.Τα κομματόσκυλα να... εξημερώνονται και η χώρα δεν πάει να καταστραφεί

Ο Τσίπρας ενημέρωσε την πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το κόμμα και τα κομματόσκυλα που δεν παίζουν κανένα ρόλο στην πορεία της χώρας, πέραν του να της βάζουν εμπόδια.

Ο πρωθυπουργός δεν έχει ενημερώσει τη Βουλή για το εθνικό θέμα του χρέους, ούτε για τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις, δείχνοντας με τον τρόπο του πόσο ενδιαφέρεται για εθνική συνεννόηση ή τι εννοεί όταν λέει ότι θέλει διάλογο με τα κόμματα.

Προτίμησε να ενημερώσει τα κομματόσκυλα από τους βουλευτές προφανώς γιατί τα σκυλιά αλυχτάνε μόνο ψεύτικα και ποτέ μπροστά στο αφεντικό. Η ανακοίνωση της πολιτικής γραμματείας ήταν άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Ότι οι δανειστές έχουν ηθική και νομική υποχρέωση να λύσουν το θέμα, ότι η Ελλάδα έχει κάνει πολλά, ότι η κυβέρνηση είναι πετυχημένη και άλλες τέτοιες ανοησίες. Ενώ οι διαρροές λένε ότι υπήρξε μια μικρή γκρίνια και τίποτε άλλο.

Μάλιστα, όπως ειπώθηκε, στις τάξεις των Συριζαίων βουλευτών επικρατεί μεγάλη αναταραχή, όχι για το χρέος αλλά για τους σταθμούς των διοδίων που βάζει ο Σπίρτζης στην Εγνατία. Γιατί σου λένε οι Συριζαίοι «εντάξει το χρέος, δεν πάει να… κουρεύεται. Εδώ εμείς που λέγαμε να κλείσουν τα διόδια τώρα ανοίγουμε κι άλλα;».

Και κάπως έτσι μια ακόμη «σκληρή» και απαιτητική μέρα πέρασε για τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος μπορεί πλέον να πάει με τη δύναμη που του δίνει το κόμμα του, να διαπραγματευτεί για τα εθνικά δίκαια.

Βέβαια, τώρα ο στόχος είναι η έξοδος στις αγορές ενώ και το QE μάλλον θολώνει επικίνδυνα και μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Όπως θα πρέπει να ξεχάσουμε και μια σοβαρή περίπτωση να υπάρξει έστω και μια ελάχιστη συμφωνία για το χρέος στις 15 ή στις 22 Ιουνίου. Ο ένας μετά τον άλλον οι δανειστές λένε «forget it Alexis» και αυτή είναι η πιο ευγενική προτροπή γιατί υπάρχει και η γνωστή νεοελληνική που ακολουθεί τη χειρονομία με τα πέντε δάκτυλα.

Μετά τον Σόιμπλε, τη Λαγκάρντ, τον ESM έρχεται και η Κομισιόν δια του Μαργαρίτη Σχοινά να πει ότι οι συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες θα γίνουν στη βάση των αποφάσεων του Eurogroup του Μαίου. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή. Επρεπε να περάσει ένας μήνας προκειμένου να φτάσουμε στην ίδια βάση.

Τα σενάρια είναι δύο: Το καλό είναι να κλείσει η αξιολόγηση, να πάρουμε τη δόση και να υπάρξει μια ελαφρά καλύτερη διατύπωση στην υπόθεση του χρέους που όμως θα μεταθέτει τις όποιες αποφάσεις για μετά τις γερμανικές εκλογές. Μια θετική διατύπωση που αν είναι… πολύ θετική θα επιτρέψει στον Τσίπρα να πανηγυρίσει για ένα άδειο πουκάμισο και να κερδίσει μήνες πολιτικής επιβίωσης.

Το κακό σενάριο είναι να μην πάρουμε ούτε τη δόση, να μην υπάρξει απόφαση για το χρέος, να χάσουμε το QE, να μη βγούμε στις αγορές και η χώρα να υποστεί μια ακόμη αριστερών προδιαγραφών ζημιά.

Αλλά είπαμε. Τα κομματόσκυλα να ενημερώνονται και να εξημερώνονται και η χώρα δεν πάει να καταστραφεί.

.Το «λάθος του Έλληνα»

Συνεχίζοντας την… κριτική στα λάθη και μετά τα άρθρα στο Antinews για το «λάθος του Σαμαρά» και το «λάθος Τσίπρα»είναι καιρός να μιλήσουμε και για το «λάθος του Έλληνα». Χωρίς αυτόν τα δύο προηγούμενα λάθη δεν θα είχαν συμβεί, χωρίς την ευγενική χορηγία του 35% των ψηφοφόρων κι άλλο ένα 4% - 5% που στήριξαν Καμμένο, δεν θα μιλούσαμε σήμερα για την Ελλάδα που καταστρέφεται και που πολύ δύσκολα θα επανέλθει.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις οικονομολόγων, ακόμη κι αν η χώρα βγει στις αγορές ή μπει στο QE σύντομα θα χρειαστούν τουλάχιστον 2-3 χρόνια προκειμένου να μπει η οικονομία σε τάξη. Θα πρέπει να φτάσουμε στο 2020 και βάλε για να δούμε μια στοιχειώδη πραγματική ανάπτυξη και μια μερική αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ξένων κι Ελλήνων σαν κι αυτή που υπήρχε το 2014.

Η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν συμβαίνει με ένα κουμπί. Δεν μπορείς να το πατάς και ξαφνικά όλα να είναι καλά. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση ρίχνει τον πήχη των προσδοκιών για το χρέος σε μια «καλύτερη διατύπωση» όπως είπε ο Τσακαλώτος στους βουλευτές, ακόμη κι αν ο Ντράγκι μας κάνει τη χάρη η χώρα δεν μπορεί να γυρίσει στο 2014. Και το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι ένα νέο μνημόνιο για το χρέος το οποίο θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί το καλοκαίρι του 2018. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια, αυτήν θα πρέπει να ξέρουν οι Έλληνες για να κρίνουν και κυρίως για να κάνουν την αυτοκριτική τους.

Το λάθος του 2015 δεν ήταν ούτε λάθος του Σαμαρά, ούτε λάθος του Τσίπρα. Ο μοναδικός φταίχτης ήταν ο ευκολόπιστος ελληνικός λαός. Ή τουλάχιστον το τμήμα εκείνο του πληθυσμού που στήριξε την… ελπίδα που έρχεται ή το σύνθημα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν».

Ωραία, έφυγε ο Σαμαράς ή τον έδιωξε ο ελληνικός λαός. Ήρθε ο Τσίπρας ή τον έφερε ο κόσμος που τον ψήφισε. Και μετά τι; Ας σκεφτούν όλοι όσοι πήγαν τότε στην κάλπη ή τον Σεπτέμβρη του 2015 όταν και ξαναέδωσαν την εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ. Ας σκεφτούν πώς ήταν η ζωή τους ή τουλάχιστον η προοπτική τους το 2014. Τότε που και ο Σαμαράς είχε κάνει λάθη, και πολλοί εσωκομματικοί του αντίπαλοι τον άδειασαν και οι δανειστές θέλησαν να τον τελειώσουν.

Ας κάνουμε όλοι αυτή την ερώτηση: «Πώς ζούσαμε και πώς περιμέναμε τη ζωή μας το 2014; Και που βρισκόμαστε τώρα;».

Η απάντηση έρχεται από την πρόσφατη έρευνα. Στην Ελλάδα το 98% θεωρεί ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι πολύ κακή, σε μια έκρηξη απαισιοδοξίας. Και απορεί κανείς ποιο είναι το 2% που πιστεύει κάτι διαφορετικό.

Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, όλοι τον καθρέφτη μας. Και όσοι ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ και όσοι καταψηφίσαμε ΝΔ και Σαμαρά και εκείνοι που έμειναν στα μετόπισθεν γιατί σιχάθηκαν το πολιτικό σύστημα. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Δεν μας άρεσε ο πολύ δεξιός Σαμαράς, ο μνημονιακός Αντώνης και μας άρεσε ο αριστερός και προοδευτικός Τσίπρας, ο πολέμιος των μνημονίων και των αγορών Αλέξης.

Αλλά όταν το πούμε αυτό να παραδεχθούμε και το λάθος μας. Γιατί μόνο τότε θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά. Ένας Αμερικανός αρθρογράφος είχε γράψει ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι είναι υπεράνθρωπο».

Ο ελληνικός λαός, με τα προβλήματά του, με τα λάθη του, με τις αδυναμίες του πρέπει να δει το λάθος. Ή παραφράζοντας αυτό που έλεγε και ο μέγιστος Καζαντζάκης: «Να πολεμήσει. Να αγαπήσει την ευθύνη. Να πει ότι αυτός, μόνον αυτός μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα. Είναι το χρέος του και θα είναι υπεύθυνος αν δεν το πετύχει».

.Στρατηγική ήττα της κυβέρνησης στα ΜΜΕ

Αν υπάρχει ένας υπουργός, δεξί χέρι του Τσίπρα που θα πρέπει να αισθάνεται ο πιο αποτυχημένος αυτής της κυβέρνησης, δεν είναι άλλος από τον Νίκο Παππά. Αυτός που εκπόνησε και υλοποίησε το σχέδιο άλωσης των ελληνικών ΜΜΕ και της παράδοσής τους σε «βολικούς» επιχειρηματίες τύπου Καλογρίτσα ή Σαββίδη.

Αν θέλει κάποιος να πιάσει το τζόκερ ας πάει στον Παππά να του πει όλους τους αριθμούς εκτός από έξι που θα τους παίξει και θα κερδίσει.

Πρόκειται για τον μεγάλο χαμένο της υπόθεσης που αν υπήρχε σοβαρότητα θα είχε απομακρυνθεί ή θα τον έβαζαν... φαροφύλακα σε κάποιο μακρινό νησί. Μαζί μ' αυτόν βεβαίως όλη η ομάδα που επιχείρησε να στήσει αυτό το παιχνίδι και απέτυχε με πάταγο.

Η αρχή έγινε με τους διαγωνισμούς για τις τηλεοπτικές άδειες που ο Παππάς πήρε πάνω του. Έσυρε όλη την κυβέρνηση σ' αυτό το χάλι που ζήσαμε και τελικά σε μια στρατηγική ήττα που ενώ την χρεώνονται όλοι, υπεύθυνος είναι ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής.

Μετά το Βατερλώ με τις άδειες και την αδυναμία ελέγχου του ΕΣΡ ο Παππάς απομακρύνθηκε από το Μαξίμου και ελάχιστα ασχολήθηκε με το επικοινωνιακό μέρος της κυβερνητικής πολιτικής. Απορροφημένος με τη... διαστημική υπηρεσία ήταν εμφανώς σε δυσμένεια από το περιβάλλον Τσίπρα.

Στη συνέχεια ανέλαβε να φέρει σε πέρας το project Σαββίδης. Τον έλεγχο δηλαδή συγκεκριμένων μέσων ενημέρωσης από τον εκλεκτό της κυβέρνησης. Προφανώς ο Παππάς παραμύθιασε τον Τσίπρα ότι θα φτιάξει έναν μεγάλο όμιλο με ΔΟΛ και Πήγασο και Mega o οποίος θα στήριζε τις κυβερνητικές επιλογές και θα αποτελούσε το φερέφωνο του Μαξίμου. Είναι ο ίδιος άλλωστε που έριξε την... παραμύθα στον όμιλο Μπόμπολα, ο ίδιος που άνοιξε τον πόλεμο με τον ΔΟΛ, ο ίδιος που μεσολαβούσε για τα μυστικά ραντεβού με επιχειρηματίες.

Στο ίδιο πλάνο και ο Π. Καμμένος που λύσσαξε για να κλείσει ο ΔΟΛ ή για να περάσει στα χέρια του φίλου του Ιβάν.

Οι εξελίξεις με τον Μαρινάκη αποτελούν ένα ακόμη χαστούκι στον Παππά που μάλλον θα πρέπει να κρυφτεί μετά το νέο στραπάτσο.

Η κυβέρνηση χρεώνεται συνολικά μια στρατηγική ήττα στα ΜΜΕ με τον στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού να είναι πλέον σε δύσκολη θέση και ενδεχομένως να υπάρξουν εξελίξεις σε πιθανό ανασχηματισμό.