.Μετά την Τρόικα

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα κάνει πολύ θόρυβο για να διατρανώσει το αίτημά του να σταματήσουν οι έλεγχοι από τους εκπροσώπους των δανειστών με τη μορφή που τους ξέρουμε. Αλλά τόσο η ΕΕ όσο και το ΔΝΤ εξετάζουν ήδη νέους τρόπους εποπτείας, αναγνωρίζοντας ότι αυτός ο κύκλος πρέπει να κλείσει.

Πέρα από τη δημιουργία εντυπώσεων και τις κομματικές σκοπιμότητες, υπάρχει ένα ζήτημα πολύ ουσιαστικό που έχει να κάνει με την ανάληψη ευθύνης. Μέχρι τώρα όλα τα δεινά χρεώνονταν στην Τρόικα και, όταν αυτό δεν θα είναι πια εφικτό, θα πρέπει το πρόγραμμα προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων να είναι και να αντιμετωπίζεται ως ελληνική υπόθεση. 

Καθόλου εύκολο. Γιατί η επιστροφή στην προ κρίσης κατάσταση δεν είναι εφικτή, παρά τα θρυλούμενα, και η κοινή γνώμη έχει εκπαιδευτεί να περιμένει παροχές και καλά νέα αποδίδοντας το οικονομικό πρόβλημα βασικά σττη "συνταγή".

Με αυτή την έννοια, η Τρόικα ήταν μια κάποια λύση. Αν έρθει τον Σεπτέμβριο και δεν ξαναέρθει, θα υπάρξει μεγάλη ανακούφιση και μια αίσθηση απελευθέρωσης, αλλά σύντομα η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ευθύνες που δεν θα μπορεί πια να μεταθέσει.

Και τότε θα είναι η ώρα της σκληρής αλήθειας.