.Ιχνη λύσης για το χρέος έως τις γιορτές;

Η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα είναι σε θέση να συζητήσει την αναδιάρθρωση του χρέους τον Δεκέμβριο, στόχο για την επίτευξη του οποίου δηλώνει ότι έχει αποφασίσει να προχωρήσει ταχέως στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.

 Στις αρχές Δεκεμβρίου, εξάλλου, αναμένεται επίσης η μελέτη βιωσιμότητας του χρέους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το τελευταίο χαρτί που αναμένεται στο τραπέζι για να μπορούν να ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις. Από την πλευρά του ΔΝΤ, την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκε μια αλλαγή στάσης που κάνει μια λύση πιο πιθανή μέχρι τότε – αν και όχι απαραίτητα προς την κατεύθυνση που θα ήθελε η ελληνική πλευρά.

Πρώτον, αν και επιμένει στην ανάγκη ηπιότερης λιτότητας μεσοπρόθεσμα, το ΔΝΤ σηματοδότησε ότι θα μπορούσε να δεχθεί τους υπάρχοντες, αυστηρότερους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων που περιλαμβάνονται στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα με την Ελλάδα. 

Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος Πόουλ Τόμσεν είπε ξεκάθαρα ότι εάν οι Ευρωπαίοι επιμένουν στο 3,5%, το ΔΝΤ θα πρέπει να πεισθεί ότι οι αριθμοί βγαίνουν. Και καθώς δεν θεωρεί ότι αυτό συμβαίνει επί τους παρόντος, θέλει να δει τις μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν κάτι τέτοιο εφικτό. Για το ΔΝΤ, ουσιαστικά αυτό απαιτεί μια νέα γενναία μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και περαιτέρω φορολογικά μέτρα.

Δεύτερον, ενόψει των γερμανικών εκλογών σε ένα χρόνο, η πολιτική ηγεσία του ΔΝΤ αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν πολιτικοί περιορισμοί στο τι μπορεί να συμφωνήσει η γερμανική κυβέρνηση μέχρι τότε χωρίς να ενισχύσει το εθνικιστικό κόμμα AfD. Αν και μέχρι στιγμής οι υποστηρικτές του αντιδρούν στους πρόσφυγες, μια ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας θεωρείται ότι θα έσπρωχνε και πιο μετριοπαθείς συντηρητικούς ψηφοφόρους στην αγκαλιά του κόμματος διαμαρτυρίας. Αυτή η αντίληψη, ωστόσο, δεν είναι εξίσου ισχυρή μεταξύ του προσωπικού του Ταμείου. Εξ ου και πρώτη επιλογή του Ευρωπαϊκού Τμήματος είναι η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 1,5% του ΑΕΠ. 

Οι Αμερικανοί επίσης θεωρούν ότι αυτό βγάζει οικονομικό νόημα και επιμένουν σε ουσιώδη ελάφρυνση του χρέους, αν και δημοσίως αποφεύγουν να τοποθετηθούν σχετικά με το πρωτογενές πλεόνασμα ή ακόμη και με τον ρόλο του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Οπως είπε όμως ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου δημοσίως, όσο πιο ισχυρή είναι η ανάπτυξη τόσο πιο γρήγορα θα γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο – κάτι που σίγουρα δεν συμβαδίζει με υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που στερούν ζωτικό αέρα από την ελληνική οικονομία.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρεί ότι όλα έχουν προβλεφθεί στη συμφωνία του περασμένου Μαΐου. Σύμφωνα με τον κ. Σόιμπλε, εάν δεν επιτυγχάνεται ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, η συμφωνία προβλέπει ήδη τη λήψη νέων μέτρων. Καθώς όμως ο Πόουλ Τόμσεν θεωρεί ότι αυτά θα πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν, ο κ. Σόιμπλε δήλωσε στην «Κ» ότι εάν η Ελλάδα δεν επιτύχει τους στόχους, τότε θα πρέπει να το ξανασυζητήσουν με τον ομόλογό του Ευκλείδη Τσακαλώτο το 2018 και να συμφωνήσουν σε συγκεκριμένα μέτρα, είτε από το σκέλος των εσόδων είτε από εκείνο των δαπανών – ό,τι προτιμά η ελληνική κυβέρνηση, όπως το έθεσε.

Ο ίδιος μάλιστα εκτιμά ότι είναι κοντά στο να πείσει και την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ για το θέμα και δεν βλέπει κάποιο πρόβλημα ούτε με την κυρία Λαγκάρντ ούτε με τον κ. Τσακαλώτο. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον ότι και οι δύο υπουργοί Οικονομικών θεωρούν ότι την έχουν με το μέρος τους.

 Ενώ όμως τα σενάρια για το πώς θα μπορούσε το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο πρόγραμμα δίνουν και παίρνουν, από έναν ενισχυμένο εποπτικό ρόλο χωρίς χρηματοδότηση (και άρα χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους) μέχρι ένα ξεχωριστό, σκληρότερο μνημόνιο με την Ελλάδα, ένα είναι το γεγονός: οι εξελίξεις δεν εξαρτώνται μόνο από την πρόοδο της δεύτερης αξιολόγησης, όπως ελπίζουν Ελληνες και Αμερικανοί, αλλά και από τους Ευρωπαίους, οι οποίοι παραμένουν ακόμη απρόθυμοι να συζητήσουν μια σημαντική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, για τους δικούς τους, πολιτικούς και οικονομικούς, λόγους.

  ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΩΚΟΥ

.«Τα σπίτια του λαού» και οι πλειστηριασμοί

Η παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία περπάτησε σε 22 μήνες μια διαδρομή που τα δύο παλαιά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., χρειάστηκαν μερικά χρόνια για να τη διανύσουν. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο κ. Τσίπρας δεν ξεκίνησε πιο «αριστερά» από εκεί που έβαλε το κόμμα του ο Γιώργος Παπανδρέου πίσω στο 2009. Αλλά και την απίθανη εγγύηση «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» σε ρύθμιση Καραμανλή την οφείλουμε, όταν προσπάθησε να καλυφθεί από τις πολιτικές επιπτώσεις που θα είχε η εκδήλωση στη χώρα μιας κρίσης στην ενυπόθηκη αγορά στεγαστικών δανείων ανάλογης της αμερικανικής.

Ηταν πράγματι ο Κώστας Καραμανλής που φρόντισε να απαγορεύσει τη δικαστική διεκδίκηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ενώ ο Παπανδρέου ενίσχυσε το εύρος της απαγόρευσης πλειστηριασμών στο νέο περιβάλλον του νόμου Κατσέλη. Από μερικές χιλιάδες, σύντομα έγιναν πολλές χιλιάδες εκείνοι που μπορούσαν να σταματήσουν τις πληρωμές τους πιστεύοντας ότι δεν θα έρθει ποτέ η ώρα της πληρωμής ή της απώλειας αυτού ή κάποιου άλλου περιουσιακού στοιχείου.

Τα μνημόνια περνούσαν αλλά καμία κυβέρνηση δεν τολμούσε να ρυθμίσει το πρόβλημα. Ακόμη χειρότερα, η σημερινή πλειοψηφία, αξιοποίησε την επί πολλούς μήνες βεβαιότητα που υπήρχε στην κοινωνία, σύμφωνα με την οποία συντόμως η νέα διακυβέρνηση θα βρισκόταν στα πράγματα και τότε θα εφήρμοζε κάτι σαν «σεισάχθεια», θα έβγαζε δηλαδή από το ακίνητο την υποθήκη.

Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν πάρα πολλές χιλιάδες εκείνοι που αισθάνθηκαν ότι το περιουσιακό τους στοιχείο ήταν πλέον σίγουρο και ότι με μια απόφαση της Βουλής θα καταργούσαμε στην Ελλάδα την ισχύ δικαστικών αποφάσεων, αφού με πράξη του δικαστή συνομολογείται η υποθήκη.

Η εξέλιξη αυτή έβλαψε πολλαπλώς. Τους ίδιους τους υπερήμερους δανειολήπτες που μπήκαν σε μια «παγίδα χρέους». Τη χώρα και το κράτος και τους φορολογουμένους, γιατί οι τράπεζες χρειάστηκε να καλύψουν τη ζημία που τους προκαλεί η άρνηση πληρωμής τόσων πολλών πελατών τους. 

Πολύ περισσότερο όμως βλάπτονται δύο ισότιμες κατηγορίες πολιτών: όσοι πληρώνουν –προφανώς με τεράστιες δυσκολίες– τις δόσεις του δανείου τους και όσοι πληρώνουν ενοίκιο, γιατί είτε δεν τόλμησαν είτε δεν πρόλαβαν είτε ήσαν «συντηρητικοί» και σίγουρα ρεαλιστές και δεν έσπευσαν να πάρουν τραπεζικό δάνειο.

Σκεφτείτε ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν στον προϋπολογισμό τους μια δαπάνη που δεν την έχουν όσοι είτε κληρονόμησαν είτε εξόφλησαν είτε αρνούνται να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Πρόκειται για αυταπόδεικτο παραλογισμό.

Κι ενώ είναι όλα έτοιμα, σχεδόν, για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου αδιεξόδου, το κράτος σπεύδει επιθετικά να αξιοποιήσει την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, ξεσηκώνοντας, δικαιολογημένα συχνά, τον κόσμο. Να δείτε που τελικά θα καταφέρουμε να τινάξουμε στον αέρα το τραπεζικό σύστημα.

  ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

.Το κράτος ως λάφυρο

Η επτάχρονη δικτατορία, της οποίας ο τελευταίος επιζών πρωταγωνιστής πέθανε προ ημερών, αντιμετώπισε το κράτος ως λάφυρο. Και δεν εννοώ ότι λαφυραγώγησε το δημόσιο χρήμα. Λαφυραγώγησε τους θεσμούς. Ανέστειλε άρθρα του Συντάγματος και τα αντικατέστησε με νόμους – δεν είμαι νομικός και δεν ξέρω αν επρόκειτο περί νόμων ή «αναγκαστικών διαταγμάτων». Ως γνωστόν, όταν πια αποφάσισε να νομιμοποιήσει το καθεστώς της με το δημοψήφισμα για το δικό της Σύνταγμα ήταν πια αργά. 

Οι εσωτερικές συγκρούσεις είχαν καταπονήσει το οικοδόμημα του καθεστώτος, το οποίο επρόκειτο να καταρρεύσει ένα χρόνο μετά. Παρ’ όλ’ αυτά η ζημιά είχε γίνει. Το μεγαλύτερο θύμα του καθεστώτος των συνταγματαρχών ήταν η ελάχιστη αστική Ελλάδα που προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της μετά τον Εμφύλιο. Οταν, όμως, κατέρρευσε η χούντα, στην πραγματικότητα κατέρρευσε και το τελευταίο οχυρό της μετεμφυλιακής δεξιάς.

Είναι τουλάχιστον παράδοξο, ανώτατοι δικαστικοί, θεματοφύλακες του Συντάγματος και των νόμων, να ζητούν την τρόπον τινά αναστολή άρθρου του Συντάγματος και την αντικατάστασή του από ένα νόμο. Δεν έχει σημασία αν το κάνουν από ιδιοτέλεια ή επειδή πιστεύουν πως έτσι πρέπει να γίνει. 

Σημασία έχει ότι το κάνουν ζητώντας τη συνεργασία της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία ελέγχει και τη νομοθετική εξουσία. Για την ακρίβεια, θα ήταν παράδοξο αν η εκτελεστική εξουσία δεν αντιμετώπιζε το κράτος ως λάφυρο. Τώρα αντιμετωπίζεται αν όχι ως φυσιολογικό, τουλάχιστον ως κάτι εύλογο και εν δυνάμει εφικτό. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, είναι όμως και η τέχνη του εν δυνάμει.

Αν περάσει η αύξηση του ορίου ηλικίας για την αποστρατεία των ανωτάτων δικαστικών, τότε γιατί να μην ψηφιστεί νόμος που θα επιτρέπει να γίνονται εκλογές όχι κάθε τέσσερα χρόνια αλλά κάθε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια; Πάντα για λόγους εθνικού συμφέροντος εννοείται. Αλλά και να μην περάσει, μόνον ότι ετέθη δημοσία φτάνει. Ολα παίζουν.

 Μιζάρετε πριν ακουστεί το Rien ne va plus. Η κ. Γεροβασίλη προσέλαβε στο επιτελείο της έναν κουκουλοφόρο υβριστή του Διαδικτύου. Ζωή σε λόγου μας. Ο κ. Τσίπρας διατηρεί ως σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού ένα δείγμα της αριστερής πανίδας. Ο άλλος επαίρεται ότι κατάφερε να μαντρώσει τους «καναλάρχες» επί τρία εικοσιτετράωρα και να τους «τα πάρει».

Καλά είναι τα λάφυρα, αρκεί να ξέρεις τι να τα κάνεις. Κρίνοντας δε από τα μέχρι τούδε αποτελέσματα, η λαφυραγωγία τους δεν θα τους επέτρεπε, αν ήσαν Ρωμαίοι στρατηγοί να διεκδικήσουν από τη Σύγκλητο το δικαίωμα θριάμβου. Μάλλον ένα κέρασμα με μπίρες στα Εξάρχεια αξίζουν.

Η δικτατορία κατέρρευσε όταν αποδείχθηκε ότι είχε αποσαθρώσει τον μηχανισμό που τη στήριζε, τον στρατό. Το αριστεροδέξιο καθεστώς υπονομεύει τους θεσμούς της δημοκρατίας που του επέτρεψαν να καταλάβει την εξουσία. Η κατάρρευση της χούντας σήμανε και το τέλος της μετεμφυλιακής δεξιάς. Αν η δημοκρατία επιζήσει, η κατάρρευση του σημερινού καθεστώτος θα σημάνει το τέλος της μετεμφυλιακής αριστεράς.

  ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Κολομβία ή Αφγανιστάν;

Ένα πρωτοφανές στα ελληνικά χρονικά περιστατικό συνέβη στην καρδιά της Αθήνας. Το βράδυ του Σαββάτου απαγχονίστηκε πάνω στην πλατεία Κλαυθμώνος ένας αλλοδαπός. Τον βρήκε περαστικός κρεμασμένο σε ένα δέντρο και όπως αποδείχθηκε δεν ήταν αυτοκτονία. Αμέσως συνελήφθησαν δύο άλλοι αλλοδαποί, ένας Ουκρανός και ένας Πολωνός που ομολόγησαν ότι τσακώθηκαν με το θύμα και απλά… τον κρέμασαν.

 Όλα αυτά στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας έγιναν το Σάββατο που ο κόσμος βγαίνει έξω. Σε μια χώρα και μια πρωτεύουσα που ομολογουμένως είναι ασφαλής. Ο κόσμος κυκλοφορεί χωρίς να φοβάται μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες, τουλάχιστον στις περισσότερες γειτονιές. Αυτή η δολοφονία, όμως, δείχνει ότι για πολλούς η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει ούτε μια πεντάρα. Δεν έχει καμιά αξία να αφαιρούν τη ζωή κάποιοι για ασήμαντη αφορμή...

 Σίγουρα οι Έλληνες δεν είναι ο καλύτερος λαός. Αλλά όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται καλύτερος και τουλάχιστον δεν υποτιμά τόσο πολύ τη ζωή όσο πολλοί αλλοδαποί. Δεν είναι μόνο αυτό το έγκλημα που σοκάρει. Σκεφτείτε με το μυαλό σας τι έκανε εκείνος ο άθλιος πα-τέρας με το φίλο του στη μικρή Άννυ. Την τεμάχισε ζωντανή αφού πρώτα της έδινε ναρκωτικά.

Στα hot spots γίνεται χαμός και όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι λίγα. Ληστείες, πορνεία, άγριοι ξυλοδαρμοί, βιασμοί μικρών αγοριών και κοριτσιών. Το απόλυτο χάος επικρατεί στα νησιά που συνωστίζονται μετανάστες και πρόσφυγες ζώντας σε άθλιες συνθήκες.

Η Αθήνα, κυρίως περιοχές του κέντρου μετατρέπονται σταδιακά σε γκέτο όπου δεν μπορείς εύκολα να πλησιάσεις. Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα σε μια Ελλάδα που θυμίζει… Κολομβία ή Αφγανιστάν. Η ανθρώπινη ζωή κοστίζει ελάχιστα, κυρίως για όσους πεινάνε, ζουν υπό άθλιες συνθήκες, εγκλωβισμένοι και εγκαταλελειμμένοι από την πολιτεία που δήθεν είναι προοδευτική.

Η πολιτική της κυβέρνησης αφενός τσάκισε τους πρόσφυγες και αφετέρου διέλυσε κάθε προσπάθεια προστασίας των Ελλήνων. Τι περίμεναν δηλαδή να συμβεί φέροντας χιλιάδες ανθρώπους πεινασμένους και με διαφορετική κουλτούρα για όλα; Για τη ζωή, για τον συνάνθρωπο, για τον διπλανό; Μαζί με αθώους πρόσφυγες έχουν έρθει και δεκάδες τρελοί, υπάνθρωποι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αφαιρέσουν ζωές, να βιάσουν, να κλέψουν. Ασφαλώς και το περιστατικό στην Κλαυθμώνος το έκαναν ένας Πολωνός κι ένας Ουκρανός κι όχι πρόσφυγες που έχουμε συνηθίσει. Αλλά τι σημασία έχει;

Μήπως περισσότερη σημασία δεν έχει ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι που μπαίνει ο καθένας όποτε θέλει και κάνει ό,τι του γουστάρει; Οι ευθύνες είναι διαχρονικές, όμως, την τελευταία διετία το κακό παράγινε και δεν μαζεύεται εύκολα. Χάνουμε την Ελλάδα και κανείς δεν το παίρνει στα σοβαρά. Και μόλις μιλήσεις για το χάος σε χαρακτηρίζει αμέσως η…αριστερή διανόηση «ακροδεξιό, φασίστα, ρατσιστή κ.λπ.» Λες και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που πριμοδοτεί την ακροδεξιά ρητορεία και τους φασίστες που ξαναβγήκαν από τη φωλιά τους.

Ο Έλληνας δε θέλει τίποτε παραπάνω από το να νιώσει κάπως ασφαλής. Να μπορεί να αισθάνεται ότι δεν κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Τότε αποδεικνύεται αν κάποιος είναι ή όχι ρατσιστής. Όχι όταν τον βάζεις να αντιμετωπίσει την σταδιακή μετάλλαξη της κοινωνίας και του χώρου που ζει σε ζούγκλα. Τότε ξεχνά ακόμη κι ότι είναι άνθρωπος προκειμένου να προστατεύσει τον ίδιο και την οικογένειά του.

Είναι εύκολο να δίνεις σε κάποιον χαρακτηρισμούς, όπως τους γονείς στη Μυτιλήνη που έκλεισαν το σχολείο. Όμως, το να κάθεσαι να πίνεις ουισκάκια στο μπαρ Καρανίκας και να κάνεις υψηλή πολιτική στο μεταναστευτικό δεν λύνει κανένα πρόβλημα.

.Θα πληρώσουν τους «τζερεμέδες»* τα συνήθη κορόιδα (εμείς δηλαδή)…

«Φορτωμένη» με ένα χρέος που αφορά τον παλιό Ξενώνα Προσφύγων προς τη ΔΕΗ, είναι η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης αφού, όταν η δομή απειλήθηκε με κλείσιμο πριν από 6 χρόνια, η Αντιρατσιστική ανέλαβε τους λογαριασμούς ρεύματος στο όνομα της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Κοινωνικό Κέντρο Θεσσαλονίκης» που έχει δημιουργήσει… 

Ο Ξενώνας Προσφύγων, στην οδό Σιατίστης 12 και Φιλίππου, αποτελούσε για χρόνια τη μοναδική δομή φιλοξενίας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, προσφέροντας στέγη σε περίπου 70 άτομα. Τον Γενάρη του 2010, ο Ξενώνας έκλεισε, με απόφαση της ΜΚΟ που τον διαχειριζόταν και τον ανέλαβε η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλες συλλογικότητες και φορείς της πόλης. ΄Όταν το καλοκαίρι του 2010, η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα, το οποίο ήταν στο όνομα της παλιάς διαχειρίστριας ΜΚΟ, έγινε νέα σύνδεση με την Αντιρατσιστική...

 Ωστόσο, αν και ενάμιση χρόνο μετά, η Αντιρατσιστική αποχώρησε από την ευθύνη της διαχείρισης του ξενώνα, καθώς δεν μπορούσε να αναλαμβάνει μόνη της το κόστος επ’ αόριστο, ο Ξενώνας παρέμεινε ανοιχτός και φιλοξενούσε οικογένειες μέχρι και το Νοέμβριο του 2014 οπότε και εκκενώθηκε και σφραγίστηκε από τον ιδιοκτήτη του.

«Αυτά τα 4 όμως χρόνια, διέμειναν δεκάδες οικογένειες προσφύγων και οι 24 συνδέσεις κατέγραψαν κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που ανήλθε στο ποσό των 80.000 ευρώ», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το μέλος της Αντιρατσιστικής Νίκος Νικήσιανης, προσθέτοντας ότι, αν και γνώριζαν ότι ο λογαριασμός συνέχιζε να χρεώνεται στο όνομά τους, εντούτοις δε ζήτησαν τη διακοπή του καθώς στον Ξενώνα έμεναν ακόμα πρόσφυγες και μικρά παιδιά.

Μετά την εκκένωση του κτιρίου και τη διακοπή της σύνδεσης, η ΔΕΗ μετέφερε το συνολικό χρέος ύψους 80.066,00 ευρώ στη σύνδεση που αντιστοιχεί στην έδρα της παραπάνω ΑΜΚΕ, στην οδό Ερμού 23, δηλαδή στο Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών.

«Παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις μας προς τη Διοίκηση της ΔΕΗ, μας ξεκαθαρίστηκε ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διαγραφής ή μείωσης του χρέους, με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε να κάνουμε ρύθμιση με δόσεις που αντιστοιχούν σε 1200 ευρώ τον μήνα», λέει ο κ.Νικήσιανης.

Προκειμένου η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και το Στέκι Μεταναστών, να εξυπηρετήσου την ρύθμιση, αν και με καταστατική τους απόφαση δεν έχουν ζητήσει, ή λάβει καμία χρηματοδότηση από δημόσιο, ή ιδιωτικό φορέα, ζητούν να μοιραστούν την ευθύνη αποπληρωμής με φορείς που συμμετείχαν, ή υποστήριξαν το αρχικό εγχείρημα του Ξενώνα.

«Απευθυνόμαστε σε κάθε αλληλέγγυα συλλογικότητα, σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσά μας από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ζητώντας να συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές της στην πληρωμή αυτού του χρέους. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να κρατήσουμε ζωντανό το Στέκι με τις δράσεις αλληλεγγύης του και την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία με την πολιτική και κοινωνική της παρέμβαση», επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής.

.Προ των πυλών... η εκτροπή στη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη

Αν ισχύει η πληροφορία, και αφού δεν έχει διαψευστεί φαίνεται να ισχύει, τότε μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό της Δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα λέγονται στη συνάντηση των ανωτάτων δικαστών με τον Αλέξη Τσίπρα, πέραν των μισθολογικών συζητήθηκε και ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Συγκεκριμένα, φέρεται να έπεσε στο τραπέζι η παράταση του ορίου ηλικίας των ανώτατων δικαστών, παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα ορίζει ρητά ότι η αποχώρηση τους πρέπει να γίνει με την συμπλήρωση του 67ου έτους...

Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά από την συνάντηση με τον Α. Τσίπρα, η κ. Θάνου ενημέρωσε για το θέμα αυτό ανώτερους δικαστές, σημειώνοντας ότι η στάση του πρωθυπουργού στο θέμα της παράτασης του ηλικιακού ορίου ήταν θετική. Όπως είπε ωστόσο η κ. Θάνου, το θέμα της παράτασης βρίσκει σύμφωνους πολλούς δικαστές, ενώ ενημέρωσε τον πρωθυπουργό και για την ευρωπαϊκή συνθήκη, δηλαδή για το τι ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι δικαστές δεν έχουν όριο ηλικίας.

Μάλιστα, όπως είπε η πρόεδρος του Αρείου Πάγου το 67ο έτος έχει οριστεί για την προστασία των δικαστών, ώστε να μην μπορεί κανείς να τους διώξει νωρίτερα. Το αντίθετο, δηλαδή εάν εκείνοι θέλουν να παραμείνουν, δεν μπορεί να θεωρηθεί κόντρα στο Σύνταγμα.

Εάν τελικά περάσει δια νόμου η παράταση των ορίων ηλικίας, τότε η κ. Θάνου, η οποία συνταξιοδοτείται τον Ιούνιο, θα μπορεί να παραμείνει για 3 ακόμη χρόνια στη θέση της, όπως και ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο οποίος συνταξιοδοτείται σε έναν και πλέον χρόνο.

Δηλαδή η κ. Θάνου και ο κ. Σακελλαρίου, ο οποίος αύριο θα δικάσει την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, δεν θα φύγουν από τη δουλειά τους και θα παραμείνουν στη θέση τους.

Κατ' αρχάς γεννά απορίες το ότι υπήρξε ένα τέτοιο αίτημα που δείχνει ότι υπάρχει συναλλαγή μεταξύ κυβέρνησης και μέρους της δικαιοσύνης.

Κατά δεύτερο επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι η κ. Θάνου βρίσκεται σε κυβερνητική διατεταγμένη υπηρεσία και πιθανότατα ξεπληρώνει συμβόλαια, όπως το γεγονός ότι επελέγη να γίνει υπηρεσιακή πρωθυπουργός.

Κατά τρίτον, μια τέτοια πρόταση δεν βάζει βόμβα στην Ολομέλεια του ΣτΕ που θα ξεκινήσει την Τετάρτη και θα συνεχίσει την Παρασκευή να εξετάζει το «νόμο Παππά»;

Πώς είναι τώρα καλό το... κλίμα (που έλεγε και ο κ. Σακελλαρίου) ώστε να δικαστεί μια τέτοια υπόθεση όταν έχουν αποκαλυφθεί σημεία και τέρατα κι όταν έχει προηγηθεί η συνάντηση στο Μαξίμου και τα γιουχαΐσματα σε βάρος του προέδρου του ΣτΕ;

Η εκτροπή στη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη είναι προ των πυλών.