.Αξιοπρεπής... ήττα

Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση μια κομβική στιγμή για την Ελλάδα. Την ώρα δηλαδή που η χώρα χρειάζεται άμεσες και στοχευμένες απαντήσεις για μείζονα προβλήματα της καθημερινότητας ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αναλώνονται σε ζητήματα που ουδόλως ενδιαφέρουν τον πολίτη. Ακόμη και τα πιο απλά θέματα αντιμετωπίζονται με καθαρά επικοινωνιακούς όρους. 

Ο Αλέξης πάει στα πυροσβεστικά και φωτογραφίζεται σαν… Top Gun, την ώρα που τα Καναντέρ με το ζόρι πετάνε και κινδυνεύουν ζωές. Ο Αλέξης συναντά τον γραμματέα του ΟΗΕ και του προσφέρει ένα σωσίβιο όταν πνίγεται όλη η Ελλάδα από τους πρόσφυγες αλλά η κυβέρνηση ελπίζει μόνο μην ανοίξει ο σουλτάνος τις πόρτες και πλημμυρίσει το… ελληνικό καλοκαίρι.

Ο Τσίπρας ανοίγει θέμα συνταγματικής αναθεώρησης, εκλογής Προέδρου από το λαό (δηλαδή αλλαγή του πολιτεύματος) και νέο εκλογικό νόμο (δηλαδή προσπάθεια για αξιοπρεπή ήττα) την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού για άλλα πιο κρίσιμα ζητήματα.

Ο Τσίπρας ακόμη και την περιλάλητη ανάπτυξη που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος την χρησιμοποιεί σαν ντεκόρ για να επικοινωνήσει την έκθεση ιδεών του από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Την ίδια στιγμή όλοι οι επιχειρηματίες λένε ότι ο αναπτυξιακός νόμος είναι… αντιαναπτυξιακός ή επισημαίνουν ότι με τόση φορολογία και τόσα γραφειοκρατικά εμπόδια όχι μόνο δεν θα έρθει ξένος να επενδύσει αλλά θα φύγουν και όσοι Έλληνες απέμειναν.

Εδώ κι ένα μήνα που θεωρητικά έκλεισε η συμφωνία με τους δανειστές και ήρθησαν οι αβεβαιότητες (έτσι λέει το Μαξίμου), ακούστηκε έστω μια κουβέντα για τα θέματα που καίνε;

Άκουσε ο Έλληνας τι θα γίνει με την Υγεία που καταρρέει; Ασθενείς φέρνουν μαζί τους φάρμακα και γάζες, δεν υπάρχει προσωπικό, οι ΜΕΘ είναι κλειστές και πεθαίνει κόσμος, η Πρωτοβάθμια Υγεία είναι σα να μην υπάρχει. Κι όμως, ο αρμόδιος υπουργός Πολάκης ασχολείται με τη Δικαιοσύνη, όταν δεν πλακώνεται με τον Άδωνι ή δεν κινδυνεύει να φάει ξύλο από τους πατριώτες του.

Στο χώρο της Παιδείας γίνεται χαμός. Οι χιλιάδες προσλήψεις μένουν στα χαρτιά, τα σχολεία λειτουργούν χάρη στον πατριωτισμό των δασκάλων οι οποίοι καλούνται από Σεπτέμβριο να αντιμετωπίσουν και 3.000 προσφυγόπουλα που πρέπει να ενσωματωθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κι όμως, ο υπουργός Παιδείας χωρίς πτυχίο Φίλης ασχολείται με τους «παραιτηθείτε» και πόσο… δημοκράτες είναι όταν δεν πλακώνεται με τον Αμβρόσιο για τα θρησκευτικά. Αυτά τον μάραναν τον κακόμοιρο όταν δεν μπορεί να λύσει ούτε τα βασικά στο χώρο του.

Στη Δικαιοσύνη επικρατεί χάος, ειδικά μετά από την απεργία των δικηγόρων που έχει συσσωρεύσει πάνω από 350.000 επιπλέον δίκες. Κι όμως, αντί ο υπουργός Δικαιοσύνης να ασχολείται με το πώς θα λειτουργήσει σωστά ο δικαστής, με το πώς δεν θα χαθούν δισεκατομμύρια για το Δημόσιο εξαιτίας των φορολογικών δικών που εκκρεμούν, ασχολείται με τον Πολάκη.

Και βεβαίως ασχολείται με τόσα άλλα, όχι όμως με το γεγονός ότι ο δολοφόνος του Φύσσα και οι ηθικοί αυτουργοί δεν δικάζονται.

Ο δε Κουρουμπλής αντί να ασχοληθεί με βασικά θέματα του υπουργείου Εσωτερικών κάνει παιχνίδια με το μπόνους των εδρών ή καλύπτει τον Πολάκη λέγοντας μάλιστα ότι κι αυτός τα ίδια θα έλεγε για τη Δικαιοσύνη, ίσως με άλλα λόγια.

Και καλά, αυτοί οι υπουργοί τέτοιοι είναι τέτοια κάνουν, τόσα ξέρουν. Ο πρωθυπουργός που υποτίθεται ότι συντονίζει το έργο συνολικά γιατί δεν τους μαζεύει; Γιατί δεν δίνει άλλο τόνο στην κατεύθυνση της χώρας;

Μα απλά γιατί είναι ο ίδιος ή καλύτερα είναι ο αρχηγός ενός καραβανιού που πιο πολύ θυμίζει μπουλούκι παρά οργανωμένη κυβέρνηση. Τα σκυλιά ουρλιάζουν για να τους ξυπνήσουν αλλά αυτοί κοιμούνται ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ο δε… αρχηγός τι κάνει; Συγκαλεί συσκέψεις για τον εκλογικό νόμο, σκέφτεται αν θα ψηφίζουμε στα 17 ή στα 18, αν θα έχουμε μπόνους ή αν το εκλογικό όριο θα είναι 3% ή 2,5%, κάνει φιέστες για την ανάπτυξη ή πλακώνεται για το πόσο θα είναι το πλεόνασμα, όταν πριν από ένα μήνα υπέγραψε ένα σκληρό μνημόνιο το οποίο δεν είναι το τελευταίο. Τον Σεπτέμβριο έρχονται πιο σκληρά μέτρα για τα εργασιακά ενώ καραδοκεί και ο κόφτης.

Μα καλά έτσι θα πορευτεί αυτή η χώρα; Έτσι θα πάμε μπροστά; Αυτό είναι το όραμα της Αριστεράς; Αυτές είναι οι λύσεις που προκρίνει ο κ. Τσίπρας; Πράγματι ένα δράμα. Οι καιροί ου μενετοί αλλά ο Τσίπρας αλλού γι’ αλλού. Ή όπως λένε και οι παλιοί «καίγεται το σπίτι μας κι εμείς τραγουδάμε».

Η χρεοκοπημένη Ελλάδα έχει κυβέρνηση ακόμη πιο χρεοκοπημένη από ιδέες και λύσεις. Και το χειρότερο; Νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση. Δείτε την απάντηση του Πολάκη στις αντιδράσεις εναντίον του. Έβαλε τραγούδι «οι αστοί τρομάξανε». Μα καλά δεν ντρέπονται; Αυτό είναι το πρόβλημα; Ποιος θα τρομάξει ποιον; Δύσμοιρη Ελλάδα πας κατά διαβόλου κι αυτοί πήραν τ’ άρματα και το παίζουν Βελουχιώτηδες.

Άλλα όπως γράψαμε παραπάνω, προσπαθούν να πέσουν αξιοπρεπώς. Τρέμουν βλέπετε μην καταρρεύσουν...

.Ο αληθινός σοσιαλισμός της Βενεζουέλας…

Εχει ειπωθεί ότι αν επιβληθεί ένα σοσιαλιστικό καθεστώς στην Σαχάρα πολύ γρήγορα θα εκλείψει η άμμος. Αυτή η γενίκευση όπως κάθε γενίκευση ενέχει μια δόση υπερβολής. Η Βολιβία του Εβο Μοράλες και (σε μικρότερο βαθμό) ο Ισημερινός του Ραφαέλ Κορέα έχουν να επιδείξουν τα τελευταία δέκα χρόνια ρυθμούς ανάπτυξης που θα τους ζήλευαν τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης.

 Ομως το ρητό περί Σαχάρας αρμόζει απόλυτα στην Βενεζουέλα. Μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο με απίστευτο ορυκτό πλούτο και αγροτοκαλλιέργειες σήμερα βρίσκεται σε τραγική οικονομική κατάσταση  με έλλειψη φαρμάκων, άδεια ράφια στα σουπερμάρκετ, καθημερινές περικοπές στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος –παράλληλα με επίπεδα εγκληματικότητας και δολοφονιών που είναι τα υψηλότερα στον κόσμο…

 Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας βρίσκεται σε πρωτοφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα –όπως έδειξαν οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές και όπως δείχνουν καθημερινά οι δημοσκοπήσεις.

 Ο πρόεδρος της χώρας Νικολάς Μαδούρο όμως αρνείται πεισματικά το αίτημα της αντιπολίτευσης για νέες προεδρικές εκλογές αποδίδοντας όλα τα κακά της χώρας στις ξένες δυνάμεις, στην CIA και στους «ντόπιους εκφραστές» των ξένων συμφερόντων.

Αλλά ας δούμε λίγο τα δεδομένα που πραγματικά συνθέτουν μια απίστευτη ιστορία σοσιαλιστικής καταστροφής:

·    

   Το ΑΕΠ της χώρας το 2015 μειώθηκε κατά 10%.

·       Σήμερα χρειάζεσαι 865 μπολιβάρες (το εθνικό νόμισμα) για να αγοράσεις 1 δολάριο. Πριν από ένα έτος χρειαζόσουν 175 μπολιβάρες. Υπολογίζεται ότι από το 2012 μέχρι σήμερα το εθνικό νόμισμα έχει απολέσει στην «μαύρη αγορά» το 99% της αξίας του.

·   

    Το 2016 ο πληθωρισμός αναμένεται να είναι 481%.

·       Το 2016 η ανεργία αναμένεται να παραμείνει στο 17% όμως το 2017 αναμένεται να φτάσει στο 21%.

·       Στην λίστα των πιο διεφθαρμένων χωρών του κόσμου η Βενεζουέλα βρίσκεται στην θέση 9 (με 1 την πιο διεφθαρμένη).

·       Το 2015 υπήρχαν 58 δολοφονίες ανά 100.000 κατοίκους. Πρόκειται για έναν αριθμό δεκαπλάσιο του παγκοσμίου μέσου όρου.

·  

     37 εφημερίδες έχουν υποχρεωθεί να περιορίσουν την κυκλοφορία τους λόγω έλλειψης χαρτιού.

·       Το 87% των κατοίκων δηλώνει ότι δεν έχει αρκετά χρήματα για ψώνια.

·       Η Βενεζουέλα βρίσκεται στην θέση 169 της παγκόσμιας κατάταξης όσον αφορά την ελευθερία των ΜΜΕ (στην πρώτη θέση βρίσκεται η πιο ελεύθερη χώρα).

       300 δισ. δολάρια δημοσίων πόρων εξαφανίσθηκαν την τελευταία δεκαετία μέσω ενός συστήματος συναλλαγματικών ελέγχων που ονομάσθηκε «η μηχανή της διαφθοράς» από τους τέως υπουργούς της κυβέρνησης Τσάβέζ,  Εκτορα Ναβάρο και Χόρχε Τζιοράνι.

·      

 800 κιλά κοκαΐνης επρόκειτο να εισάγουν στις ΗΠΑ δύο ανίψια του Νικολάς Μαδούρο. Το 2015 ένα δικαστήριο της Νέας Υόρκης απήγγειλε καταγγελίες εναντίον τους και μετά οι αμερικανικές αρχές τους συνέλαβαν στην Αϊτή.

·       Μόνο το 20% των κατοίκων της χώρας υποστηρίζει την πολιτική του Μαδούρο.

Αυτό που καθιστά την περίπτωση της Βενεζουέλας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η ολοκληρωτική υποστήριξη την οποία της παρέχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι στην πρόσφατη επιστολή του στον Νικολάς Μαδούρο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας άφηνε ελάχιστες αμφιβολίες ότι είναι θερμός θιασώτης του καθεστώτος της Βενεζουέλας.

Μάλιστα αν κρίνουμε από τις δηλώσεις υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις οποίες όποιος διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης -όπως πχ το κίνημα «Παραιτηθείτε»- εκτελεί «αντεθνικό έργο», τότε ο θαυμασμός του κ. Τσίπρα προς το καθεστώς της Βενεζουέλας θα πρέπει να επεκτείνεται και στις μεθόδους που χρησιμοποιεί το τελευταίο για να αντιμετωπίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Φυσικά υπάρχει μία διαφορά. Ενώ στην περίπτωση Βενεζουέλας το καθεστώς Μαδούρο αντιμετωπίζει την κριτική του Οργανισμού των Αμερικανικών Χωρών, στην περίπτωση της Ελλάδας η φοροεξοντωτική πολιτική Τσίπρα αντιμετωπίζει την αμέριστη υποστήριξη των μανδαρίνων της Ευρωζώνης.

Τάκης Μίχας

Protagon

.Κενής λογικής, το ευαγγέλιο…

Στην Αμερική, η αντιπαράθεση γίνεται ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν ότι τα όπλα και η ανεξέλεγκτη διάθεσή τους, χωρίς περιορισμούς και ελέγχους κατοχής, είναι ο λόγος πίσω από την τρομοκρατική επίθεση -την αποκαλούν μαζική δολοφονία- και από την άλλη με τους ισλαμοφοβικούς, οι οποίοι διατείνονται ότι το μίσος κατά του δυτικού τρόπου ζωής και η ομοφοβία των ισλαμιστών είναι η αιτία.

 Μάλιστα. Δηλαδή, η αιτία δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζι σε συνδυασμό; Η μαζική και προς κάθε ανυποψίαστο στόχο δολοφονία στο Ορλάντο -που είναι και ο ορισμός της τρομοκρατίας εξάλλου- είναι μία από τις 30.000 αντίστοιχες δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την οπλοκατοχή στο εδώλιο...

Αν οι έλεγχοι ήταν αυστηροί και η διάθεση περιορισμένη, οι πιθανότητες για μικρότερα νούμερα θυμάτων από τον πόλεμο στη Συρία είναι μεγάλες. Ο συγκεκριμένος δράστης δήλωνε και φίλος των τζιχαντιστών, με στενή σχέση μαζί τους (το fbiτο γνώριζε, αλλά δεν τον σταμάτησε από το να αγοράσει ένα όπλο μαζικής καταστροφής ΑΜ 15). 

Άρα ο εξτρεμισμός, τα πιθανά ψυχολογικά προβλήματα που εξωθούν κάθε δράστη σε έγκλημα και η οπλοκατοχή, διέπραξαν το ασύλληπτο έγκλημα. Απλό; Όχι και τόσο, γιατί είναι απόλυτα λογικό και η λογική έχει περάσει σε δυσμένεια και αφάνεια στις μέρες μας.  Ο Τραμπ και η υψηλή του δημοτικότητα είναι η απόδειξη. Η λύση λέει, είναι να εκδιωχθούν όλοι οι μουσουλμάνοι. Έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο από την εποχή του Μουσολίνι και του Χίτλερ, με τους Εβραίους.

Στα δικά μας τώρα, για να μην κατηγορούμε τα Αμερικανάκια μόνο.

Ο φανατισμός έχει περάσει σε νέο επίπεδο έντασης και στη χώρα. Εδώ ο διωγμός γίνεται ενάντια σε όλους όσους διαμαρτύρονται εναντίον της κυβέρνησης. Όποιος εκφράζει αντίθετη γνώμη ως προς τα υπέροχα φορολογικά, ασφαλιστικά και αναπτυξιακά μέτρα της κυβέρνησης και δε δηλώνει ικανοποιημένος με την κατάσταση στη χώρα είναι εθνικός εχθρός. 

Είναι ακροδεξιός, μεγαλοαστός, ανατρεπτικός, με κρυφή ατζέντα και κρύβει στις τσέπες του όλο το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Αρκεί να τον γυρίσεις ανάποδα, για να δεις τα χρυσά φλουριά που θα χυθούν ποτάμια.

Και σα να μη φτάνουν όλες οι κατηγορίες για εσχάτη προδοσία, υπάρχει και η χλεύη, για ακόμα μεγαλύτερη μείωση και υπονόμευση της ελεύθερης γνώμης από εκπροσώπους της εκτελεστικής εξουσίας (Ψαρρού, καλσόν, καπελάκια κοκ). Όταν φυσικά πριν ένα χρόνο κάποιοι απειλούσαν για πυρπόληση της Βουλής και γουναράδικα, τότε ήταν απλά επαναστατικό. Κι εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά και κρατά λευκό μαντήλι.

Οι κάφροι αποκαλούνται αντιεξουσιαστές, καίνε τρόλεϊ ελεύθερα χωρίς να συλλαμβάνονται,  14χρονοι στυγνοί δολοφόνοι αφήνονται ελεύθεροι και δεν μπαίνουν σε φυλακές ανηλίκων βάσει πρόσφατου νόμου που απαγορεύει τη φυλάκιση κάτω των 15, νομοθετήματα πάνε να περάσουν βράδυ ασκαρδαμπηχτί για απεριόριστες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων όταν όλοι οι άλλοι  πεινάνε, σπίτια περνάνε σε vulture funds σε αντίθεση με κόκκινες γραμμές που είχαν εξαγγελθεί, αντικειμενικές αξίες διατηρούν την αίγλη της φούσκας του 2006 ενώ ένφια αυξάνονται και και και...

Η πόλωση και η καθεστωτισμός είναι πλέον ένα διεθνές φαινόμενο. Οι διωγμοί και η ανεξέλεγκτη βία (φυσική, ψυχολογική και οικονομική) κατά των αδυνάτων, είτε είναι μειονότητες εθνικές είτε είναι γυναίκες, έχει θεριέψει και αναιρεί κάθε πρόσχημα κοινωνικής εξέλιξης, επιστρέφοντας σε επίπεδο ζούγκλας. 

Όπου κι αν κοιτάξει κανείς στον πλανήτη, θα παρατηρήσει μια δημοκρατία Βαϊμάρης διεθνοποιημένη. Οι φτωχοί φτωχοποιούνται περισσότερο, ενώ η κλίκα των πλουσίων μόλις ανακάλυψε ότι βγήκε ακόμα πιο κερδισμένη. 

Σε όλες τις κλίμακες, από τον μικρόκοσμο ως τον μακρόκοσμο, η λογική έχει πάει περίπατο.

Δεν ξέρω αν είναι κακό προαίσθημα, διαίσθηση, ή η λογική μου που πεισματικά επιμένει να με στοιχείωνει, αλλά δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι το κακό σπυρί είναι έτοιμο να σκάσει. Όχι με έναν λυγμό, αλλά με μεγάλο πάταγο.

Μαρία Dawkinson

Liberal.gr

.Η κυβέρνηση που κατασκευάζει εχθρούς…

Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει με ευφυολογήματα και κατάρες. Ούτε οι αναγγελλόμενες και διαρκώς μεταφερόμενες στο μέλλον υποσχέσεις περί ανάπτυξης, ευημερίας, ευτυχίας, σοφίας, πίστης και αγάπης, ούτε τα διαρκώς αναθεωρούμενα σχέδια διαφόρων παρεμβάσεων αποτελούν κυβερνητική πράξη.

 Αντίστοιχα η ατυχής (τουλάχιστον) κριτική με εκφράσεις και μέσα για όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυβερνητική ικανότητα και προέτρεψαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί (αν βασιστούμε σε μια πρόσφατη έρευνα, το 80% των πολιτών θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει διέξοδο) φανερώνει το ίδιο. 

Ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής. Ανυπαρξία; Και όμως η κυβέρνηση βαδίζει στην πεπατημένη. Συμβάσεις και διορισμοί με υποσχετική (π.χ. η τροπολογία που αποσύρθηκε για τα hot spot), ικανοποίηση των προσδοκιών του μέσου ψηφοφόρου της. Να τρουπώσει…

 Δυστυχώς ο μέσος αυτός ψηφοφόρος, που κανείς δεν τον κρίνει (ο σοφός λαός...), είναι διατεθειμένος να υποστεί κάθε εξευτελισμό για την ικανοποίηση των ατομικών του προσδοκιών. Θεωρεί αυτονόητα ηθικό να παρακαλεί για τη μετάθεση του γιου, τη μεταγραφή του γιου ή της κόρης, τη μεροληπτική βαθμολόγηση στο λύκειο ή στο πανεπιστήμιο. Χειρότερα, δε, το θεωρεί και δίκαιο. 

Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι έλληνες φοιτητές είναι οι μόνοι που όταν κλέβουν στις εξετάσεις θεωρούν ότι αυτή είναι μια αποδεκτή συμπεριφορά και δικαιολογείται από υψηλά ιδανικά (κατά προτίμηση αριστερά). Οι έλληνες οδηγοί είναι οι μόνοι που τρέχουν με 150, όταν το όριο είναι 90 σε ένα δρόμο επικίνδυνο, με την προτροπή προς κάποιον αόρατο “να φτιάξει το δρόμο”. Αυτοί φυσικά θα υποστούν τη συνέπεια. Για την οποία θα φταίει κάποιος άλλος.

Κανένας που επισημαίνει τα παραπάνω δεν είναι αρεστός. Όλοι τα ξέρουν και όλοι τα αποδέχονται. Αλλά κανείς δεν έχει τη διάθεση να υποστεί συνέπειες. Από την προτροπή της τακτοποίησης “των δικών μας παιδιών” μέχρι την προσπάθεια της νυν κυβέρνησης για παράκαμψη του ΑΣΕΠ, ο κοινός παρονομαστής είναι ένας. Η τακτοποίηση της πελατείας. Που αυτό θέλει. Να τακτοποιηθεί. 

Ελπίζει και έτσι προς το παρόν υποστηρίζει. Αλλάζει αφέντη. Μπρος στο ατομικό συμφέρον όλα τα άλλα είναι μηδενικά και δευτερεύοντα. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τη ρήση “Από εμάς θα ξεκινήσει η αξιοκρατία; Άσε να τακτοποιηθούμε εμείς και μετά θα τα τακτοποιήσουμε όλα”.

 Και δυστυχώς συνήθως οι ίδιοι (άτομα ή ομάδες) βρίσκονται στο περιβάλλον του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος.

Υπάρχει χώρος για ορθολογική και αντικειμενική συμπεριφορά; Πολύ αμφιβάλλω. Μόνο που αν πολιτευτεί κανείς έτσι, γρήγορα θα καταρρεύσει, μόλις εμφανιστεί ένα άλλο μαγαζί που υπόσχεται.

 Γρήγορα θα ακούει η κυβέρνηση περί της διάψευσης των ελπίδων, περί των σπιτιών, περί της φορολογίας. Πιθανόν θα ξαναεμφανιστούν τα παιδάκια που λιμοκτονούν.

Τι κάνει; Κατασκευάζει εχθρούς για να διατηρηθεί όσο μπορεί. Άξια τέκνα του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς. Μόνο σαν φάρσα. Άντε και καλή επέτειο στα capital controls.

Θόδωρος Χατζηπαντελής

Μακεδονία