«Η
λύση προοπτικής είναι να παράξουμε πλούτο» είπε ο Αλέξης
Τσίπρας στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του
Ασφαλιστικού. Και όπως σχολίαζε κορυφαίος τραπεζίτης, η ανάγκη να παράξουμε
πλούτο είχε να ακουστεί στο εθνικό Κοινοβούλιο δεκαετίες ολόκληρες. Ισως από το
'50 ή το '60, όταν η χώρα προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Εκτοτε και ώσπου
να ξεσπάσει η κρίση, η πορεία της οικονομίας, έστω με σκαμπανεβάσματα, ήταν
ανοδική.
Το ΑΕΠ έφθασε στα 240 δισ. ευρώ, προτού κατακρυμνησθεί στα επίπεδα των
180 δισ. ευρώ, μειωμένο κατά 25%!
Κανένας δεν αμφισβητεί την ανάγκη να
«παράξουμε πλούτο», να ξαναμπεί η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά. Ιδιαίτερα μετά τη
διαφαινόμενη συμφωνία, όλοι μιλούν για το στοίχημα της ανάκαμψης που θα μειώσει
την ανεργία και θα κάνει εφικτή την επίτευξη των στόχων για τα πρωτογενή
πλεονάσματα.
Το ερώτημα όμως είναι πώς θα πετύχουμε την πολυπόθητη ανάκαμψη. «Με τον αναπτυξιακό νόμο που είναι έτοιμος, έχουμε συγκεκριμένα μέτρα για να προσελκύσουμε επενδύσεις, αλλά οι επενδύσεις αυτές θα υπηρετούν ένα σχέδιο ανάπτυξης που θα μπορεί να γίνεται παραγωγή και αναδιανομή του παραγώμενου πλούτου» απάντησε με αυστηρό ύφος ο Νίκος Φίλης ερωτηθείς σχετικά.
Δύσκολα οι επενδυτές θα συγκινηθούν με μια τέτοια τοποθέτηση που προέρχεται από έναν υπουργό μιας χώρας και μιας κυβέρνησης που δεν έχουν το καλύτερο ιστορικό στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Η χώρα χρειάζεται κεφάλαια. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Νίκου Χριστοδουλάκηαπαιτούνται νέες επενδύσεις ύψους 100 δισ. ευρώ για να επιστρέψουμε στα προ της κρίσης επίπεδα. Κεφάλαια που θα προέλθουν κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Που δεν μπορεί να τα βρει το πακέτο Γιούνκερ ούτε οι εγχώριοι επενδυτές. Και για να πειστούν οι ξένοι να επιλέξουν την Ελλάδα ανάμεσα σε δεκάδες επενδυτικούς προορισμούς σε όλον τον πλανήτη θέλουν ξεκάθαρες τοποθετήσεις, χωρίς ασάφειες και γκρίζες ζώνες.
Μπορεί να πει κανείς ότι ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Σπίρτζης και τα άλλα παιδιά που μάχονται το κεφάλαιο τα λένε για το εσωτερικό ακροατήριο. Ωστόσο το εσωτερικό ακροατήριο είναι αυτό που βάζει φρένο στις Σκουριές, που αντιδρά στα περιφερειακά αεροδρόμια, που προσφεύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τη δήθεν προστασία του μαυροπετρίτη, σταματώντας επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ.
Αυτό που θέλουν οι επενδυτές είναι σαφείς ενδείξεις ότι ο Πρωθυπουργός εννοεί αυτά που λέει. Και στην παρούσα φάση, όπως λένε στην αγορά, ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε με δύο-τρεις κινήσεις να «γυρίσει» το παιχνίδι:
Πρώτον, να χαλαρώσει τα capital controls. Οι τράπεζες έχουν προτείνει οι νέες καταθέσει μετρητών να τεθούν εκτός περιορισμών, καθώς επίσης μια συμβολική αύξηση στις αναλήψεις μετρητών.
Δεύτερον, να συμπεριλάβει στον αναπτυξιακό νόμο αξιόπιστη εξασφάλιση για σταθερό φορολογικό καθεστώς στις νέες επενδύσεις.
Τρίτον, να κάνει μια ιδιωτικοποίηση. Να ξεμπλοκάρει π.χ. το Ελληνικό που είναι προχωρημένο και από μόνο του μια μεγάλη επένδυση.
Και αφού κάνει αυτά, να διοργανώσει ένα raod show στο Λονδίνο για να μιλήσει στους επενδυτές για το αναπτυξιακό του σχέδιο. Να «πουλήσει» τη χώρα. Με άλλα λόγια, να γίνει από πρωθυπουργός της αβεβαιότητας πρωθυπουργός της επιχειρηματικότητας.
