.Συριζανέλ: Σκυλάκια των ιμπεριαλιστών…

Οταν πάρεις το κολάι, τότε όλα σου φαίνονται εύκολα. Οταν μοναδικό σου μέλημα είναι η παραμονή στην εξουσία, τότε σε φτύνουν και λες ότι ψιχαλίζει.
Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψήφισε δυο εφιαλτικά πολυνομοσχέδια, με νέα μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ, συν τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

 Στο Eurogroup εισέπραξε τα συγχαρητήρια των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, όμως η απόφαση για το κλείσιμο της αξιολόγησης ήταν υπό αίρεση: πρώτα θα ελέγξει η τρόικα τα δύο πολυνομοσχέδια, για να δει αν ανταποκρίνονται στα συμφωνηθέντα, μετά οι παρατηρήσεις της θα ψηφιστούν από την ελληνική Βουλή, κι αν όλα γίνουν όπως πρέπει, θα ανάψει το πράσινο φως για το κλείσιμο της αξιολόγησης και την εκταμίευση της δόσης…

Η τρόικα έκανε τον έλεγχο, έφτιαξε μια λίστα με διορθώσεις πάνω στα ψηφισμένα πολυνομοσχέδια και νέες ρυθμίσεις, τις συζήτησε με τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου σε τηλεδιασκέψεις και λίγο πριν τα μεσάνυχτα της περασμένης Τετάρτης πήραν το δρόμο της Βουλής με τη μορφή τροπολογιών.

Μια τροπολογία (αυτή για την πώληση κόκκινων δανείων με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου) κατατέθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης, ενώ ο κοινοβουλευτικός λόχος ήταν έτοιμος να ψηφίσει.

Δεν ξέρουμε αν όντως διαπραγματεύονταν να αναβάλουν τη ρύθμιση για το Σεπτέμβρη ή αν η σχετική διαρροή ήταν «μούφα» για να δείξουν ότι δήθεν κάνουν σκληρή διαπραγμάτευση. Η κατάληξη έχει σημασία. Και η κατάληξη λέει πως και αυτή η κατηγορία κόκκινων δανείων θα πουληθεί στους «γύπες των αγορών».

Εγινε, δηλαδή, της τρόικας και όχι της κυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων. Κανένα πρόβλημα για τους τελευταίους, όμως. Αυτοί κατάπιαν τον προσωπικό εξευτελισμό του Τσίπρα με το ΕΚΑΣ και το νέο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που με τόσο καμάρι είχε εξαγγείλει από το βήμα της Βουλής, στα κόκκινα δάνεια θα κώλωναν;

Τα ψήφισαν όλα και με τα δυο χέρια. «Ζυμώσατε τον κόσμο ότι δεν θα γίνει η αξιολόγηση, ότι θα πέσει η κυβέρνηση, αλλά το αφήγημά σας απέτυχε», είπε ο Τσακαλώτος στην αντιπολίτευση, με το γνωστό πια ύφος της τσογλανιάς που χρησιμοποιεί. Λες και το πρόβλημα είναι τι έλεγε (ή υποτίθεται ότι έλεγε) η αντιπολίτευση και όχι ότι ψηφίζουν συνεχώς νέα μέτρα, σηκώνοντας τα χέρια από συνήθεια πλέον, χωρίς καν να εξετάσουν τι ψηφίζουν.

Για να υπάρξει ο απαραίτητος αντιπερισπασμός, ο Τσίπρας μάζεψε το υπουργικό συμβούλιο για να αναγγείλει σε πανεθνική ραδιοτηλεοπτική μετάδοση ότι η Βουλή θα δουλεύει όλο το καλοκαίρι, καθώς οι υπουργοί θα σηκώσουν τα μανίκια και θα δουλέψουν εντατικά φτιάχνοντας νομοσχέδια για την ανάπτυξη, για την κοινωνική οικονομία, για το καλό του ελληνικού λαού γενικώς.

Αυτά τα παραμύθια, βέβαια, τα τρώνε πια μόνο οι εντελώς αφελείς και τα λαμόγια της νέας πολιτικής κατάστασης. Ο ελληνικός λαός βλέπει μια χούφτα στυγνών εξουσιαστών, που συμπεριφέρονται σαν σκυλάκια των ιμπεριαλιστών δανειστών και του ντόπιου κεφαλαίου, χωρίς ενδοιασμούς και τσιριτσάντσουλες πλέον.

Ας έχουμε υπόψη μας ότι το φθινόπωρο έρχεται νέα αξιολόγηση με τα εργασιακά στο κέντρο της. Και το πράγμα θα συνεχιστεί έτσι, μέχρις ότου μια εξέγερση του ελληνικού λαού βάλει ένα τέλος. 

Κόντρα/Εξέγερση

.Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία…

Τις τελευταίες μέρες ένα ερώτημα Πολιτειολογίας απασχολεί την σκέψη μου. Πως θα έπρεπε να χαρακτηρισθεί ένα Πολίτευμα όπου μια απλή και ήσυχη διαδήλωση κατά της κυβέρνησης βρίσκεται στα όρια της συνταγματικής ανοχής;

 Τι κράτος είναι αυτό που φορολογεί τους πολίτες του ανάλογα με το τι ψήφισαν στο Δημοψήφισμα; Είναι κανονική Δημοκρατία δυτικού τύπου μια πολιτεία που κλείνει κανάλια και οι υπουργοί της κυβέρνησης απειλούν τους δημοσιογράφους με γεώτρηση τριών μέτρων;

 Μπορούμε να μιλάμε για συνταγματικό κράτος όταν ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας αλλάζει κατά το δοκούν, χωρίς να τηρείται η προβλεπόμενη διαδικασία; Μήπως τελικά όντως ψηφίσαμε για πολίτευμα, όπως έλεγε ένα ευρέως διαδεδομένο προεκλογικό σύνθημα;

 Αν όλες αυτές οι λεκτικές ρουκέτες μετουσιώνονταν σε πράξεις, θα μιλάγαμε σίγουρα για εγκαθίδρυση κάποιας σκοτεινής καθεστωτικής νοοτροπίας στις καρέκλες της εξουσίας. Κάθε φορά όμως που τα δημοκρατικά alarmχτυπάνε κόκκινο, έρχεται μετά η γνωστή διευκρινιστική. 

Δεν εννοούσαν ότι θα γίνει δημοψήφισμα για την αναθεώρηση, δεν καταλάβαμε καλά στα περί εκδικητικής φορολόγησης όσων ψήφισαν ΝΑΙ και η διαδήλωση τελικά θα γίνει και αυτή κανονικά. Όλα μια παρεξήγηση. Λέμε και ξελέμε. Λέμε αλλά φτου ρε γαμώτο, μας πιάσανε, ας το μπαλώσουμε.

Καταλύονται οι κανόνες, αλλά μόνο στα λόγια. Σαν ένα λεκτικό bulling στη νομιμότητα. Ένα θεωρητικό σχεδίασμα που εκφράζει μύχιες προθέσεις αλλά στερείται της ελάχιστης τόλμης επιβολής. Έτσι η διάψευση έρχεται μοιραία και μηχανικά. Κάθε αντιδημοκρατική δήλωση ακολουθείται από την ανασκευή της, όπως ακριβώς η δύση του ηλίου ακολουθείται από την ανατολή του.

Αυτή είναι η Δημοκρατία μας. Μια φαινομενικά κανονική Δημοκρατία που θέλει όμως να πειραματιστεί, να γίνει κάτι διαφορετικό. Μια Δημοκρατία που δεν της πολυαρέσει αυτό που είναι και αστειεύεται για το τι θέλει να γίνει όταν βρει το κουράγιο να περάσει από τα λόγια στις πράξεις. Κατ’ αυτή την έννοια, νομίζω ότι έχουμε εγκαθιδρύσει ένα μοναδικό στον πλανήτη πολίτευμα: Την Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Στην Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία παίζεται ένας ιδιόμορφος κλεφτοπόλεμος. Εκτοξεύονται στον δημόσιο λόγο διάφορα πρωτοφανή για δημοκρατική χώρα σχέδια. Ακολούθως, οι εφημερεύοντες συνταγματολόγοι εντοπίζουν αμέσως τα άτοπα. Η αντισυνταγματικότητα εξαρθρώνεται. 

Έλα όμως που οι δράστες αστειεύονταν. Το δίκαιο λένε δεν ασχολείται με αστεϊσμούς και έτσι ο κλεφτοπόλεμος συνεχίζεται ες αεί χωρίς κυρώσεις.

Το πολίτευμά μας παραμένει δημοκρατικό αν και αστειευόμενο. Βεβαίως εδώ ελλοχεύει ένας κίνδυνος. Είτε να εξοντωθεί ο λαός από τα γέλια είτε να εξοντωθεί το πολίτευμα από έναν λύκο, όταν ο βοσκός δεν θα αστειεύεται πια.

Μιχάλης Ροδόπουλος

The Books' Journal

Απλώς, δεν πάει άλλο!

Πριν από χρόνια, όταν οι βόμβες των τρομοκρατών έπεφταν βροχή στην Αθήνα ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης είχε αναρωτηθεί αν ζούμε στην Καμπούλ, αν η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε Αφγανιστάν όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, σκοτώνει όποιος θέλει, εκβιάζει όποιον του γουστάρει, τον απειλεί, τον βάζει στο στόχαστρο.

Δεν ξέρουμε αν είμαστε Καμπούλ, αν είμαστε Κολομβία των Βαλκανίων ή αν γίναμε Μεξικό όπου σκοτώνονται για ψύλλου πήδημα. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι με την περίπτωση του Παναγιώτη Μαυρίκου επιβεβαιώθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά στην Ελλάδα. 

Δεν έχει να κάνει με πολιτικούς, κόμματα, κυβερνήσεις. Έχει να κάνει με την ίδια την κοινωνία, με τις συμμορίες που λυμαίνονται τη νύχτα και τη μέρα. Με... νόμιμους και παράνομους εγκληματίες που δεν έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασμό να σκοτώσουν για λίγα ευρώ ή για να κλείσουν στόματα.

Κανείς δεν ξέρει αν ο θάνατος του Μαυρίκου στο πολυτελές του αυτοκίνητο (που ήταν γραμμένο στη γυναίκα του βεβαίως) προήλθε από δυστύχημα ή πρόκειται για δολιοφθορά. Αν θέλουν οι αρχές θα μας πουν έπειτα από ενδελεχή έλεγχο. Αν δεν θέλουν θα αφήσουν απλά να αιωρούνται υπόνοιες και μια ζωή θα ακούμε «τον έφαγαν γιατί...».

Είναι απορίας άξιο βεβαίως πώς έγινε αυτό το δυστύχημα σε έναν άνθρωπο που είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο με τους εκβιασμούς στις ΔΕΚΟ για να παίρνουν διαφήμιση. Μπορεί ο Μαυρίκος να ήταν αθώος, δίκη δεν έχει γίνει ακόμη. Άλλωστε και ο... νεκρός δεδικαίωται. Μπορεί να ήταν και ένοχος, όπως και οι άλλοι κατηγορούμενοι. Αυτά δεν έχουν τόση σημασία όσο έχει αν πράγματι κάποιοι τον «έφαγαν» και γιατί.

Γνώριζε πολλά και κάποιοι φοβήθηκαν ότι θα μιλούσε; Κάποιοι έτρεμαν στην ιδέα ότι μπορεί να είχε αποδείξεις και να έπαιρνε μαζί του πολλούς αν τον καταδίκαζαν σε φυλάκιση;

Είχε εμπλακεί σε υποθέσεις πολύ βρόμικες και κάποιοι του έκλεισαν τον στόμα ή τον εκδικήθηκαν; Είχε ενοχλήσει άλλους γνωστούς και άγνωστους επιχειρηματίες με τους οποίες είχε δοσοληψίες και τελικά έγιναν εχθροί;

Άλλωστε, στην Ελλάδα επικρατεί τέτοιο χάος και ανομία που όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Κάθε μέρα αποκαλύπτεται και μια συνομιλία από κοριούς με καταγγελίες, υπόνοιες, ύποπτες κουβεντούλες ακόμη και για τον πρωθυπουργό αλλά κανείς δεν μιλά και δεν κάνει τίποτε.

Κανείς δεν αναρωτιέται πώς βγαίνουν απόρρητα τηλεφωνήματα στη δημοσιότητα. Κανείς δεν ερευνά αν πίσω από «κοριούς», από δημοσιεύματα, από διαρροές κρύβονται μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Κανείς δεν ερευνά τις απειλές γνωστών και άγνωστων επιχειρηματιών που μοστράρουν το πρόσωπο του καλού, τίμιου και ευεργέτη αλλά κρύβουν τόσα βρόμια μυστικά όσα κανένας άνθρωπος της νύχτας.

Όλη η Ελλάδα ελέγχεται από συμμορίες εκβιαστών που ειδικά με την οικονομική κρίση βρήκαν την ευκαιρία να πιέσουν για να βγάλουν περισσότερα. Απίστευτα κυκλώματα κάνουν πάρτι με τους μετανάστες, φουσκωτοί κυκλοφορούν μέρα και νύχτα και απειλούν, ξεπουλημένοι δημοσιογράφοι βάζουν τις πένες τους για 45άρι και πυροβολάνε κατά βούληση του... αφεντικού.

Όχι μόνο στο χώρο των media, αλλά και στις επιχειρήσεις, στη ναυτιλία, στον ιατρικό χώρο, στον τομέα των προμηθειών και των δημοσίων συμβάσεων επικρατεί χάος, ανομία, φόβος, εκβιασμοί ή ακόμη και περίεργοι θάνατοι.

Δικαστές απειλούνται ότι θα βρεθούν σε χαντάκια, αναβάλλουν κρίσιμες δίκες, παίρνουν... αναρρωτικές άδειες για να μη δικάσουν. Μάρτυρες κατηγορίας παθαίνουν ξαφνικά... εμφράγματα ή εξαφανίζονται ενώ άλλοι δεν μιλάνε ποτέ.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια η Ελλάδα δομήθηκε πάνω στη ρεμούλα, την παρανομία, τους «νόμιμους» δολοφόνους και εκβιαστές, τους πολιτικούς που τα «αρπάζουν», τους δημοσιογράφους που κάνουν τεράστιες περιουσίες, εταιρείες – μαϊμού που ξεπλένουν χρήμα και τη δικαιοσύνη να είναι και τυφλή και κουφή γιατί φοβάται.

Δεν πάει άλλο, κι όχι γιατί ο Μαυρίκος σκοτώθηκε ή τον δολοφόνησαν. Δεν πάει άλλο να ζούμε σε μια χώρα που έχει... νομιμοποιήσει την παράνομη καταγραφή τηλεφώνων, τα «βαλιτσάκια» και τους «κοριούς». Τις απειλές των μπράβων, τους ξυλοδαρμούς και τα καμένα αυτοκίνητα ως προειδοποίηση.

Απλώς, δεν πάει άλλο!