Στέφανος Τζουμάκας, Μαριλίζα
Ξενογιαννακοπούλου, Αντώνης Κοτσακάς, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Θεοδώρα Τζάκρη,
Μάρκος Μπόλαρης, Χρήστος Σπίρτζης, Δημήτρης Τσουκαλάς (ο γνωστός συνδικαλιστής
που πήρε ένα μύριο αποζημίωση), Στέλιος Λογοθέτης (ο πρώην δήμαρχος Πειραιά),
Ηλίας Λιβάνης (ο γιος του Αντώνη Λιβάνη), Μενέλαος Γκίβαλος (πρώην στέλεχος),
Οδυσσέας Βουδούρης, Κώστας Ασλάνης (πρώην υφυπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου). Α,
και μην ξεχάσουμε τον μπάρμπα Φώτη Κουβέλη που δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Όλοι αυτοί και άλλοι που δεν γνωρίζουμε
από την όψη βρέθηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Αγκαλιάστηκαν σαν παλιοί
σύντροφοι, έδωσαν αγωνιστικούς χαιρετισμούς, θυμήθηκαν τους… αγώνες για τη
Δημοκρατία που έκαναν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όχι, δεν ήταν συνέδριο του
παλαιού ΠΑΣΟΚ. Του ΣΥΡΙΖΑ ήταν με όλη την πασοκαρία που γλύφει για λίγη
εξουσία, με τα απολειφάδια της αριστεράς του χαβιαριού του μπάρμπα Φώτη και με
ολίγη ακροδεξιά, ψευτο-ορθοδοξία του Πανούλη, του Τέρενς και όλων εκείνων των
ψεκασμένων αστέρων που έκαναν πολιτική καριέρα στα χρόνια της κρίσης.
Τα «κουρέλια» τραγουδάνε ακόμη ή τα
«πολιτικά παρτάλια» που δε λένε να μας αφήσουν ήσυχους θα ήταν ο τίτλος του
Συνεδρίου; Και πώς αλλάζουν οι καιροί.
Από το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»,
από το «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι
κομμουνιστές» που μας θύμισε η Αυγή, από τον Ιγγλέσιας των Podemos που ήταν
κάποτε ο κολλητός του Αλέξη και τους διάφορους «αγωνιστές» της παγκόσμιας
αριστεράς, που;
Στον «σύντροφο» Καμμένο, στον Ζουράρι
που κυκλοφορούσε με μπλουζάκι που διαφήμιζε το νέο του βιβλίο. Σε όλους
εκείνους τους τελειωμένους Πασόκους που είδαν φως και μπήκαν, όλοι μαζί μια
παρέα με τους «αριστερούς συντρόφους», το δουλάκι της Μέρκελ που κάποτε
απειλούσε να την διώξει από την Ελλάδα.
Από τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων,
τις μολότοφ και την «ιερή οργή» κατά της… επαράτου δεξιάς, των γερμανοτσολιάδων
και των Μερκελιστών, στο συνέδριο των συμβιβασμών, της προσγείωσης στην
πραγματικότητα των μνημονίων αλλά πάντα με πόνο και δάκρυα γιατί οι αριστεροί
δεν είναι… κακοί άνθρωποι.
Οι ημέρες αυτές που διεξάγεται το
συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαδιακές. Αποτυπώνουν ανάγλυφα την ελληνική
πραγματικότητα. Την κατάπτωση της ελληνικής κοινωνίας η οποία έχει μείνει
«Παυλόπουλος» για να θυμηθούμε τη γνωστή φράση, μπροστά στο αποκρουστικό θέαμα
που βλέπει.
Η χώρα κυβερνιέται από ορισμένους
ιδεοληπτικούς πρώην κομμουνιστές που τρώνε τώρα με χρυσά κουτάλια και από το
πρώην ΠΑΣΟΚ που είναι εδώ ενωμένο δυνατό. Αλλά γιατί να περιμένουμε κάτι
καλύτερο; Το πολιτικό σύστημα είναι σαρξ εκ της σαρκός της κοινωνίας. Γιατί να
έχουμε καλύτερα δείγματα; Αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει.
Και όσο ο κόσμος θα νομίζει ότι
συντελείται επανάσταση στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο το βαθύ ΠΑΣΟΚ με τα
ορφανά του Ανδρέα, του Γιωργάκη, του Σημίτη και του Ακη, θα κάνουν τα κουμάντα
τους.
Έτσι για να
ξέρουμε τι να περιμένουμε. Και για να ξέρουμε τι να αποφύγει η Νέα Δημοκρατία.
Εκτός κι αν θέλει να μετατραπεί κι αυτή σε «χαβούζα» πολιτικών σκουπιδιών που
την προσεγγίζουν ήδη τώρα που βλέπει εξουσία.
