Βρόμικα παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο σε μια προσπάθεια να βρει τους τρεις
«Τσιριμώκους» παίζει το σύστημα Μαξίμου. Κάνοντας τον Νικολόπουλο «λαγό» του
Τσίπρα αφήνουν να εννοηθεί ότι θα μπορούσαν να συζητήσουν ακόμη και μείωση από
3% σε 1% του εκλογικού ορίου για είσοδο στη Βουλή. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί
την ύστατη στιγμή να βάλει κι άλλους βουλευτές στο μαντρί και ο νόμος να
ψηφιστεί και να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές που πιθανότατα θα γίνουν μέσα
στο 2016.
Το σχέδιο για όριο 1% απλά θα μετατρέψει την πολιτική σκηνή και τη Βουλή σε
ένα πολυκερματισμένο σύστημα με το οποίο ο σχηματισμός κυβέρνησης θα είναι
αποτέλεσμα άγριας διαπλοκής, συναλλαγών κάτω από το τραπέζι και μιας άθλιας
υπονόμευσης της δημοκρατίας και της χώρας. Όπως έχουμε ξαναγράψει, η παρούσα
χρονική στιγμή δεν βοηθά σε καμιά περίπτωση τέτοιες εξελίξεις, είναι σίγουρο
ότι η ακυβερνησία θα οδηγήσει σε κατάρρευση της οικονομίας.
Αν ο Τσίπρας έχει όντως στο μυαλό του να ρίξει το όριο στο 1% απλά θα βάλει
μέσα στη Βουλή άλλα πέντε – έξι κόμματα. Για σκεφτείτε με βάση τα αποτελέσματα
των προηγούμενων εκλογών. Θα ήταν σήμερα στη Βουλή με κάποιο αριθμό βουλευτών
και ο Λαφαζάνης με τη Ζωή ενώ οριακά δεν θα έμπαιναν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΠΑΜ του
Καζάκη κ.λπ. Σκεφτείτε μόλις γίνουν νέες εκλογές και με διαλυμένο ουσιαστικά το
πολιτικό φάσμα τι έχει να συμβεί...
Θα πει κανείς: «Δημοκρατία η απλή αναλογική, έτσι πρέπει να μπαίνουν όλοι
μέσα στη Βουλή». Τα είδαμε και στην Ιταλία που δεν μπορούσαν να σχηματίσουν
κυβέρνηση ποτέ. Η συναλλαγή πάει σύννεφο σε σημείο που ο νυν πρωθυπουργός
Ρέντσι να μην έχει εκλεγεί ποτέ από το λαό.
Όμως, ο στόχος του Τσίπρα είναι προφανής. Κόβει την πορεία της ΝΔ προς την
εξουσία και καθιστά εαυτόν ρυθμιστή αδιαφορώντας αν ρυθμιστές θα μπορούσαν να
γίνουν και η Χρυσή Αυγή και κάθε άλλος ημίτρελος που θα έμπαινε στη Βουλή. Ας
σκεφτεί κάτι ο πρωθυπουργός και όλος ο ελληνικός λαός. Τι θα γινόταν στη χώρα
αν στις περσινές εκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 36% δεν σχημάτιζε αυτός κυβέρνηση
αλλά η ΝΔ με κάποια μικρότερα κόμματα. Δε θα καιγόταν η Ελλάδα από τις
διαδηλώσεις των «αριστερών»;
Τι θα γίνει άραγε τώρα αν στις επόμενες εκλογές ο Κυριάκος πάρει 40% αλλά
δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση επειδή ούτε το μπόνους θα έχει δικαίωμα να
πάρει και θα έχουν μπει διάφορα κόμματα στη Βουλή; Πώς θα φαινόταν σε όλους
ένας μεγάλος συνασπισμός με αξιωματική αντιπολίτευση τη Χρυσή Αυγή; Και πώς θα
φαινόταν άραγε στον κόσμο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με άλλα κόμματα, ακόμη κι αν
ήταν στη δεύτερη θέση;
Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο κατακερματισμός του
πολιτικού συστήματος o Τσίπρας παίζει το τελευταίο του χαρτί για να διατηρηθεί
στο προσκήνιο. Παράλληλα, θέτει τις βάσεις για διασπάσεις κομμάτων, ακόμη και
στο δικό του και για μια συνεχόμενη αβεβαιότητα στα πολιτικά πράγματα της
χώρας. Είναι μια ξεκάθαρα στημένη υπόθεση που εκπορεύεται από πολιτικά και
επιχειρηματικά συμφέροντα που επιδιώκουν κυβερνήσεις συνεργασίας με δύο ή και
περισσότερα κόμματα που θα ελέγχουν ευκολότερα. Κάτι σαν την περίφημη κυβέρνηση
μετά το «βρόμικο ’89», εκεί όπου έγιναν όλες οι καλύτερες μπίζνες της
μεταπολίτευσης.
Όσο για την περίπτωση ενός κόμματος μουσουλμάνων, φαίνεται να βρήκαν μια
λύση. Να βάλουν όρο να πιάσει κάποιο κόμμα 1% σε ορισμένες από τις 7
περιφέρειες και να μην υπάρχει δυνατότητα μεταδημότευσης ώστε να μη φύγουν οι
μουσουλμάνοι της Θράκη και πάνε αλλού να ψηφίσουν.
Ακόμη και αυτός ο σχεδιασμός δείχνει με
πόσο βρόμικο και εντελώς αντιδημοκρατικό τρόπο στήνουν την υπόθεση του
εκλογικού νόμου. Τέτοια πολιτική αλητεία δεν έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες.
