.«Λάβετε θέσεις!»

Κάθε κυβερνητική θητεία έχει ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Είναι εκείνο που αποσαφηνίζει τα δεδομένα και τραβάει τις γραμμές για ολόκληρη την περίοδο.

Η προηγούμενη εβδομάδα μάλλον θα αποδειχθεί το σημείο καμπής της σημερινής διακυβέρνησης. Και αυτό επειδή μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα πήραν μορφή όλα σχεδόν τα δεδομένα που εφεξής θα την καθορίζουν.

Δεδομένο πρώτο. Το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές μπορεί να μην είχε άμεσες πρακτικές επιπτώσεις.

Επί της ουσίας όμως αποσαφήνισε δύο σοβαρά ζητήματα:

·         Οτι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία στήριξη, ανοχή ή έστω συνεννόηση της ΝΔ με την κυβέρνηση - σε καμία περίπτωση δεν στηρίζεις μια κυβέρνηση που ζητάς να φύγει!..

·         Οτι είναι μάλλον αδύνατον να προκύψει άλλη κυβέρνηση από τη σημερινή Βουλή αφού η κάθετη αντίθεση της ΝΔ συμπαρασύρει εκ των πραγμάτων και τα μικρότερα κόμματα.

Η κυβέρνηση φαίνεται να αιφνιδιάστηκε από τη ρελάνς του Κ. Μητσοτάκη. Είχε άλλες διαβεβαιώσεις από το εξωτερικό; Αυτό υπονόησε στη Βουλή ο Πρωθυπουργός.

Διατηρούσε αυταπάτες για μια πιο υποστηρικτική αντιπολίτευση; Αυτό προκύπτει από τα λεγόμενα πολλών κυβερνητικών αλλά και την αρθρογραφία του κυβερνητικού Τύπου που κατέφυγαν στο τετριμμένο ρεπερτόριο της «ακροδεξιάς στροφής» και των «σχεδίων της διαπλοκής» για να ερμηνεύσουν το αυτονόητο.

Λες και η συνταγματική υποχρέωση της αντιπολίτευσης να αντιπολιτεύεται και να αποδομεί την κυβέρνηση φέρει πολιτικό χρώμα ή υπόκειται σε υποκίνηση!

Θα ήταν ενδεχομένως ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε αν κάποιος (εντός ή εκτός Ελλάδος) είχε καλλιεργήσει αυτές τις ελπίδες ή αν στον ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν για άλλη μία φορά θύματα των ευσεβών πόθων τους. Ενδιαφέρον αλλά δευτερεύον.

Διότι το αίτημα της ΝΔ για εκλογές θα ήταν μια απλή σαπουνόφουσκα αν δεν συνοδευόταν από ένα κοινωνικό και δημοσκοπικό τοπίο ζοφερό για την κυβέρνηση.

Πολύ φυσιολογικά λοιπόν ο Μητσοτάκης της έκοψε κάθε δρόμο διαφυγής - δεν θέλει και ιδιαίτερο μακιαβελισμό για να το αποφασίσει κανείς ούτε χρειάζεται να ρωτήσει τη διαπλοκή!..

Αυτό μας οδηγεί στο δεύτερο δεδομένο: ότι η αποσαφήνιση των πολιτικών γραμμών γίνεται τη στιγμή που σταθερά αλλά καθόλου αργά διαμορφώνεται απέναντι στην κυβέρνηση ένα ευρύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο σε δημοσκοπικά ποσοστά πρωτόγνωρα για την ελληνική πραγματικότητα.

Προφανώς αυτό το μέτωπο δεν μπορεί να εκφραστεί αν δεν υπάρξουν εκλογές και η εκλογική πρωτοβουλία εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια της συμπολίτευσης.

Αλλά θα εκφράζεται καθημερινά στη ζωή και θα διογκωθεί περαιτέρω από το κοινωνικό κόστος της αξιολόγησης και από τη φυσιολογική φθορά μιας μάλλον χαοτικής διακυβέρνησης.

Η δυναμική του όμως εξελίσσεται σε αυτόνομο πολιτικό παράγοντα και ακριβώς επειδή είναι ρεύμα απόρριψης δεν μπορεί να αναστραφεί από εξεταστικές για θαλασσοδάνεια ή άλλους κλασικούς πολιτικούς χειρισμούς.

Είπα αξιολόγηση. Κι αυτό μας οδηγεί στο τρίτο δεδομένο.

Η κυβέρνηση φαίνεται ως τώρα να χαίρει υποστήριξης από την πλευρά των δανειστών και να ελπίζει ότι η υποστήριξη θα συγκεκριμενοποιηθεί στους όρους της αξιολόγησης. Θα δούμε αν θα συμβεί κάτι τέτοιο, δεν είναι βέβαιο.

Αντιθέτως, είναι βέβαιον ότι η υποστήριξη αυτή έχει διπλή ημερομηνία λήξης:

·         Στις 23 Ιουνίου, ημέρα του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο - με άλλα λόγια, δεν θέλουμε μπελάδες πριν ψηφίσουν οι υπήκοοι της Αυτής Μεγαλειότητος!..

·         Τη μέρα που οι Ευρωπαίοι θα πειστούν ότι η σημερινή κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο της εσωτερικής κατάστασης και δεν τη χρειάζονται πια. Σε αυτό ακριβώς αποσκοπούσε (μεταξύ άλλων) και το αίτημα του Μητσοτάκη για εκλογές.  

Για όλους τους παραπάνω λόγους φτάσαμε στην κρίσιμη στιγμή που οι δρομείς σπρώχνονται στην αφετηρία. Λάβετε θέσεις!..

Θα πάμε σε σπριντ; σε δρόμο ημιαντοχής; ή σε μαραθώνιο;  

Κανείς δεν είναι προφήτης για να προβλέψει το ένα ή το άλλο. Αλλά όλοι έχουμε καταλάβει πού πάει το πράγμα!..

Red Alert
Μια επίσκεψη στους Αγίους Τόπους έχει πάντα μια έννοια επιφοίτησης. Αυτό συνέβη φαίνεται και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος όχι από τον δρόμο για τη Δαμασκό αλλά από την ίδια την Ιερουσαλήμ μας κάλεσε «να εξοντώσουμε τον Μινώταυρο του Νεοφιλελευθερισμού».

- Πάει ο Προκόπης, λάλησε κι έγινε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άρχισαν οι θρήνοι στο Ιδρυμα Καραμανλή.

Ευτυχώς όμως την επομένη πληροφορηθήκαμε, πάλι από την Ιερουσαλήμ, ότι ο Πρόεδρος ανακηρύχθηκε επαξίως «Σταυροφόρος του Τάγματος του Παναγίου Τάφου».

Ουφ! Λήξη της red alert. Διότι, όπως φαίνεται, ο Πρόεδρος θα εξοντώσει τον νεοφιλελευθερισμό όχι ως νέος Τσε Γκεβάρα αλλά ως άλλος Ριχάρδος Λεοντόκαρδος.