Δεν είναι μόνο οι τσιρίδες και η
υστερία της κυβέρνησης μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να
κηρύξει –τι έκπληξη;– τον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες
αντισυνταγματικό. Υπάρχουν και πολλά άλλα σημάδια που δύσκολα μπορούν να
αγνοηθούν. Είναι οι αναρτήσεις των υπουργών που αποκαλούν διαφωνούντες με την
πολιτική τους «φασιστάκια». Είναι η απόφαση της «Αυγής» να διακόψει τη
συνεργασία της με την εταιρεία Public Issue, έτσι χωρίς αιτιολογία αλλά για τον
λόγο που όλοι κατανοούν: η εταιρεία στην τελευταία της δημοσκόπηση που
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα έδινε μεγάλο προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία έναντι
του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι η ξαφνική απομάκρυνση του γενικού διευθυντή Ενημέρωσης της
ΕΡΤ Σταύρου Καπάκου, διότι σύμφωνα με επιστολή του η κρατική ενημέρωση
«ευτελίζεται από εξουσιαστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις τύπου στρατιωτικού
καραβανά. Είναι αυτή η αντίληψη που οδήγησε στην επίδοση της αποπομπής μου με
δικαστικό κλητήρα και μάλιστα με την πρωτοφανή κατηγορία της “άρνησης
συμμόρφωσης προς τις οδηγίες”! Η δημοσιογραφία δεν είναι τάγμα
νεοσυλλέκτων...». Είναι οι απειλές του κ. Πάνου Σκουρλέτη ότι δεν θα παραμείνει
στο υπουργείο του αν χάσει τον τομέα της ενέργειας, συν οι δηλώσεις ότι οι
δανειστές «επιθυμούν διακαώς να καθορίσουν τη σύνθεση του υπουργικού
συμβουλίου, με πολιτική στόχευση», συν η στήριξη που του προσφέρουν με κείμενό
τους οι «53»
Είναι παρατηρημένο: κάθε κυβέρνηση σε αποδρομή περνάει αναγκαστικά
από το στάδιο της αποσύνθεσης· απλώς αυτή το κάνει πιο τσιριχτά. Στην αρχή τα
φαινόμενα είναι λίγα και η θεραπεία τους σχετικά εύκολη. Μετά τα αδιέξοδα από
τις προηγούμενες πράξεις ή και παραλείψεις γίνονται πιο εμφανή, ο εκνευρισμός
των κυβερνητικών στελεχών περισσεύει, οι προσπάθειες του πρωθυπουργού να
ανατάξει την κυβέρνηση αποτυγχάνουν και ο σπειροειδής κατήφορος συνεχίζεται
μέχρι την τελική πτώση.
Αυτό συμβαίνει ακόμη και με κυβερνήσεις που έχουν
στόχους, σχέδιο και επαρκή αριθμό στελεχών για να το υπηρετήσουν. Ισχύει στο
πολλαπλάσιο για την Πρώτη Φορά Αριστερά, που συνέπηξε μια τυχοδιωκτική συμμαχία
με ακροδεξιούς λαϊκιστές που είχε μόνο στόχο τη νομή της εξουσίας. Το
«τσούρμο», όπως χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Βαρουφάκης, έχασε το μόνο
ενοποιητικό στοιχείο που είχε, δηλαδή την καταγγελία όλων των άλλων. Δεν μπορεί
να πάει μακριά. Οσο ταχεία ήταν η άνοδός του, τόσο ραγδαία θα είναι και η πτώση
του.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το νέο
ενοποιητικό στοιχείο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η διαχείριση του κράτους μαζί με τα
ωφελήματα που αυτή εμπεριέχει.
Το παραπάνω είναι αληθές αλλά βραχυχρόνιο, όσο
διαρκεί η ελπίδα ανέλιξης κάποιων. Οταν ξεκινήσει η νομή της εξουσίας, αυτό που
είναι ενοποιητικό στοιχείο, γίνεται διαλυτικό. Στη διανομή των οφικίων ποτέ δεν
θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Πάντα θα υπάρχουν πικρίες για τις (πραγματικές ή
φανταστικές) αδικίες. Και τότε αρχίζει η γκρίνια, οι καταγγελίες «για ξένα και
ντόπια κέντρα» που θέλουν να ορίσουν την πολιτική της κυβέρνησης ή τη σύνθεση
του υπουργικού συμβουλίου, και η σταδιακή αποσύνθεση της κυβέρνησης.
Τούτη η κυβέρνηση ξεκίνησε λάθος,
με ψέματα και καταγγελίες όλων των υπολοίπων. Θα συνεχίσει σε λανθασμένη τροχιά
διότι, μετά τη σύγκρουση με τις «αυταπάτες» της, δεν είπε την αλήθεια ούτε στον
εαυτό της· δεν έκανε την αυτοκριτική της για να διορθώσει την πορεία της. Γι’
αυτό θα πρέπει να περιμένουμε επιτάχυνση της αποσύνθεσης και απλώς να
προσέχουμε τα τραύματα στη Δημοκρατία, που τα κακομαθημένα της Πρώτης Φοράς
στην απελπισία τους επιφέρουν...
