.Το εφιαλτικό σενάριο είναι εδώ…

Ο εκδότης του Βήματος της Κυριακής, Σταύρος Ψυχάρης, στο υπό τον τίτλο «Ζούγκλα» κύριο άρθρο του στην έκδοση της Κυριακής 10 τρέχοντος, επισημαίνει ότι στην χώρα μας «η Δημοκρατία μεταλλάσσεται σε ζούγκλα, ενώ κυβερνώντες και κυβερνώμενοι κάθονται στο ίδιο κλαρί». Στην ίδια έκδοση, ο διευθυντής της εφημερίδας Αντώνης Καρακούσης και ο αρθρογράφος της Γιάννης Μαρίνος υπογραμμίζουν τους κινδύνους της κατρακύλας, της παρακμής και του φόβου και βλέπουν τα χειρότερα να μην είναι πολύ μακρινά. 

 Από την πλευρά του, ο Σάκης Μουμτζής στο άρθρο του με τίτλο «Να προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο σενάριο» στον ιστότοπο Liberal.gr, γράφει μεταξύ άλλων: «Όσοι πιστεύουν πως ο δρόμος της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία θα είναι ευθύγραμμος και εντός του πλαισίου του πολιτεύματος, “πλανώνται πλάνην οικτράν”. Φαίνεται πως εξακολουθούν να αγνοούν την ιδιοσυστασία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Τα ηγετικά του στελέχη –πέραν πάσης αμφισβητήσεως– δεν έχουν σε καμία υπόληψη τους θεσμούς του αστικού Κράτους. Τους χρησιμοποιούν, δεν τους σέβονται. Τους καθιστούν όργανο της πολιτικής κυριαρχίας τους. Το είδαμε προχθές με την Δικαιοσύνη. Ο εκμαυλισμός των ανώτατων λειτουργών της εξασφαλίζει στην συγκυβέρνηση την δυνατότητα να κυβερνά ανεξέλεγκτα. Αν ελέγχει τις αποφάσεις των Ακυρωτικών Δικαστηρίων, ελέγχει και το εκλογικό σώμα…».

 Στο πλαίσιο αυτό, ο αρθρογράφος τονίζει: «Για ένα πράγμα να είμαστε σίγουροι. Οι κυβερνώντες ούτε θα καμφθούν, ούτε θα πτοηθούν από αυτήν την κατάσταση. Απεναντίας, με κυνισμό και τυχοδιωκτισμό, θα προσπαθήσουν να την εντάξουν στο σχέδιό τους για πλήρη κυριαρχία στο εσωτερικό μέτωπο. Γιατί αυτό και μόνον αυτό τούς ενδιαφέρει.

Πολύ φοβούμαι πως θα ξαναζήσουμε μέρες του 2015, με καταστροφικά, αυτήν την φορά, αποτελέσματα. Θα επιζητήσουν να βγουν από το τέλμα τους ερχόμενοι σε μεθοδευμένη ρήξη με τους εταίρους, στην απέλπιδα προσπάθεια τους να ξυπνήσουν την συνείδηση του ΟΧΙ. Την οικειοποίηση, δηλαδή, της εκφρασμένης βούλησης του 61,3% του ελληνικού λαού. Αυτή η βούληση παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.

Τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν και ένα θετικό. Προειδοποιούν γι αυτά που σκέφτονται να πράξουν, μήνες πριν, καθώς στον μαρξιστικό μικρόκοσμό τους αυτές οι απόψεις είναι φυσιολογικές και συνεπώς ανακοινώσιμες, με μεγάλη φυσικότητα, στον μεγάλο κόσμο της ελληνικής κοινωνίας. Να μην λησμονούμε λοιπόν την δεδηλωμένη προτίμηση του πρωθυπουργού στο καθεστώς Τσάβες παρά στον καπιταλισμό της Ευρώπης, ούτε –κυρίως– την άποψη τους πως με την συμφωνία της 13ης Ιουλίου 2015 “έδωσαν χώρο για να κερδίσουν χρόνο”. 

Δηλαδή να συγκρουστούν εκ νέου, αλλά υπό καλύτερους όρους. Τα αστικά κόμματα και οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι ας αντιληφθούν επιτέλους πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα θεσμικό κόμμα. Δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα που διακυβέρνησαν τον τόπο. Αυτοί ήρθαν για να μείνουν, παίρνοντας την ρεβάνς, 70 χρόνια μετά. Στελέχη τους το είπαν, εγώ απλώς το υπενθυμίζω στον αναγνώστη».

Αποτυπωμένα από έναν άνθρωπο που γνωρίζει την αριστερά από μέσα, τα παραπάνω θα έπρεπε να είναι κόκκινος συναγερμός για κάθε Έλληνα δημοκράτη. Και για έναν πρόσθετο λόγο: Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ποιος είναι συνέταιρος του κ. Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, σε ποιο υπουργείο βρίσκεται και σε ποια υποδήματά του γράφει την Δημοκρατία.

Κατά συνέπεια, το εφιαλτικό σενάριο κάθε άλλο παρά σχήμα λόγου είναι. Όσο για τους κρατιστές νεοδημοκράτες, που πιστεύουν ότι οι Συριζανέλ κάνουν την βρώμικη δουλειά γι αυτούς, επίσης πλανώνται πλάνην οικτράν. 
Ο φαιοκόκκινος λαϊκισμός δεν έχει ιερό και όσιο. Τρέφεται από τα ψέματα και την εξαπάτηση, χρησιμοποιεί κατά το δοκούν τον κυνισμό και δεν υπολογίζει απολύτως τίποτα για να πετύχει τους στόχους του. Υπάρχουν άφθονα ιστορικά γεγονότα που επιβεβαιώνουν του λόγου μας το ασφαλές και δεν έχει παρά να τα αναζητήσει κανείς και να τα μελετήσει. 

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

European Business Review

.Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Θα κάνει, λέει, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα «συνέδριο ταυτότητας». Καλή ιδέα. Γιατί διαβάζοντας κανείς τους προγραμματικούς στόχους του πρώτου συνεδρίου, κάπως μπερδεύεται. Πρώτος στόχος, έγραφε το σχετικό κείμενο, «ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους». Πάει αυτό, ως γνωστόν, υπεγράφη και τρίτο μνημόνιο, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 

Δεύτερος στόχος, «αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους» και λίγο πιο κάτω «δεσμευόμαστε ότι... είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη». Αυτό ήταν η περήφανη διαπραγμάτευση, των 17 ωρών, την ξεχάσαμε κι αυτήν, πάμε παρακάτω. «Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του Δημοσίου», αναφέρεται στο άρθρο 8, ωραίο το αστειάκι, γελάσαμε κι εδώ. 

Στο επόμενο άρθρο συναντάμε την εξαγγελία «ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου». Ευτυχώς, χάρη στον Στέργιο Πιτσιόρλα του ΤΑΙΠΕΔ οι ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν κανονικά. 

Λίγο πιο κάτω, «αναδιοργανώνουμε σε βάθος το πολιτικό σύστημα, εξαλείφοντας κάθε εστία διαφθοράς και διαπλοκής, τηρώντας με συνέπεια τη διάκριση των εξουσιών, τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους και αποκαθιστώντας την εύρυθμη και διαφανή λειτουργία όλων των συναφών θεσμών».

Οι τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της Δικαιοσύνης αποδεικνύουν το αντίθετο. Για να μη μιλήσουμε για τα ραντεβού με τον Αρχιεπίσκοπο, μόλις επιχείρησε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης να αλλάξει τον τρόπο διδασκαλίας των Θρησκευτικών. 

«Ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση με τον δημοκρατικό-διεθνιστικό πατριωτισμό των λαϊκών τάξεων και της Αριστεράς», επισημαίνεται λίγο πιο κάτω. Ισως θα έπρεπε να υπάρχει αστερίσκος σε αυτό το σημείο, εκτός αν δεν μπορούμε να σχηματίσουμε κυβέρνηση χωρίς τους βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οπότε τα προαναφερθέντα τα κάνουμε «γαργάρα». 

Και τέλος –αυτό είναι το καλύτερο– «οι (σ.σ.: τηλεοπτικές) άδειες παραχώρησης εξετάζονται από μηδενική βάση, είναι ορισμένης διάρκειας και συνδέονται με την εξασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων, μπορούν να ανανεώνονται και να ανακαλούνται από το ΕΣΡ». Αυτό το ΕΣΡ δεν το είδαμε καθόλου.

 Βαλιτσάκια και τριήμερο εγκλεισμό είδαμε, κατάσχεση κινητών και πίτσες ντελίβερι επίσης παρατηρήσαμε, το ΕΣΡ άφαντο. Καλά κάνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και κάνει «συνέδριο ταυτότητας». Γιατί μερικές απορίες από όταν έγινε κυβέρνηση μας έχουν μείνει ακόμη και οι προγραμματικοί του στόχοι είναι ελαφρώς ντεμοντέ, για να το θέσω κομψά.

 Ηταν ωραίο, πάντως, που τότε, μετά το πρώτο συνέδριο του κόμματος, υπήρχε η δέσμευση-προειδοποίηση στην κατακλείδα: «Πρόσωπα και δυνάμεις του χρεοκοπημένου και υπόλογου πολιτικού κόσμου, ιδίως όσοι αποδέχθηκαν την πολιτική του μνημονιακού μονόδρομου και έπαιξαν ενεργό ρόλο σε μνημονιακές κυβερνήσεις από θέσεις ευθύνης, δεν μπορεί να έχουν ρόλο στην κυβέρνηση της Αριστεράς». Α, ναι, σήμερα θα βρίσκεται στο συνέδριο και ο Φώτης Κουβέλης. Καλή επιτυχία μην ξεχάσουμε να πούμε.

.«Φεγγαράκι μου λαμπρό» με μαντίλα

Πρέπει τα προσφυγόπουλα και τα παιδιά των μεταναστών να πηγαίνουν σχολείο; Ναι, πρέπει να πηγαίνουν σχολείο. Γιατί πρέπει να πηγαίνουν σχολείο; Για να μπορέσουν να ενταχθούν στην κοινωνία στην οποία ζουν. Αρα έχουμε αποφασίσει ότι θα μείνουν μαζί μας για καιρό, για χρόνια. Μα μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν μας έλεγαν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι περαστικοί και ότι αργά ή γρήγορα, αφού λιαστούν, θα εξαερωθούν; Εντάξει, υπερβολές. 

Αφού λοιπόν τα προσφυγόπουλα και τα παιδιά των μεταναστών θα πάνε σχολείο για να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αν, και πώς θα ενταχθούν και οι γονείς τους, τα μεγαλύτερα αδέλφια τους, οι οικογένειές τους; Πού θα βρουν δουλειές; Πώς θα τρέφονται και ποια περίθαλψη θα έχουν;

Θέλουν τα προσφυγόπουλα, ή οι γονείς τους, να πάνε τα παιδιά τους σχολείο; Ή μήπως η υπόθεση είναι σαν το ανέκδοτο με τον πρόσκοπο που ήθελε να κάνει την καλή πράξη της ημέρας και πέρασε τη γιαγιούλα στο απέναντι πεζοδρόμιο ενώ εκείνη φώναζε ότι δεν θέλει να περάσει απέναντι; Θέλουν να μάθουν ελληνικά για να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία ή μήπως είναι κι αυτή μία ακόμη φαντασίωση των καλοθελητών του ανέξοδου ανθρωπισμού;

 Προχθές, συγκεντρωμένοι γονείς στον Ελαιώνα χειροκροτούσαν τα παιδάκια που πήγαιναν για πρώτη μέρα στο σχολείο. Γονείς και οι συνήθεις «αλληλέγγυοι». Γιατί τα χειροκροτούσαν αλήθεια; Επειδή τα κοριτσάκια φορούσαν μαντίλες; Ή μήπως χειροκροτούσαν τους εαυτούς τους επειδή χειροκροτούσαν τα παιδάκια; Και μήπως η περίφημη ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία περνάει μέσα από την απεξάρτησή τους από τη μαντίλα; Το ζητούμενο είναι πολιτισμικό, δεν είναι θρησκευτικό.

Λυπάμαι πολύ αλλά πρόβλημα υπάρχει. Και ως συνήθως ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται σε επίπεδο κρεοπωλείου. Από τη μια οι «να φύγετε να πάτε αλλού», από την άλλη όσοι χειροκροτούν τη μαντίλα διότι αυτοί δεν είναι ρατσιστές, είναι φιλόξενοι, ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, κυρίως δε ανοιχτόμυαλοι. Λυπάμαι πολύ αλλά πρόβλημα υπάρχει, ακόμη κι αν για μια ακόμη φορά παλεύουμε να το κάνουμε να μην υπάρχει.

 Γιατί δεν πρέπει να σεβαστούμε τον φόβο των «τοπικών κοινωνιών»; Και δεν αναφέρομαι στον φόβο των ασθενειών. Αναφέρομαι σ’ αυτόν που κανείς δεν τολμάει να εκφράσει: τον φόβο της εγκατάστασης, την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να εντάξει πληθυσμούς που δεν θέλουν να ενταχθούν. Η μαντίλα και μόνον είναι σημαία πολιτισμικής αντίστασης, άρνησης.

Πριν από μερικές δεκαετίες η Ευρώπη ζούσε στον αστερισμό της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Εμείς δεν τον ζήσαμε. Οι μετανάστες από την Αλβανία έπαιρναν ελληνικά ονόματα και δεν επικαλούνταν άλλες πολιτισμικές αξίες από τις δικές μας. Το ζούμε τώρα. Δυστυχώς χωρίς να μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή εμπειρία, διότι ζούμε σε καθεστώς προοδευτικής ηγεμονίας, που την διαχειρίζονται απολιθώματα περασμένων δεκαετιών.

Οφείλουμε σεβασμό στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οφείλουμε όμως και σεβασμό στους ιθαγενείς, στους εαυτούς μας δηλαδή. Οφείλουμε να σεβαστούμε και την ανασφάλεια, και την ανησυχία, και τον φόβο των κατοίκων της Λέσβου για παράδειγμα. Και πάντως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι πρόβλημα υπάρχει. Κι αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με τον ιδεοληπτικό καιροσκοπισμό του ανέξοδου ανθρωπισμού. 

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Ο ΣΥΡΙΖΑ, η τρομοκρατία και η βόμβα στην Τσατάνη

H τρομοκρατία είναι εδώ και απειλεί. Και αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με «ηθική τρομοκρατία» όπως κάποιοι ήθελαν πριν από μερικά χρόνια να πιστεύουν «αθωώνοντας» τη 17 Νοέμβρη ή τον ΕΛΑ.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με τρομοκρατία – μαφία στην οποία πιθανότατα να εμπλέκονται μεγάλα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα.

Η επίθεση σε βάρος της εισαγγελέας Γεωργίας Τσατάνη, η οποία έχει συγκρουστεί σφόδρα με την παρούσα κυβέρνηση και ιδίως με τον Δ. Παπαγγελόπουλο, δεν είναι καθόλου τυχαία. Και δεν εννοούμε το γεγονός ότι οι Πυρήνες της Φωτιάς ανέλαβαν την ευθύνη καταγγέλλοντας τη δικαστικό ότι αρνήθηκε την αποφυλάκιση συζύγου μέλους της τρομοκρατικής οργάνωσης. Αφιερώνουν μάλιστα την επίθεση αυτή στους Γεράσιμο Τσάκαλο, Χρήστο Τσάκαλο, Γιώργο Πολύδωρο και Όλγα Οικονομίδου, τους καταδικασμένους ως τρομοκράτες.

Δεν πείθει, ωστόσο, το κίνητρο της επίθεσης κατά της δικαστού, ειδικά σε μια χρονική στιγμή όπου η Δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρο. Ανεξαρτήτως αν η Τσατάνη έχει δίκιο σε υποθέσεις στις οποίες ενεπλάκη (Βγενόπουλος, εξοπλιστικά, Βατοπέδι), η σύγκρουσή της με υπουργούς της κυβέρνησης αλλά και με την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, είναι πρωτοφανής. Εμφανίζεται η ίδια να υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και η κυβέρνηση να της επιτίθεται γιατί δεν κάνει ό,τι θέλει το Μαξίμου. Π.χ. Έχει κόντρα ο ΣΥΡΙΖΑ και τα πληρωμένα πιστόλια της δημοσιογραφίας με τον Βγενόπουλο; Πρέπει πάση θυσία να ανοίξουν υποθέσεις εναντίον του, παρεμβαίνοντας στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Και ξαφνικά, γίνεται μια βομβιστική επίθεση στο σπίτι της Τσατάνη. Εντελώς τυχαία επιλογή του στόχου ή προσπάθεια επηρεασμού της κρίσης των δικαστών, κι όχι της ίδιας της κ. Τσατάνη; Μήπως δηλαδή ο πραγματικός «στόχος» δεν ήταν ο εκφοβισμός της Τσατάνη αλλά των δικαστών που αντιτίθενται στην κυβέρνηση κι ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες; Μήπως δηλαδή η ξαφνική και μετά από καιρό ηχηρή επίθεση των «Πυρήνων», λειτουργεί ως το «μακρύ χέρι» της κυβέρνησης ή επιχειρηματικών κύκλων;

Προς Θεού, δε λέμε ότι στο Μαξίμου παίζουν με τις βόμβες. Υπάρχουν όμως θύλακοι στο χώρο της Αριστεράς που πάντα έβλεπαν την τρομοκρατία με φιλικό μάτι αλλά και ως το «κρυφό όπλο» για πράγματα που η ίδια δεν μπορούσε να κάνει ή να πει; Είναι γνωστές οι σχέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως επανειλημμένα έχει αποκαλύψει το Antinews (Αποκάλυψη: Οι βαθιές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την Τρομοκρατία) με τρομοκράτες και ο σφιχτός εναγκαλισμός τους με υποκείμενα τύπου Κουφοντίνα, Ξηρών καθώς και των «εγγονιών» της τρομοκρατίας όπως αυτή αποτυπώθηκε την τελευταία 15ετία.

Ο τίτλος της προκήρυξης για τη χθεσινή επίθεση είναι «Σχέδιο Νέμεσις» και καταλήγουν λέγοντας ότι «θα επανέλθουμε...». Όμως, το μήνυμά τους το έχουν στείλει, είτε είναι «ιδεαλιστές» τρομοκράτες είτε όργανα συγκεκριμένων συμφερόντων. Μην ξεχνάμε ότι μετά από κάποια χρόνια ενεργούς δράσης και η «17Ν» κατηγορήθηκε ότι έκανε επιθέσεις... κατά παραγγελία.

Το μήνυμα προς τη Δικαιοσύνη είναι σαφές: Μην πάτε κόντρα στα όσα ζητά η κυβέρνηση. Για διαβάστε μόνο τις υποθέσεις στις οποίες αναφέρονται οι Πυρήνες. Ο Βγενόπουλος, ο Μεϊμαράκης με τα εξοπλιστικά, το Βατοπέδι με το οποίο συνδέεται η ΝΔ και για «ξεκάρφωμα» πετάνε και τις αιτήσεις αποφυλάκισης που δεν έγιναν δεκτές. Άραγε γιατί π.χ. οι «ιδεαλιστές» δεν μιλάνε για το νόμο Παππά και την εν εξελίξει δίκη; Γιατί δεν αναφέρονται σε δίκες που έχουν να κάνουν με τους μισθούς και τις συντάξεις του κοσμάκη, δίκες που αγγίζουν και τους κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ;

Πολύ φοβούμαστε ότι αν και η βόμβα ήταν ενός κιλού, το βάρος της είναι τουλάχιστον 100 που έπεσε στην πλάτη των Ελλήνων δικαστών.