.Τουρκία: Έρευνες και αντίποινα για την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στην καρδιά της Αγκυρας

Στους 37 νεκρούς αυξάνεται ο απολογισμός της αιματηρής επίθεσης με παγιδευμένο όχημα που σημειώθηκε στην καρδιά της Αγκυρας το απόγευμα της Κυριακής. Η αστυνομία πραγματοποίησε δεκάδες προσαγωγές υπόπτων στα Αδανα. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποδίδουν την ενέργεια σε κούρδους μαχητές.

Σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, την επίθεση διεξήγαγε ένα ζευγάρι βομβιστών, ένας άνδρας και μία γυναίκα. Σύμφωνα με τα στοιχεία από την έρευνα, η γυναίκα είχε ενταχθεί στο ΡΚΚ το 2013. Πρόκειται για μια 24χρονη από την πόλη Καρς της ανατολικής Τουρκίας.

Οι δύο δράστες συνυπολογίζονται στα 37 θύματα. 

Ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, αν και δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε οργάνωση, τόνισε ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις ενισχύουν την αποφασιστικότητα της χώρας να πατάξει την τρομοκρατία.

Λίγο αργότερα, πραγματοποιήθηκαν αεροπορικοί βομβαρδισμοί εναντίον στρατοπέδων του PKK στο βόρειο Ιράκ, ενώ επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας έως τις 23:00 το βράδυ στην πόλη Σιρνάκ στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, προκειμένου να πραγματοποιηθούν βομβαρδισμοί κατά κούρδων μαχητών στην περιοχή.

Από τις έρευνες έχει προκύψει ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε με παγιδευμένο όχημα, το οποίο εξερράγη κοντά σε σταθμό λεωφορείου. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξουν πολλά θύματα μεταξύ των πολιτών που βρίσκονταν στο σημείο.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας, αργά το βράδυ της Κυριακής, οι τραυματίες ήταν 125, εκ των οποίων 19 σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση. Τρεις από αυτούς υπέκυψαν στα τραύματά τους, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών από 34 σε 37 το πρωί της Δευτέρας.

Αν και δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης, αλλά ούτε επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση που να κατονομάζει το PKK ή άλλη κουρδική οργάνωση, αξιωματούχοι της κυβέρνησης και των υπηρεσιών ασφαλείας δείχνουν προς την κατεύθυνση των κούρδων μαχητών.

Το υπουργείο Εσωτερικών έκανε λόγο για επίθεση με παγιδευμένο όχημα, που στοχοποίησε πολίτες. Όπως ανακοινώθηκε, οι έρευνες για την επίθεση θα ολοκληρωθούν εντός της Δευτέρας.

Ήδη, στα Αδανα, η αστυνομία έχει πραγματοποιήσει δεκάδες προσαγωγές υπόπτων.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε στις 18:35 το απόγευμα της Κυριακής σε στάση λεωφορείου στην περιοχή της κεντρικής πλατείας Κιζιλάι, νευραλγικό κέντρο της τουρκικής πρωτεύουσας, πολύ κοντά στην Εθνοσυνέλευση, το υπουργείο Εσωτερικών και πρώην γραφεία της πρωθυπουργίας.

Λίγες ώρες μετά την έκρηξη, απαγορεύθηκε η πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα. Συγκεκριμένα, δικαστήριο της Αγκυρας διέταξε απαγόρευση πρόσβασης στο Facebook, στο Twitter και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μετά την ανάρτηση οπτικού υλικού από το σημείο της βομβιστικής επίθεσης στην τουρκική πρωτεύουσα.

Η έκρηξη σημειώθηκε λιγότερο από έναν μήνα μετά την βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Άγκυρας που παρέσυρε στο θάνατο 29 ανθρώπους κα την ευθύνη για την οποία ανέλαβαν τα Γεράκια για την Ελευθερία του Κουρδιστάν. Πρόκειται για την τρίτη μεγάλη έκρηξη που συνταράσσει την τουρκική πρωτεύουσα από τον Οκτώβριο του 2015.

.Μια κάποια «λύση για το χρέος»

Ο κ. Σόιμπλε θα επιβεβαιωθεί: Η όποια διευθέτηση του ελληνικού κρατικού χρέους, που αναμένεται να συζητηθεί μετά το (ορθόδοξο) Πάσχα, θα είναι περισσότερο «θέμα πρεστίζ».

Ας είναι! Αυτό που χρειάζεται ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι τίποτα περισσότερο: Μια αναφορά, όσο κι αν είναι τεχνικά μπερδεμένη, σε μια κάποια «λύση στο χρέος» θα είναι αρκετή για να πάει στο συνέδριο του κόμματός του με «ψηλά το κεφάλι».

Το πολιτικό συμφέρον του κ. Τσίπρα συμπίπτει εν προκειμένω με την απαίτηση του ΔΝΤ. Ας θυμηθούμε τα γεγονότα: Με σημείωμα που απροειδοποίητα εξέδωσε το Ταμείο στις 26 Ιουνίου 2015, καταργούσε τον παλαιό στόχο μείωσης του ελληνικού χρέους σε 124% του ΑΕΠ το 2020 και «αισθητά κάτω» από 110% του ΑΕΠ το 2022. Με τον νέο κανόνα χρειάζεται η ετήσια δαπάνη για χρεολύσια και τόκους να μην ξεπερνά το 15% του ΑΕΠ. Βεβαίως, από τότε η κατάσταση χειροτέρευσε, όπως ακριβώς το είχαν προβλέψει οι τεχνοκράτες του Ταμείου.

Κανείς δεν πιστεύει πλέον ότι η Ελλάδα θα δημιουργήσει από το 2018 και μετά καθαρό πλεόνασμα εσόδων ίσο με 3,5 μονάδες του ΑΕΠ. Μπορεί τα κράτη που εφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας να πετυχαίνουν εντυπωσιακή αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος αρχικά, δεν κατορθώνουν όμως να το κρατήσουν για πολύν καιρό, συμπέραινε πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ, την οποία επικαλείται τις ημέρες αυτές ο επικεφαλής του Ταμείου Πόουλ Τόμσεν.

Επομένως, το μόνο ρεαλιστικό σενάριο για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, υπό το καθεστώς του νέου κανόνα-χρέους, είναι να απλωθεί η περίοδος εξόφλησης των δανείων μας σε πολλά, τουλάχιστον πενήντα και, καλύτερα, σε 70 χρόνια. Με αυτό τον τρόπο η ετήσια δαπάνη του κράτους θα είναι η μισή αυτής που σήμερα υπολογίζει το Ταμείο.

Η διευθέτηση αυτή θα υποχρεώσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθεροποίησης (ESM), που καλείται να περάσει, σταδιακά, ολόκληρο το ελληνικό χρέος στα βιβλία του, να απευθυνθεί στις αγορές για να σηκώσει αντίστοιχα δάνεια. Επομένως, τους όρους διευθέτησης του ελληνικού χρέους θα τους καθορίσουν, τελικά, οι αγορές και όχι οι κυβερνήσεις. Δεν θα δυσκολευτούν να προσφέρουν τα απαιτούμενα κεφάλαια, πρέπει όμως να δούμε με ποιο επιτόκιο, αφού οι μέτοχοι του ESM, δηλαδή οι κυβερνήσεις, σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να αυξηθεί κι άλλο το κόστος διάσωσης της Ελλάδας.

 Ο συνδυασμός όλων αυτών θα προσδιορίσει το πρωτογενές πλεόνασμα που θα πρέπει να πιάσει και να κρατήσει η Ελλάδα για όλη την περίοδο αποπληρωμής του χρέους. Ο κ. Τόμσεν υποστηρίζει ότι πλεόνασμα 3,5% επί του ΑΕΠ, που συμφώνησε ο κ. Τσίπρας, είναι αδύνατον να επιτευχθεί και, επομένως, θα χρειαστεί να δανείσουν οι Ευρωπαίοι περισσότερα χρήματα, εξέλιξη που απορρίπτεται μετά βδελυγμίας.

Η εικόνα θα ήταν διαφορετική αν μπορούσε κανείς να υπολογίζει σε μια πραγματική «εκτόξευση» της οικονομίας. Αλλά, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η ομάδα Τσίπρα να εγκαταλείψει την εχθρική της στάση απέναντι στην επιχειρηματικότητα, κάτι μάλλον απίθανο να συμβεί! 

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

.Η εποχή της μετανάστευσης

Η ταραχή στην Ευρώπη που προκαλείται από το κύμα προσφύγων και μεταναστών είναι δυσανάλογα μεγάλη με το πρόβλημα ― όσον αφορά τους αριθμούς τουλάχιστον. Πώς μπορεί να αποσταθεροποιηθεί μια ήπειρος 500 εκατ. ανθρώπων από την είσοδο –έστω άτακτη– ενός εκατομμυρίου φυγάδων πολέμου; Η αφορμή της κρίσης είναι, ασφαλώς, σοβαρή ― οι πόλεμοι στη Συρία και αλλού ωθούν ανθρώπους προς την Ευρώπη, διαταράσσοντας την κοινωνία και την πολιτική σκηνή σε πολλές χώρες. Ισως, όμως, οι βαθύτερες αιτίες είναι άλλες. Ισως ήρθε η ώρα που οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να αποφασίσουν είτε την περαιτέρω ένωση είτε τη διάλυση. Tο ζήτημα είναι υπαρξιακό ― για την Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά και για κάθε χώρα-μέλος χωριστά.

Η αντίδραση στη μαζική μετανάστευση προκαλεί τάσεις απομονωτισμού σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Κόμματα που αντιτίθενται στη μετανάστευση και στην ενωμένη Ευρώπη, όπως το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, ανέπτυξαν νέα δυναμική τα τελευταία χρόνια με τις επιθέσεις εναντίον της μετανάστευσης, της Ε.Ε. και της εγχώριας ελίτ.

 Στη Γερμανία, όπου τέτοια πολιτικά μηνύματα ήταν ταμπού στις μεταπολεμικές δεκαετίες, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία αναμένεται να πετύχει υψηλά ποσοστά σε εκλογές σε τρία κρατίδια αυτή την Κυριακή, λίγες εβδομάδες αφού η πρόεδρός του δήλωσε ότι ίσως χρειαστεί να πυροβολούνται όσοι επιχειρήσουν να περάσουν τα σύνορα παρατύπως. 

Χώρες που έγιναν μέλη της Ε.Ε. μόλις το 2004 –η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία και η Πολωνία– αρνούνται να δεχθούν ποσοστό προσφύγων σε εφαρμογή απόφασης της Ενωσης. Η Βρετανία οδεύει τον Ιούνιο προς δημοψήφισμα που θα κρίνει εάν θα παραμείνει στην Ε.Ε., με το ζήτημα της μετανάστευσης να πρωταγωνιστεί στη διαμάχη. Στην προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ, επίσης, η μετανάστευση προκαλεί ακραίες τοποθετήσεις.

Σε όλο τον πλανήτη, πόλεμοι, φτώχεια, η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και οι κλιματικές αλλαγές αναγκάζουν ανθρώπους να ξενιτευθούν σε αναζήτηση ασφάλειας και ενός καλύτερου μέλλοντος. Στις χώρες προορισμού ενισχύεται ο φόβος ότι ο κοινωνικός ιστός δεν θα αντέξει τις αλλαγές, προκαλώντας οργή και τάσεις απομονωτισμού σε ολοένα περισσότερους πολίτες. Αυτό τον καιρό, μάλιστα, οι τάσεις αυτές είναι σε έξαρση σε πολλές χώρες αλλά και στην ίδια την Ε.Ε. 

Η Συνθήκη Σένγκεν των ανοικτών συνόρων κινδυνεύει. Εάν συνεχιστεί αυτή η δυναμική, η Ε.Ε. θα διασπαστεί σε μικρές, ευκαιριακές συμμαχίες οι οποίες θα αυτοσχεδιάζουν κατά περίπτωση. Επειδή σε αυτές τις χώρες θα παίζουν μεγάλο ρόλο οι δυνάμεις του απομονωτισμού (που είναι εξ ορισμού και εθνικιστικές), θα δυσκολεύονται να συνεργαστούν μεταξύ τους παρά σε λίγα ζητήματα. 

Εάν μάλιστα καταφέρουν να διασπάσουν την Ε.Ε., δεν θα αργήσει η ημέρα που θα αναζητούν τους θεσμούς και τους έστω ελλιπείς μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων για την αντιμετώπιση νέων προβλημάτων.

Οι πολιτικοί και οι ομάδες που πιστεύουν ότι θωρακίζονται πίσω από τον εθνικισμό και τον απομονωτισμό υπονομεύουν την ίδια τους τη χώρα· εκμεταλλευόμενοι τα πάθη της εποχής, αποδυναμώνουν τους συλλογικούς θεσμούς που είναι η μόνη άμυνα εναντίον των προκλήσεων της εποχής. Συχνά, μάλιστα, κερδίζουν ψήφους από τις επιθέσεις τους εναντίον των συλλογικών θεσμών. 

Οι κάτοικοι μιας χώρας που πιστεύουν ότι είναι ασφαλέστεροι πίσω από κλειστά σύνορα περιμένουν ότι κάποιοι άλλοι –ή κάποια άλλη δύναμη– θα τους προστατεύσουν πριν φθάσει το πρόβλημα στην πόρτα τους. Οταν, όμως, μια χώρα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, γρήγορα κατανοεί ότι μόνο μέσω συλλογικών δομών και συλλογικών αποφάσεων μπορεί να επιβιώσει. Στην Ελλάδα το είδαμε όταν η οικονομία μας έπεσε έξω, το βλέπουμε και τώρα που προσπαθούμε να διαχειριστούμε την τύχη ανθρώπων που βρέθηκαν άθελά τους εγκλωβισμένοι στη χώρα μας. 

Ο,τι κι αν λέγαμε, ό,τι κι αν θέλαμε πριν, το γεγονός της πρόκλησης και των κινδύνων που αντιμετωπίζουμε ξεπερνάει ό,τι μπορούμε να πετύχουμε μόνοι μας. Γι’ αυτό οι τάσεις απομονωτισμού, ενώ αναπτύσσουν δυναμική και φαίνονται ακαταμάχητες, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και στην αποδυνάμωση της χώρας τους.

Η μαζική μετανάστευση είναι μόνιμο στοιχείο της ζωής. Οταν δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις και θεσμοί να τη διαχειριστούν, ακολουθεί το χάος. Το τέλος της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήρθε όταν η Ρώμη δεν είχε πια τη δύναμη να αντέξει την εισβολή διαφόρων φύλων· η πτώση αυτή σηματοδότησε μια περίοδο μετανάστευσης και χάους που κράτησε περίπου 400 χρόνια. Στον δικό μας κόσμο, στη δική μας εποχή, πιστεύουμε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Η Ιστορία διδάσκει, όμως, ότι μόνο η συνειδητή διατήρηση της συλλογικής δύναμης μάς χωρίζει από τη συντριβή

. ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ