Πάει για τριλογία το παραμύθι ΣΥΡΙΖΑ
"πλούσιοι και φτωχοί". Το πρώτο μέρος είχε κυνήγι της
ολιγαρχίας... αλλά με μετατροπή του 63% ΟΧΙ σε ΝΑΙ... Στο δεύτερο
έχει άνοιγμα στην ντόπια και ξένη ολιγαρχία αλλά (για συσπείρωση του 4% της βάσης)
κυνήγι στο 37% του ΝΑΙ. Την τριλογία θα κλείσουν (αναγκαστικά) η ολιγαρχία και
οι δανειστές. Πώς τελειώνει ο μύθος;
Αν ο Γρηγόρης Ξενόπουλος έγραφε σήμερα το
αριστούργημά του "Πλούσιοι και Φτωχοί" θα το τελείωνε και πάλι
αντικειμενικά, με σοβαρά μηνύματα και χρήσιμα (όπως πάντα)
νοήματα. Δυστυχώς όμως το αφήγημα έπεσε στα χέρια της προπαγάνδας του
ΣΥΡΙΖΑ. Παραποιήθηκε με τον χειρότερο τρόπο. Και υποβάθμισε τη νοημοσύνη
τόσο των φτωχών όσο και των πλουσίων Ελλήνων...
Έτσι έβγαλε μπροστά τους σκληροπυρηνικούς του. Θυμήθηκε ξανά την "πάλη των
τάξεων". Και χαρακτήρισε περίπου "ταξικούς αντίπαλους" το 37%
του ΝΑΙ περνώντας "στα ψιλά" ότι ο Αλέξης Τσίπρας,
"υποκλινόμενος" στο μήνυμά τους "Μένουμε στην Ευρώπη και
στο ευρώ", αγνόησε προκλητικότατα το 63% του ΟΧΙ.
Τώρα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάλι ανάγκη το
ΟΧΙ. Και επειδή το έχει ανάγκη το θεωρεί και καθαρή δύναμη του...
Τι πιο απλό για την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Έβαλε το 37% του ΝΑΙ απέναντί του και δικαιολόγησε τον ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ και τους
έμμεσους φόρους (που έριξε στις πλάτες του 100% των Ελλήνων) ως μέτρα ενάντια
μόνο στους "κοινωνικούς προδότες" του 37% του ΝΑΙ.
Και όλα αυτά φανερά, ανοιχτά και χωρίς την
παραμικρή αναστολή ή ντροπή για όσα λέει και κάνει ή κάνει χωρίς να τα λέει…
Από προχθές η κυβέρνηση (επισήμως)
δικαιολογεί και καλύπτει όποια (κατευθυνόμενη) ανοησία και φτηνή μπούρδα
λέγεται ή γράφεται για "πάλη των τάξεων" στην προσπάθειά της να
δικαιολογήσει την φορομπηχτική καταιγίδα που ψήφισαν οι 153 βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ
και παρατρεχάμενων...
Τι κρύβει όμως η προπαγάνδα, από τους
φτωχούς και αδικημένους της κοινωνίας έναντι των πλουσίων και των ευνοημένων...
Κρύβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παρατρεχάμενοί
του μπορεί να είναι στην εξουσία και ίσως παραμείνουν μέχρι και το 2019, αλλά η
Ελλάδα δεν είναι καθόλου στα χέρια της κυβέρνησης και των Ελλήνων .
Η Ελλάδα είναι στο έλεος των δανειστών και
της ολιγαρχίας τους οποίους πρέπει να προσκυνήσει η κυβέρνηση. Και αυτή τη φορά
δεν φτάνουν μόνο οι 153.
Είναι πλέον δεδομένο ότι εάν οι Βρετανοί
ψηφίσουν Brexit η τύχη της Ελλάδας θα είναι καθαρά ζήτημα ισορροπιών εντός της
Ευρώπης και του ευρώ.
Με άλλα λόγια στην βούληση των Γερμανών
και της παρέας τους στην Βόρεια Ευρώπη. Αν οι Βρετανοί δεν βγουν από την Ε.Ε.
οι δανειστές θα αφήσουν την Ελλάδα να σούρνεται. Θα ασχοληθούν μαζί της το
2018.
Μέχρι τότε όμως η Ελλάδα, θέλει δεν θέλει,
θα είναι στα χέρια της ξένης (κατά 90%) και της ντόπιας (κατά 10%)
ολιγαρχίας.
Το μικρό ποσοστό της ντόπιας ολιγαρχίας
οφείλεται στο ότι ναι μεν έχει και σήμερα κεφάλι... αλλά δεν θα το σηκώσει
παραπάνω, όχι γιατί είμαστε σε πάλη των τάξεων (κάθε άλλο) αλλά γιατί
χρειάζεται να βάλουν πολλά κεφάλαια για εξαγορές και επενδύσεις που δεν τα
έχουν ή δεν θα θελήσουν να τα διαθέσουν όσο υπερτερούν τα δικά τους κόκκινα
προβλήματα από τα κόκκινα δάνεια...
Οπότε αν οι δανειστές δουν, το 2018, ότι
δεν έχει πουληθεί το ελληνικό κράτος (αυτό που ήδη προγραμμάτισαν να περάσει
στα χέρια της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας) ούτε χρέος θα συζητήσουν ούτε άλλες ανάσες
θα δώσουν στην ελληνική οικονομία.
Συνεπώς εάν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει για εξουσία
μετά το 2018 (εφόσον είναι τότε κυβέρνηση) έχει μόνο δύο δρόμους. Να
συνεργαστεί, από αύριο το πρωί, με την ολιγαρχία, τους πλούσιους δηλαδή,
πουλώντας κράτος σε βάρος των εργαζομένων, δηλαδή των φτωχών. Να μην
συνεργαστεί με την ολιγαρχία οπότε επιστρέφει στην δραχμή. Έτσι όμως θα κάνει
τους (σημερινούς) πλούσιους ακόμη πλουσιότερους. Μπορείτε τώρα να μου πείτε
εσείς που κολλάει η πάλη των τάξεων;
