.Ακριβά πυροτεχνήματα

Η κυβέρνηση έχει μια μοναδική ικανότητα. Βάζει η ίδια μπροστά της τις πέτρες στις οποίες θα σκοντάψει. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω, όπου οδηγηθήκαμε σε capital controls· το ίδιο έγινε με το μεταναστευτικό που κατέληξε στα «Νταχάου της Ειδομένης»· αυτό έκανε και με τη διαχείριση των συνομιλιών Τόμσεν-Βελκουλέσκου που διέρρευσαν στα WikiLeaks.

Τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν οφείλονται μόνο στην απειρία των κυβερνητικών στελεχών. Πρόκειται για ένα μείγμα αμάθειας, αλαζονείας και ωχαδελφισμού. Πρωτίστως όμως οφείλονται σε μια αντίληψη της πολιτικής, που όπως έλεγε και νεότερος ο κ. Τσίπρας «μεγάλη (σ.σ. επικοινωνιακή) φασαρία θαυμάσια κατάσταση». Για όλα τα προβλήματα η κυβέρνηση δεν παρουσιάζει κάποια λύση. Εχει έτοιμη μια καμπάνια που εμπεριέχει τη σπίλωση όλων των άλλων (και ουχί μόνο των αντιπάλων της) και κατόπιν τη δικαιολόγηση των δικών της καταστρεπτικών πεπραγμένων.

Σε αυτή την επικοινωνιακή τακτική οφείλεται εν πολλοίς και το έλλειμμα εμπειρίας της κυβέρνησης ως οργανισμού. Αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στελέχη που να γνωρίζουν τα βασικά για τη λειτουργία του κράτους, των αγορών, της Ευρώπης των νέων διεθνών τάσεων κ.λπ. και αφετέρου έχουν συκοφαντήσει ασυστόλως όποιον θα μπορούσε να τους βοηθήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Τσίπρας δεν μιλάει με κανένα πρώην πρωθυπουργό –πλην κάποιων επαφών που είχε με τον κ. Κώστα Καραμανλή– ακριβώς επειδή σε όλους έσουρε τα πάντα. 

Κακό θα έκανε στον ίδιο και στη χώρα, αν συμβουλευόταν π.χ. τον κ. Λουκά Παπαδήμο, για θέματα του τραπεζικού συστήματος, τον κ. Κώστα Σημίτη για θέματα Ευρώπης, αν χρησιμοποιούσε τον κ. Γιώργο Παπανδρέου με τη βαριά ατζέντα των διεθνών επαφών που ο τελευταίος έχει; Δεν θα τον προειδοποιούσε κάποιος από τους πρώην υπουργούς Οικονομικών ότι η διαπραγμάτευση με τα πουκάμισα έξω και με κορώνες του στυλ «τα δάνεια προς την Ελλάδα ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» οδηγεί στην καταστροφή των capital controls;

Ενας από τους λίγους υπουργούς που είχε –εκτός των αλλοπαρμένων του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ– προειδοποιήσει ότι η Ελλάδα θα βρεθεί στριμωγμένη στη δίνη του προσφυγικού ήταν ο κ. Γιάννης Πανούσης που έφυγε απειλούμενος, ακόμη και για τη ζωή του. Αυτό πολλαπλασιάζεται στο επίπεδο των μεσαίων στελεχών της διοίκησης, της διπλωματίας, των επιχειρήσεων κ.λπ. με αποτέλεσμα ο στρατηγικός σχεδιασμός της χώρας να βρίσκεται στα χέρια ενός σερβιτόρου, απόφοιτου σχολής ΤΕΙ.

Το τελευταίο επικοινωνιακό κατόρθωμα της κυβέρνησης δεν ήταν οι υποκλοπές των συνομιλιών μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ· αν και όλοι υποπτεύονται την ΕΥΠ, τρέχα-γύρευε ποιος τις έκανε. Ηταν η καταστροφική διαχείρισή τους. Για ένα καλό πρωτοσέλιδο, για μια καλή κουβέντα από τους συνήθεις Αριστερούς, η κυβέρνηση άρχισε να παίζει πάλι θέατρο αντίστασης με επωδό το «γκόου μπακ μαντάμ Βελκουλέσκου».

Ετσι υπονόμευσε για ακόμη μια φορά τη θέση της χώρας αλλά κατέστρεψε και τη στρατηγική της που είχε στο επίκεντρο τη μείωση του χρέους και τα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Ξέρει τι κάνει; Φοβόμαστε πως όχι και, ακόμη χειρότερα, ο λογαριασμός κι αυτής της παράστασης θα πέσει στα κεφάλια μας. 

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

.«Για το καλό μας» – πάλι καλά

«Ελπίζω ότι για το καλό των Ελλήνων θα βρούμε μια λύση σύντομα». Αυτή είναι η πιο συγκινητική, η πιο ανθρώπινη ατάκα στον διάλογο του κ. Πόουλ Τόμσεν, διευθυντή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΔΝΤ, με την κ. Ντέλια Βελκουλέσκου, την επικεφαλής της αποστολής του Ταμείου στην Αθήνα. Τη χρησιμοποιεί, μάλιστα, δύο φορές, προφανώς συγκινημένος και ο ίδιος. 

Του οφείλουμε, λοιπόν, ευγνωμοσύνη εσαεί για τον μοντέρνο φιλελληνισμό του, για την όλη δράση του «για το καλό των Ελλήνων». Ή «για χάρη των Ελλήνων», σύμφωνα με άλλη μετάφραση του διαλόγου που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks. Ή «προς το συμφέρον των Ελλήνων», σύμφωνα με όσα επανέλαβε, όσο αλαζονικότερα μπορούσε, η κ. Κριστίν Λαγκάρντ, στην απαντητική της επιστολή προς τον πρωθυπουργό.

Ευγνωμοσύνη οφείλουμε και στην κ. Βελκουλέσκου, που αναγνώρισε ότι οι Ελληνες διαπραγματευτές «κάνουν κάτι», δεν είναι καθηλωμένοι σε «ιδεοληψίες» και σε «κόκκινες γραμμές», από καιρό ξεθωριασμένες άλλωστε. Αυτό που κάνουν όμως δεν αρκεί για την ανάκαμψη, την ανάπτυξη, τον τερματισμό της ύφεσης, την αναζωογόνηση της πραγματικής οικονομίας. Και πρωτίστως για την αποπληρωμή των χρεών. «Είναι πολύ λίγο». Αυτή έφα.

Χρειάζεται, λοιπόν, κάτι περισσότερο. Κάτι πολύ περισσότερο και όχι «ιστορίες Μίκυ Μάους», όπως εξήγησε με φιλολογική εμβρίθεια ο κ. Τόμσεν: Και νέες περικοπές συντάξεων. Και νέα μείωση του αφορολογήτου – και τα πέντε χιλιάρικα πολλά είναι. Και νέα αύξηση του ΦΠΑ. Και νέα μείωση των μισθών του Δημοσίου. Και βλέπουμε. Διότι ακόμα κι αν δοθούν όλα τούτα (με κίνητρο και δέλεαρ την απομείωση του χρέους, οι συζητήσεις για την οποία όλο ξεκινούν κι όλο βαλτώνουν), θα επινοηθούν άλλα. Σκληρότερα. Απομυζητικότερα. Διαλυτικότερα της κοινωνίας και της οικονομίας.

Πώς θα επιβληθούν; Παλιά μου τέχνη... Διά της βίας. Της οικονομικής βίας. Με όπλο ένα «γεγονός», όπως αποκαλούν οι δολοπλοκούντες σε άψογα ουδέτερη γλώσσα τον εκβιασμό της εσκεμμένης ή και σχεδιασμένης ασφυξίας: της χρεοκοπίας. 

Το ιστορικό μιας κυνικότατης δολοπλοκίας είναι, άλλωστε, η αποκαλυφθείσα συζήτηση των δύο στελεχών του ΔΝΤ. Του λοιπού ο διάλογος Τόμσεν - Βελκουλέσκου μπορεί να διδάσκεται στα πανεπιστήμια του κόσμου, σαν επιτομή της νεομακιαβελικής οικονομικής σκέψης: πώς στραγγαλίζεις μια χώρα «για το καλό της», «προς το συμφέρον της».

Μπορεί επίσης, χάρη και στις θεατρικές του αρετές, να παρασταθεί ο διάλογος στο πλαίσιο του χρονικά πιεζόμενου Φεστιβάλ Αθηνών, εκτός και απαιτηθούν υπέρογκα πνευματικά δικαιώματα από τους βαθύσοφα και μεγαλόκαρδα διαλεγόμενους. Δεν θα λείψουν οι θεατές, αφού όλοι μας είμαστε ήδη θεατές μιας συζήτησης που αφορά τη μοίρα μας κι ωστόσο ελάχιστα μπορούμε να την επηρεάσουμε.

 Στις πρώτες θέσεις θα βρίσκονται αυτοδικαίως όσοι στην Ελλάδα εμφανίζονται βέβαιοι πως οι σχεδιασμοί του ΔΝΤ, φανεροί και κρυφοί, γίνονται όντως «για το καλό μας». Ακόμη και τα λάθη του, που κάθε τόσο αναγνωρίζει, «προς το συμφέρον μας» είναι.

 ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.«Ψηφίστε τα μέτρα γιατί χανόμαστε»!

Στο δημοτικό σχολείο, τα παιδάκια της 3ης δημοτικού, δηλαδή 8 ετών περίπου, όταν τσακώνονται μεταξύ τους για ψύλλου πήδημα λένε: «Είσαι χαζός» και απαντά ο άλλος «όχι εσύ είσαι χαζός». Κάπως έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας με την παιδική κυβερνητική χορωδία του απαντά στο ΔΝΤ και την Λαγκάρντ που τον είπε «ανόητο» σε ό,τι αφορά τις διαρροές περί «συνωμοσίας Τόμσεν» για να χρεοκοπήσει η Ελλάδα αν δεν δεχθεί τα νέα μέτρα.

Την ίδια φρασεολογία χρησιμοποιούν και οι φιλικές (γλίτσες το λένε αλλιώς) προς τον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδες, τα ίδια είπε ο Τσίπρας και στην Κ.Ο. την οποία συγκάλεσε για άγνωστο λόγο. Να πει τι; Να στείλει μηνύματα σε ποιους; Όποιος είχε το κουράγιο να ακούσει τον «κουρασμένο» πρωθυπουργό θα καταλάβαινε ότι ξέμεινε από επιχειρήματα. Το γεγονός και μόνο ότι είπε πως έχει ευρεία υποστήριξη από τους Ευρωπαίους στην κόντρα με το ΔΝΤ δείχνει ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Εδώ επανέφεραν το Grexit στο τραπέζι και οι Γερμανοί στήριξαν την Λαγκάρντ και ο Τσίπρας είδε στήριξη; Από ποιον; Από τον Ολάντ; Έλεος δηλαδή.

Όμως, για όλα φταίνε οι άλλοι. Ο Τσίπρας μπροστά στα αδιέξοδά του, σε μια ανέμπνευστη ομιλία απέδειξε για πιο λόγο συγκάλεσε την Κ.Ο. Σκοπός του ήταν να κατασκευάσει τους εχθρούς που θα χρειαστεί τώρα που πλησιάζουν τα δύσκολα. Οι εχθροί είναι τρεις: Κατ' αρχάς το ΔΝΤ που θέλει να δημιουργήσει κρίση στην Ευρώπη, όπως είπε ο «προφήτης» πρωθυπουργός.

Κατά δεύτερον είναι τα περισσότερα ΜΜΕ που πολεμούν λυσσαλέα την λαοπρόβλητη αυτή κυβέρνηση που αγωνίζεται για το καλό της χώρας και έσωσε την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Και κατά τρίτον φταίει η... νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία και κυρίως ο Κυριάκος και ο Άδωνις που είναι υποστηρικτές του ΔΝΤ.

Αυτές οι τρεις «πηγές» που βγάζουν εχθρούς αντιπαλεύουν τους αγώνες που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Τσίπρας. Είναι βολική η κατασκευή εχθρών, το έκανε και πέρυσι ο πρωθυπουργός και είδαμε που έφτασε η χώρα. Όπως και πέρυσι όντας σε αδιέξοδο ο κ. Τσίπρας κατασκεύασε νέους στόχους και προέτρεψε τους βουλευτές του να τους χτυπήσουν. Γιατί τα δύσκολα πλησιάζουν. Και αυτά είναι τα σκληρά μέτρα κατά των μισθωτών και συνταξιούχων που θα πάρει χωρίς μάλιστα καμιά δέσμευση για διευθέτηση του χρέους. Για πρώτη φορά ο Τσίπρας αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο εγκατάλειψης του μεγάλου στόχου της Ελλάδας, της διευθέτησης του χρέους

. Όπως είπε: «Το ζήτημα είναι ότι αυτοί που τάχα μας υποστηρίζουν δεν ζητούν κούρεμα χρέους αλλά μέτρα πολύ σκληρότερα από όσα το καλοκαίρι συμφωνήσαμε. Και τα ζητούν με το πρόσχημα του χρέους. Αρνούνται την εφαρμογή της συμφωνίας που οι ίδιοι υπέγραψαν. Και μας λένε εφαρμόστε κι άλλα μέτρα κι εμείς θα σας στηρίξουμε στη συζήτηση για το χρέος. 

Η συμφωνία του Ιουλίου είναι που προβλέπει τη συζήτηση για το χρέος. Όσοι βάζουν ως προαπαιτούμενο αυτά τα μέτρα για το χρέος είναι σα να σου λένε "πήδα από τον 5ο όροφο και εγώ θα σε υποστηρίξω". Η συμφωνία περιλαμβάνει δέσμευση για το χρέος χωρίς να περιλαμβάνει ακρότητες. Υπογράψαμε μια συμφωνία που θα τηρήσουμε κατά γράμμα. Αλλά ως εδώ. Δεν θα δώσουμε χιλιοστό παραπάνω από όσα η συμφωνία περιλαμβάνει».

Ουσιαστικά λέει ότι ενδεχομένως να μην υπάρξει συζήτηση για το χρέος ή αυτή να είναι περιορισμένη και χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Πετά τη μπάλα στην εξέδρα, ρίχνει το πρόβλημα στο διηνεκές, όταν αυτός θα βρίσκεται κάπου και θα χαίρεται που άλλοι θα τρέχουν να βρουν λύσεις.

Βεβαίως για όλα φταίει η ΝΔ και τα ΜΜΕ που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Μια χώρα που καταρρέει και το ξέρουν όλοι, που το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις άλλωστε, είναι για τον κ. Τσίπρα «κατασκεύασμα» των εχθρικών media και της αντιπολίτευσης.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση δεν είναι παραδεισένια. Αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Αλλά η κατάσταση δεν είναι όπως την περιγράφουν τα επιτελεία του κ. Μητσοτάκη», είπε. Έτσι είναι αν έτσι νομίζει..

«Οι εξελίξεις θα είναι θετικές. Αλλά είναι κρίσιμο να κρατάμε ανοιχτές τις χαραμάδες της αλήθειας που διαστρεβλώνεται από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των ΜΜΕ. Θα υπάρξουν και Κασσάνδρες και κήρυκες της καταστροφής. Θα διαψευστούν. Αλλά χρειάζεται πίστη και επιμονή. Θα προχωρήσουμε στην αξιολόγηση και στον διαγωνισμό για τις άδειες και θα ξεπεράσουμε τον κάβο», τόνισε. Ακριβώς αυτό. Οι Κασσάνδρες είναι αυτές που φταίνε για το κακό χάλι της χώρας. 

Για την οικονομία που έχει παγώσει, για το προσφυγικό, για την εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις. Είναι η εικόνα ενός πανικόβλητου πρωθυπουργού που χάνει την εξουσία και με τερτίπια προσπαθεί να κρατήσει συσπειρωμένους τους βουλευτές του. Πιθανότατα να το καταφέρει, όμως, η αλήθεια θα φανεί στο πεζοδρόμιο, στην κοινωνία στα χωριά και τις πόλεις που δεν τολμούν να πάνε οι βουλευτές γιατί πέφτει ξύλο.