.Το EURO 2016 είχαν βάλει στόχο οι τζιχαντιστές

Όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα «Liberation», ο Μοχάμεντ Αμπρινί, ο βομβιστής με το καπέλο που βρισκόταν στο πλευρό των καμικάζι του αεροδρομίου Ζάβεντεμ και συννελήφθη την Παρασκευή, ομολόγησε κατά την ανάκρηση ότι το Ισλαμικό Κράτος θα χτυπούσε κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.

Ο Αμπρινί δεν έδωσε στις αρχές περισσότερες πληροφορίες λέγοντας ότι ο ίδιος δεν γνώριζε περισσότερα, απλά είχε ακούσει συζητήσεις στις οποίες άλλα μέλη του Ισλαμικού Κράτους οργάνωναν το χτύπημα στα γαλλικά γήπεδα.

Σημειώνεται ότι το ενδεχόμενο τρομοκρατικής επίθεσης στη γαλλική πρωτεύουσα κατά τη διάρκεια του EURO 2016, απασχολεί εδώ και καιρό τις αρχές της χώρας.

Ήδη Γάλλοι αστυνομικοί εκπαιδεύονται και εξασκούνται σε σενάρια επιθέσεων, την ώρα που στις τάξεις των οπαδών υπάρχει φόβος και προβληματισμός για το αν πρέπει να ακολουθήσουν τις ομάδες τους για να παρακολουθήσουν τους αγώνες στη Γαλλία.

Πάντως οι γαλλικές αρχές δηλώνουν έτοιμες για ν' αντιμετωπίσουν τον κάθε κίνδυνο.

.Αλληλέγγυοι ή «επαναστάτες»;

Τ​​ην περασμένη εβδομάδα συνέβησαν κάποια γεγονότα τα οποία μοιάζει να μην ανησυχούν κανένα. Μια ομάδα προσφύγων-μεταναστών έχει αποκλείσει την Εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Ευζώνων, στο ύψος του Πολυκάστρου και ζητούν ταυτότητες από τους οδηγούς να περάσουν.

 Κάποιος φορτηγατζής που μεταφέρει φρούτα στη Σουηδία, δεν περνά· ο επόμενος βρίζει τους «μαύρους» που δεν τον αφήνουν να δουλέψει στη χώρα του. Επειτα από λίγο εμφανίζεται κι ένα φορτηγάκι απροσδιόριστων «Αλληλέγγυων» για να ταΐσει τους νέους αγωνιστές του δρόμου (Alpha 5.4.2016).

Την ίδια μέρα μια ομάδα, άγνωστων επίσης, που αυτοπροσδιορίζονται «Αλληλέγγυοι», μοιράζει χαρτιά στους πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν κατασκηνώσει στο λιμάνι του Πειραιά και τους καλεί να αρνηθούν, αν θέλουν, τη μεταφορά τους σε καταυλισμό προσφύγων και να «παλέψουν μαζί για ν’ ανοίξουν τα σύνορα, να αρθεί η ρατσιστική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας σε συνεργασία με τον ελληνικό νόμο και να σταματήσουν οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...».

Την επόμενη, μια ομάδα σαράντα προσφύγων και μεταναστών παίρνει τον Ηλεκτρικό από τον Πειραιά, κατεβαίνει στην Πλατεία Συντάγματος για να κατασκηνώσει και να ανασυστήσουν το σκηνικό των Αγανακτισμένων του 2011. Μαζί τους και κάποιοι απροσδιόριστοι «Αλληλέγγυοι».

 Στη Χίο πάλι, υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ «Αλληλέγγυων» και κατοίκων, που βαφτίστηκαν συλλήβδην «ακροδεξιοί» χωρίς βέβαια να αποκλείουμε και την ύπαρξη τέτοιων.

Γεννάται όμως ένα ερώτημα. Πέραν των πραγματικών «Αλληλέγγυων», οι οποίοι βοηθούν με περίσσευμα ψυχής πρόσφυγες και μετανάστες, ποιοι είναι οι άλλοι που ανερυθριάστως χρησιμοποιούν τους δυστυχείς εκπατρισμένους;

Ποιος πιστοποιεί την «Αλληλεγγύη» τους και ποιος είναι σίγουρος ότι δεν έχουμε μια επανάληψη του φαινομένου των «γνωστών-αγνώστων», διαφόρων δηλαδή που κρύβονται μέσα στο μεγάλο σώμα των ειρηνικών διαδηλωτών και θέλουν να πυροδοτήσουν επαναστατικές εξελίξεις, κάνοντας μπάχαλο τις πόλεις; Ο πρωθυπουργός κάτι είπε για «τον έλεγχο της πληροφόρησης να τον έχουν παρα-οργανώσεις με τον μανδύα των ΜΚΟ που κατευθύνουν τους ανθρώπους αυτούς σε συνθήκες περαιτέρω εκμετάλλευσης». 

Κατήγγειλε συγκεκριμένα «την ενθάρρυνση των προσφύγων ενδεχομένως και από ομάδες που έχουν τον τίτλο των “εθελοντών” τόσο στο να παραμείνουν στην Ειδομένη, παραπληροφορώντας τους με φυλλάδια ότι αν προσέλθουν στα ανοιχτά κέντρα υποδοχής θα συλληφθούν, θα φυλακιστούν και θα απελαθούν, τόσο όμως και από την ενθάρρυνσή τους να περπατήσουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες, με κίνδυνο ιδίως για τα μικρά παιδιά, να χάσουν τη ζωή τους, για να περάσουν τη μεθόριο και να βρεθούν στην απέναντι πλευρά».

Εκτοτε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Οχι μόνο δεν μάθαμε ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τέτοιες «εγκληματικές προσπάθειες», αλλά κάποιοι από αυτούς κανονίζουν πού θα μένουν οι πρόσφυγες. Πιστεύουν προφανώς ότι δημιουργούν μια νέα «επαναστατική μάζα», ενώ η κυβέρνηση λιάζεται.

Την εποχή της «γκράντε διαπραγμάτευσης», με τα πουκάμισα έξω, ο συγγραφέας κ. Πέτρος Τατσόπουλος είχε γράψει για κ. Αλέξη Τσίπρα: «Προτιμάει να βλέπει τα πράγματα να σέρνονται και να εκφυλίζονται, παρά να τα κόβει με το σπαθί του (και σ’ αυτό, λένε, μοιάζει εκπληκτικά με τον Κώστα Καραμανλή)» (facebook 9.5.2015). 

Δυστυχώς, την προηγούμενη αβελτηρία του πρωθυπουργού την πληρώσαμε ακριβά με τα capital controls. Την νυν –που είναι και βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής– φοβόμαστε ότι θα την πληρώσουμε ακριβότερα. Εκτός αν η κυβέρνηση ξεκουνηθεί... 

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

.Πορεία αποσυνθέσεως

Κ​​ατήγγειλε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και ειδικότερα τον περιώνυμο κ. Πόουλ Τόμσεν και τη ρουμανικής καταγωγής υφισταμένη του, ότι «παίζει τις καθυστερήσεις» για να εξαναγκασθεί η Ελλάς να συνομολογήσει συμφωνία ασύμφορη για τα συμφέροντα των πολιτών της χώρας.

Αλλά επί της ουσίας αυτό σημαίνει η λέξη «διαπραγμάτευση», ιδιαίτερα όταν το ένα μέρος έχει περιέλθει σε θέση οικτρής αδυναμίας. Πέραν τούτου «καθυστερήσεις έπαιξαν» όλες οι πολιτικές κυβερνήσεις από το 2010, και καθ’ υπερβολήν ο συνασπισμός του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, βασιζόμενες σε «πλεονεκτήματα», που απεδείχθησαν ανύπαρκτα.

Από την πλευρά του ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει εδώ και λίγες εβδομάδες κατά τον πλέον επίμονο τρόπο θέμα προώρων εκλογών, που στην πολιτική ζωή του τόπου ενέχει θέση ελιξηρίου, ανεξαρτήτως κόμματος ή ιδεολογίας ή ηγέτη με πιθανότητες να κατακτήσει κάποια στιγμή την εξουσία.

Δεν θέτει σε αμφισβήτηση η στήλη αυτή την ορθότητα της επιλογής του προέδρου του Ν.Δ. Ούτως ή άλλως, ο κ. Μητσοτάκης θα ενεργήσει κατά την κρίση του. Περίσκεψη, ωστόσο, μπορεί κανείς να εκφράσει για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.

Από τον Μάιο του 2010, όταν συνομολογήθηκε το πρώτο μνημόνιο της Ελλάδος με τους δανειστές, πέρασαν από την πολιτική σκηνή της χώρας πέντε πρωθυπουργοί, περιλαμβανομένων ενός τεχνοκράτη και ενός υπηρεσιακού. Διεξήχθησαν τέσσερις εθνικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα, και ευρισκόμεθα εκ νέου στο «σημείο μηδέν».

Οι εκλογές αποτελούν δικλείδα ασφαλείας, αλλά η συχνότητά τους μπορεί να υπονομεύσει το αντιπροσωπευτικό σύστημα, όταν εκ των πραγμάτων είναι ανέφικτη η εκ βάθρων αλλαγή πολιτικής. Αυτή η αδήριτη πραγματικότητα διέλυσε τον μύθο της Αριστεράς, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την εξουσία.

Κάποιοι θα έσπευδαν να παραλληλίσουν τη σημερινή κατάσταση με την αντίστοιχη της περιόδου 1965-67, αλλά ατυχώς είναι πολύ χειρότερη εκείνης. Τότε το διεθνές σύστημα ήταν σταθερότατο και οι επιπτώσεις στην οικονομία ήσαν σχεδόν ανύπαρκτες. Συμβαίνει το αντίθετο ακριβώς στη σημερινή συγκυρία.

Το πραξικόπημα του Απριλίου 1967 ήταν το τελευταίο σκίρτημα (μοιραίο για την Ελλάδα και την Κύπρο) επίορκων αξιωματικών του ΙΔΕΑ, μίας οργανώσεως που δημιουργούσε διαρκώς προβλήματα στο Στέμμα στη δεκαετία του ’50 και ανέτρεψε τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, όταν απέτυχε να τον καταστήσει συνεργό.

Το γεγονός ότι αντίστοιχος πυρήνας δεν υφίσταται στις Ενοπλες Δυνάμεις αποτελεί παρηγορία μεν, αλλά μικρά. 

Η Ελλάς ακολουθεί εδώ και μία εξαετία πορεία διαρκούς αποσυνθέσεως σε περιβάλλον απελπιστικής ρευστότητος, με μείζον πρόβλημα εσωτερικής ασφαλείας λόγω του μεταναστευτικού.

Η απουσία λειτουργικού συστήματος χαρακτηρίζει σήμερα τη χώρα. Εκ των πραγμάτων η Ελλάς υφίσταται απλώς και μόνον, διότι εκούσα άκουσα κινείται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, σαφέστατα διεπόμενου από άτεγκτους κανόνες, που όμως αγνόησαν επί τριάντα πέντε χρόνια οι κυβερνήσεις της μεταπολιτεύσεως και σήμερα αντιμετωπίζουμε σωρευτικά τις επιπτώσεις.

Θα ήμασταν σοφότεροι και ίσως ευτυχέστεροι εάν καθίστατο αντιληπτό ότι το επιτίμιο της πολιτικής αφροσύνης τόσων ετών δεν πρόκειται να λήξει σύντομα. Πολλά περισσότερα πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα από όσα φαντάζονται ο κ. Τσίπρας και ο κ. Μητσοτάκης. 

ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ

.ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΧΟΛΙΟΥ Ο «μαύρος» και ο «κόκκινος» φασισμός είναι πάλι εδώ

Πριν από μερικές ημέρες τα νεοφασιστάκια της Χρυσής Αυγής είδαν ξανά φως και μπήκαν. Έκαναν επεισόδια, συνεπικουρούμενα βεβαίως από τους «αλληλέγγυους», απείλησαν δημοσιογράφους, επιτέθηκαν με πτυσσόμενα γκλόμπ και γενικά έδειξαν ότι… επιστρέφουν δριμύτεροι.

Μετά από μια περίοδο «χειμερίας νάρκης» με εντολή βεβαίως του αρχηγού, τώρα παρουσία του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη πάτησαν ξανά το πόδι τους στο λιμάνι. Εκεί που είχαν τραυματίσει σοβαρά ανθρώπους και λίγα χιλιόμετρα από το σημείο που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα. Με αφορμή το Προσφυγικό και την ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει ένα μείζον εθνικό πρόβλημα, η Χρυσή Αυγή, παρά το γεγονός ότι εκκρεμεί η δίκη για εγκληματική συμμορία, βγαίνει ξανά από το αυγό της και απειλεί.

Ο «μαύρος» φασισμός είναι και πάλι εδώ, θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί όσο το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, η ίδια η υπόσταση της χώρας θα κινδυνεύουν από τους ανίκανους ιδεοληπτικούς. Είναι εύκολο οι νεοναζί να πουλήσουν και πάλι «πατριωτισμό». Είναι εύκολο να κερδίσουν ψήφους παίζοντάς τους «Έλληνες πατριώτες». Το κενό που αφήνει η κυβέρνηση γεμίζουν. Και ευχαριστούν τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει γίνει ο καλύτερος χορηγός της Χρυσής Αυγής με τις πράξεις του. Στο Μαξίμου παίζουν επικίνδυνο παιχνίδι αφήνοντας τους Χρυσαυγίτες να ξεσαλώνουν, βοηθούμενοι και από εξωνημένους αστυνομικούς. Θα το βρουν μπροστά τους αν νομίζουν ότι έτσι θα κόψουν τη δυναμική της Νέας Δημοκρατίας.

Αλλά δεν είναι μόνο ο «μαύρος» φασισμός που απειλεί την ίδια την Ελλάδα. Είναι και ο «κόκκινος» ή οι παραλλαγές αυτού. Εδώ και μήνες για παράδειγμα οι αναρχικοί του «Ρουβίκωνα» κάνουν ό,τι γουστάρουν στη χώρα. Τη μία μπουκάρουν και σπάνε τον Τειρεσία, την άλλη επιτίθενται σε διαδηλώσεις. Μόλις προχθές πηγαίνουν, διαλύουν τα γραφεία μιας εφημερίδας, ανενόχλητοι φεύγουν αν και το αστυνομικό τμήμα είναι μόλις 150 μέτρα, συλλαμβάνονται δύο και αφήνονται ελεύθεροι.

Μην ξεχνάμε το σημαντικότερο. Πριν μερικές εβδομάδες κάνουν «παρέλαση» στα Εξάρχεια, κρατώντας όπλα στα χέρια τους, λες και είναι η πολιτοφυλακή που ετοιμάζεται για τον πόλεμο.

Δεν τους ξέρει η κυβέρνηση; Δεν μπορεί να τους πιάσει; Δεν μπορεί να σταματήσει ή να περιορίσει τη δράση τους; Γιατί τους αφήνει ανεξέλεγκτους; Και μέχρι πότε δηλαδή θα απειλούν, θα σπάνε και θα διαλύουν κάθε έννοια νομιμότητας σ’ αυτή τη χώρα;

Το αστείο παρατράβηξε και θα πρέπει να το προσέξουν και οι «αριστερές» εφημερίδες που ασχολούνται μόνο με τη δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και δεν καταδικάζουν και τον Ρουβίκωνα. Μπορεί να τους ενοχλεί η «θεωρία των άκρων» αλλά είναι πραγματικότητα. Αριστερός ή ακροδεξιός φασισμός είναι το ίδιο απειλητικός για την Ελλάδα, τη Δημοκρατία, την κοινωνία. Μπορεί στη μία περίπτωση φανερά βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να υποδαυλίζουν τα επεισόδια. Αλλά στην άλλη κρυφά κάποιοι βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν με την ανοχή τους δύναμη στους μπαχαλάκηδες να απειλούν ό,τι δεν αρέσει στην κυβέρνηση.

Πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουμε με τα αποβράσματα, απ’ όποια πλευρά του πολιτικού φάσματος κι αν ανήκουν.