.Να είναι καλά το… επαναστατικό ταμείο

Με μεγάλη ανυπομονησία περιμένουμε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα γνωστά… σεσημασμένα στελέχη, να κάνουν δήλωση υπέρ των δικαιωμάτων της Πόλας Ρούπα. Να βγουν και να μιλήσουν για το τι πρέπει να γίνει με το παιδί της, πώς πρέπει να της συμπεριφερθούν οι αστυνομικοί και να στηρίξουν την αδιαπραγμάτευτη μάχη που δίνει για την… επανάσταση.

Περιμένουμε τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, Νίκο Παρασκευόπουλο, να αποφανθεί για το πόσο πρέπει να κρατηθεί στις φυλακές ή αν πρέπει να βγει για να μεγαλώσει το παιδάκι της, που στο κάτω – κάτω δεν φταίει σε τίποτε.

Περιμένουμε ακόμη και τον περίεργο εκείνον ακτιβιστή που εργάζεται στην Κουμουνδούρου, τον Λάμπρου να κάνει διαδήλωση υπέρ της Ρούπα και του Μαζιώτη. Άργησαν ήδη όλοι αυτοί οι επαναστάτες, γιατί δεν υπάρχουν αλληλέγγυοι έξω από τη ΓΑΔΑ και τον Κορυδαλλό;

Μην περιμένουμε άλλωστε να αλλάξει τίποτε, ούτε στην Ρούπα, ούτε στους διάφορους σκοτεινούς τύπους της «Αριστεράς» που τόσα χρόνια στήριξαν τους τρομοκράτες και τους έδωσαν ουκ ολίγες φορές χείρα βοηθείας. Για να καταλάβει κανείς με ποιους έχουμε να κάνουμε, διαβάστε τη δήλωση που έκανε η Ρούπα:

«Ήμουν και θα είμαι μέχρι να πεθάνω αμετανόητη εχθρός του συστήματος. Το παιδί το βάζουν τώρα μέσα σε αυτό τον πόλεμο και το εκδικούνται προκειμένου να εκδικηθούν περισσότερο εμένα. Έχουν απαγάγει το παιδί μου και δεν ξέρω που βρίσκεται από τα ξημερώματα που μας έχουν συλλάβει. Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Είναι γεγονός.

Όμως το να πολεμούν το παιδί μου με το να αρνούνται να μου το φέρουν, να το δω και με το να αρνούνται να το δώσουν άμεσα σε συγγενείς πρώτου βαθμού και με το να απειλούν ότι θα πάει σε ίδρυμα είναι η πιο ποταπή πράξη σε αυτό τον πόλεμο. Αυτοί που βρίσκονται στον κρατικό μηχανισμό είναι σκουλήκια γιατί πολεμάνε ένα παιδί 6 χρονών. Και θέλω να πω ότι ξεκινάω τώρα απεργία πείνας και δίψας προκειμένου να δοθεί το παιδί τώρα στη μάνα μου και στην αδελφή μου. Όσον αφορά εμένα θα παραμείνω εχθρός τους μέχρι να πεθάνω και δεν θα με λυγίσουν ποτέ. Ζήτω η επανάσταση».

Εχθρός του συστήματος η Ρούπα που ζούσε τζάμπα με λεφτά από ληστείες; Εχθρός του συστήματος που νοίκιαζε σπίτια, πήγαινε προφανώς το παιδί της σχολείο, έκανε μια κανονική ζωή μόνο που δεν δούλεψε ποτέ; Να είναι καλά το… επαναστατικό ταμείο.

Κι από την άλλη, τι σημαίνει ότι δεν θα την λυγίσουν ποτέ και ζήτω η επανάσταση; Για ποια επανάσταση μιλά; Εκείνη που σηκώνει το όπλο σε όποιον βρει ή βάζει τυφλές βόμβες; Και τα παιδιά των θυμάτων της τρομοκρατίας τα ρώτησαν ποτέ πώς αισθάνονται ή μόνο της Ρούπα το παιδί έχει αισθήματα και δικαιώματα;

Πότε πρόλαβαν να της το απαγάγουν το παιδί άραγε και ποιος είναι ο πόλεμος που κάνει το κράτος εναντίον της; Έλεος πια με τις ψεύτικες ιδεολογίες τζάμπα επαναστατών που βρίσκουν έδαφος και κάνουν ό,τι κάνουν.

Έλεος με τους αλληλέγγυους και τα γκρουπούσκουλα που χύνουν δάκρυα για τη Ρούπα και τους όμοιούς της αλλά ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για τα θύματα τους.

.Εθνική ανάταση, Τώρα!

Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Ελλάδα, με όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό. Μήπως πρέπει να ετοιμάζουμε τα διαβατήριά μας και τις βίζες για να φύγουμε για άλλες πολιτείες;

Η χώρα αυτή δε σώζεται με τίποτε γιατί δεν θέλει να σωθεί. Μοιάζει με «καμένη γη» που δεν φυτρώνει τίποτε παρά μόνο ο σπόρος του λαϊκισμού, του ωχαδερφισμού, της καφρίλας και της μπαρούφας. Είμαστε έθνος – μπαρούφα και δυστυχώς όλοι μαζί βάζουμε από ένα λιθαράκι για να κτίσουμε το ερείπιο που λέγεται Ελλάδα και που πατάει πάνω σε σαθρές βάσεις.

Δεν έχει να κάνει με αστείους τύπους σαν τον Σώρρα, που τώρα κατάλαβε η Δικαιοσύνη και τα κόμματα ότι είναι επικίνδυνος. Ο Άδωνις από το 2012 τους τα έλεγε αλλά αυτός… είναι ακραίος. Δεν έχει να κάνει με την υποβάθμιση του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Έχουμε πολλές φορές πει «τέτοια η στάση, τέτοιο γάλα βγάζει». Έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός στο σύνολό του δείχνει να μην έχει σχέδιο για τη χώρα. Κυριαρχεί η ατομική επιτυχία, το κυνήγι του χρήματος, ακόμη και επί πτωμάτων. Κυριαρχεί η φωτιά στο σπίτι του γείτονα και η κατσίκα του που πρέπει να ψοφήσει.

Είναι μια χώρα που τρώει τις σάρκες της και που βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα σε βούρκο. Η παρούσα κυβέρνηση έχει μείζονα ρόλο γι’ αυτήν την υποβαθμισμένη εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μας.

Σαφέστατες ευθύνες έχουν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και οι δανειστές που επιβάλλουν σκληρές και αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας και πολλές φορές προσβάλλουν την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού που θέλει να παλέψει αλλά δεν έχει στηρίγματα. Φταίχτες υπάρχουν πολλοί, όμως, δεν είναι καιρός, ούτε καν το βασικό διακύβευμα για το σύνολο του ελληνικού λαού να αποδοθούν ευθύνες. Καλό είναι αυτά να τα αφήνουμε στην ιστορία και να κοιτάμε μπροστά.

Αυτό το μπροστά φαντάζει πολύ θολό. Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην έξοδο από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν μπορεί άλλωστε να σταθεί στα πόδια της, πόσο μάλλον να αποτελεί μέλος κι αυτού του κλάμπ του ευρώ. Κι αφού γίνεται η κατάλληλη προετοιμασία για να αποδεχθεί ο κόσμος αυτή την πορεία εξόδου από την ευρωζώνη θα έρθει η μαύρη εκείνη ημέρα της εθνικής καταστροφής κι εμείς θα ασχολούμαστε με τον Σώρρα ή τον… Σόρος που επιβουλεύεται την Ελλάδα.

Βρισκόμαστε ενώπιοι ενός δραματικού αδιεξόδου που δύσκολα μπορεί να αποφευχθεί, παρά μόνο με μεγάλη θέληση και με το σκεπτικό ότι θα είναι κόλαση η επιστροφή στη δραχμή. Οι επιπτώσεις θα είναι τόσο τραγικές που θα έχουμε απλά μια εθνική τραγωδία την οποία δεν θα μπορούμε να διαχειριστούμε.

Ίσως ήρθε η ώρα των σοβαρών πολιτικών, κι όχι μόνο, δυνάμεων, να βγουν μπροστά και να αποσοβήσουν την επερχόμενη τραγωδία. Ίσως κάποιοι να πιστεύουν ότι δραματοποιούμε εσκεμμένα τα γεγονότα κι έχουμε άλλα στο μυαλό μας. Δεν είναι έτσι, όποιος έχει λίγο μυαλό καταλαβαίνει ότι η χώρα μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί και να παρασύρει τα πάντα το ωστικό κύμα.

Κάποιοι λένε ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες για να ξυπνήσουν χρειάζονται ένα ισχυρό σοκ, μια τραγωδία δηλαδή που θα τους ταρακουνήσει και θα τους βγάλει από τη βόλεψή τους. Εμείς πάλι λέμε ότι δεν πρέπει πρώτα να συμβεί η εθνική τραγωδία για να αντιληφθούμε τον κίνδυνο και να αλλάξουμε ρότα. Να μην είναι πολύ αργά δηλαδή. Οι καιροί δεν μπορούν να περιμένουν. Είναι η ώρα της εθνικής ανάτασης προτού να είναι αργά