.Περί χρέους...

Και ξαφνικά, από το πουθενά σκάει μια έκθεση του ΔΝΤ η οποία λέει «συγγνώμη Έλληνες, κάναμε μα...κια με το πρώτο μνημόνιο, τα υπολογίσαμε λάθος, αλλά... πρέπει να κουρευτεί το χρέος». Υπενθυμίζεται ότι δημοσιεύματα για την δήλωση μετάνοιας του Ταμείου είχαν βγει και προ μερικών εβδομάδων, όμως τότε δεν πήραν μεγάλη δημοσιότητα.

Τώρα όμως μέχρι και διαρροές από κυβερνητικές πηγές υπήρξαν οι οποίες καταδεικνύουν τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων ξεχνώντας βεβαίως ότι και ο Τσίπρας μνημόνιο υπέγραψε.

Όμως, το ερώτημα είναι γιατί τέτοια σπουδή του ΔΝΤ να δώσει την έκθεση και μάλιστα μία εβδομάδα μετά από την επίσκεψη του Τζακ Λιου στην Αθήνα όπου μας είπε ότι θα βρεθεί λύση για το χρέος πριν φύγει ο Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο;

Πολλοί είναι αυτοί που συνδυάζουν τα δύο γεγονότα. Λένε δηλαδή ότι στις ΗΠΑ θέλουν να κλείσουν το ελληνικό πρόβλημα θετικά ώστε να μην έχει η Χίλαρι ένα ακόμη πρόβλημα στην πορεία προς τον Λευκό Οίκο. Εκτιμούν δε ότι αν μείνει ανοικτό το ζήτημα θα αποτελέσει ατού για τον Ντ. Τραμπ, διότι μια γενικότερη αναταραχή στην οικονομία θα μπορούσε να την εκμεταλλευτούν οι Ρεπουμπλικάνοι κατηγορώντας τον Ομπάμα γιατί δεν έκανε τίποτε.

Επίσης στην Ουάσιγκτον εμφανίζονται έξαλλοι με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά με τα οποία ο Β. Σόιμπλε πολιτεύεται. Από τη μια έχει την Ελλάδα στη μέγκενη και δεν μπορεί να ανασάνει κι από την άλλη τη γλιτώνουν φθηνά Ισπανία και Πορτογαλία.

Στις ΗΠΑ εκτιμούν ότι οι πολιτικές λιτότητας και η γενικότερη αστάθεια στην παγκόσμια οικονομία είναι αποτέλεσμα της περιοριστικής πολιτικής του Βερολίνου, όπως αυτή εκφράζεται από τον «σκληρό», Β. Σόιμπλε. Θέλουν λοιπόν να «κουρέψουν» τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών με αποτέλεσμα να μην είναι απίθανη μια σφοδρή σύγκρουση ΗΠΑ – Γερμανίας με φόντο το ελληνικό πρόβλημα. Ειδικά από τη στιγμή που στο Βερολίνο δε βλέπουν οριστική λύση για την Ελλάδα πριν από τις γερμανικές εκλογές, δηλαδή σε πάνω από ένα χρόνο.

Άλλωστε, και η Γερμανία δεν είναι... άμωμη, όπως εκτιμούν στην Ουάσιγκτον δείχνοντας στην πλευρά της Deutsche Bank και στο χάλι που έχει.

Μέσα σε όλο αυτό το παιχνίδι που θα παιχτεί από το φθινόπωρο ο ρόλος της Ελλάδας είναι κομβικός και πρέπει να γίνουν χειρουργικές κινήσεις. Όμως, με μια κυβέρνηση που ασχολείται με το αν ο Λεβέντης θα μπει στην κυβέρνηση ή με το αεροδρόμιο της Πάρου, πόσες ελπίδες για κάτι καλό να υπάρχει;

Ποιος θα «τρέξει» μια γενικότερη προσπάθεια να πειστούν οι δανειστές ότι το ελληνικό χρέος πρέπει να ρυθμιστεί; Ο Τσίπρας που στήνει φιέστες στη Βουλή; Ο παπατζής που παίζει με τις τηλεοπτικές άδειες; Ο Τσακαλώτος που από τη μια είναι υπουργός Οικονομικών κι από την άλλη αρχηγός των... ατάκτων «53» που τα βάζουν με την κυβέρνηση; Ή ο Χουλιαράκης που ξεχνά ποιος είναι ο Γκάλμπρειθ όταν έκαναν μαζί ταξίδια στις Βρυξέλλες;

Ίσως μπαίνουμε σε μια πολύ κρίσιμη φάση για τη χώρα και μέχρι το τέλος της χρονιάς θα κριθούν πολλά. Το πρώτο είναι ότι θα κριθεί αν θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης, ανάλογα με την πορεία των εσόδων. Το δεύτερο είναι αν θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις, αν ο Τσίπρας δηλαδή παραδώσει την καυτή πατάτα γιατί δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Και το τρίτο είναι η υπόθεση του χρέους και ποιος θα «τρέξει» όλη αυτή την διαδικασία.

Πολλά και δύσκολα μέτωπα για να τα αντιμετωπίσει μια ανίκανη κυβέρνηση.

.Ο Βαρουφάκης επιστρέφει: Κατεβαίνω στις εκλογές - Θα βγάλω στη φόρα τα πρακτικά των Eurogroup

Την ώρα που στο ελληνικό κοινοβούλιο συζητείται η πρόταση της ΝΔ για εξεταστική επιτροπή για το τρίτο μνημόνιο, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας ξαναχτυπά... Σε διαδικτυακή συνέντευξή του στο pressproject.gr, ο Γιάνης Βαρουφάκης αποκαλύπτει την πρόθεσή του να επιστρέψει στην ελληνική πολιτική σκηνή και, γιατί όχι, να συμμετάσχει στις επόμενες εκλογές... Και δεν σταματά εκεί, αφού προειδοποιεί ότι θα βγάλει στη φόρα τα πρακτικά των Eurogroup που είχε ηχογραφήσει.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, στη συνέντευξή του στο pressproject.gr, τόνισε πως «το DiEM25 είναι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και προφανώς θα είναι παρόν και στην Ελλάδα. Η εκλογική μορφή που θα πάρει η παρουσία του DiEM25 στην Ελλάδα θα αποφασιστεί από τα μέλη του». Και πρόσθεσε ότι «το πολιτικό κενό στη χώρα μας το οποίο όλο και αυξάνεται πρέπει να κλείσει μέσα από δημοκρατικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις. 

Διαφορετικά θα γεμίσει τέρατα».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με πιθανή συνεργασία με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το κόμμα της, επισήμανε: «θα συνεργαστούμε με όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς σε όλη την Ευρώπη που αρνούνται την υποταγή στις πολιτικές της Τρόικας και παράλληλα αρνούνται τις σειρήνες που μας καλούν στην επιστροφή στο Έθνος/Κράτος, σε κάποιον αριστερό εθνικισμό.”

Τη δεύτερη «βόμβα» ο Γιάνης Βαρουφάκης τη φύλαγε για τις περίφημες “ηχογραφήσεις” των Eurogroup στα οποία συμμετείχε και όπως είπε, πολύ σύντομα θα δώσει στη δημοσιότητα! «Προσωπικά θεωρώ ότι όλα τα συμβούλια της Ευρώπης πρέπει να καταγράφονται και να είναι προσβάσιμα στους ευρωπαίους πολίτες.

 Αυτό αποτελεί και καμπάνια του DiEM25. Στις συνεδριάσεις του Eurogroup που παραβρέθηκα προσωπικά -και ίσως να ήμουν ο μόνος- σεβάστηκα την εμπιστευτικότητα μη δημοσιοποιώντας τι ειπώθηκε παρά τις διαρροές από πλευράς της τρόικας που ήταν συχνά τοξικές και ψευδείς. Σύντομα στο πλαίσιο της εξιστόρισης του θρίλερ της «άνοιξης της Αθήνας» θα καταθέσω την άποψή μου για το τι συνέβη και θα καταθέσω και τα πρακτικά εκείνων των συνεδριάσεων. Στόχος δεν είναι η αναπαραγωγή του παρελθόντος.

 Σήμερα πιέζει το παρόν και το μέλλον. Το αδιέξοδο εναντίον του οποίου παλέψαμε το 2015 εντείνεται σήμερα. Ό,τι κάνουμε από εδώ και εμπρός πρέπει να αφορά το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης» τόνισε χαρακτηριστικά.

Τέλος, απαντώντας στις κατηγορίες της Νέας Δημοκρατίας με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή, σημείωσε:«Έχω επανειλημμένως προκαλέσει όποιον θέλει να αντιπαρατεθεί στα επιχειρήματα μου για το πραξικόπημα που έπληξε την «Άνοιξη της Αθήνας» να δημιουργήσει τις συνθήκες διεξαγωγής αυτής της συζήτησης, από αμφιθέατρο έως ειδικό δικαστήριο. Εγώ θα είμαι εκεί. Εκείνοι θα είναι;».

.Πέφτει και βλέπει φαντάσματα!

Όποιος δει την εφημερίδα Κόντρα Νιους της Κυριακής θα πάθει σοκ. Το πομπώδες πρωτοσέλιδο με τεράστια γράμματα λέει ότι εξυφαίνεται σχέδιο ανωμαλίας από Σαμαρά, Στουρνάρα, Φώφη και Κυριάκο για να ρίξουν τον Αλέξη. Και ξαφνικά, μιας και είμαστε ακόμη στον Ιούλιο θυμόμαστε τα Ιουλιανά, αποστασίες και άλλες τέτοιες περιπέτειες.

Λέτε να συνωμότησαν όλοι αυτοί να ρίξουν το καλό παιδί; Τον αγωνιστή της Αριστεράς, το νέο Γέρο της Δημοκρατίας που όμως είναι νέος; Λέτε να έχει λυσσάξει όντως το πολιτικό σύστημα να στείλει στον αγύριστο τον Τσίπρα και την παρέα του; Λέτε να υπάρχει ευρύτερο σχέδιο πολιτικής ανωμαλίας με φοβερούς διαλόγους, μυστικές συναντήσεις, συνθηματικά, μυστικές υπηρεσίες και άλλα τέτοια;

Λέτε να είναι ο Τσίπρας… ο Ερντογάν και ο Σαμαράς ο… Φετουλάχ Γκιουλέν και να ετοιμάζεται πραξικόπημα στην Ελλάδα;

Τρέμουμε στην ιδέα. Ο Μεσσήνιος στην Καλαμάτα να υποδέχεται τον Στουρνάρα, τον Κυριάκο και τη Φώφη και να λένε: «Πρέπει να τον φάμε τον αλήτη. Δεν μπορεί να είναι τόσο… δημοκράτης και τόσο προοδευτικός. Πρέπει να τον τελειώσουμε εμείς που εκπροσωπούμε το… παλαιό πολιτικό σύστημα».

Πράγματι το παραμύθι δεν έχει δράκους. Ο σανός που ταΐζει το Μαξίμου τους αριστερούς χαχόλους δεν μπορεί πλέον να περάσει. Ακόμη κι αν επιστρατεύονται κρατικοδίαιτοι εκδότες με θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων που μπροστά τους ωχριά το Mega. Με χρεοκοπημένα κανάλια, απλήρωτους εργαζόμενους, εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία αλλά με τον αρχηγό τους να μπαίνει συχνά - πυκνά από την πίσω πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου να συμβουλεύσει τον Αλέξη.

Ήρθε η ώρα να ξεπληρώσει το χρέος του στην… ηθική αριστερά που ακόμη δεν τον έχει στείλει στη φυλακή. Τέτοια δημοσιεύματα για νέα Ιουλιανά θα δούμε πολύ πιο συχνά τώρα που πέφτει ο φαύλος.

Αλλά τι είναι άραγε ανωμαλία; Να θες να διώξεις μια επικίνδυνη κυβέρνηση ή μήπως ανωμαλία είναι να κάνεις συμμαχίες με τον Καμμένο και τον Βασίλη Λεβέντη;

Ανωμαλία είναι να μην αντέχεις άλλο το αριστερό τσούρμο, τους γλείφτες και τους προσκυνημένους στον Τσίπρα και την παρέα του ή μήπως είναι να προσπαθείς να γίνει με δημοκρατικές διαδικασίες Ερντογάν; Ελέγχοντας τη δικαιοσύνη, τα μέσα ενημέρωσης, εκβιάζοντας επιχειρηματίες, στήνοντας διαγωνισμούς, καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας ή στήνοντας φιέστες χουντικής αισθητικής για να δείξεις πόσο μεγάλος ηγέτης είσαι;

Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι κανένα σχέδιο να ρίξουν τον Τσίπρα δεν υπάρχει. Θα πέσει μόνος του βουτηγμένος στη φαυλότητα και την αλαζονεία. Δεν χρειάζεται κανένας Σαμαράς ή Στουρνάρας ή Κυριάκος να συνωμοτήσουν για να διαλύσουν κάτι που ήδη διαλύεται στα εξ ων συνετέθη.

Κι εν πάση περιπτώσει, τα καλοκαιρινά παραμύθια που πουλάνε οι αριστεροί θέλοντας να δείξουν στο λαό ότι είναι κυνηγημένοι από το παλιό πολιτικό σύστημα είναι τόσο αστεία όσο και το να βλέπουμε αυτή την κυβέρνηση να κυβερνά. Δυστυχώς είναι μεν αστείο να έχουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους ο Αλέξης και ο ακομβίωτος, αλλά είναι και άκρως επικίνδυνο.

Αλλά να πούμε και μια αλήθεια. Αν είναι να πέσει μια ώρα αρχύτερα ο φαύλος και ένα τσούρμο αργόσχολων ανοήτων ας πάμε σε εκλογές κι ας αποφασίσει ο λαός. Όλα τα υπόλοιπα είναι προσπάθεια αποπροσανατολισμού και εκφοβισμού του κόσμου που πλέον δεν τσιμπάει.

.Η αριστερή ιδεοληψία στα σχολεία...

Προξενεί αληθινή μελαγχολία, να βλέπει σήμερα ο Έλλην πολίτης άλλα κράτη να προσπαθούν και να προκόβουν, να ξεπερνούν, πολλές φορές, τις δυνάμεις τους ως κοινωνίες και να βρίσκουν λύσεις στις πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούν σχεδόν σε όλο τον κόσμο, την ώρα που στην Ελλάδα βασιλεύει η ιδεοληψία κι η αποχαύνωση.

Νέο επεισόδιο στο ιδεοληπτικό κρεσέντο της κυβέρνησης, είναι η επιχείρηση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη να μεταδώσει στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης όσο περισσότερες παθογένειες μπορεί, από τη δημόσια. Αντί δηλαδή να επιχειρήσει το δύσκολο, να εξυγιάνει τη δημόσια εκπαίδευση, να την κάνει πιο ανταγωνιστική γνωστικά κι ερευνητικά, να δώσει κίνητρα –όσα είναι δυνατό στις μέρες μας- στους εκπαιδευτικούς για περισσότερη και ποιοτικότερη ενασχόληση με την παιδευτική διαδικασία, αντί όλων αυτών, απλώς εφαρμόζει τις ξεπερασμένες, μουχλιασμένες κι εν τέλει απορριμμένες από την ίδια τη ζωή ιδεοληψίες του και στην ιδιωτική εκπαίδευση…

 Δυστυχώς, το κύριο μέλημα του υπουργού Παιδείας δεν είναι η βελτίωση των επιδόσεων κάθε σχολείου, δημόσιου ή ιδιωτικού, αλλά ο έλεγχος εκ μέρους της κυβέρνησης όσο περισσότερων λειτουργιών γίνεται μέσα στα σχολεία. 

Πιο συγκεκριμένα, αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς εξυπηρετεί η υπουργική απόφαση για επιλογή των θεμάτων των εξετάσεων στα ιδιωτικά σχολεία από δυο καθηγητές της δημόσιας εκπαίδευσης; Δηλαδή από καθηγητές που θεσμικά αρνούνται να περάσουν αξιολόγηση, έναντι καθηγητών που αξιολογούνται καθημερινά κι από την επίδοσή τους εξαρτάται η συνέχιση της συγκεκριμένης εργασίας τους;

Τι άλλο μπορεί να σημαίνει, εκτός από την «συμβολική» υπεροχή της δημόσιας εκπαίδευσης έναντι της ιδιωτικής, υπεροχή που αποτελεί κορυφαία ιδεοληψία ζωής για τον σημερινό υπουργό Παιδείας; Ιδεοληψίες, εμμονές και κάθε είδους αριστερά «κολλήματα» οδηγούν τη σημερινή Ελλάδα, αντί της αριστείας, της πρωτοπορίας και της καινοτομίας. 

Καθηγητές της δημόσιας εκπαίδευσης, λοιπόν, θα βάζουν τα θέματα των εξετάσεων στα ιδιωτικά» γιατί οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί προφανώς «δεν μπορούν»! Καθηγητές της δημόσιας εκπαίδευσης θα βαθμολογούν τα γραπτά των μαθητών ιδιωτικών σχολείων, γιατί προφανώς οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί «δεν μπορούν». 

Καθηγητές του δημοσίου θα έχουν την ευθύνη της έκδοσης των απολυτηρίων, γιατί εκείνοι του ιδιωτικού, προφανώς «δεν μπορούν». Κι αν όλα οι ιδιωτικοί «δεν τα μπορούν», τότε τι νόημα έχει να υπάρχουν; Απλό, απλούστατο... 

Για να βρει έστω έναν σύμμαχο, ο ανεκδιήγητος αυτός πολιτικάντης που έχει τοποθετηθεί στη θέση του υπουργού Παιδείας, προσέφερε στους συνδικαλιστές του ιδιωτικού τομέα της εκπαίδευσης το «τυράκι» της μονιμότητας. Χωρίς αρχές, χωρίς κριτήρια, χωρίς όρους. Back in the USSR, που θα έλεγε κι ο μακαρίτης Τζον Λένον. 

Κι η μεν καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και της φοροδιαφυγής είναι μια προσπάθεια στην οποία όλοι πρέπει να συστρατευθούμε, ωστόσο η αδυναμία των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων να επιλέξουν τους δασκάλους και καθηγητές οι οποίοι θα κάνουν πράξη σε μεγαλύτερο βαθμό τις Αρχές και τις προτεραιότητες κάθε σχολείου, δεν μπορούν να τελούν υπό την ιδεοληπτική έγκριση κάθε υπουργού.

Για να αποδώσει ένας φορέας, είτε σχολείο είναι, είτε επιχείρηση, είτε μη κυβερνητική οργάνωση, είτε οτιδήποτε σε μια κοινωνία όπως η σημερινή, χρειάζεται χρόνο. Αυτό είναι και το νόημα της επένδυσης, εκπαιδευτικής, πολιτισμικής, οικονομικής. 

Επενδύω και αναμένω απόσβεση στο πέρασμα του χρόνου. 

Αυτή όμως είναι η αριστερά στη σημερινή Ελλάδα, και παντού αλλού: Ιδεοληπτική, αναχρονιστική, κολλημένη στην προ του 1989 εποχή, μονομερής, άδικη και προς τα κάτω ισοπεδωτική. Ό,τι δηλαδή, δεν χρειάζεται η σημερινή Ελλάδα.

Διαμαντής Σεϊτανίδης

Politically.gr

.Άρχισαν τα όργανα…

Στην κατάληψη μιας εγκαταλελειμμένης από χρόνια πολυκατοικίας, στην οδό Καρόλου Ντιλ, λίγο πάνω από την Ερμού, προχώρησαν  οι κατασκηνωτές του No Border Camp που κρέμασαν τα πανό του Camp στην πρόσοψη της. Μαζί τους και οι Αλληλέγγυοι των προσφύγων από εμπόλεμες ζώνες που σταθμεύουν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια 8ώροφη ακατοίκητη πολυκατοικία, στην οδό Καρόλου Ντηλ 34, στο κέντρο της πόλης, που καταλήφθηκε το βράδυ της Παρασκευής 22 Ιουλίου από τα μέλη του No Border Camp και θα παραμείνει στα χέρια των Ελλήνων No Borders όπως αναφέρεται. Το κτίριο ανήκει σε ιδιώτη...

 Στα μπαλκόνια του έχουν αναρτηθεί πανό με το σύνθημα «Ζούμε Μαζί – Αγωνιζόμαστε Μαζί», γραμμένο στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα αραβικά.

Οι καταληψίες καλούσαν μέσω Διαδικτύου «αλληλέγγυους» να παράσχουν εθελοντική εργασία για την προετοιμασία των χώρων της οικοδομής, προκειμένου αυτή να στεγάσει πρόσφυγες, που θα μεταφερθούν από κέντρα φιλοξενίας, ενώ σήμερα μετακομίζουν τα απαραίτητα για να γίνει κατοικήσιμο.

 Η ανακοίνωση τους την Παρασκευή στο fb:

“Σημερα αλληλεγυοι/-ες απο ολη την Ευρωπη μπηκαμε στο κενο κτιριο της οδου Καρολου Ντηλ 34 στην Θεσσαλονικη.
Στοχος μας ειναι να δημιουργησουμε ενα ασφαλες μερος για τις οικογενειες που εγκατελειψαν εμπολεμες ζωνες και τωρα ζουν σε απομονωση και υπο αθλιες συνθηκες σε στρατοπεδα συγκεντρωσης γυρω απο την πολη.

Ενω θα περιμενουν την συνεχεια του ταξιδιου τους προς καποια αλλη Ευρωπαικη χωρα, θα τους προσφερουμε ενα μερος που θα μπορουν να ονομαζουν “σπιτι” τους. Ενα σπιτι που ολοι μαζι θα ζουμε, θα μαθαινουμε, θα αγωνιζομαστε..
Αυριο, Σαββατο, απο το πρωι θα ειμαστε εκει για να συνεχιστουν οι εργασιες και η καθαριοτητα. Στις 18.00 θα υπαρχει ανοιχτη διαχειριστικη συνελευση.
Να μπουμε στα αδεια σπιτια! Να δωσουμε ζωη στα κενα κτιρια!”

Σήμερα το μεσημέρι φορτηγάκι με ξένες πινακίδες μετέφερε στρώματα και μέρος του εξοπλισμού του Camp από το ΑΠΘ στην άδεια οικοδομή, τα διαμερίσματα της οποίας από χθες βράδυ τελούν υπό κατάληψη φιλοξενώντας και αρκετούς πρόσφυγες που ήρθαν μαζί με τους καταληψίες, βρίσκοντας προσωρινή στέγη εδώ.

Με μια ανακοίνωση που τοποθετήθηκε στην είσοδο της οικοδομής καλούν τους γείτονες της Άθωνος να αποδεχθούν τους πρόσφυγες που στερούνται στέγης και να συνεισφέρουν όπως μπορούν στην προσωρινή τους στέγαση.

.Για μια «συγγνώμη»...

Η «συγγνώμη» έχει κόστος στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Ερμηνεύεται ως αδυναμία και υπαναχώρηση, ποτέ ως συνειδητοποίηση και επόμενο βήμα. Είναι σχεδόν απαγορευτική ανάμεσα στα μέλη του Κοινοβουλίου και σχεδόν αδιανόητη στα πολιτικά ρετιρέ. O αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας ζήτησε συγγνώμη από τον Νίκο Δένδια, «διότι κάποτε διαδήλωνε εναντίον του για τις συνθήκες στα προαναχωρησιακά κέντρα και χρειάσθηκε να γίνει υπουργός για να μάθει ότι υπήρχε εμπλοκή με το Ελεγκτικό Συνέδριο και με τα οικονομικά, ότι είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα...». 

Τι παραδέχθηκε, δηλαδή, ο κ. Μουζάλας; Οτι όταν είσαι έξω από τον χορό, έχεις και άλλη εικόνα για τις συνθήκες. Το έπραξε δημόσια, μέσα σε ένα περιβάλλον με συμπαγείς βεβαιότητες και διαρκείς καταγγελίες, καθώς η ευθύνη βαρύνει πάντα τους «προηγούμενους» και τους «άλλους».

Με ανακοίνωσή της η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν τον εγκαλεί, έχοντας διαφορετική άποψη για τον κ. Δένδια, θεωρώντας ότι συνδέεται με «μία από τις μελανότερες πτυχές της τριετούς διακυβέρνησης Σαμαρά».

 Ομως το πρόβλημα δεν είναι ο πρώην υπουργός, αλλά η «συγγνώμη». Για τη Νεολαία (και αυτό είναι ακόμη πιο ανατριχιαστικό) του ΣΥΡΙΖΑ, με επιχειρήματα που δηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία επαφή με τον «έξω» (εκτός κομματικού σωλήνα και ιδεοληπτικής αντίληψης) κόσμο, η «συγγνώμη» σε τοποθετεί, με συνοπτικές διαδικασίες, στην απέναντι πλευρά. Ενδεχομένως να είναι και μια «αστική» μισητή συνήθεια.

 Ενώ οι βανδαλισμοί των αντιεξουσιαστών του No Border Camp στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, είναι μέρος μιας καθ’ όλα αποδεκτής «διαμαρτυρίας». Επ’ αυτού του συμβάντος, ως νεολαίοι, δεν πήραν καμία θέση. Οι συγγενείς«αλληλέγγυοι» (προς ποιους, αναρωτιέται κανείς) μπορούν να δρουν ως άτακτα και ατίθασα παιδιά, για τα οποία δείχνουμε ανοχή, κατανόηση και συμπάθεια. Μπορούν να προκαλούν ζημιές, να καταστρέφουν δημόσια περιουσία, αλλά... τι να κάνουμε; «Αλληλέγγυοι» είναι αυτοί.

Ο κ. Μουζάλας, αν και μέλος της κυβέρνησης, δεν είναι σάρκα από τη σάρκα τους. Εχει κάτι ανοίκειο και ακατάλληλο για ανηλίκους η στάση του. Αποτελεί μέρος ενός πολιτικού πολιτισμού όχι τόσο άγνωστου όσο ιδιοτελώς κακοποιημένου. Γιατί «συγγνώμη» σημαίνει απόσταση από τον λαϊκισμό. Στάση για την οποία το πολιτικό σύστημα δεν τρέφει καμία αλληλεγγύη.

 

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ

.Γιατί η Γερμανία αποτελεί γόνιμο έδαφος για βίαιους εξτρεμιστές

Λίγες μόλις ώρες πριν από τους έξαλλους πυροβολισμούς στο Μόναχο, κατά τους οποίους σκοτώθηκαν τουλάχιστον εννέα άνθρωποι, μια δημοσκόπηση είχε αποκαλύψει το βάθος του δημόσιου φόβου στη Γερμανία, ότι η χώρα τους θα είναι η επόμενη που θα υπομείνει μια τρομοκρατική επίθεση. Περισσότερα από τα τρία τέταρτα των Γερμανών είπαν ότι πιστεύουν πως η χώρα τους σύντομα θα πληγεί από μια τρομοκρατική θηριωδία, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, δείχνοντας ότι ο φόβος είχε αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε μόλις πριν από ένα δεκαπενθήμερο.

Η φρίκη της επίθεσης με φορτηγό στη γειτονική Νίκαιας της Γαλλίας, σε συνδυασμό με την επίθεση με τσεκούρι σε ένα τρένο νωρίτερα αυτή την εβδομάδα από έναν μετανάστη, που προφανώς εμπνεύσθηκε από την προπαγάνδα του Ισλαμικού Κράτους, οδήγησε σε ένα αυξανόμενο προαίσθημα στη χώρα. Ενώ πρόσφατες φρικαλεότητες έχουν πλήξει τη Γαλλία και το Βέλγιο, η Γερμανία έχει πολλές ομοιότητες, πράγμα που σημαίνει ότι περίμενε μια επίθεση.

Ο Shashank Joshi, ανώτερος συνεργάτης στο Royal United Service Institute, δήλωσε: "Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να πληγεί η Γερμανία. Είναι ένα μεγάλο κράτος με τεράστια ανοιχτά σύνορα, ακριβώς όπως η Γαλλία και το Βέλγιο". Ακριβώς όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, ένας σημαντικός αριθμός των κατοίκων της Γερμανίας πήγαν να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών στο Ιράκ και τη Συρία τα τελευταία χρόνια. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία εκτιμούν ότι περισσότεροι από 700 άνδρες και γυναίκες από τη Γερμανία μπορεί να έχουν πάει να ενταχθούν σε εξτρεμιστικές ομάδες, όπως το Ισλαμικό Κράτος, με πολλούς από αυτούς να εκτιμάται ότι έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους.

Τον περασμένο μήνα, το γερμανικό υπουργείο Δικαιοσύνης παραδέχθηκε ότι η ομοσπονδιακή εισαγγελία διενεργούσε 120 έρευνες σε περισσότερους από 180 υπόπτους και κατηγορουμένους "σε σχέση με τον συριακό εμφύλιο πόλεμο για την ένταξη ή την υποστήριξη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης". Το μέλος του ΝΑΤΟ έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις στρατιωτικές εκστρατείες κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά της τρομοκρατίας τα τελευταία 15 χρόνια, προκαλώντας την οργή των τζιχαντιστών.

Η χώρα εξακολουθεί να έχει στρατεύματα στο Αφγανιστάν, όπου έχουν αναπτυχθεί χιλιάδες στρατιώτες κατά την τελευταία δεκαετία. Επίσης, αυτό το διάστημα, παίζει ηγετικό ρόλο στην εκπαίδευση των κουρδικών στρατευμάτων που θα πολεμήσουν το Isil στο βόρειο Ιράκ, όπου οι Γερμανοί στρατιώτες εκπαιδεύουν τους Κούρδους Πεσμεργκά στο να χρησιμοποιούν αντιαρματικά όπλα.

Η Άνγκελα Μέρκελ επέτρεψε σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που φεύγουν από τη Συρία και το Ιράκ να εισέλθουν στη χώρα κατά τους τελευταίους 18 μήνες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν φόβοι ότι τζιχαντιστικές οργανώσεις μπορούν να έχουν χρησιμοποιήσει την εισροή ως ένα κάλυμμα για να εισέλθουν. Ο Joshi είπε ότι οι αντίπαλοι της Μέρκελ θα εξετάσουν στενά την επίθεση για να δουν αν υπάρχει κάποια σχέση με την πολιτική της

Οι σχέσεις της Γερμανίας με την ισλαμιστική τρομοκρατία μετρούν δεκαετίες, πολύ πριν από την τρέχουσα κρίση με το Isil. Μια μικρή ομάδα ριζοσπαστικών ισλαμιστών της Μέσης Ανατολής που σχηματίστηκε στη δεκαετία του 1990 και είναι γνωστή ως το κύτταρο του Αμβούργου δημιούργησε τρεις από τους τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου.

Πιο πρόσφατα τα περιστατικά τρομοκρατίας συμπεριλαμβάνουν μια υποτιθέμενη συνωμοσία από τέσσερα φερόμενα μέλη του Isil τον περασμένο μήνα, που σκόπευαν να ξεκινήσουν βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας στην πόλη του Ντίσελντορφ. Το

γραφείο του ομοσπονδιακού εισαγγελέα ανέφερε ότι οι ύποπτοι είχαν σχεδιάσει να στείλουν δύο βομβιστές αυτοκτονίας στην οδό Heinrich-Heine-Allee πριν οι άλλοι σκοτώσουν όσο περισσότερους περαστικούς με όπλα και εκρηκτικά.

Πέρυσι, πράκτορες φέρεται να αποκάλυψαν μια συνωμοσία κατά την οποία τρομοκράτες σκόπευαν να πυροδοτήσουν τρεις βόμβες μέσα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στο Ανόβερο κατά τη διάρκεια ενός φιλικού διεθνούς ποδοσφαιρικού αγώνα. Την περασμένη εβδομάδα πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν νεαρό πρόσφυγα, ο οποίος είχε επιτεθεί με τσεκούρι στους επιβάτες ενός τρένου.

Αλλά παρόλους τους φόβους για την ισλαμική τρομοκρατία, οι κοινωνικές εντάσεις από την μεγάλη εισροή προσφύγων στη χώρα έχουν επίσης οδηγήσει σε απότομη αύξηση της δημοτικότητας των ακραίων και μερικές φορές βίαιων ακροδεξιών ομάδων. 

Η Παρασκευή σηματοδότησε την πέμπτη επέτειο της μαζικής δολοφονικής επίθεσης του Άντερς Μπρέιβικ στη Νορβηγία. Την Παρασκευή, ο Γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης Χέικο Μάας δήλωσε ότι "δεν υπάρχει λόγος για πανικό, αλλά είναι σαφές ότι η Γερμανία εξακολουθεί να αποτελεί πιθανό στόχο". Τα λόγια του χθες το βράδυ φαίνεται να επιβεβαιώθηκαν δραματικά.

.Τιμωρία!

«Η αστική τάξη έπαιξε στην ιστορία ένα ρόλο εξαιρετικά επαναστατικό»…* *«Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατικοποιεί συνεχώς τα εργαλεία παραγωγής»...* Τα αποσπάσματα αυτά από το πιο γνωστό έργο των πιο διάσημων Επαναστατών διανοουμένων *κατά της* Αστικής Τάξης. Από το *«Κομμουνιστικό Μανιφέστο*» του *Κάρολου Μάρξ* και του *Φρειδερίκου Ένγκελς*… 

Ακόμα και γι’ αυτούς – ή μάλλον, *πρωτίστως* γι’ αυτούς – η αστική τάξη ΔΕΝ είναι ένα συνονθύλευμα αργόσχολων «τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας». Οι «αστοί» ΔΕΝ είναι νωχελικοί ευνούχοι, νταραβεριτζήδες της εξουσίας, που πη... περισσότερα »

.SOS: Ινσιρλίκ καλεί Αθήνα!

Όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης από την πρώτη στιγμή της διαφυγής των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών στην Αλεξανδρούπολη, καταμαρτυρούν ότι θέλει να πετάξει την “καυτή πατάτα” αλα Οτσαλάν από πάνω της, και μια ώρα αρχύτερα να τους απελάσει στην Τουρκία. 

Όπως επίσης, την πιάνει κρύος ιδρώτας μην εισέλθουν στην Ελλάδα και άλλοι στρατιωτικοί ή και κάθε λογής άλλοι διωκόμενοι από το “καθεστώς Ερντογάν”. Αν και αυτό είναι κοινό μυστικό, κάποιοι πρωτοκλασάτοι στρατιωτικοί παράγοντες του ελληνικού Πενταγώνου, πιθανότατα εν τη ρύμη του λόγου τους, το' παν χτες ενώπιον αρκετών δημοσιογράφων. “Απ... περισσότερα »

.Η τουρκική αστάθεια και οι σχέσεις με την Ελλάδα

Η αστάθεια στην Τουρκία αλλάζει τα δεδομένα σε όλη την περιοχή. Οσον αφορά την Ελλάδα, το μέλλον των σχέσεών μας με τη γείτονα θα κριθεί από την έκβαση των εν εξελίξει γεγονότων. Διαφαίνονται τρεις πιθανές εκδοχές: ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά την αρχική του ανασφάλεια και τις πολλές σκληρές δηλώσεις, αποφασίζει να εφαρμόσει πολιτική συμφιλίωσης εντός της χώρας του και επιτυγχάνει τη σταθεροποίησή της· συνεχίζεται η αστάθεια για αρκετό διάστημα προτού επιτευχθεί νέα ισορροπία στην κοινωνία· εντείνεται ο διχασμός μεταξύ των οπαδών του προέδρου και άλλων δυνάμεων.

Το αισιόδοξο σενάριο θα έβλεπε την Τουρκία να επανέρχεται στον δρόμο προς στενότερη σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, μια πορεία από την οποία παρεξέκλινε εδώ και καιρό, καθώς ο Ερντογάν έδειχνε ολοένα και μεγαλύτερο αυταρχισμό. Η απόπειρα πραξικοπήματος θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει ως προειδοποίηση ότι κάτι πάει πολύ στραβά στη χώρα, με αποτέλεσμα ο Ερντογάν να ακολουθούσε πορεία συμφιλίωσης με τις διάφορες ομάδες στη χώρα (από Κούρδους αυτονομιστές έως νέους που αναζητούν περισσότερες κοινωνικές ελευθερίες). Αυτό θα ήταν σημαντικό βήμα προόδου. 

Για την Ελλάδα αυτό θα ήταν το πιο θετικό βήμα: εάν η Τουρκία πληροί τους κανόνες της Ε.Ε., θα είναι καλός γείτονας και οι διαφορές των δύο χωρών θα λυθούν. Αυτές τις ημέρες, όμως, η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. φαίνεται να απομακρύνεται ακόμη περισσότερο.

Εάν η Τουρκία αποσταθεροποιηθεί για αρκετά μεγάλο διάστημα, οι επιπτώσεις για την Ελλάδα θα είναι απρόβλεπτες. Παρά τους κινδύνους, όμως, ίσως επιφέρει και κάποιες θετικές εξελίξεις. Για παράδειγμα, η Ελλάδα θα είναι πλέον η πιο σταθερή χώρα στην ευρύτερη περιοχή και, γι’ αυτόν τον λόγο, οι εταίροι μας θα βλέπουν με άλλο μάτι το θέμα της απομείωσης των χρεών μας και την ανάγκη να μας στηρίξουν. Επίσης, πολλοί τουρίστες θα αποφύγουν την Τουρκία (όπως και άλλες χώρες στην περιοχή), προτιμώντας την Ελλάδα.

 Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με επενδυτές (μεταξύ αυτών και Τούρκοι) εάν η Ελλάδα ξεκαθάριζε ότι ενθαρρύνει τις επενδύσεις. Από την άλλη, ίσως χάσουμε Τούρκους τουρίστες, οι οποίοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο τα τελευταία χρόνια. Εάν υπάρξουν κάποια κέρδη για την Ελλάδα θα είναι υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα επανέλθει σύντομα σε νέα ισορροπία.

Μακρά περίοδος αστάθειας θα ήταν επικίνδυνη για όλη την περιοχή. Παρά το κύμα προσφύγων που έφθασε στην Ελλάδα από την Τουρκία πέρυσι, η χώρα αυτή φιλοξενεί πάνω από δύο εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες. Εάν οι συνθήκες στην Τουρκία επιδεινωθούν, η εισροή ανθρώπων προς την Ευρώπη θα είναι ανεξέλεγκτη.

 Επίσης, μεγαλύτερη πόλωση εντός Τουρκίας ίσως να οδηγούσε σε έξαρση του εθνικισμού σε κάποιες ομάδες, επιβαρύνοντας τις σχέσεις με την Ελλάδα. Η κοινωνική, πολιτική και οικονομική αστάθεια ίσως να άφηνε ελεύθερο το οργανωμένο έγκλημα να δρα στα σύνορά μας.

Σε κάθε περίπτωση, την Ελλάδα συμφέρει μια σταθερή Τουρκία που οδεύει προς στενότερη σχέση με την Ε.Ε. Σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει στις μεταξύ μας σχέσεις, πρέπει να τηρούμε απαρεγκλίτως το διεθνές δίκαιο και τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Ετσι θα είμαστε καλοί γείτονες και δύναμη σταθερότητας. Προς όφελος όλων. 

 ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

.Ανθρωπάκο ακούς;

Πολλοί ισχυρίζονται πως σήμερα άνθρωποι, ή  πιο σωστά ανθρωπιστές,  με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, δεν υπάρχουν. Μόνο, απλοί παρατηρητές που περιδιαβαίνουν ανάμεσα στο πλήθος και ζουν αδιάφορα και εγωιστικά. Πόλεμοι, εγκληματικές ενέργειες, προσφυγιά, κρίσεις σε όλα τα επίπεδα, τίποτα από αυτά δεν είναι ικανά να ταρακουνήσουν τον ανθρωπάκο. 

Ξυπνάμε, πηγαίνουμε στην δουλειά μας, γυρνάμε… επιβιώνουμε εν ολίγοις,  δεν ζούμε. Αναλωνόμαστε καθημερινώς σε ευτελή γεγονότα, αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπο μας,  τον φίλο μας, τον αδελφό μας. 

Ο εαυτός μας και μόνο αυτός να είναι καλά. Επιβεβαίωση και ικανοποίηση του ανεκπλήρωτου εγωισμού μας, έτσι εξηγείται η αδιάφορη και άκαρδη στάση του ανθρωπάκου απέναντι στον διπλανό του.

Τι σημαίνει αλτρουισμός αλήθεια; Τι σημαίνει ομόνοια και αδελφοσύνη; Έννοιες, άγνωστες στο σύγχρονο λεξιλόγιο μας, έννοιες, που για να επαληθευθούν θα πρέπει να βιώσουμε ακόμη χειρότερες καταστάσεις από τις ήδη υπάρχουσες. Θεσμικά δεσμευμένες έννοιες που δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από το ίδιο το εγώ. Κι όμως, αρκεί μια απλή, αλλά βαθυστόχαστη σκέψη, για να αλλάξει μονοπάτι αυτή η κακή συνήθεια ή αλλιώς, όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης η « έξις», αυτή η επίκτητη κλίση, την οποία δεν έχουμε εκ γενετής, αλλά την αποκτάμε με τα βιώματα και με το περιβάλλον στο οποίο δρούμε και αλληλεπιδρούμε. 

Γιατί είναι μαγκιά, είναι ύψιστο κατόρθωμα του ανθρώπου να σκέφτεται τον διπλανό του, να τον αφουγκράζεται, να τον βελτιώνει  και να βελτιώνεται  από εκείνον. Είναι δείγμα ανωτερότητας, για να δικαιολογήσουμε και το είδος μας ως «homosapiens –sapiens», να δίνουμε απλόχερα την βοήθεια μας, χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα,χωρίς να επιζητούμε κάτι παραπάνω από αυτό που δίνουμε.

Η χαρά της προσφοράς δεν διδάσκεται στα βιβλία ή στα σχολικά εγχειρίδια, μόνο μέσα από τα ηθικά διδάγματα της ίδιας της ζωής, μπορούμε να την υιοθετήσουμε και να την εφαρμόσουμε έμπρακτα στην καθημερινή μας ζωή. Δώσε, δώσε, δώσε και να ξέρεις πως η ίδια η ζωή θα στο ξεπληρώσει στο τριπλάσιο.

Όχι, βέβαια, με υλικά αγαθά, αλλά με ουσιαστική και ποιοτική ευτυχία.

.Παραδομένοι παραδίδουν τις τράπεζες στους δανειστές

Σήμερα ανακοινώθηκε ότι κάποια Dagmar Valcárcel αναλαμβάνει μία από τις θέσεις στο Γενικό Συμβούλιο του ΤΧΣ. Άξια η κυρία με βάση το βιογραφικό της που είναι ιδιαίτερα «βαρύ». Ομοίως «βαριά» βιογραφικά θα έχουν και οι υπόλοιποι που θα οριστούν για το Συμβούλιο του Ταμείου που κρατά στα χέρια του το τραπεζικό σύστημα της χώρας.

Δεν έχουν όμως ένα βασικό στοιχείο: Δεν είναι Έλληνες, είναι ξένοι, έχουν δουλέψει σε ξένες τράπεζες, σε funds και ποιος ξέρει που αλλού και ταυτόχρονα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δανειστών. Όπως όλα δείχνουν το ΤΧΣ θα είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο των ξένων και θα μπει και κάποιος Έλληνας έτσι για «ξεκάρφωμα».Τις αποφάσεις θα τις παίρνουν ξένοι, κι όποιος δεν έχει καταλάβει τη σημασία της εξέλιξης αυτής θα το αντιληφθεί σύντομα.

Όπως θα αντιληφθεί και την άλωση του τραπεζικού συστήματος από τους ξένους οι οποίοι δεν είναι κάποιοι επενδυτές που έρχονται να βάλουν λεφτά, όπως π.χ. γίνεται στην Eurobank που έχει έναν αξιόλογο και ισχυρό μέτοχο από τον Καναδά. Έρχονται για να διαχειριστούν τα δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών που ξεπερνούν τα 220 δισ. ευρώ. 

Τα μισά από αυτά είναι «κόκκινα», δηλαδή δεν αποπληρώνονται με αποτέλεσμα οι κάτοχοί τους να είναι στο έλεος των συγκεκριμένων διαχειριστών. Αν δηλαδή πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι δανειστές στο ΤΧΣ και εμμέσως στις τράπεζες με «φυτευτά» στελέχη στα διοικητικά συμβούλια, τότε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής οικονομίας περνά στα χέρια τους. Επιχειρήσεις βιώσιμες που αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της έλλειψης ρευστότητας, νοικοκυριά που τσακίστηκαν από την κρίση και το μόνο που τους έμεινε είναι ένα σπίτι, όλα περνούν στα χέρια των δανειστών.

Κανένα σπίτι και καμιά επιχείρηση που είναι συνδεδεμένη με δάνειο δεν θα είναι πια ασφαλής.

Και η κυβέρνηση μπροστά στο τσουνάμι που έρχεται τι κάνει; Σιωπά; Παραδομένη στα όσα υπέγραψε με την τρόικα η αριστερή κυβέρνηση παραδίδει το ΤΧΣ και το τραπεζικό σύστημα στα χέρια των ξένων. Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του έχασαν μέσα από τα χέρια τους τις τράπεζες και μαζί ολόκληρη την οικονομία. Και ίσως θα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που θα έχει κάνει. Υπονομεύουν το μέλλον της χώρας, την επιχειρηματικότητα και την περιουσία των Ελλήνων αλλά αυτοί απλά σιωπούν.

Κομβική περίοδος για το έγκλημα που συνετελέσθη ήταν πέρυσι τέτοια εποχή. Όταν έκλεισαν οι τράπεζες, επιβλήθηκαν τα capital controls και στέγνωσε η αγορά. Τότε που μια ακόμη τραπεζική κρίση έσκασε, τότε που οι τράπεζες χρειάζονταν νέα κεφάλαια για να επιζήσουν και οι δανειστές τα έδωσαν απλόχερα. Τότε χάθηκε το παιχνίδι. Οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές, οι υπαίτιοι πότε θα πληρώσουν;

.Ο πραγματικός πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει εγκαταστήσει μόνο τη χώρα στο αδιέξοδο, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Το πρώτο είναι μέγιστης και ζωτικής σημασίας, το δεύτερο είναι απολύτως αδιάφορο για την ιστορία, όπως θα έλεγαν και οι πέριξ αυτού «διανοητές».

Επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι η διακυβέρνηση με την ευθύνη διαχείρισης που τη συνοδεύει και το αποτέλεσμα που οφείλει να παράγει δεν είναι στις πρώτες επιλογές της ομάδας εξουσίας. Γι' αυτό και μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, καταφεύγει διαρκώς στον πολιτικό ακτιβισμό και τα επαναλαμβανόμενα στρατηγήματα. 

Δεν γνωρίζω αν έχει μελετήσει τον Πολύαινο ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά αυτό που πλέον φαίνεται βέβαιο είναι ότι, αδυνατώντας να βγει από το αδιέξοδό του, επιχειρεί να το καταστήσει αδιέξοδο της ίδιας της χώρας. Ετσι, επιχειρείται ο εκλογικός νόμος να μετατραπεί (έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν) σε εργαλείο για την παρεμπόδιση της χώρας και τη μετατροπή του αδιεξόδου των σημερινών πρωταγωνιστών σε αδιέξοδό της.

Ο καιρός που έρχεται θα κριθεί από την προσπάθεια του κ. Τσίπρα να δώσει απάντηση στο εξής δίλημμα: Να παραμείνει στην εξουσία αν τα καταφέρει ως το 2019, με το υπερβολικό κόστος της διαχείρισης των συνεπειών της πολιτικής του επί των ώμων του ή να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, σε συνδυασμό με τον νέο εκλογικό νόμο που έτσι ή αλλιώς θα ψηφιστεί;

Ο εκλογικός νόμος είναι το κανονιστικό πλαίσιο που ρυθμίζει τη διαδικασία αντιπροσώπευσης και εμπεριέχει τη δυνατότητα ή την αδυναμία λειτουργικής και αποτελεσματικής δράσης αυτής της αντιπροσώπευσης. Αν οι κανόνες παρεμποδίζουν την αποτελεσματική εκπροσώπηση, τότε παρεμποδίζουν τη λειτουργία της χώρας.

Ποτέ ο κ. Τσίπρας δεν έβαλε αυτό που ονομάζουμε συλλογικό συμφέρον πάνω από το στενό πολιτικό του σχέδιο. Σήμερα, το στενό πολιτικό του σχέδιο τον εγκλωβίζει στην εξουσιαστική αποκλειστικά μικροδιαχείριση των προβλημάτων. Η συνολική κυβερνητική αυτή αντίληψη επιταχύνει τη βύθιση της χώρας και την εγκαθιστά σε μια κατάσταση οριστικής παρακμής.

Το παιχνίδι με τον εκλογικό νόμο, όχι μόνο δεν διευκολύνει την έξοδο της χώρας από αυτή την κατάσταση παρακμής, αλλά και εξωθεί τις συνέπειές της στα άκρα της. Με την πάροδο του χρόνου και το κύριο μέλημα της κυβέρνησης - μακράν και πέραν των αναγκών του λαού - να είναι ο έλεγχος της κοινής γνώμης, συνειδητοποιείται ότι η κυβέρνηση αυτή όχι μόνο δεν μπορεί αλλά και αδιαφορεί να φέρει λύσεις.

Καμιά ρητορική και κανένα στρατήγημα δεν μπορεί να διαγράψει την εμπειρία των ανθρώπων. Και από αυτή την εμπειρία και μόνο μπορεί να εκπηδήσει ο πραγματικός πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης.

Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.

.Είναι τα λάθη σου, Ηλίθιε! (Πάντα με την… καλή έννοια)

Το θέμα δεν είναι πια ότι ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να λέει ψέματα…

Το θέμα είναι ότι δεν έχει άλλα ψέματα να πει…

Επαναλαμβάνει αυτά που έχει ήδη ξαναπεί, δεκάδες φορές, και πια δεν πείθουν κανένα.

Γιατί έχουν διαψευστεί από τα πράγματα, έχουν διαψευστεί από τους αριθμούς, έχουν διαψευστεί από τις εξελίξεις, έχουν πανηγυρικά διαψευστεί από τους ίδιους τους δανειστές.

Που δεν μπορεί να ήταν «καλοί» όταν τον «χαϊδεύαν» και τον «καλόπιαναν», για να υπογράψει τα πάντα, αλλά να γίνονται, ξαφνικά, «κακοί» όταν τον διαψεύδουν κατηγορηματικά!

Τον διέψευσε και ο Ρέγκλιγκ (του ESM), τον διέψευσε και το ΔΝΤ, τον διέψευσε και ο Ντομπρόφσκις (της Κομισιόν), τον διέψευσε και ο Ντάϊσεμπλουμ (του Eurogroup), τον διέψευσε και ο Σόϊμπλε…

Όλοι! Και πανηγυρικά.

Το πρόβλημα του δεν είναι απλώς ότι λέει ψέματα και μάλιστα τα ίδια και τα ίδια…

Το μείζον πρόβλημά του είναι ότι προσπαθεί να… συγκριθεί με το Σαμαρά και τη διακυβέρνηση Σαμαρά. Τρομάρα του…

Οπότε, όσα περισσότερα λέει, πια, τόσο περισσότερο εκτίθεται ο ίδιος!

Πρώτα απ’ όλα κάτι πέρα από αριθμούς και στοιχεία:

Ρωτήστε όποιον θέλετε στο δρόμο, στη γειτονιά, στο κοινωνικό περιβάλλον σας, κάτι απλό:

Πότε ήταν καλύτερα τα πράγματα για τον ίδιο και την οικογένειά του; Το φθινόπωρο του 2014 ή σήμερα; Πότε ένιωθε ο ίδιος καλύτερα; Στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά ή τώρα;

Οι απαντήσεις που θα πάρετε είναι καταλυτικές!

Κι αν μάλιστα έχετε κάνει αυτό το «πείραμα» αρκετές φορές στο παρελθόν – ας πούμε πριν έξη μήνες, πριν τρεις μήνες και τώρα – θα δείτε ότι ο Τσίπρας δεν αντιμετωπίζει μόνο «κοινωνική δυσφορία»…

Πριν από έξη μήνες ήταν απλώς «δυσφορία»!

Δεν αντιμετωπίζει πια μόνο λαϊκή αγανάκτηση…

Πριν από τρεις μήνες ήταν σκέτη «αγανάκτηση»!

Τώρα πια, με το που έφτασαν τα «χαρτάκια» της εφορίας και οι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, και με το που σκάνε τα νέα «λουκέτα» στην αγορά, αυτό που αντιμετωπίζει ο Τσίπρας πλέον, είναι κάτι ανάμεσα στη λαϊκή απόγνωση και την κοινωνική κατακραυγή! Κι αυτό δεν αντιστρέφεται πια.

Αλλά ας δούμε και μερικά στοιχεία τώρα:

Προσπαθεί να κάνει σύγκριση με τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Είπε ψέματα ότι η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε συμφωνήσει πλεονάσματα 6,5% ή…17%! (Πώς το ξέφυγε αυτό το τελευταίο;)

Η αλήθεια είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα που είχε συμφωνηθεί με το που έγινε το PSI (δηλαδή ΠΡΙΝ αναλάβει η κυβέρνηση Σαμαρά) για το 2016 (δηλαδή για φέτος) ήταν 4,5%!

Ούτε 6,5% ούτε 17%!

Που πάει και τα βρίσκει αυτά τα νούμερα;

Δεν μπορεί πια ούτε ένα ψέμα της προκοπής να πει…

Από το άγχος του να βγει «καθαρός» φουσκώνει και το ψέμα που μόλις πριν λίγο είπε…

Η αλήθεια είναι ακόμα ότι, με το που έβγαινε ο Σαμαράς από το Μνημόνιο και συμφώνησαν οι δανειστές να δώσουν πιστοληπτική γραμμή στήριξης για να δανείζεται η χώρα κανονικά στις αγορές, ο Σαμαράς είχε ήδη κατεβάσει το στόχο πλεονάσματος για το 2016 στο 3,5%! Στις αρχές του 2015 το είπε και δημόσια, και δεν το αμφισβήτησε κανείς τότε!

Ούτε 6,5% λοιπόν, ούτε 17%, ούτε καν 4,5% για τα μελλοντικά πρωτογενή πλεονάσματα.

Στο 3,5% είχε κατέβει ο στόχος!

Ο Σαμαράς παρέλαβε το στόχο στο 4,5% (για το 2016 πάντα) και τον κατέβασε στο 3,5%. Χωρίς επί πλέον μέτρα…

3,5% πρωτογενές πλεόνασμα υπέγραψε τελικά και ο Τσίπρας. Αλλά για το 2018…

Και στο μεταξύ υποχρεώθηκε να καταφύγει σε νέο Μνημόνιο, δηλαδή σε νέο αναγκαστικό δανεισμό και να δεχθεί νέα μέτρα λιτότητας, για να καλύψει τη «διαφορά».

Ο Τσίπρας κάνει πως δεν καταλαβαίνει δύο πράγματα:

Πρώτον, πως όταν μείωσε τα πλεονάσματα στην ουσία αύξησε και το δανεισμό και το χρέος!

Δεν τα «γλίτωσε»! Του τα δάνεισαν, τον έβαλαν να υπογράψει Μνημόνιο και τον υποχρέωσαν να αποδεχθεί πρόσθετα μέτρα λιτότητας.

Είναι στο νέο Μνημόνιο που υπέγραψες, Ηλίθιε (τρόπος του λέγειν ασφαλώς, το χρησιμοποιούμε με την… καλή έννοια).

Δεύτερον, ότι με την ανάκαμψη που είχε αρχίσει επί Σαμαρά, τα υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα ήταν εφικτά χωρίς πρόσθετα μέτρα! Όταν αυξάνεται η «πίτα» του ΑΕΠ, με τους ίδιους φορολογικούς συντελεστές «πιάνεις» περισσότερα έσοδα.

Είναι η ανάκαμψη που φέρνει έσοδα, Ηλίθιε!( Πάντα με την… καλή έννοια).

Κι είναι η πρόσθετη λιτότητα στην οποία σε υποχρέωσαν που οδήγησε πίσω στην ύφεση, Ηλίθιε! (με την …καλή έννοια, ασφαλώς).

Γιατί όταν μειώνεται η «πίτα» του ΑΕΠ, ακόμα και με υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές μπορεί να προκύψουν λιγότερα έσοδα. Άρα μεγαλύτερα ελλείμματα.

Γι’ αυτό και ο Σαμαράς συστηματικά μείωνε φορολογικούς συντελεστές (και στο ΦΠΑ της εστίασης, και στην εισφορά αλληλεγγύης και στο φόρο πετρελαίου, και στις ασφαλιστικές εισφορές)…

Ενώ ήλθε ο λαίλαπα Τσίπρα και τους αύξησε όλους!

Και γι’ αυτό δεν υπάρχει «σύγκριση» μεταξύ τους.

Και κάτι ακόμα: Από την ώρα που πιάναμε το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα, καλύπταμε για τα επόμενα χρόνια, όχι μόνο τα τρέχοντα έξοδα του κράτους, αλλά και την πληρωμή των τόκων!

Άρα ΔΕΝ είχαμε ανάγκη για νέο δανεισμό που αυξάνει το χρέος.

Άρα δεν θα μας «κρατούσαν στο χέρι» πια... (Και γι’ αυτό λέγεται ότι κάποιοι «έφαγαν» το Σαμαρά, για να έλθει ο Τσίπρας και να τον «γονατίσουν»…).

Από την στιγμή που βγαίναμε από τα μνημόνια στις αρχές του 2015, επί Σαμαρά, και δεν θα χρειαζόμασταν να δανειστούμε πρόσθετα χρήματα, ποιος θα μας «ανάγκαζε» σε «υψηλότερο πλεόνασμα»;

Και πως θα το «επέβαλε»; Θα είχαμε πλέον «απελευθερωθεί»…

Σ αυτή την «απελευθέρωση» οδηγούσε ο Σαμαράς…

Και τη ματαίωσε ο Τσίπρας!

Διότι ήθελε, τρομάρα του, να πάει να συγκρουστεί με τους δανειστές…

Ήθελε να «δοξαστεί»!

Να τους «βαράει τα νταούλια» και να «χορεύουν»…

Πήγε και τον… τσάκισαν!

Και μαζί ξανα-υποδούλωσαν τη χώρα…

Τα υπερβολικά πλεονάσματα είχαν ξεπεραστεί ως πρόβλημα, αφού βγαίναμε από το Μνημόνιο, Ηλίθιε! (Κι εδώ, με την καλή έννοια το «ηλίθιε»…).

Και το είχαν δεχθεί και οι δανειστές που μας έδιναν πιστοληπτική γραμμή στήριξης μόνο «για ώρα ανάγκης».

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Πήγες και ξανά-δημιούργησες ένα πρόβλημα που ήδη τέλειωνε!

Και το έκανες τρισχειρότερο…

Και… καμαρώνεις κι από πάνω, ότι «παραδέχονται όλοι πως το χρέος μας είναι μη βιώσιμο» πλέον…

Δεν κατάλαβες καλά. Σου λένε: ΔΕΝ ήταν μη βιώσιμο πριν!

Επί των ημερών σου έγινε μη βιώσιμο!

Εσύ το έκανες ΜΗ βιώσιμο, Ηλίθιε (με την καλή έννοια, εννοείται).

Και τώρα καμαρώνεις κι από πάνω…

Φόρτωσες δεκάδες δισεκατομμύρια πρόσθετο δανεισμό, πρόσθετες υποχρεώσεις, που δεν υπήρχαν πριν! Δεν υπήρχαν επί Σαμαρά.

Ούτε προβλέπονταν να προστεθούν στο χρέος, αν συνεχιζόταν η πολιτική Σαμαρά.

Στο λέει ο Στουρνάρας: Φόρτωσες 86 δισεκατομμύρια στον Ελληνικό λαό.

Στο λέει ο Ρέγκλιγκ: Τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια κόστισε η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη.

Με ευθύνη Τσίπρα, προσθέτω. Γιατί εσύ τον έβαλες το Γιάνη - με ένα νι - δεν… «είδε φως και μπήκε»!

Εγώ, λοιπόν, σου λέω ότι είναι λίγο λιγότερα αυτά που μας «φόρτωσες»: Γύρω στα 74 δισεκατομμύρια!

Είδες τι καλός που είμαι;

Αλλά 74 δισεκατομμύρια πρόσθετο χρέος, που δεν ήταν απαραίτητο μόνο για να το παίξεις… «υπερήφανη διαπραγμάτευση», να βαράς τα νταούλια και να… τρώμε ξύλο όλοι μαζί -κι εσύ και εμείς - είναι πολλά!

Κι αυτά έκαναν το χρέος ΜΗ βιώσιμο.

Σου θυμίζω ότι επί Σαμαρά το χρέος μειώθηκε (κι άλλο, πέρα από το PSI) κατά 20 δισεκατομμύρια:

Το Δεκέμβριο του 2012, μόνο από την «επαναγορά»…

Με 10 δισεκατομμύρια η κυβέρνηση Σαμαρά έσβησε τότε 30 δισεκατομμύρια παλαιού χρέους!

Τέτοιας κλίμακας επαναγορά χρέους – στην ουσία «κούρεμα» - δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα παγκόσμια χρονικά!

Εσύ δεν μείωσες ούτε ένα ευρώ από το χρέος μας.

Το αύξησες κιόλας: Κατά 74 δισεκατομμύρια, μέχρι το 2018.

Και ζητάς να σου πουν και… «μπράβο»;

Τα 16 δισεκατομμύρια που ήταν η αξία του τραπεζικού χαρτοφυλακίου στα χέρια του το κράτος και εξαερώθηκαν στο εξάμηνο του Βαρουφάκη, τα θυμάσαι;

Τα υπολογίζεις αυτά;

Τα 5 δισεκατομμύρια και πλέον που κόστισε η νέα ανακεφαλαίωση, των ΗΔΗ πλήρως ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών, τα θυμάσαι; Τα υπολόγισες κι αυτά;

Την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου επί των ημερών σου, την υπολόγισες;

Ο Σαμαράς μείωνε τις οφειλές του κράτους σε ιδιώτες επί δυόμιση χρόνια! Εσύ επί ενάμιση χρόνο τις αυξάνεις πάλι!

Αυτά τα λογάριασες;

Τέσσερα δισεκατομμύρια πρόσθετο χρέος έβαλες μόνο για να καλύψεις τα καινούργια «ληξιπρόθεσμα» που δημιούργησες... Αυτά τα υπολόγισες;

Και λίγα σου τα λέμε, λοιπόν...

Είναι η περίοδος Βαρουφάκη, ηλίθιε (με την καλή έννοια, βεβαίως) που έγιναν όλα μαντάρα. Τότε κατέστη η Ελλάδα πλήρως εξαρτημένη από Μνημόνια για πολλά χρόνια.

Ενώ μέχρι τότε κατάφερνε να βγει από τα Μνημόνια, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος.

Είναι η περίοδος, Βαρουφάκη, ηλίθιε (με την καλή έννοια, βεβαίως - βεβαίως) που οδήγησε σε πλήρη έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου για 100 χρόνια!

Αυτό δεν υπήρχε επί Σαμαρά.

Ούτε είχαν τολμήσει να το προτείνουν τότε.

Κι ούτε υπήρχε ανάγκη ως τότε, για τέτοια «υποθήκευση» της χώρας.

Επί των ημερών σου έγινε!

Και εξ αιτίας σου Ηλίθιε! (πάντα με την καλή έννοια…)

Ήταν οι «αυταπάτες» που είχες, που μας ρήμαξαν.

Είτε η «ρομαντική» σου διάθεση, να πας να πολεμήσεις με «ανεμόμυλους».

Τώρα τα παραδέχεσαι όλα αυτά…

Τι καταλαβαίνεις λοιπόν;

Όλες αυτές οι «αυταπάτες», όλοι αυτοί οι «χαζορομαντισμοί» δεν είχαν, άραγε, κόστος για τη χώρα; Είχαν και τεράστιο!

Κι αντί να το αποδεχθείς και να ζητήσεις συγγνώμη, ζητάς και τα… ρέστα από πάνω.

Από ποιους ζητάς τα ρέστα;

Από αυτούς που βρήκαν το έλλειμμα 9,5% στα μέσα του 2012 και το κατέβασαν κάτω από το 3% ως το τέλη του 2014!

Από ποιους ζητάς τα ρέστα;

Από αυτούς που βρήκαν την οικονομία σε ύφεση 7,2% στα μέσα του 2014 και την έφεραν σε ανάκαμψη 0,7% στα τέλη του 2014!

Κι εσύ, αντί να συνεχίσεις την ανάπτυξη που σου άφησαν, ξανάφερες την ύφεση!

Από ποιους ζητάς τα ρέστα;

Από αυτούς που έβγαζαν τη χώρα από τα Μνημόνια στα οποία εσύ την… ξανάχωσες!

Από αυτούς που σε προειδοποίησαν για τις «ψευδαισθήσεις» σου κι εσύ τους… ειρωνευόσουν τότε.

Κι έλεγες ότι «κινδυνολογούν» κι από πάνω.

Κι ύστερα είδες πώς και λίγα σου είπαν τότε...

Από ποιους ζητάς και τα ρέστα, Ηλίθιε; (Εννοείται, πάντα, με την καλή έννοια…).