.Η τρομοκρατική απειλή θα αλλάξει την Ευρώπη

Εχουμε όλοι την αίσθηση ότι ζούμε, πλέον, σε μια πολύ ταραγμένη και απρόβλεπτη εποχή. Οπου και να κοιτάξεις συμβαίνουν πράγματα τα οποία είναι τρομακτικά. Brexit, Τραμπ, τρομοκρατία στην Ευρώπη, Τουρκία συνθέτουν ένα εκρηκτικό παζλ, που δεν επιδέχεται ούτε εύκολες ερμηνείες ούτε βεβαίως και λύσεις. Οι ιστορικοί μάς συνιστούν να κάνουμε υπομονή και υπενθυμίζουν πως η Δύση και ο υπόλοιπος κόσμος περνούν τέτοιες φάσεις ασυνέχειας και βίαιων μεταλλαγών κάθε 50-60 χρόνια. Δεν θεωρούν, όμως, ότι έρχεται το τέλος της Δύσης.

Αυτό που συμβαίνει, πάντως, με τις καθημερινές επιθέσεις ισλαμιστών σε ευρωπαϊκές χώρες είναι σοκαριστικό. Οι αρμόδιες υπηρεσίες εκτιμούν ότι θα κλιμακωθεί. Οι συνέπειες στην πολιτική, στην οικονομία και στον ευρωπαϊκό «πολιτισμό» θα είναι σημαντικές.

Μεμονωμένα άτομα που πάσχουν από κάποιου είδους ψυχική αστάθεια μετατρέπονται σε μοναχικούς δολοφόνους. Οι υπηρεσίες ασφαλείας δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για να το σταματήσουν. Οι Γερμανοί έχουν προετοιμασθεί καλύτερα απ’ όλους στην αντιμετώπιση των διαφόρων περιστατικών, αλλά ούτε και αυτοί μπορούν να προλάβουν τα μεμονωμένα χτυπήματα.

Οι αρχές ασφαλείας πολλών χωρών έχουν ολοένα και περισσότερους μουσουλμάνους, πολίτες και μετανάστες ή πρόσφυγες, στο στόχαστρο. Αν το παρατραβήξουν στην άσκηση ασφυκτικού ελέγχου σε κάθε δυνάμει ύποπτο μουσουλμάνο θα κάνουν τη δουλειά του ISIS, στρατολογώντας νέα μέλη για λογαριασμό του. Η πίεση θα είναι, όμως, πολύ μεγάλη από την κοινωνία, τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς. Πολλοί εκτιμούν πως ο φόβος του Ισλάμ είναι ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» για τον οποίο κανείς δεν μιλάει παρά τον διάχυτο φόβο.

 Επιτέλεσε ρόλο στο δημοψήφισμα για το Brexit και διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στην πολιτική ζωή πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Επειδή κανείς δεν πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να μετατραπεί σε «φρούριο», οι τρομαγμένοι ψηφοφόροι θα ζητούν να γίνουν οι χώρες τους «φρούρια». Η Ευρώπη θα αλλάξει λόγω αυτής της απειλής.

 ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

.Οταν οι τρωγλοδύτες πάνε εκκλησία

Αυτοαποκαλούνται «αντιεξουσιαστές». Το οποίον σημαίνει ότι δεν δέχονται καμία εξουσία εκτός από τη δική τους. Ως «αντιεξουσιαστές» δικαιούνται να καταλαμβάνουν κτίρια, περιοχές ολόκληρες, να σπάνε υαλοπίνακες και να καίνε. Αυτοαποκαλούνται και «αναρχικοί». Κοινώς δεν δέχονται καμία αρχή εκτός από τη δική τους. Αντικληρικαλιστές το λιγότερο, άθεοι στα σίγουρα, κοινώς ανεξίθρησκοι. Το μόνο «οπιούχο» που δεν δέχονται να καταναλώσουν είναι η θρησκεία. 

Oλα αυτά πάνε μαζί. Τους ακούς να μιλούν και σου δίνουν την εντύπωση πως το μυαλό τους, στον βαθμό που κινείται, δουλεύει με νευρικά τικ.

Ανεξίθρησκοι λοιπόν; Σίγουρα. Πριν από μερικά χρόνια αποκαλούσαν «χρυσαυγίτες» όσους διαμαρτύρονταν για τη λειτουργία παράνομου τζαμιού στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Διότι ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει τον δικό του θεό. Υποθέτω δε πως σε κάθε τέτοια περίπτωση θα αντιδρούν ως γνήσια τέκνα του Διαφωτισμού. 

Κι αν ο Βολταίρος δεν ήταν άθεος, δεν φταίνε αυτοί που ο Βολταίρος δεν είχε καταλάβει τη δική τους αλήθεια. Και επειδή γι’ αυτούς Θεός δεν υπάρχει, και επειδή όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, και επειδή ο κόσμος είναι μπάχαλο, κι αν δεν είναι πρέπει να γίνει, άσε τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Εκτός κι αν…

Εκτός κι αν πρόκειται για ορθοδόξους χριστιανούς οι οποίοι εκκλησιάζονται στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Αυτοί τούς μπαίνουν στο μάτι. Φταίνε τα άμφια, φταίνε οι τοιχογραφίες, φταίει ο θεολόγος που τους ταλαιπωρούσε στο σχολείο; Δεν ξέρω τι φταίει. Διότι δεν μπορείτε να τους φαντασθείτε βέβαια να ασχημονούν σε χώρο όπου προσεύχονται μουσουλμάνοι. 

Oχι, διότι στην ανεξίθρησκη κοινωνία μας μόνον τον χριστιανισμό μπορείς να χλευάζεις. Υπάρχει ο όρος ισλαμοφοβία, αλλά δεν υπάρχει «χριστιανοφοβία». Aσε που στο τέμενος μπορεί να φάνε και ξύλο από τους πιστούς που δεν αστειεύονται, ενώ εδώ έχουν να κάνουν με ανθρώπους που κοίταζαν έκπληκτοι και φοβισμένοι.

Εκ του ασφαλούς. Οπως εκ του ασφαλούς ο τζιχαντιστής κατέσφαξε πριν από μερικές ημέρες τον ογδοντάχρονο ιερέα στη Νορμανδία. 

Θα μου πείτε συγκρίνω ανόμοια πράγματα. Συμφωνώ, πλην όμως και η light τρομοκρατία δεν παύει να είναι τρομοκρατία κάποιου τύπου. Δις εκ του ασφαλούς. Χτύπησαν τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και όχι βουδιστικό ναό, διότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, η χριστιανική όμως είναι αντιδραστική. Πόσα «προοδευτικά» μυαλά δεν υπερασπίζονται το Ισλάμ επειδή αντιστέκεται στην επάρατη Δύση;

Δεν χρειάζεται να εκκλησιάζεσαι, να νηστεύεις, να μεταλαμβάνεις, για να σέβεσαι το δικαίωμα του άλλου να εκκλησιάζεται, να νηστεύει και να μεταλαμβάνει. Ακόμη και να πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή, στην αθανασία της ψυχής ή στην υπόσχεση του Παραδείσου. Αν και το πιο ενδιαφέρον βιβλίο της «Θείας Κωμωδίας» είναι η «Κόλαση». 

Ο χριστιανισμός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο του πολιτισμού μας.

Οσο κατάπτυστη είναι η βεβήλωση των εβραϊκών νεκροταφείων, άλλο τόσο κατάπτυστη είναι και η βεβήλωση χώρων λατρείας των χριστιανών. Δεν είναι ζήτημα θρησκευτικής πίστης. Είναι ζήτημα πολιτισμικής ένταξης.

Οι τρωγλοδύτες επιθυμούν την εποχή των σπηλαίων; Με κινητά εννοείται και υπολογιστές για να πέφτουν τα ρόπαλα στα σωστά κεφάλια.

 ΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Στου τουρισμού την ανοχή...

ΕΤΙΚΕΤΕΑν θέλουμε να το δούμε καλά και σώνει «θετικά», θα ξαναμνημονεύσουμε τιμητικά του Ελληνος τον τράχηλο που ζυγόν δεν υποφέρει. Και θα ισχυριστούμε πως η κάθετη μείωση των φορολογικών εσόδων σε προορισμούς μαζικότατου και πολύμηνου τουρισμού δεν οφείλεται στην υπνωμένη φορολογική μας συνείδηση αλλά στο αντιστασιακό, το αντάρτικο φρόνημα που περνάει ακέραιο από γενιά σε γενιά.

 Ετσι θα ’ναι, αν έτσι θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι. Αλλωστε η αύξηση του ΦΠΑ στο 24% αποτέλεσε θαυμάσια αφορμή για την προβολή ποικίλων ευφυολογημάτων, κύριο γνώρισμα των οποίων είναι ότι συγχέουν τη φιλοτομαριστική μαγκιά με έναν κίβδηλο αντιεξουσιαστικό αντικρατισμό: «Σιγά μην τους τα δώσω... Κορόιδο είμαι; Αυτοί τι δίνουν σ’ εμένα;» Και άλλα συναφή.

Η αργοπορημένη, αποσπασματική κρατική αντίδραση, με τους αιφνιδιαστικούς ελέγχους από κλιμάκια του ΣΔΟΕ –ένα θερινό έθιμο και αυτοί–, δεν πρόκειται να αποφέρει σοβαρούς καρπούς. Ο φοροφυγάς μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την ανομία τραβά· μια ανομία που τον κάνει να νιώθει ελεύθερος, αξιοπρεπής, περήφανος. Αλλωστε η φοροσυλληπτική τεχνολογία υπολείπεται πάντα της φοροκλεπτικής, ακριβώς όπως η τεχνογνωσία του ντοπαρίσματος βρίσκεται σταθερά μπροστά από την τεχνογνωσία εντοπισμού των αναβολικών.

 Ηδη η αγορά κατακλύστηκε από POS που τα τερματικά τους βρίσκονται σε τράπεζες της Μάλτας ή της Βουλγαρίας. Γεύεσαι στο Αιγαίο το ουζάκι και τα μεζεκλίκια σου, πληρώνεις (αν σου κάνουν την τιμή) με κάρτα, νιώθεις κι εσύ μέτοχος του πολιτισμού του πλαστικού χρήματος και κυρίως υπερήφανος φορολογούμενος. Μόνο που οι συναλλαγές σου εκκαθαρίζονται σε ξένες πατρίδες.

Στην περίπτωση του τουρισμού, πιθανόν το πιο σκληρό αναβολικό είναι η πατροπαράδοτη αντιμετώπισή του ως βαριάς βιομηχανίας της χώρας· της βαρύτερης. Το δόγμα αυτό μεταφράστηκε σε αναρίθμητες διευκολύνσεις, θεμιτές και αθέμιτες, εύλογες αλλά και καταστροφικές. Ποικιλόμορφα καταστροφικές, αν υποθέσουμε ότι εξακολουθούν να μας ενδιαφέρουν το περιβάλλον και η οικολογική ισορροπία. Νόμοι υπάρχουν. 

Πλήθος. Και για το πόση παραλία πρέπει να μένει ακάλυπτη από ενοικιαζόμενες ομπρέλες, και για το πόσο πρέπει να απέχουν οι ξαπλώστρες από το κύμα (και, βεβαίως, τα παντοειδή αυθαίρετα), και για την ηχορύπανση, την προστασία της καρέτα καρέτα ή της μονάχους μονάχους, την προστασία των εργαζομένων, για τα πάντα.

Αυτά όμως είναι για τον χειμώνα. Το καλοκαίρι, συχνά με την πρωταγωνιστική εμπλοκή καιροσκόπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που εικάζουν ψηφοθηρικά ότι νόμος είναι το δίκιο του πελάτη, τα μάτια της νομιμότητας, της εντιμότητας πες, βαραίνουν από την πύρα, νυστάζουν, δεν καλοβλέπουν. 

«Στου τουρισμού την ανοχή», για άλλους λόγους τραγουδισμένη από τους Χειμερινούς Κολυμβητές και τον Αργύρη Μπακιρτζή προ τριακονταετίας, όλα λιώνουν. Και η εσώτερη τιμή του τόπου επαφίεται στον πατριωτισμό των κορόιδων. Ευτυχώς δεν λείπουν. Δυστυχώς δεν επαρκούν.  

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ