.Τέσσερις μάχες με τρεις ήττες και μία οπισθοχώρηση

Από τις τέσσερις «μάχες» που θα έδινε ο πρωθυπουργός, δεν τα πήγε καθόλου καλά στις τρεις, όπως είδαμε τις προηγούμενες μέρες: δεν έφερε μια λύση για το χρέος· δεν μείωσε τα «κόκκινα» δάνεια και δεν έχει, δώδεκα ολόκληρους μήνες αργότερα, πιάσει δουλειά η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας. 

Η τέταρτη μάχη δεν δόθηκε καν, αφού οι Ευρωπαίοι, εκδηλώνοντας και με αυτό τον τρόπο την υποστήριξή τους στον κ. Τσίπρα, συμφώνησαν να αναβληθεί και τελικώς να μεταφερθεί στη δεύτερη αξιολόγηση. Πριν από δώδεκα μήνες, ο πρωθυπουργός όρισε ως «τέταρτο πεδίο διαπραγμάτευσης το κεντρικό για τον ΣΥΡΙΖΑ θέμα των εργασιακών σχέσεων και συλλογικών διαπραγματεύσεων». 

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για μείζον ζήτημα, κυρίως γιατί εμποδίζει την αναδιοργάνωση και ανάταξη της οικονομίας. Στις αρχές του 2012, παράλληλα με τη ρύθμιση του χρέους και τη σύναψη του δεύτερου μνημονιακού δανείου, μειώθηκε χωρίς άλλη συζήτηση η ελάχιστη αμοιβή. Ταυτοχρόνως, ανεστάλησαν ορισμένοι χαρακτηριστικοί νομικοί κανόνες, που ρύθμιζαν την αγορά εργασίας επί τριάντα χρόνια. Δόθηκε με αυτό τον τρόπο ο χρόνος στις κυβερνήσεις να προετοιμάσουν με τις κατάλληλες μελέτες, συζητήσεις και συναινέσεις το νέο πλαίσιο μιας ευέλικτης και σύγχρονης αγοράς εργασίας.

Η ομάδα Τσίπρα κέρδισε χιλιάδες ψήφους υποσχόμενη την επαναφορά των παλαιών κανόνων. Οχι μόνο δεν έπραξε τίποτε από τα υπεσχημένα, αλλά –και αυτό είναι το χειρότερο– δεν έχει κάνει καμία απολύτως προετοιμασία. Εκτός εάν, ορισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν προετοιμασία είτε τα καθιερωμένα «ψεμα­τάκια» του κ. Κατρούγκαλου είτε τις προσωπικές επιθέσεις σε συνδικαλιστές πρώτης γραμμής όπως ο κ. Γιάννης Παναγόπουλος, πρόεδρος από το 2006 μέχρι σήμερα της Γενικής Συνομοσπονδίας (ΓΣΕΕ). Σήμερα πλέον, τα εργασιακά αποτελούν ακανθώδες ζήτημα της δεύτερης αξιολόγησης ενώ ο υπουργός Κατρούγκαλος δεν έχει ενημερώσει την κοινωνία για τις προτάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (παρόλο που πρόκειται για, πληρωμένες από τον φορολογούμενο, μελέτες), επιδιώκοντας να αποκομίσει προσωπικά πολιτικά οφέλη.

Είναι πολύ πιθανόν ότι η συζήτηση με τους ελεγκτές θα τραβήξει σε μάκρος. Αυτό σημαίνει ότι οι μήνες περνούν και το περιβάλλον των εργασιακών σχέσεων και ζητημάτων παραμένει εντελώς ανεξέλεγκτο. Ο κ. Τσίπρας ευθύνεται προσωπικώς για την έκταση που έχουν λάβει η «μαύρη» εργασία, οι κρυμμένες (συχνά και απλήρωτες) υπερωρίες, η αντικατάσταση πλήρους απασχόλησης με ασφαλισμένη εργασία μειωμένης διάρκειας και άλλες παρόμοιες καταστάσεις, τις οποίες εκμεταλλεύεται το πολύ μεγάλο τμήμα της αδίστακτης εργοδοσίας, ιδιαίτερα στις υπηρεσίες και τις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Συμπέρασμα: ο πρωθυπουργός δεν κέρδισε καμία από τις τέσσερις μάχες που είχε να δώσει. Αντί νέων μαχών, θα ήταν καλύτερα να εργαστεί με ρεαλισμό

. ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

.Ο Ρομπέν των Χαζών;

Ακούστηκαν πολλά τις τελευταίες ημέρες για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών και θα ακουστούν πολύ περισσότερα στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα.

 Οι θεωρίες συνωμοσίας κυριαρχούν στις απόπειρες ερμηνείας των περίεργων και παγκοσμίως πρωτοφανών κυβερνητικων χειρισμών. Εγώ, αντίθετα, θα προσπαθήσω να δώσω μία ερμηνεία που στηρίζεται στη θεωρία της βλακείας. Δηλαδή σε εκείνο το μείγμα άγνοιας, απειρίας, θρασύτητας, ανικανότητας και κουτοπονηριάς, που αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο μιας μακράς σειράς κυβερνητικών ενεργειών, αρχίζοντας από τις κωλοτούμπες του δημοψηφίσματος πέρυσι και φθάνοντας, μετά από πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς, στις κωλοτούμπες γιά την ΕΛΣΤΑΤ τώρα.

 Κεντρικό γνώρισμα των ενεργειών αυτών είναι η κοντόφθαλμη σκέψη. Σκέπτονται μονίμως το αύριο και ποτέ το μεθαύριο. Και έτσι η κυβέρνηση βαδίζει από γκάφα σε γκάφα και από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα.

Ας έλθουμε, λοιπόν, στις άδειες: Το κυρίως ζητούμενο ήταν να βρεθεί τι θα πει ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη τις επόμενες ημέρες. Τι να πει στα χάλια που βρισκόμαστε; Τι να πει για την απουσία κυβερνητικού έργου και προοπτικής σε ένα λαό αποκαμωμένο και απελπισμένο; Το παραμύθι «πρώτη φορά Αριστερά» απέθανε μετά το τρίτο «αριστερό» μνημόνιο.

Βρέθηκε, λοιπόν, η μαγική λύση: Θα πει ότι τσάκισε τη διαπλοκή. Ότι θα μπουν 240 εκατομμύρια στο δημόσιο ταμείο. Ότι καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε τολμήσει να τα βάλει με τους ολιγάρχες αλλά αυτός δεν φοβήθηκε τίποτε και κανέναν. Ότι δίκην Ρομπέν των Δασών θα πάρει λεφτά από τους λίγους πλούσιους και θα τα μοιράσει στους πολλούς φτωχούς.

Αλλά το αφήγημα αυτό, όπως και κάθε άλλο ψέμα, έχει κοντά ποδάρια. Αυτό θα το αντιληφθούν σκληρότερα από όλους και πολύ σύντομα εκείνοι που πρωταγωνίστησαν στο κωμικοτραγικό φιάσκο των τελευταίων ημερών με τους έγκλειστους καναλάρχες και τα στελέχη τους. 

Διότι ποιο τσάκισμα της διαπλοκής; Φεύγει δηλαδή από τη μέση ο κακός διαπλεκόμενος Μπόμπολας και καταφθάνει ο καλός διαπλεκόμενος Καλογρίτσας; Και αυτός δεν είναι εργολάβος δημοσίων έργων, με ιδιαίτερη επίδοση μάλιστα στις κατατμήσεις τους;

Και ποια δισεκατομμύρια θα μπουν στο δημόσιο ταμείο; 

Αυτοί που πήραν τις τέσσερις άδειες ζήτημα είναι αν θα πληρώσουν τη πρώτη δόση, διότι ο νόμος Παπά είναι πρόδηλα αντισυνταγματικός καθώς αφαιρεί τη διαδικασία αδειοδότησης από το ΕΣΡ, όπως ρητά προβλέπει το Σύνταγμα, και την απονέμει στον υπουργικό εαυτό του. Πέραν αυτού όμως βρίσκεται σε επίσης πρόδηλη αντίθεση με το πλέγμα των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων περί ανταγωνισμού. Την αντισυνταγματικότητα του νόμου και των διαδικασιών του δύσκολα θα μπορέσουν να παρακάμψουν τα ελληνικά δικαστήρια. Ο δε περιορισμός των αδειών σε τέσσερις θα πέσει και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, καθώς παραβιάζει κατάφωρα την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ανταγωνισμού.

Έτσι οι πρώτοι τέσσερις, ακόμη και αν πληρώσουν τώρα την πρώτη δόση, θα πάρουν έως του χρόνου πίσω τα λεφτά τους. Και όσοι έμειναν εκτός νυμφώνος θα συνεχίσουν να εκπέμπουν, γράφοντας τους κυβερνητικούς φετφάδες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Εδώ θα γίνει μία ακόμη κωλοτούμπα, καθώς ουδείς θα μπορέσει να τους κλείσει.

Βρέθηκε, λοιπόν, τι θα πει ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη τις επόμενες ημέρες. Και ουδείς από τους αρμόδιους φάνηκε να σκέπτεται τη θύελλα που θα ακολουθήσει αμέσως κατόπιν. Όχι μόνο τον δικαστικό κυκεώνα. Αλλά και τις πολιτικές επιπτώσεις των ασυνάρτητων κυβερνητικών ενεργειών:

Ο όμιλος Βαρδινογιάννη τηρούσε μία προσεκτική στάση έναντι της κυβέρνησης. Εκ των πραγμάτων τον καθιστούν εχθρό. Το κανάλι του κ. Κοντομηνά ήταν μάλλον φιλικά διακείμενο. Ήδη πέρασε στην μετωπική επίθεση. Ο Σκάι θα συνεχίσει να είναι αυτό που ήταν και μάλιστα με περισσότερη αντικυβερνητική ένταση, καθώς δυσκολεύεται να αντιληφθεί ο ιδιοκτήτης του γιατί έπρεπε να πληρώσει λύτρα. Ο ΑΝΤΕΝΑ επίσης θα εγκαταλείψει την έως τώρα πολιτικά ουδέτερη στάση του, καθώς πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα για να συνεχίσει να λειτουργεί νομότυπα.

 Ο κ. Μαρινάκης είναι ένας αστάθμητος παράγων, καθώς μάλιστα ουδέποτε απέκρυψε τους στενούς δεσμούς του με την οικογένεια Μητσοτάκη. Και ποια είναι η μεγάλη νίκη της κυβέρνησης; Ο κ. Καλογρίτσας. Επιτυχία... πράγματι να κάνεις τόσους εχθρούς για να πάρει άδεια ένας φίλος σου.

Ας πει, λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη ο κ. Τσίπρας ότι τα παίρνει από τους πλούσιους για να τα δώσει στους φτωχούς. Μόνο χαζοί θα τον πιστέψουν, δημιουργώντας έτσι την ελληνική εκδοχή του Ρομπέν των Δασών: τον Ρομπέν των Χαζών.

Πάνος Λουκάκος

Athens Voice

.Τα παιδιά του Στάλιν…

Η κυβέρνησή μας υποχώρησε στις περισσότερες οικονομικές απαιτήσεις των δανειστών, αλλά, όπως συμβαίνει ήδη από το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, η αριστερά διατηρεί το μονοπώλιο του εποικοδομήματος, της κοινωνικής υπερδομής: χάνει την «οικονομία», κερδίζει τη «ζωή» -- εξασφαλίζοντας, αν όχι τη στήριξη των μαζών, τουλάχιστον την επιείκεια.

 Ό,τι κι αν κάνουν οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα παραμένουν προϊόντα του λενινισμού και του σταλινισμού: ποτέ δεν διέρρηξαν τις σχέσεις τους με την ολοκληρωτική ιδεολογία – το ύφος τους είναι ύφος κομισαρίου, το γλωσσικό τους ιδίωμα θυμίζει τους μπολσεβίκους («Οι αστοί τρομάξανε!»). Φορολογώντας τους πολίτες φαντάζονται ότι φορολογούν τους κουλάκους. Ακόμα και οι μεταρρυθμιστές, οι λεγόμενοι ανανεωτικοί και οι τροτσκιστές είχαν διεστραμμένα πρότυπα τα οποία ούτε απέρριψαν, ούτε προσάρμοσαν στη νεοτερικότητα...

Αντισταλινικός δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην δημοκράτης και ανθρωπιστής.

Η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ –μεγάλα λόγια, μίσος προς τους «πλουσίους» (στην πραγματικότητα προς όποιον δουλεύει για να δημιουργήσει κάτι στη ζωή του), απέχθεια προς την Ευρώπη και προς την ιδιωτική πρωτοβουλία– επιβεβαιώνει τις ρίζες του: το μεγάλο όνειρο του Οκτώβρη του 1917. Όποιος διαφωνεί, όποιος έχει πληροφορηθεί όλα όσα γνωρίζει ο πολιτισμένος κόσμος από τη δεκαετία του 1920, είναι είτε ύαινα του ιμπεριαλισμού, είτε εύπιστο θύμα της καπιταλιστικής προπαγάνδας.

Η αριστερά έχει μακρά ιστορία στα ψέματα και στις ψευδαισθήσεις· ο μύθος της ρωσικής επανάστασης θα γιορταστεί του χρόνου με φανφάρες – πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι. Θα συμμετέχουν όλοι οι κυβερνώντες μας, ακόμα κι εκείνοι που απλώς συνεργάζονται με τους κομμουνιστές: τους ενώνει το στρατιωτικό πνεύμα, οι μεγάλες τελετουργίες, ο αυταρχισμός και ο εθνικισμός, η παραχάραξη της ιστορίας. Η μισαλλοδοξία του ΣΥΡΙΖΑ (για το ΚΚΕ δεν χρειάζονται λόγια: είναι σαφές ως προς τις προθέσεις του, αλλά, παραδόξως, γίνεται αποδεκτό) θυμίζει ένα επεισόδιο της πολιτικής ζωής στο τέλος του 1919: σε συνεδρίαση της γαλλικής Λίγκας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αρκετοί ομιλητές που είχαν επιστρέψει από τη Ρωσία περιέγραψαν την κόκκινη τρομοκρατία – όχι μόνον εναντίον της αστικής τάξης (την οποία θεωρούσαν φυσιολογική) αλλά εναντίον των ίδιων των σοσιαλιστών. Στην αίθουσα ξέσπασε άγριος καβγάς: ουρλιαχτά, βρισιές – «προδότες», «ψεύτες», «αποστάτες», «Έξω!», «Δεν σας εμπιστευόμαστε! Σκάστε! 

Μόνο έναν επαναστάτη πιστεύουμε: τον Μάρτοφ! Μόνο εκείνον αναγνωρίζουμε και ξέρουμε ότι μας λέει την αλήθεια...» Ξαφνικά, ακούστηκε σαματάς στο πίσω μέρος της αίθουσας και η είδηση διαδόθηκε από έδρανο σε έδρανο: ο Γιούλιους Μάρτοφ μόλις είχε φθάσει από τη Ρωσία και ήταν παρών. Τον χειροκρότησαν και σηκώθηκαν όλοι όρθιοι. Ο διεθνιστής ηγέτης έμεινε σιωπηλός για λίγο, ύστερα είπε στο κοινό που περίμενε ευλαβικά: «Άκουσα όσα είπαν οι Ρώσοι σύντροφοι. Σας διαβεβαιώνω ότι τα περί τρομοκρατίας είναι απολύτως σωστά. Στη Ρωσία συμβαίνουν φρικτά πράγματα». Τη νεκρική σιγή ακολούθησε καινούργιο ξέσπασμα: τον γιούχαραν και τον στόλισαν με τόσες απειλές ώστε ο Μάρτοφ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το βήμα.

 Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, στην Ελλάδα, η αριστερά αρνείται την ιστορία: αρνείται την ύπαρξη της σταλινικής τυραννίας ή τη δικαιολογεί – ή και τα δύο· έτσι κι αλλιώς, η λογική απουσιάζει, όπως απουσιάζει η γνώση. Ακόμα και οι υποτιθέμενοι «ανανεωτές» του ΚΚΕ εσωτερικού, που τώρα μας κυβερνούν μαζί με άλλα απολειφάδια της κομμουνιστικής αριστεράς, πίστευαν ότι η Σοβιετική Δημοκρατία πρότεινε ένα υγιές και σωτήριο καθεστώς εργασίας και εκπαίδευσης: εντάξει, έγιναν κάποια «λάθη»... Πώς να μη γίνουν όταν υπάρχει καπιταλιστικός κλοιός; Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Λιγοστοί μίλησαν ανοιχτά για τις αυταπάτες τους και για τα ψέματα που έλεγαν επί δεκαετίες «για καλό σκοπό». 

Θυμάμαι ένα βιβλιαράκι του Εντγκάρ Μορέν που κυκλοφόρησε το 1970: ο Μορέν είχε το θάρρος να σταθεί μπροστά στα αίσχη που κάποτε πίστευε ότι ήταν είτε ψέματα της Δύσης, είτε, «λάθη» και «παραμορφώσεις», είτε «απαραίτητα μέτρα» για να εδραιωθεί το καθεστώς. Λιγοστοί μιμήθηκαν τον Μορέν – κι εδώ, σ’ εμάς, επικράτησε το πείσμα του ημιόνου.

Η προσωπικότητα των κομμουνιστών ήταν και παραμένει ίδια σε ολόκληρο τον κόσμο: ταπεινότητα και ευλάβεια προς το Κόμμα και τους ισχυρούς, αφοσίωση στον ιερό σκοπό, διαρκής φροντίδα να μην αποδυναμωθούν όσοι τον υπερασπίζονται, καθαγιασμός της πειθαρχίας, απόκρυψη της αλήθειας για να μην την εκμεταλλευτούν οι εχθροί. Το ψέμα είναι το παραδοσιακό εργαλείο της αριστεράς: γι’ αυτό διαπρέπει στην προπαγάνδα και στη λάσπη.

Όσο για τους ξένους που επισκέπτονταν την ΕΣΣΔ η ιστορία είναι γνωστή: επί δεκαετίες συσσωρεύονταν οι χρήσιμοι ηλίθιοι που πήγαιναν στη Μόσχα για συνέδρια, όπου τους φιλοξενούσαν και τους τάιζαν πλουσιοπάροχα. Και τους παρακολουθούσαν: δεν είχαν ελευθερία κινήσεων, ούτε μπορούσαν να δουν κάτι περισσότερο από μια βιτρίνα, έναν εικονικό κόσμο.

Όταν γυρνούσαν στη χώρα τους ήταν χαρούμενοι και καθησυχασμένοι από μια πραγματικότητα που νόμιζαν ότι καταλαβαίνουν αναζητώντας σημεία ομοιότητας με την ιστορία της Δύσης. Δεν έβλεπαν την ανυπαρξία συνδικάτων και ελευθερίας της έκφρασης, την κομματικοποίηση, τη στρατιωτικοποίηση, τις διώξεις, την αστυνόμευση, την ψιθυριστή ζωή των Σοβιετικών. Έβλεπαν μόνο «μεγάλα έργα» – το ίδιο επαναλήφθηκε στην Κίνα του Μάο: σημαντικοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί διανοούμενοι βάλθηκαν αίφνης να στηρίζουν τον μαοϊσμό.

 Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν σήμερα και που αναδείχτηκαν με τη θέλησή μας είναι ρέπλικες που έχουν προκύψει από το Κομμουνιστικό Κόμμα: όχι και τόσο έξυπνοι άνθρωποι, με μονομερή και λειψή παιδεία, που κολακεύονται εύκολα – που καμαρώνουν επειδή είναι μέλη κυβέρνησης, έστω μιας ταλαίπωρης χώρας. Το όραμά τους είναι το σοβιετικό καθεστώς, η Τσεκά: πάντοτε λέγαμε ότι η ελληνική δεξιά, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, δεν σεβάστηκε τους ηττημένους. Κακώς έπραξε τόσο από ηθική άποψη, όσο και από άποψη αποτελεσματικότητας. Αλλά, αν νικούσε η αριστερά, θα έκανε ακόμα χειρότερα εγκλήματα: ιεραρχημένα και με προμελετημένη ακρίβεια – στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάτεργα, άσυλα «τρελών»· όλα τα σοβιετικά τεχνάσματα που περιέγραφε το 1946 ο Βικτόρ Κραβσένκο στο βιβλίο του «Επέλεξα την ελευθερία» με συνέπεια το γαλλικό ΚΚ να τον σύρει σε δίκη...

Η αριστερά αντιδρά σπασμωδικά έναντι οποιασδήποτε εκδήλωσης που δεν επικυρώνει όσα κάνει. Δεν της αρκεί η παθητική έγκριση: θέλει ειλικρινές, ενθουσιώδες χειροκρότημα, στάδια που να ζητωκραυγάζουν, μάζες που να τραγουδούν εμβατήρια...

Το πιο εκπληκτικό είναι ότι το επιτυγχάνει: έχει πειστεί ότι κατέχει το κλειδί για την ερμηνεία της πραγματικότητας – και όπως λέμε συχνά, αν η πραγματικότητα αντιστέκεται στην ερμηνεία τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερά γενικά, βυθίζεται φιλάρεσκα στην ιδεολογία του 19ου αιώνα – αρνείται να αναθεωρήσει τον μηχανισμό του κοινωνικού της οράματος, αρνείται να κατανοήσει το παρελθόν, αρνείται να επανατοποθετηθεί στην ιστορία και στον σύγχρονο κόσμο.

Σώτη Τριανταφύλλου

Athens Voice

.Δεν μπορούμε να μισούμε την Ελλάδα μας!

Είμαστε εξοργισμένοι. Μέσα σε 20 μήνες μας έχουν κάνει να μισούμε τη χώρα που γεννηθήκαμε και αγαπάμε. Δεν υπάρχει από κάπου να πιαστεί ένας Έλληνας που δεν προσκυνάει το... καθεστώς και τις κλαδικές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θέλει να είναι ήσυχος, ασφαλής και να ζει σε μια χώρα που θα τηρούνται οι νόμοι και θα υπάρχει μια σχετική ευταξία.

Όχι, η τέλεια Πολιτεία του Πλάτωνα δεν υπάρχει και δεν θέλουμε μια τέτοια. Όμως, αυτή η Ελλάδα που ζούμε απέχει πλέον έτη φωτός από μια κανονική χώρα, τίποτε περισσότερο.

Ξυλοκοπούν το διοικητή της Τροχαίας στο κέντρο της Αθήνας ομάδες μπαχαλάκηδων και αντί να… πέσουν τα τσιμέντα εμείς από το πρωί ασχολούμαστε με τις τηλεοπτικές άδειες.

Έμειναν 37 χιλιάδες Ελληνόπουλα εκτός παιδικών σταθμών λόγω έλλειψης κονδυλίων και την ίδια μέρα ανακοινώνεται ότι θα ενσωματωθούν 22 χιλιάδες προσφυγόπουλα στα ελληνικά σχολεία γιατί εκεί προφανώς βρέθηκαν λεφτά. Συγγνώμη, μην παρεξηγηθούμε και μας πουν οι αριστεροί… ρατσιστές.

Ο Ρουβίκωνας κάνει ό,τι γουστάρει, σπάει, καίει, επιτίθεται, μπουκάρει στα διόδια, τους ξέρουν αλλά δεν κάνουν τίποτε για να τους διαλύσουν. Έλεος μ’ αυτό το μπουλούκι.

Στην υπόθεση των καναλιών αν μας βλέπουν οι ξένοι τι κάνουμε θα μας χαρακτηρίσουν κατευθείαν… Ζιμπάμπουε. Αν δουν τα στρατιωτικά ράντζα, τις χημικές τουαλέτες και την όλη διαδικασία, πάει θα μας περάσουν για Ζουλού. Τέτοια κατάντια.

Η κυβέρνηση της χώρας είναι τόσο απροκάλυπτα ανίκανη και ταυτόχρονα προκλητική κι επικίνδυνη και ο κόσμος είναι ακόμη τόσο αποχαυνωμένος που νομίζουμε ότι δεν ζούμε σε μια ευρωπαϊκή χώρα αλλά στον Τρίτο Κόσμο.

Ο Φίλης ετοιμάζεται να γράψει την ιστορία της Ελλάδας με… το αριστερό, ενώ ξαναβγήκαν διάφοροι φωστήρες που θέλουν να κάνουν… μεταρρύθμιση της παιδείας. Δεν κοιτάνε να μεταρρυθμίσουν τον εαυτό τους κι ας αφήσουν τη χώρα.

Η οικονομία πάει κατά διαόλου, τα παιδιά μας φεύγουν στο εξωτερικό και μένει… ο κατιμάς κι εμείς δεν κάνουμε τίποτε για να αλλάξουμε την πορεία στην καταστροφή.

Είμαστε εξοργισμένοι που όλα τα θεωρούμε φυσιολογικά, ακόμη και τα Μνημόνια πλέον. Όμως, δεν είναι έτσι. Τίποτε δεν είναι φυσιολογικό. Είναι η… ανωμαλία της Αριστεράς που πλασάρεται ως το κανονικό. Δεν είναι κανονικοί άνθρωποι και πολιτικοί ο Τσίπρας, ο Παππάς, ο Φίλης, ο Σπίρτζης, ο Τσακαλώτος και όλα τα υπόλοιπα «παιδιά» του μπάρμπα Αλέκου.

Κανονικοί είμαστε εμείς, παραπλανημένοι, κοιμισμένοι, αλλά σιγά – σιγά βγαίνουμε από το καβούκι μας. Ξυπνάμε, οργιζόμαστε με όσα συμβαίνουν και σύντομα θα μας δοθεί η ευκαιρία να στείλουμε στα πιο μαύρα κατάστιχα της ιστορίας όλους αυτούς που κατάστρεψαν την ζωή μας τόσους μήνες. Θα τους τσακίσουμε γιατί δεν μπορούμε να μισούμε την Ελλάδα μας. Θα μισούμε μόνον αυτούς.

.Οι «Πάμπλο Εσκομπάρ» είναι εδώ και είναι... Έλληνες

Κάθε μέρα στο Star, που... κλείνει σύμφωνα με τη Γεροβασίλη, έχει μια εκπληκτική σειρά ονόματι Πάμπλο Εσκομπάρ. Με δολοπλοκίες, πολιτικές ίντριγκες, πολλές δολοφονίες, ναρκωτικά και γενικώς μια κατάσταση... πολύ λατινοαμερικάνικη, ό,τι σημαίνει αυτό.

Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Κολομβία της Ευρώπης, παίζονται άλλα παιχνίδια, γίνονται άλλα κόλπα. Μπορεί προς το παρόν να μην έχει δολοφονίες... αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Τα υπόλοιπα τα έχει. Πολιτικό παρασκήνιο, διαφθορά, απειλές, ναρκωτικά, αλαζονεία και ό,τι άλλο φαντάζεστε και ο νοών νοείτω.

Πίσω από τις πολιτικές κουρτίνες παίζεται πολύ μεγάλο παιχνίδι. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται και κλείνει συμφωνίες με επιχειρηματίες, διαπλεκόμενους, νταβατζήδες ή όπως αλλιώς τους λέει μπροστά στις κάμερες όταν το παίζει αριστερά. Παράλληλα, και οι επιχειρηματίες διαπραγματεύονται μεταξύ τους, ειδικά μετά το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Ποιος θα πάει με ποιον, ποιος θα γλιτώσει τα θαλασσοδάνεια που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός, τις θα γίνει με τις μπίζνες που μοιράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γενικώς ένα πολιτικο-επιχειρηματικό αλισβερίσι που θα ζήλευαν πολλοί στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που πρωτοστάτησαν σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Και το πλήρωσαν ακριβά.

Μη σας ξεγελούν τα αθώα πρόσωπα του πρωθυπουργού και των υπουργών. Λέαινες με μορφή προβάτου είναι και κάποια στιγμή η ιστορία θα γράψει τι παίζεται τις τελευταίες ημέρες. Είναι χαρακτηριστικό του τρόπου που η κυβέρνηση παίζει έξυπνα αυτή την ιστορία το εξής: Ανακοινώθηκε ότι θα περάσουν σήμερα την πόρτα του Μαξίμου οι νέοι καναλάρχες και θα τους δεχθεί ο Παππάς. Κρυφά ίσως και ο πρωθυπουργός για να τους ευχαριστήσει για τη μεγαλοθυμία τους και τα γεμάτα πορτοφόλια τους.

Όμως, αίφνης η κυβέρνηση άλλαξε το πρόγραμμα, ανακοίνωσε ότι οι νέοι καναλάρχες δεν θα πάνε στο Μαξίμου αλλά στη ΓΓΕΕ, στον τόπο του εγκλήματος δηλαδή.

Η κίνηση προφανής: Για σκεφτείτε τι θα έλεγαν οι Έλληνες βλέποντας τα πλάνα από την Ηρώδου Αττικού να περνούν την πόρτα του Μαξίμου ο Μαρινάκης, με τα τόσα δικαστικά βάρη, ο Καλογρίτσας, που κανείς δεν γνωρίζει πώς έγινε μεγάλος και τρανός, ο Αλαφούζος με τη δεσμευμένη περιουσία και ο Κυριακού;

Για σκεφτείτε τι θα έλεγαν οι πολίτες να βλέπουν τους κορυφαίους υπουργούς να χαριεντίζονται με την παλιά και τη νέα διαπλοκή. Το κατάλαβαν νωρίς και το διόρθωσαν γιατί τελικά είναι... γάτες στην επικοινωνία.

Όπως είναι γάτες και στον εκβιασμό. Αυτό που κατάφερε η κυβέρνηση τις προηγούμενες ημέρες ήταν να εξευτελίσει τους επιχειρηματίες οι οποίοι αντί να μην πάρουν μέρος και να στείλουν τον Παππά στο... διάολο, έπαιξαν το παιχνίδι του αυτοεξευτελισμού. Η κυβέρνηση τους έσυρε στο τριήμερο reality show, του εξευτέλισε και βγαίνει τώρα να πει στον κόσμο ότι τους πήρε και τα φράγκα και μάλιστα χοντρά.

Αυτοί οι επιχειρηματίες που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα εξευτελίστηκαν και πλήρωσαν και λύτρα γι' αυτό. Γιατί το έκαναν; Ο λόγος απλός. Όλοι τους έχουν σκελετούς στη ντουλάπα και η κυβέρνηση το ξέρει καλά. Δικαστικές εμπλοκές, ανοικτές υποθέσεις, θαμμένα σκάνδαλα, θαλασσοδάνεια, αλλά κι ένα μειονέκτημα. Εκβιάζονται ανά πάσα στιγμή με το άνοιγμα της αγοράς. «Δεν θα παίξετε το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ; Θα βγάλει άλλες τρεις άδειες και τζάμπα πληρώσατε τόσα εκατομμύρια», είναι το σχέδιο της κυβέρνησης.

Όλα αυτά συνθέτουν ένα πολύ γκρίζο έως μαύρο πολιτικό τοπίο. Οι «Πάμπλο Εσκομπάρ» είναι εδώ και είναι... Έλληνες. Έχουν πλέον και άδεια για κανάλι, και πολιτική στήριξη από την κυβέρνηση. Όλοι τους. Μέχρι και ο Σαββίδης που έγινε «λαγός» για να ανέβει το τίμημα και που σίγουρα σχετίζεται με το γεγονός ότι ο φάκελος που κατέθεσε ήταν γεμάτος με ονόματα από τους ΑΝΕΛ. Αλήθεια... Πρέπει να σημάνει Silver Alert. Χάθηκε ώριμος κύριος, ολίγον τροφαντός, με... περίεργες ιδέες και απόψεις για τον εαυτό του. Βασικό χαρακτηριστικό του ότι είναι κουμπάρος του Καλογρίτσα. Κινδυνεύει... η ζωή του από τις πολλές κωλοτούμπες.

Στο γήπεδο του Ολυμπιακού που παραπαίει, οι φίλαθλοι φωνάζουν «Εεε, οοο, αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό», και απευθύνονται στην προεδράρα που έδωσε όλα τα φράγκα για την άδεια και πήρε «παλτά» για την ομάδα.

Σε λίγο θα αρχίσουμε να φωνάζουμε κι εμείς ότι αλλιώς ονειρευτήκαμε την Ελλάδα. Σίγουρα, πάντως, όχι Κολομβία της Ευρώπης.

.Ο Ρομπέν... έμεινε άφραγκος

Πώς τα φέρνει η ζωή. Πριν δύο 24ωρα ο Παππάς και οι παπατζήδες που μας κυβερνούν πανηγύριζαν για τα 246 εκατ. ευρώ που πήραν από τους... πλουτοκράτες και θα τα μοίραζαν στους φτωχούς. Όπως μάλιστα είχε στην πρώτη σελίδα της το Χωνί, ο Αλέξης και ο Νίκος σαν άλλοι Ρομπέν μοίραζαν το ζεστό χρήμα.

Πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση πανηγύριζε διότι θα έφερνε τη διαφάνεια στο τηλεοπτικό τοπίο. Θα έδιωχνε τους νταβατζήδες και θα έβαζε κανόνες στα κανάλια. Τι καλύτερο «σανό» να πουλήσει στον κόσμο από αυτό; Η μάχη κατά της διαπλοκής, κατά του αόρατου εχθρού πάντα έχει πέραση.

Και ξαφνικά, όλα σκοτείνιασαν. Ο Μαρινάκης κινδυνεύει να πάει φυλακή. Ο Σαββίδης είναι με το εξώδικο του Alpha γιατί ομολόγησε ότι ήταν ο «λαγός» της κυβέρνησης. Ο Καλογρίτσας τρέχει από εδώ κι από εκεί και παρακαλάει να βρει κανένα ευρώ για να πληρώσει τα «λύτρα», το ίδιο κάνει και ο Αλαφούζος που έχει και την περιουσία του δεσμευμένη.

Αλλά το χειρότερο; Τι θα πει στη ΔΕΘ ο Αλέξης; Για τα λεφτά που δεν πήρε ποτέ και που μπορεί να μην πάρει ποτέ; Ή για τα 80 εκατ. που υποτίθεται ότι θα πάρουν ως πρώτη δόση; Ανησυχούν στο Μαξίμου που θα τα πρωτομοιράσουν;

Τα πράγματα δυσκολεύουν. Το μπούμερανγκ που λέγαμε ότι θα γίνουν οι τηλεοπτικές άδειες ήρθε νωρίτερα απ' ότι περιμέναμε όλοι. Τα σύννεφα στο βασίλειο του Παππά και της παρέας του αυξήθηκαν. Οι καναλάρχες από εκβιαζόμενοι έχουν βρεθεί να εκβιάζουν. Στη συνάντηση που είχαν χθες απαίτησαν από τον υπουργό – καναλάρχη να δώσουν τη δόση μετά την απόφαση του ΣτΕ ενώ ζήτησαν να μη δοθούν και θεματικές άδειες, να μείνουν δηλαδή τέσσερα κανάλια προκειμένου η πίτα να μοιραστεί μεταξύ τους. Είναι αυτά που λέγαμε όλες αυτές τις ημέρες. Ότι το κόλπο που έστησε η κυβέρνηση με τη δημοπρασία δεν θα τη βγει σε καλό. Κι αν τώρα υπόδικοι και άλλοι καναλάρχες που «δεν πληρώνουμε τα λύτρα» τι θα κάνουν οι φωστήρες της κυβέρνησης; Θα κατεβάσουν τον διακόπτη της Digea για όλους; Μαύρο σε όλες τις επιχειρήσεις;

Είναι αστείο, όμως, θα γίνει όπως το είχαμε περιγράψει. Η υπόθεση θα μετατραπεί σε ταφόπλακα της κυβέρνησης. Μια με τους φυλακόβιους που έχουν στην πλάτη τους 4 κακουργήματα, μια με εκείνους που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα λεφτά που έχουν και μια με τους αχυράνθρωπους είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει ραγδαία μεταστροφή του κλίματος κατά της κυβέρνησης.

Άλλωστε, απ' ότι μαθαίνουμε, όλα τα μέσα ενημέρωσης έχουν στραφεί κατά του Μαξίμου. Ακόμη και ο... Λαζόπουλος είναι έτοιμος να κάνει αντιπολίτευση, κατ' εντολήν του αφεντικού ενώ και ο Βαρδινογιάννης έχει ετοιμαστεί για πόλεμο.

Σε πολιτικό επίπεδο, η ΝΔ τι θα κάνει; Θα αναγκαστεί να υψώσει τη φωνή της, να κάνει πραγματική αντιπολίτευση και να τους τσακίζει όπου τους βρει.

Γι' αυτό μην απορήσετε αν δούμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μέχρι τα Χριστούγεννα. Και η κυβέρνηση να πάει σε εκλογές με το αφήγημα ότι «δεν την άφησε η διαπλοκή να κυβερνήσει». Αλλά το παραμύθι δεν έχει πλέον ακροατές.

.Αγναντεύοντας... την Μπανανία

«Αν είμαι ζωντανός σήμερα απέναντί σας σε αυτό το γραφείο, οφείλεται σε αυτό το δημοψήφισμα! Το ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον το μαύρο πρόβατο οφείλεται στο ότι ακούστηκε η δύναμη της ψυχής ενός λαού και στο ότι κατάφερα με καθαρό μυαλό να πάρω τις επόμενες ημέρες, τις αποφάσεις που έπρεπε».

Αυτή ήταν η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα σε ερώτηση της Le Monde για το αν το μετάνοιωσε που έκανε το δημοψήφισμα.

Θα συμφωνήσουμε απόλυτα με το πρώτο μέρος της απάντησής του, για το δεύτερο αμφιβάλλουμε γιατί η Ελλάδα συνεχίζει να είναι μαύρο πρόβατο και ίσως να είναι και περίγελος της Ευρώπης μετά από όσα έχει κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, έχει απόλυτο δίκιο να λέει ότι είναι ζωντανός λόγω του δημοψηφίσματος διότι απευθύνεται στους ψηφοφόρους τους και σε όσους ξεγέλασε και ψήφισαν «όχι». Τι να πεις για έναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα έκανε το «όχι»... «ναι» κι έγραψε την εντολή του λαού στα παλιά του τα παπούτσια, όμως, συνεχίζει να τους κοροϊδεύει;

Πράγματι είναι ζωντανός επειδή το δημοψήφισμα ενίσχυσε τις δυνάμεις του λαϊκισμού που κυβερνούν τη χώρα με άξιο ηγέτη τους τον Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι το δημοψήφισμα ήταν η σημαντικότερη στιγμής της ελληνικής δημοκρατίας στη Μεταπολίτευση. Είναι εκείνοι που ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί το παιχνίδι που τους έπαιξε ο Τσίπρας για να κρατηθεί στο... ζωή όπως και ο ίδιος παραδέχεται.

Αν επικρατούσε το «ναι» η κυβέρνηση πιθανότατα θα παραιτούνταν και ο Τσίπρας θα αποτελούσε παρελθόν. Με την επικράτηση του «όχι», που μετάλλαξε ο πρωθυπουργός ουσιαστικά του δόθηκε παράταση πολιτικής ζωής. Με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου απλά ο λαός του «ξέπλυνε» τις αμαρτίες, τις κοροϊδίες, τα ψέματα. Κι ένα χρόνο μετά βλέπουμε που οδήγησε και το δημοψήφισμα και η νίκη του Τσίπρα.

Αυτός έμεινε ζωντανός αλλά η χώρα είναι «νεκροζώντανη».

Δύο είναι τα γεγονότα των τελευταίων ετών που σημαδεύουν αρνητικά τη χώρα και την έφεραν πολλά χρόνια πίσω. Το πρώτο είναι η πυρπόληση της χώρας το 2008, όταν ακόμη δεν είχαμε κρίση. Τότε η Ελλάδα σφράγισε την ένταξή της στις χώρες του τρίτου κόσμου κι έβαλε στο παιχνίδι την αριστερά του μπάχαλου, της καταστροφής.

Το δεύτερο ήταν το δημοψήφισμα του 2015. Εκεί επισφραγίστηκε η επικράτηση του άκρατου λαϊκισμού και η επιστροφή της χώρας πολλές δεκαετίες πίσω. Και τα δύο είναι επιτεύγματα ΣΥΡΙΖΑ, κύριος υπεύθυνος είναι ο Τσίπρας, αλλά συνένοχος ο ελληνικός λαός.

.Mια τρύπα στο νερό...

Απίστευτα πράγματα και πολύ βρόμικο παρασκήνιο, συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις αλλαγές στο τηλεοπτικό τοπίο. Πρόκειται για μια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και που δεν τιμά την Ελλάδα και την όποια ποιότητα δημοκρατίας έχει.

Μετά τον διαγωνισμό – παρωδία, αλλά και πριν, συμβαίνουν μοναδικά γεγονότα, ίντριγκες, πόλεμος και χτυπήματα κάτω από το τραπέζι κι ένας εκπληκτικός βυζαντινισμός που θα ζήλευαν πολλοί.

Αν η κυβέρνηση ήθελε να καθαρίσει την αγορά από τους νταβατζήδες… έκανε μια τρύπα στο νερό. Ή μάλλον έφερε ακόμη χειρότερες καταστάσεις με αποτέλεσμα σε λίγο καιρό να λέμε ότι οι παλιοί διαπλεκόμενοι και βαρόνοι είναι πολύ καλύτεροι από τους νέους.

Αίφνης μαθαίνουμε ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήγε με τους… φουσκωτούς του στον ΔΟΛ και συναντήθηκε με τον Ψυχάρη. Έναν όμιλο που παραπαίει με τις πληροφορίες να λένε ότι ο ιδιοκτήτης του είναι έτοιμος να φύγει από την Ελλάδα και να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λονδίνο.

Τι να έκανε ο Μαρινάκης στη Μιχαλακοπούλου; Πληροφορίες λένε ότι έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να βάλει λεφτά και να αγοράσει πακέτο ΔΟΛ και Mega. Ειδικά τώρα που με λίγα λεφτά αποκτάς τον έλεγχο, δεν θα απέκλειε κανείς τέτοιες κινήσεις, αν και για το δεύτερο πρέπει να συμφωνήσουν και Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια τέτοια «συμμαχία» που την επιδιώκει σφόδρα και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, καθώς θα ήθελε μια ισχυρή φωνή στα media τώρα που βρίσκεται αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις.

Το δεύτερο σημαντικό συμβάν είναι ο ανοικτός πλέον πόλεμος Κοντομηνά – Σαββίδη και οι μηνύσεις του πρώτου. Αλλά και τα ραντεβού του Κοντομηνά με τον υιό Καλογρίτσα χωρίς να τα έχουν βρει προς το παρόν για τις τηλεοπτικές άδειες και το κανάλι. Η φράση «έχω μια άδεια, βάζεις ένα κανάλι» κυριαρχεί και πιέζει για να γίνουν οι απαραίτητες κολεγιές από αυτούς που έχουν άδειες και από εκείνους που προσφέρουν στημένα κανάλια.

Οι πληροφορίες του Antinews αναφέρουν ότι κορυφαίος εκδότης πέρασε την πόρτα του Μαξίμου χθες για άγνωστο λόγο. Να πήγε για να κλείσει συμφωνία; Να πήγε για να δείξει ότι είναι του συστήματος; Ή μήπως τρώει πολύ δούλεμα και στο τέλος θα του ρίξουν και καμιά φάπα γιατί δεν έχουν μπέσα οι Συριζαίοι;

Να θυμίσουμεότι λίγες ώρες πριν ξεκινήσει ο διαγωνισμός, δύο εκδότες που συμμετείχαν και είναι άσπονδοι εχθροί, βρέθηκαν σε δικηγορικό γραφείο του Κολωνακίου για να συζητήσουν αλλά δεν τα βρήκαν σε μια συμφωνία που ήθελαν να κλείσει.

Εκτός των εκδοτών και καναλαρχών που κάνουν συναντήσεις στα κρυφά, επαφές έχουν και γνωστά ονόματα της δημοσιογραφίας. Ο ένας έκλεισε σε κανάλι που θα συσταθεί, ο άλλος απέρριψε την πρόταση με πολλά… μηδενικά και ο τρίτος μόνο που δεν τους διαολόστειλε.

Γενικώς επικρατεί μπάχαλο με το τηλεοπτικό τοπίο, είναι άγνωστο αν θα δοθεί η προκαταβολή και πότε, ενώ ο Παππάς έκανε τούμπα και θα ζητήσει πόθεν έσχες για το σύνολο του τιμήματος.

Και την ίδια ώρα, εκεί που ανησυχούσαμε εμφανίστηκε ο Καμμένος να μας πει ότι ο Καλογρίτσας πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι εργολάβος ή καναλάρχης κι ότι αυτός δεν προτίθεται να παραιτηθεί. Το δεύτερο το ξέραμε αλλά το πρώτο γιατί να το κάνει; Θα κάνουν νόμο για τον βασικό μέτοχο; Μήπως είναι αργά για δάκρυα και μάλιστα υποκριτικά κυρ Πάνο;

Δεν ξέρουμε αν σε όλα αυτά κυκλοφορεί μαύρο χρήμα. Αν κάποιοι παίρνουν λεφτά κάτω από το τραπέζι και είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πρέπει να αναζητηθεί ειδικός… βοθρολόγος για να ανοίξει και να καθαρίσει το βρόμικο κόλπο.