Οι καρχαρίες αποφεύγουν
την πανσέληνο και τον ήλιο όταν βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του στον ουρανό
καταφεύγοντας στα βάθη της θάλασσας για να ακολουθήσουν τη λεία τους και να
ξεφύγουν από τα θαλάσσια αρπακτικά, κυρίως μεγαλύτερους καρχαρίες, των οποίων
αποτελούν λεία, σύμφωνα με αυστραλιανή μελέτη που μπορεί να βοηθήσει τους
αλιείς να μην πιάνουν στα δίχτυα τους καρχαρίες, υπολογίζοντας το βάθος στο
οποίο αυτοί κινούνται.
Επί σχεδόν τρία χρόνια οι επιστήμονες ακολούθησαν στα ανοιχτά του αρχιπελάγους του Παλάου, στον δυτικό Ειρηνικό, τις κατακόρυφες μετακινήσεις 39 καρχαριών που έφεραν ηχητικούς πομπούς.
Οι παρατηρήσεις τους, που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση PLOS ONE, αποκαλύπτουν ότι οι καρχαρίες μετακινούνται στα πιο μεγάλα βάθη καθώς πλησιάζει η πανσέληνος και ανεβαίνουν εκ νέου κοντά στην επιφάνεια, μια συμπεριφορά που απαντάται και σε άλλα θαλάσσια αρπακτικά όπως ο ξιφίας, ο κίτρινος τόνος και ο παχύς τόνος.
Την ημέρα, οι καρχαρίες χάνονται στα βάθη της θάλασσας όταν ο ήλιος είναι στο πιο ψηλό σημείο του και ανεβαίνουν ξανά κοντά στην επιφάνεια στη διάρκεια της νύχτας, ανεξάρτητα από τον σεληνιακό κύκλο.
