Πραγματικά, με πόση γελοιότητα και προχειρότητα διαπραγματεύεται αυτή η
κυβέρνηση τα μείζονα προβλήματα; Τα θέματα που θα καθορίσουν τις τύχες της
χώρας και το μέλλον των πολιτών. Κι αντί να υπάρχει μια έστω στιγμή
σοβαρότητας, αντί να βρεθεί έστω ένας μίνιμουμ σχεδιασμός για το καλύτερο
αποτέλεσμα, τελικά οδηγούμαστε σε ταπεινωτικές ήττες εξαιτίας των ανίκανων του
Μαξίμου και βεβαίως του παντελώς ανίκανου και κατώτερου των περιστάσεων
Τσακαλώτου.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες όπου από τον πρωθυπουργό μέχρι το
τελευταίο πελιδνό βουλευτάκο ακούγαμε ότι πάμε σε πολιτική λύση, ότι υπάρχει
και η Σύνοδος Κορυφής που θα παρακάμψει τον κακό Σόιμπλε που καθορίζει τα
πάντα. Ακούγαμε επίσης ότι υπάρχει και η Γαλλία με τον Μακρόν να κομίζει λύση,
το «γαλλικό κλειδί» για το χρέος. Ακούγαμε μέχρι και τσαμπουκάδες του στυλ
«εμείς θέλουμε καθαρή λύση, δεν ακούμε τίποτε, δεν αποκλείουμε τη ρήξη» και
άλλες τέτοιες Συριζαϊικες παπάτζες οι οποίες όχι μόνο δεν είναι πλέον
πιστευτές, αλλά προκαλούν και απίστευτο γέλιο.
Και ξαφνικά… μούγκα στη στρούγκα του Μαξίμου. Ο Τσίπρας έριξε χθες τον πήχη
λέγοντας ότι θα βρεθεί μια λύση κι ότι είναι εφικτό αυτή η διέξοδος να βρεθεί
στο πλαίσιο του Eurogroup ώστε να μη χρειαστεί να βρεθεί στο επίπεδο των
ηγετών. Δηλαδή του διεμήνυσαν του Αλέξη «παράτα τις βλακείες με τη Σύνοδο
Κορυφής, εκεί έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά σου».
Και ξαφνικά το «άτυπο συμβούλιο», όπως χαρακτήριζαν οι Συριζαίοι το Eurogroup,
αναβαθμίζεται και πάλι. Εκεί που όπως ξέρουμε κουμάντο κάνει ο Σόιμπλε και ο
Ευκλείδης απλά του μαζεύει τα χαρτιά άμα πέσουν από κάτω, γιατί δεν μπορεί ούτε
το στόμα του να ανοίξει και να πει μια σοβαρή πρόταση. Το πολύ – πολύ να ρίξει
μια ανάλυση για κανέναν ποδοσφαιρικό αγώνα…
Αμ ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών; Ο απεσταλμένος του Μακρόν που τώρα έγινε
σωτήρας για τον Τσίπρα; Επικαλέστηκε τους… Θεούς και τα κομποσκοίνια για να
βρεθεί μια λύση. Και κάπως έτσι πάμε στο Eurogroup με όλες τις κόκκινες γραμμές
να έχουν υποχωρήσει, όλους τους υψηλούς στόχους να έχουν πέσει και το μόνο που
μπορεί να ελπίζει η κυβέρνηση είναι κάποια θετική διατύπωση για το μέλλον μπας
και τσιμπήσει ο Ντράγκι και μας βάλει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από
Σεπτέμβρη. Όμως, ακόμη κι αυτό το ενδεχόμενο θεωρείται από τους περισσότερους έως
απίθανο.
Ξαναγυρνάμε ολοταχώς στις αποφάσεις του Eurogroup του Μαΐου δηλαδή. Εκεί
όπου υπήρχε μια πρόταση στο τραπέζι, ο Τσακαλώτος την αρνήθηκε με… εθνική
υπερηφάνεια, η κυβέρνηση έκανε το «κοκοράκι», είπε ότι θα βρει πολιτική λύση
και τι έκανε; Μια τρύπα στο νερό. Επιστροφή στο ίδιο σημείο, με ένα μήνα
χαμένο, με το κύρος ξανά καταπατημένο, με χειρότερους όρους στο τραπέζι και με
μια κυβέρνηση σε πλήρη αποδρομή.
Αυτή είναι η περήφανη εθνική, οικονομική
πολιτική του κ. Τσίπρα. Κι αυτός ο άνθρωπος θα σώσει την Ελλάδα; Αυτός ο
άνθρωπος θα βρει λύσεις στο πρόβλημα με τα γκέτο στη χώρα; Με τους εργαζόμενους
που χάνουν τη δουλειά τους; Με το χάος που επικρατεί σε όλη την Ελλάδα; Το
έχουμε ξαναπεί. Ο Τσίπρας και η παρέα του… δεν το έχουν; Δεν μπορούν και κάθε μέρα
που περνά καταστρέφουν ό,τι έχει απομείνει. Να φύγουν το συντομότερο, και μαζί
τους να φύγουν και όλοι εκείνοι που επιμένουν να τους στηρίζουν. Είτε δεξιά
είτε αριστερά.
