χαρτομάντιλα της Βελκουλέσκου και του Σόιμπλε, είναι φανερό ότι ετοιμάζει γραμμές άμυνας ή... επίθεσης αφού θα πάει σε εκλογές, αργά ή γρήγορα.

Καθόλου τυχαία δεν είναι η σφοδρή επίθεση κατά του ΔΝΤ, την ίδια ημέρα από Τσίπρα, Τζανακόπουλο, Τσακαλώτο και Παπαδημητρίου. Την ίδια στιγμή που δεν έχουν τα κότσια να πουν «δε θέλουμε το ΔΝΤ», αποφασίζουν να έρθουν σε ρήξη μαζί του, και με τον Σόιμπλε, ώστε να αποτελέσει αυτό το άλλοθί τους, την αιτία για να προκηρύξουν εκλογές σε περίπτωση που δεν τους βγει η διαπραγμάτευση.

Είναι πιθανόν στο Βερολίνο την Παρασκευή να κλειδώσει η ημερομηνία των εκλογών αφού ο Τσίπρας θα επιδιώξει πολιτική λύση από τη Μέρκελ, δηλαδή να παρέμβει η καγκελάριος να ζητήσει να μην είναι τα πλεονάσματα 3,5%, αλλά 2% ή 1,5% όπως ζητά η Αθήνα.

Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί αφού η Μέρκελ έχει τις δικές της προεκλογικές σκοτούρες. Πώς θα «πουλήσει» στους ψηφοφόρους της μια ρύθμιση του χρέους για την Ελλάδα χωρίς επιπλέον μέτρα; Αλλά και πώς θα ξεπεράσει τις αντιρρήσεις του ΔΝΤ που κι αυτό ζητά με τη σειρά του μέτρα;

Υπάρχει, όμως, και η μεγάλη απάτη της κυβέρνησης με τα πλεονάσματα. Τόσο στο μνημόνιο που υπέγραψε τον Ιούλιο του 2015 όσο και στο πρόσφατο Eurogroup, ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος έχουν αποδεχθεί και υπογράψει πλεονάσματα 3,5%. Πώς βγαίνουν τώρα και ρίχνουν ανάθεμα στη δική τους επιλογή; Δυστυχώς στο σημείο αυτό ο Τόμσεν έχει δίκιο. Η κυβέρνηση και η Κομισιόν συναποφάσισαν για πλεονάσματα 3,5% και μετά το τέλος του προγράμματος. Αιτία για τη λιτότητα στην Ελλάδα είναι η απόφαση αυτή και τίποτε άλλο.

Ο Τσίπρας και η παρέα του λοιπόν δεν μπορεί να κάνουν ότι δεν γνωρίζουν, αφού όλα φέρουν την υπογραφή τους. Ακόμη κι αν είναι δίκαιο το αίτημα της Ελλάδας για μείωση των εξοντωτικών πλεονασμάτων η αλήθεια είναι πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε εξαιτίας της άφρονος οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε από τις αρχές του 2015. Τους Τσίπρες και τους Βαρουφάκηδες πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για χρόνια. Όμως, όπως λέει κι ο λαός «ήθελέ στα και παθέ στα».

.Μήπως μας χτύπησε η τροπική καταιγίδα «malakas” ;

Αυτές τις μέρες το ΣτΕ συζητά και αποφασίζει σχετικά με τη συνταγματικότητα του νόμου Παππά για τις άδεις των τηλεοπτικών σταθμών. Όμως την ίδια ακριβώς περίοδο  συμβαίνουν κάποια  πράγματα που υπερβαίνουν αυτό που απλά αναφέρουμε ως σύμπτωση.

Τη μια ο Πρωθυπουργός καλεί τους Προέδρους των ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας στο μέγαρο Μαξίμου όπου στη συζήτηση αναμιγνύονται ποικίλα ζητήματα ανάμεσα στα οποία και εργασιακής φύσης. Λογικό όμως και αναμενόμενο είναι να έχουμε τις διαμαρτυρίες των δικαστικών ενώσεων αφού οι ενώσεις αυτές εκπροσωπούν τους δικαστές στα συγκεκριμένα θέματα.

Την άλλη, όταν ο κόσμος υποφέρει και πεινά όπως λέει και το γνωστό μεταδικτατορικό άσμα,  ανακοινώνεται,  αιφνιδιαστικά και προκλητικά, η αναδρομική επιστροφή του 25% του φόρου εισοδήματος στους δικαστές…

Και το τρελό ράλι των γεγονότων συνεχίζεται με τη συζήτηση για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των δικαστών. Αλήθεια πότε συνταξιοδοτείται η επικεφαλής του Αρείου Πάγου ;

Τρία σε ένα δηλαδή..Πόσο καλοπροαίρετος πρέπει να είναι κάποιος για να δεχτεί ότι όλα αυτά είναι συμπτώσεις και καμία σχέση δεν έχουν με τις αποφάσεις που αναμένονται από το ΣτΕ ;  Πολύ καλοπροαίρετος, μα πάρα πολύ καλοπροαίρετος. Εν τάξει. Μήπως όμως, υπόθεση εργασίας κάνω,  πρέπει να είναι και κάτι άλλο ; Καταλαβαίνετε τώρα. Αναφέρομαι στη φράση «γλωσσικό σύμβολο» για εμάς τους Έλληνες…

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΝΤΖΕΛΙΔΗΣ

.O νέος... Τσοβόλας μοίρασε 600 εκατ. για να πάρει πίσω... 5 δισ.

Όταν ένας πρωθυπουργός αισθάνεται την ανάγκη να επιστρέψει από ταξίδι και να σπεύσει να κάνει διάγγελμα για να ανακοινώσει μέτρα κοινωνικής προστασίας και παροχές τότε ένα μόνο είναι το συμπέρασμα: πάμε ολοταχώς σε εκλογές και το κόμμα που κυβερνά βρίσκεται σε πανικό. Ή υπάρχει κι άλλη ερμηνεία: Ότι ετοιμάζεται να ανακοινώσει πολύ σκληρά μέτρα και οι παροχές είναι το τυράκι για να γλιτώσει το... ξύλο και την κατακραυγή που έρχεται.

Ένα μόνο μας ανησυχεί. Μην ακολουθήσει και κανένα άλλο διάγγελμα για δημοψήφισμα εξόδου από την Ευρώπη γιατί ο Αλέξης είναι τόσο πανικόβλητος που δεν αποκλείεται να τραβήξει το πιστόλι και μαζί με τα πόδια του να πυροβολήσει κι όλους εμάς.

Πραγματικά δεν έχει νόημα η στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση και προσωπικά ο Τσίπρας. Πρόκειται για τους τελευταίους σπασμούς του καραβανιού που κόλλησε με δικά του λάθη. Άλλωστε, το μέγιστο από αυτά ήταν το «κόλλημα» που είχε με το χρέος. Το ανήγαγε σε εθνικό ζήτημα, πόνταρε όλα του τα λεφτά, πούλησε παραμύθι στον κόσμο ότι με το που θα ληφθούν τα πρώτα μέτρα θα... βγούμε από τα μνημόνια και θα πλουτίσουμε. Ξεχάσαμε τον Τσίπρα και τον Καμμένο το περασμένο Πάσχα που έλεγαν ότι με την Ανάσταση του Χριστού θα έρθει και η ανάσταση της οικονομίας. Ο ακομβίωτος στρατηγός δεν έλεγε ότι τέλειωσαν τα μνημόνια για τους Έλληνες;

Μόλις τα μέτρα αποφασίστηκαν, αλλά συνοδευόμενα με σκληρές δεσμεύσεις, τις οποίες προφανώς δεν μπορεί να πάρει καμιά κυβέρνηση, ήρθε η επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα. Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι του πούλησαν νέα ψέματα και ότι ο... σανός είναι ίδιος εδώ και δύο χρόνια. Όμως, τα... πρόβατα ξύπνησαν και δεν τρώνε από τα αποφάγια που τους πετά ο Τσίπρας. Καταλαβαίνουν ότι το «μοίρασμα του πλεονάσματος», τα λεφτά που μοιράζονται ξαφνικά είναι η τελευταία προσπάθεια που κάνει ο Τσίπρας να διασώσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Ξέρει ότι όποτε κι αν πάει σε εκλογές θα τον «μαυρίσουν» απλά προσπαθεί να μετριάσει την ήττα και να επιστρέψει κάποια στιγμή. Άλλο να χάνει με 10 μονάδες διαφορά κι άλλο με πέντε. Άλλο να παίρνει ποσοστό 20%-22% κι άλλο να πέφτεις στο 12%-15% όπως δείχνουν κρυφές και φανερές μετρήσεις.

Όμως, ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να διαβάσει πολιτική ιστορία. Κάθε φορά που κάποιος πρωθυπουργός έκανε το ίδιο, δηλαδή εξαγγελίες για να πάει σε εκλογές με λιγότερη οργή της κοινωνίας, τελικά απλά υπέγραψε την οριστική θανατική του καταδίκη. Ο Σημίτης το ίδιο έκανε το 2004 και τον πήραν σηκωτό από το Μαξίμου. Ο Καραμανλής προσπάθησε να γυρίσει το παιχνίδι εκεί κάπου στο 2008 αλλά και με την αδυναμία του να πάρει τα μέτρα που ζητούσε το ΔΝΤ κι έφυγε σαν...κύριος αλλά βαριά ηττημένος από τον ανύπαρκτο.

Ο δε Γ. Παπανδρέου δεν πρόλαβε να κάνει τίποτε γιατί δραπέτευσε, ενώ ο Σαμαράς κατάφερε να ανορθώσει την διαλυμένη οικονομία που παρέλαβε και έδωσε τότε πραγματικό κοινωνικό μέρισμα άνω των 500 εκ. ευρώ στις ευπαθείς ομάδες και όχι πλασματικό σαν του Τσίπρα.

Ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το «Τσοβόλα δώσ' τα όλα» πέρασε ανεπιστρεπτί. Άλλωστε, ακόμη και αυτά τα 600 και πλέον εκατομμύρια είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Έχει ήδη πάρει από τους συνταξιούχους πολλά περισσότερα και θα πάρει κι άλλα. Η εσπευσμένη ανακοίνωση της... 13ης σύνταξης είναι ουσιαστικά το προπέτασμα καπνού προκειμένου να ανακοινώσει σε λίγες ημέρες ότι... δυστυχώς θα πρέπει να πάρει σκληρά μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ. Τα μέτρα για μετά το 2018, εκτιμάται ότι θα «κόψουν» από τους συνταξιούχος περίπου 5 δισ. ευρώ! Τόσα είναι αν κατά μέσο όρο κοπεί 20% με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς.

Δίνει δηλαδή 600 εκατομμύρια για να τους πάρει 5 δισ. Αυτό είναι τεράστια πολιτική απάτη.

Όσο για την αναστολή του ΦΠΑ στα νησιά με μετανάστες τι να πούμε; Ξεφτίλα. Οι άνθρωποι πνίγονται, καταστρέφονται και αυτός τους ανακοινώνει την αναστολή της αύξησης του φόρου. Ντροπή.

.Δεδομένα και σενάρια

Θα περάσουμε μία δύσβατη και δυνητικά επικίνδυνη περίοδο στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Ας δούμε τα δεδομένα. Ο πρόεδρος Ερντογάν είναι πανίσχυρος, αλλά αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους. Το Κυπριακό βρίσκεται σε αδιέξοδο, ίσως μάλιστα αυτή να είναι πραγματικά η τελευταία προσπάθεια επίλυσής του.

Η στιγμή της αλήθειας έχει, επίσης, φτάσει στις σχέσεις Ευρώπης - Τουρκίας. Η ενταξιακή της πορεία θα «παγώσει» και αυτό θα έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις. Η πιο προφανής είναι ο κίνδυνος κατάρρευσης της συμφωνίας για τη διαχείριση του προσφυγικού.

Η Αθήνα είχε διαχειρισθεί με ωριμότητα και διαχρονική συνέχεια τις σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας. Τώρα όμως η «νευρική κρίση» δεν θα αργήσει και οι πρώτοι που θα τη νιώσουμε είμαστε εμείς λόγω εγγύτητας...

Η Ουάσιγκτον περνάει μία μεταβατική περίοδο, που δεν μοιάζει με καμία άλλη από το παρελθόν. Αυτές οι περίοδοι είναι πάντοτε γεμάτες κινδύνους γιατί τα χέρια του απερχόμενου προέδρου είναι λίγο έως πολύ «δεμένα». Πόσο μάλλον τώρα που μιλάμε σχεδόν για καθεστωτική αλλαγή στην αμερικανική πρωτεύουσα, η οποία έχει προκαλέσει αβεβαιότητα και απορίες παγκοσμίως. Και τέλος, ο πρόεδρος Ερντογάν μοιάζει να έχει αποκτήσει στενή σχέση με τον ισχυρό ηγέτη της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Και αυτό έχει τη σημασία του.

Θα μπορούσε μία Τουρκία που πιέζεται να επιχειρήσει να «εξαγάγει» τα προβλήματά της προς δυσμάς; Καλό είναι να μην αποκλείουμε αυτό το σενάριο γιατί πλέον έχουμε μπει σε μία περίοδο που, διεθνώς, τα απίθανα μπορεί να αρχίσουν να φαίνονται πιθανά.

Ο κ. Ερντογάν δεν έχει τραβήξει το σχοινί πέρα από ένα σημείο μέχρι τώρα, παρά μόνον στα λόγια. Θα μπορούσε να ανοίξει τις πύλες για να ξαναρχίσει η μαζική ροή προσφύγων και μεταναστών προς την Ελλάδα, και την Ευρώπη. Κανείς μα κανείς, Ευρωπαίος ή άλλος, δεν έχει λύση γι’ αυτό το σενάριο. Οι όποιες λύσεις θα βρεθούν ξαφνικά, υπό την πίεση της στιγμής...

Αλλο σενάριο που ακούγεται –αλλά μοιάζει απίθανο υπό τις παρούσες συνθήκες– είναι μία φόρμουλα τύπου «Κριμαίας» για τη σχέση Τουρκίας - τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Θα μπορούσε αυτή να είναι η επόμενη κίνηση Ερντογάν αν γραφεί επίσημα η ληξιαρχική πράξη θανάτου της προσπάθειας επίλυσης του Κυπριακού.

Θα χρειασθούν λεπτοί χειρισμοί για να αποφευχθούν οι εντάσεις. Το χειρότερο σενάριο, πάντως, θα ήταν να εμπλακεί η Ελλάδα σε μία κρίση με την Τουρκία που θα οφείλεται βασικά στην επιδείνωση της ευρωτουρκικής σχέσης. Γιατί θα επωμιστούμε το κόστος γνωρίζοντας ότι δεν έχουμε πίσω μας μία Ευρώπη που μετράει και πολύ από απόψεως γεωπολιτικής ισχύος. 

 ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ