.Έρχεται η πρώτη γυναίκα Πλανητάρχης

Βρισκόμαστε μία εβδομάδα πριν τις αμερικανικές εκλογές και η πορεία προς τον Λευκό Οίκο πήρε τις τελευταίες ημέρες μία νέα στροφή. 

Η ανακοίνωση του FBI ότι ερευνά εκ νέου το σκάνδαλο με τα emails της Χίλαρι Κλίντον άλλαξε το κλίμα και έβαλε την έως πρόσφατα επικρατέστερη για τη νίκη σε θέση άμυνας.

Σε αυτή τη θέση βρισκόταν μέχρι την περασμένη εβδομάδα ο Ντόναλντ Τραμπ λόγω των σχολίων του για τις γυναίκες, αλλά και τις καταγγελίες πολλών γυναικών για σεξουαλική παρενόχληση.

Στο κλίμα αυτό, η Χίλαρι είχε πάρει ξεκάθαρα το πάνω χέρι και τίποτα δεν φαινόταν να ανακόπτει την πορεία της. Πέραν όμως του σκανδάλου με τα emails, τα wikileaks αποκάλυψαν ότι γνώριζε εκ των προτέρων κάποιες ερωτήσεις σε ένα debate που διεξήχθη τον περασμένο Μάρτιο δημιουργώντας και πάλι ερωτήματα για το ρόλο του Κρεμλίνου σε αυτές τις εκλογές.

Η απάντηση στα παραπάνω ήρθε από τους «New York Times», που δίνουν στη δημοσιότητα νέα στοιχεία για τις φορολογικές δηλώσεις του ρεπουμπλικανού υποψηφίου υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι χρησιμοποίησε εργαλεία για να αποφύγει φόρους, ουσιαστικά έκανε φοροδιαφυγή, αδίκημα που για μας τους Έλληνες είναι σύνηθες, στις Ηνωμένες Πολιτείες όμως θεωρείται πολύ σοβαρό ποινικό και ηθικό παράπτωμα.

Και κάπως έτσι η πρωτοφανής αυτή προεκλογική εκστρατεία για τον επόμενο Πλανητάρχη δείχνει πιο αμφίρροπη από ποτέ.

Όλες οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δίνουν προβάδισμα στην Κλίντον, παρότι η ψαλίδα έχει κλείσει ελαφρώς. Όμως, στην πραγματικότητα η μάχη για το νικητή των εκλογών θα δοθεί σε συγκεκριμένες Πολιτείες, αυτές που αποκαλούνται swing states.

Πρόκειται για τις Πολιτείες όπου το αποτέλεσμα μεταβάλλεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και διαθέτουν κατά βάση αρκετούς εκλέκτορες για να αλλάξουν το αποτέλεσμα, όπως η Φλόριντα, η Πενσυλβάνια, η Βόρεια Καρολίνα και μερικές ακόμα...

Όλες οι υπόλοιπες Πολιτείες βγάζουν κάθε φορά συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Παραδοσιακά, οι Ρεπουμπλικανοί κερδίζουν τις Μεσοδυτικές Πολιτείες και την ενδοχώρα, όπως για παράδειγμα, το Τέξας. Πολιτείες όπου υπάρχουν οι πιο συντηρητικοί ψηφοφόροι, που θεωρούν, για παράδειγμα, συνταγματικό δικαίωμά τους την οπλοχρησία και την οπλοκατοχή, συχνά είναι κατά των αμβλώσεων, και δεν θα ψήφιζαν Δημοκρατικό υποψήφιο σε καμία περίπτωση.

Η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική στα παράλια, ανατολικά και δυτικά. Εκεί οι ψηφοφόροι είναι πιο προοδευτικοί, πολλοί τάσσονται υπέρ των ελέγχων στην οπλοκατοχή, ενώ είναι πολύ δυνατές και οι μειονοτικές κοινότητες, όπως μετανάστες, ομοφυλόφιλοι κτλ.

Οι έως τώρα δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα της Χίλαρι Κλίντον στα λεγόμενα swing states, ωστόσο μία δημοσκόπηση πριν από μερικές ημέρες τάραξε τα νερά. Έδειξε οριακό μόνο προβάδισμα της υποψηφίας των Δημοκρατικών στη Φλόριντα.

Όπως φαίνεται, ίσως αυτή να είναι και πάλι η Πολιτεία που θα καθορίσει το αποτέλεσμα, καθώς αν την κερδίσει ο Τραμπ ξαναμπαίνει στην κούρσα για τον Λευκό Οίκο με αξιώσεις. Σε διαφορετική πρρίπτωση, η Χίλαρι δείχνει να εξασφαλίζει με άνεση τους 270 εκλέκτορες που χρειάζεται για να γίνει πρόεδρος.

Όλα αυτά βέβαια βάσει δημοσκοπήσεων, καθώς η κάλπη είναι συχνά απρόβλεπτη. Και ας μην ξεχνάμε ότι καθοριστικό ρόλο θα παίξει και η αποχή. Σε γενικές γραμμές, η προσέλευση κυμαίνεται γύρω στο 25% και όσο πιο αυξημένη είναι η αποχή τόσο ευνοείται ο Ντόναλντ Τραμπ.

πάντως, οι πιθανότητες λένε ότι η ισχυρότερη χώρα του πλανήτη θα έχει σε μερικούς μήνες την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο μετά από δυόμισι αιώνες ιστορίας.

.Ανασχηματισμός: Το τελευταίο άλλοθι

Ο Νίκος Φίλης, βγήκε δεύτερος σε σταυρούς στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον ψήφισαν τόσοι πολλοί επειδή εντυπωσιάστηκαν από το έργο του στο υπουργείο Παιδείας. Αλλά γιατί ένιωσαν πως αυτό το λίγο που έκανε (να επιμένει πως για το μάθημα των θρησκευτικών θα αποφασίζει το Ινστιτούτο εκπαιδευτικής πολιτικής και όχι οι παπάδες), ήταν ένα μικρό κομμάτι της χαμένης τους συνείδησης.

Είδαν μνημόνια, είδαν συνεργασία με ακροδεξιούς, είδαν να κόβουν συντάξεις, είδαν το κόμμα στο οποίο είχαν επενδύσει πολιτικά να ακυρώνει όλες τις προγραμματικές του θέσεις.  Όσο ανισοβαρές αν είναι, η κίνηση του Φίλη, τους έδινε ένα μικρό άλλοθι. Το τελευταίο τους άλλοθι. Για τον ίδιο τους τον εαυτό έστω…

Με την απομάκρυνση του Φίλη-κατ απαίτηση των ιεραρχών-ο Τσίπρας τους ακύρωσε και αυτό το λίγο. Και γι αυτό ίσως η απομάκρυνση του από το υπουργείο, ενδεχομένως ν αποτελέσει την σταγόνα που θα γεμίσει το ποτήρι της οργής, τουλάχιστον για εκείνα τα στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν προσδοκούν οφέλη από την εξουσία και έως τώρα υπέμεναν καρτερικά όσα έβλεπαν.

Σημειολογικά, η απομάκρυνση Φίλη, αποτελεί το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του ανασχηματισμού. Τα υπόλοιπα, κινούνται στην λογική που ακολουθείται ως τώρα. Υλοποίηση του μνημονίου με δήθεν αριστερές κορώνες με τις οποίες  θα προσπαθούν να συγκρατούν όσους έχουν απομείνει στην εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ. Το παράδειγμα Σκουρλέτη,  είναι το πιο ενδεικτικό και τα περιγράφει όλα. Και έχει δυο πτυχές:

α) Διαφωνούσε υποτίθεται με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αλλά δεν διαφώνησε με την εκ νέου υπουργοποίησή του από άλλο πόστο. Έτσι, στα υπουργικά συμβούλια, θα κάθεται πλάι στον νέο υπουργό ενέργειας ο οποίος θα υλοποιεί την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

β) Ο Σκουρλέτης, έκανε σκληρή κριτική στον έως τώρα πρόεδρο του ΤΑΙΠΕ Πιτσιόρλα από δήθεν αριστερή οπτική. Τώρα θα μετέχει στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο με τον Πιτσιόρλα…

Γιάννης Παντελάκης

Liberal.gr

.Ο Αλέφαντος για το δίλημμα Ελύτης ή Ρίτσος;

Λοιπόν, ο Ελύτης, άσε τώρα τους τα χω πει 150.000 χιλιάδες φορές, ο Ελύτης, ποιητάκος ήτανε, ΠΟΙΗΤΑΚΟΣ ΉΤΑΝΕ, δεν μπορείτε να το χωνέψετε οι δημοσιογράφοι; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ; Παραμύθια πούλαγε, εδώ εμένα, τον Αλέφαντο να ακούς, λοιπόν.

 Έγραψε λέει το "Μονόγραμμα", "σ’ αγαπάω μ’ ακούς" και "είναι νωρίς ο κόσμος για μας" και δεν ξέρω γω τι… Τι νωρίς ρε; ΤΙ ΝΩΡΙΣ ΡΕ, μεσημέρι ρε, ξύπνα, μέχρι να σηκωθείς απ’ τον πάγκο, ο Ρίτσος σου ’χει κάνει το δύο μηδέν, σου ’χει κολλήσει το τρίτο και ψάχνεις τους παίχτες σου να μαζευτούν στις γραμμές, ο ένας έχει πάει Τουρκοβούνια, έχει φύγει, γεια σας, ο άλλος Αλεποχώρι, τελείωσες, ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ, εδώ εμένα να ακούς, λοιπόν...

Γεμάτος ο κόσμος χελιδόνια, έτσι; Πανδαιμόνιο να πούμε, βγαίνεις έξω, χαμός, δεν προλαβαίνεις να τα μετρήσεις, το ’να τ’ άλλο, σου ‘ρχεται ο Ελύτης, ένα σου λέει το χελιδόνι… Ρε είσαι με τα καλά σου, ρε πάτε καλά ρε, έτσι είναι η ποίηση ρε;

 Η ποίηση είναι άμυνα κέντρο επίθεση, τους βγαίνεις με πέντε, τους κολλάς τα γκολ, γυρίζεις κλείνεις διαδρόμους, σέβεσαι χώρους, σέβεσαι ομοιοκαταληξία, μέτρο, από δω από κει, τους άλλους δεν τους βλέπεις; Κορόιδα ήταν οι άλλοι, δεν ξέρανε; Ο Παλαμάς δεν τους βλέπεις; Ο Ρίτσος δεν τους βλέπεις; Σου’ γραφε τη σονάτα, κοίταζε πάνω "τι έχει κύριε, φεγγάρι έχει; Μάλιστα", παπ, σου κόλλαγε το σεληνόφως, η "σονάτα του σεληνόφωτος" σου λεγε, το γράφε, το τελείωνε, γεια σας, ο επόμενος. Λοιπόν;

Πας με τον νοητό τον ήλιο να πάρεις τώρα το παιχνίδι; Που ο ήλιος είναι ωραίος, είναι βαρύ κορμί, βράχος, τον κουνάς δεν πέφτει με τίποτα, σου κάνει το φως, φεύγει, στον πάγκο γρήγορα, να μπει το φεγγάρι, να πάρεις ανάσες εσύ, αύριο πάλι, να’σαι ξεκούραστος. Είναι νοητός αυτός; Σε ρωτάω ρε Ελύτη, είναι νοητός αυτός; 

Έλα τώρα μωρέ τώρα να πούμε, μας έπρηξες με τους ήλιους και τις θάλασσες και τα τριφύλια τα θαλασσινά, τι είν’ αυτά ρε; ΤΙ ΕΙΝ' ΑΥΤΑ ΡΕ; Τι τον νοιάζουν τον κοσμάκη τα μπάνια σου και οι ξαπλώστρες σου ρε; Οι αθρώποι παλέψανε ρε, πολεμήσανε, πέσανε κορμιά στις εξορίες και σ’ αυτά και μου ‘ρχεσαι εσύ, να μου πεις για το καροτέν το αντιηλιακό και το γουότερ πόλο;

Ερχότανε ο Ρίτσος, σου λεγε για το χώμα το δικό τους και το δικό μας, στίχος μεγάλου ποιητού, το πήρε ο Θοδωράκης ο γίγαντας, πέσανε τα τσιμέντα, το τραγούδησ’ όλη η Ελλάδα, έπαιρνε ο κοσμάκης κουράγιο στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού πριν έρθει ο μεγαλύτερος πρόεδρος στην ιστορία, ο τιτάνας ο Σωκράτης ο Κόκκαλης, τι να λέμε τώρα

.Και να σου πω και το άλλο;Παραμύθι το νόμπελ, παραμύθι, εδώ τον Αλέφαντο να ακούς τι σου λέει, στημένο ήτανε, πέσανε τα τηλέφωνα από πάνω, σου λέει "έλα εδώ κύριε Ρίτσο, τι είσαι συ, κουμμουνιστής, δεν κάνεις, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ, πάνε χτένισε κανά μούσι, άστο, έφυγες, έλα δω κύριε Ελύτη, τι είσαι συ, δεξιός; Μάλιστα, πάρτο δικό σου, βάλτο στο καΐκι, όταν πηγαίνεις στα νησά να το δείχνεις στις Νορβηγιέζες να παίζεις μπάλα", λοιπόν, άκου τον Αλέφαντο και άσε την ειρωνία

Δεν πήρανε νόμπελ ποιηταράδες, μεγαθήρια, δεν πήρε ο Ρεμπό, δεν πήρε ο Μποντέρ, δεν πήρε ο άλλος ο πέστονα αυτός που 'χε γράψει αυτό για το κοράκι τον διαιτητή, ο τέτοιος, ο Πόε, μπράβο, και πήρε ο Ελύτης με τις ρακέτες στον ήλιο, ο χαβαλές, έλα τώρα μωρέ, κανονισμένα τα’ χανε τώρα μωρέ με τον Δούρο της Σουηδίας, τι νομίζεις; Μόνο εδώ γινόσαντο αυτά; Ε; Μόνο εδώ;

Κώστας Μανιάτης

Provocateur

.Ο κύκλος των χαμένων... υπουργών.

Με ανάμεικτα συναισθήματα οργής και χαρμολύπης αντέδρασαν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη που κόπηκαν στον ανασχηματισμό. Για λίγους η οργή τους να φανεί τη Δευτέρα, στην παράδοση των υπουργείων τους και των άλλων θα περιμένουν λίγες ακόμα ημέρες έως ότου κοπάσει ο θόρυβος του ανασχηματισμού χωρίς ακόμα να αποφασίσουν εάν θα εκδηλώσουν ή όχι...  το παράπονό τους.

Η πλέον αδικημένη όλων εμφανίζεται να είναι η Μαρίνα Χρυσοβελώνη, στέλεχος των ΑΝΕΛ, η οποία είναι οργισμένη κυρίως με τον αρχηγό της Πάνο Καμμένο. Στην αρχή ήθελε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της για την καρατόμησή της με τον να μην πήγαινε στην τελετή παράδοσης - παραλαβής. Την Κυριακή όμως άλλαξε γνώμη και δήλωσε πως θα πάει, εκεί γύρω στις πέντε το απόγευμα, γιατί όπως έλεγε δεν θέλει να φανεί ότι περιφρονεί την παράδοση του υπουργείου της.  Δεν πρόκειται όμως να πάει στο Συνέδριο των ΑΝΕΛ, που αρχίζει το επόμενο Σαββατοκύριακο και το μέλλον της κόμμα είναι μάλλον προβληματικό…

Η κυρία Χρυσοβελώνη είναι θυμωμένη με τον Πάνο Καμμένο, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο για το κόψιμό της και όχι μόνον. Εμαθε ότι δεν συμπεριλαμβάνεται στο κυβερνητικό σχήμα από την τηλεόραση, δεν την πήρε κανένας τηλέφωνο ούτε για να την ευχαριστήσει, ούτε να της πει δυο λόγια για το έργο που πρόσφερε σ΄ένα δύσκολο, όπως το χαρακτηρίζει υπουργείο. 

Κυρίως όμως δεν μπορεί να συγχωρήσει την αγνωμοσύνη αφού τις δύσκολες ώρες, όπως ακούστηκε να λέει, των ΑΝΕΛ, αυτή στήριξε το κόμμα και τον κ. Καμμένο. Ούτε όμως η ίδια εμφανίζεται να θέλει να τηλεφωνήσει στον κ. Καμμένο  να του εκφράσει διά ζώσης τα παράπονά της και προτίμησε να του πει δυο λόγια μέσω...SMS.

Αυτό όμως που την έκανε να αλλάξει γνώμη και να παραστεί στην τελετή 

παράδοσης- παραλαβής ήταν η στήριξη που της προσέφερε ο μέχρι πρότινος πολιτικά προϊστάμενός της στο υπουργείο Υποδομών, Χρ. Σπίρτζης. Ετσι, κυρίως για να ευχαριστήσει τον κ. Σπίρτζη αποφάσισε να πάει μαζί του στην τελετή παράδοσης. Και εν συνεχεία θα ζητήσει ραντεβού από τον κ. Τσίπρα, (εάν τα καταφέρει- όπως ακούστηκε να λέει) για να του πει κυρίως τη δουλειά που έκανε στο υπουργείο.

Αλλά την κυρία Χρυσοβελώνη δεν την εξόργισε μόνον το γεγονός ότι την καρατόμησαν από τηλεοράσεως ή ότι ο Πάνος Καμμένος δεν της τηλεφώνησε. Την εξόργισε ο αντικαταστάτης της Γιώργος Μαυραγάνης. Και ξέρετε γιατί; Επειδή, όπως οι πληροφορίες αναφέρουν, ήταν... μετακλητός υπάλληλος στο υπουργικό της γραφείο και βρέθηκε ξαφνικά υπουργός.Ο κ. Μαυραγάνης είναι νομικός και η απόσπασή του στο γραφείο της κυρίας Χρυσοβελώνη, έγινε, όπως λέγεται απευθείας από το κόμμα. 

Και ακόμα ο κ. Μαυραγάνης είναι ένας από τους στενότερους συνεργάτες του κ. Καμμένου και τον είχε τοποθετήσει  και στην προεδρία του Ινστιτούτου που έχουν οι ΑΝΕΛ.

Από το Σάββατο η κυρία Χρυσοβελώνη άρχισε να χάνει όλα τα προνόμια που είχε ως υφυπουργός. Πρώτα απ΄ολα το αυτοκίνητο, αν και δεν το είχε ανάγκη, αφού το έχει μόνιμα παρκαρισμένο στο γκαράζ της Βουλής.

 Οχι για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, επειδή το πρώτο που της έδωσαν, ένα Golf, βγήκε ελαττωματικό και το δεύτερο, μία BMW  ήταν ενεργοβόρο. Εν συνεχεία χάνει και την αστυνομική φρουρά της και βεβαίως το μισθό του μέλος της κυβέρνησης, αφού είναι εξωκοινοβουλευτική. (Σημ Ο. Χα χα χα χα)

Ο μέχρι πρότινος υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης δεν θέλησε να κάνει καμιά δήλωση για την απομάκρυνσή του από το Παιδείας. Αλλωστε κανείς δεν θέλησε να είναι εκτός κυβερνητικού σχήματος. Τρία υπουργεία του είχε προσφέρει ο κ. Τσίπρας με αντάλλαγμα να παρέδιδε το Παιδείας.

 Και αυτός δεν ήθελε κανένα. Το μόνο που λέει, είναι ότι από το Σάββατο είναι  ένας απλός κυβερνητικός βουλευτής. Το «κυβερνητικός» το τονίζει ιδιαιτέρως, για να δείξει προφανώς ότι θα εξακολουθήσει να στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά ουδείς είναι σίγουρος εάν θα στηρίζει και όλες τις πολιτικές της σ΄όλες τους τομείς. Δεν θέλει, απ΄ότι φάνηκε, να το γυρίσει σε  εσωκομματική αντιπολίτευση και στηρίζει τον διάδοχό του Κ. Γαβρόγλου, τον οποίο χαρακτηρίζει και «εξαίρετο» και «φίλο».

Μάρκος Μπόλαρης: Ουδέν σχόλιο

Και ο (πασοκογενής) μέχρι πρότινος αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκος Μπόλαρης έμαθε την καρατόμησή του από τηλεοράσεως. Αλλά γι΄αυτόν προέχει η αξιοπρέπεια και έτσι το μόνο που λέει είναι ότι δεν θα κάνει κανένα σχόλιο για τον ανασχηματισμό και ότι έχει ήσυχη την συνείδησή του ότι επιτέλεσε το έργο που του είχε αναταθεί.

Το παράπονο του Τρύφωνα

Ο Τρύφωνας Αλεξιάδης δεν πίστευε ποτέ ότι θα έμενε εκτός κυβερνήσεως στον ανασχηματισμό. Εβαζε μάλιστα και στοιχήματα ότι ήταν αδύνατον να τον «κόψει» ο Αλ. Τσίπρας. Εχασε όλα τα στοιχήματα. Θα έχει ενδιαφέρον τι θα πει στην παράδοση- παραλαβή, γιατί θεωρούσε ότι παρήγαγε έργο στο υπουργείο του, ήταν ο υπουργός με τη  συχνότερη παρουσία στη Βουλή και ότι κατάφερνε κάθε φορά να γεμίζει τα ταμεία του κράτους.

 Με φόρους βεβαίως. Ο κ. Αλεξιαδης φεύγει από το υπουργείο μ΄ένα ερώτημα χαραγμένο στα χείλη του: «Γιατί; Τι έφταιξε;» Πάντως δεν είναι διατεθειμένος να δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση. Ισως κάποιες αιχμές να αφήσει κατά την παράδοση του χαρτοφυλακίου του.

Το Βήμα

.Ρήξη με τους δανειστές... το άλλοθι ενδεχόμενης απόδρασης;

Νέο σχέδιο σωτηρίας τους ετοιμάζουν στο Μέγαρο Μαξίμου έχοντας όμως πάντα στο μυαλό τις εκλογές με μια λογική ρήξης με τους δανειστές και επίκλησης της εθνικής… υπερηφάνειας.

Οι πληροφορίες που διαρρέει η κυβέρνηση δείχνουν ότι ο ανασχηματισμός έγινε με σκοπό να προετοιμαστεί το έδαφος για μια προεκλογική περίοδο έντασης και σύγκρουσης.

Κατ’ αρχάς ο Αλέξης Τσίπρας κλείνει όλα τα μέτωπα ώστε να έχει τους λιγότερους δυνατούς εχθρούς. Αυτό έκανε με την καρατόμηση Φίλη και τη σχέση του με την Εκκλησία, αυτό σκέφτεται να κάνει και με τις τηλεοπτικές άδειες. Συγκεκριμένα, και θέλοντας να στριμώξει στη γωνία τη ΝΔ, δεν αποκλείεται να προχωρήσει στη χορήγηση προσωρινών αδειών σε όλα τα ενδιαφερόμενα κανάλια, υπό όρους και μέχρι κάποια στιγμή, κάποτε να κάνει το ΕΣΡ έναν διαγωνισμό.

Θα παραδέχεται βεβαίως την ήττα της και ο Παππάς, ο Κρέτσος και οι λοιποί παπατζήδες θα είναι η απόλυτη ξεφτίλα, ωστόσο, θα τα βρουν με όλους τους καναλάρχες, θα επιχειρήσουν να τους προσεταιριστούν με άλλους τρόπους και να έχουν κλείσει και αυτό το μέτωπο. Κανένα κόμμα δεν πήγε σε εκλογές με όλα τα μέσα ενημέρωσης εναντίον του, και αυτό το κατάλαβε καλά ο Τσίπρας. Βεβαίως θα συνεχίσουν τη ρητορική της δήθεν ρήξης με το κατεστημένο, τους νταβατζήδες και τα λοιπά επαναστατικά τσιτάτα που πετάνε οι Συριζαίοι, όμως, θα δέχονται από… την πίσω πόρτα τους καναλάρχες όπως καλή ώρα έγινε με τον Κοντομηνά ή γίνεται συχνά με τον Μπόμπολα κ.λπ.

Κλείνοντας τα μέτωπα αυτά θα έχει μόνο να αντιπαρατεθεί με την τρόικα με στόχο να τελειώσουν όλα μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου και να προχωρήσει η χώρα στην ένταξή της στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι αλλά και στη συζήτηση για το χρέος.

Κι εδώ είναι το κομβικό σημείο. Οι πληροφορίες λένε ότι αν η κυβέρνηση δεν πάρει μια γενναία απόφαση για απομείωση του χρέους από τους δανειστές θα τα κάνει όλα… μπουρλότο καταγγέλλοντας τους πάντες. Θα βγει στον ελληνικό λαό και θα πει ότι για τα δεινά, τις πιέσεις, τα μέτρα, τους φόρους και τις περικοπές φταίει η τρόικα που εμποδίζει την Ελλάδα να προχωρήσει.

Βεβαίως δεν θα έχει και πολύ άδικο καθώς λόγω εσωτερικών προβλημάτων και σκοπιμοτήτων οι ξένοι, κυρίως οι Γερμανοί, δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν για την Ελλάδα, παρά τη δέσμευση που είχαν δώσει 4 χρόνια πριν, από το Νοέμβριο του 2012 στον Σαμαρά και τον Στουρνάρα.

Η ρήξη με τους δανειστές θα είναι το άλλοθι της απόδρασης με το κεφάλι ψηλά και με σκοπό να πάει σε εκλογές για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θα θελήσει δηλαδή να πάει σε μια λογική αντιμνημονιακής ρητορείας καταγγέλλοντας τη ΝΔ ότι αν γίνει αυτή κυβέρνηση θα πάρει κι άλλα μέτρα, θα φέρει κι άλλα μνημόνια, θα απολύσει δημοσίους υπαλλήλους κι άλλα τέτοια δεινά που θα βρουν τη χώρα. Ο δε Τσίπρας, αντιστεκόμενος στην τρόικα θα δώσει στους Έλληνες το…νερό της λησμονιάς ή μια γερή δόση από λωτούς για να ξεχάσουν τι έχει υπογράψει μέχρι σήμερα και ποιος ευθύνεται για όλο αυτό το αδιέξοδο.

Αυτή θα είναι στο εξής η τακτική της νέας κυβέρνησης. Κλείνουμε τη συμφωνία με τους δανειστές, ζητάμε το μεγαλύτερο δυνατό για το χρέος κι αν δεν μας… κάτσει πάμε σε εκλογές επικαλούμενοι το εθνικό συμφέρον. Αφήστε δε που ακόμη και δημοψήφισμα θα έκανε ο Τσίπρας προκειμένου να εγκλωβίσει τους πολίτες.

.Ψάχνουν συνένοχο στο έγκλημα λίγο πριν την κατάρρευση

Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί μία οικουμενική κυβέρνηση είναι η καλή οργάνωση των συσσιτίων. Κατανοούμε την αγωνία των κυνηγών του Μινώταυρου μην τυχόν και βρεθούν μόνοι στο δωμάτιο με το «τέρας». Διότι εκεί είναι το πραγματικό πρόβλημα. Είναι μόνοι. Δεν υπάρχει δράκος στο παραμύθι και τέρας στο δωμάτιο, αλλά μόνο ένας τεράστιος καθρέπτης...

Επιχείρησαν να στήσουν την νέα διαπλοκή, να κυριαρχήσουν στο εγχώριο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό για τα επόμενα δέκα χρόνια. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ήταν ένα σύμπτωμα της στιγμής, μία τυχαία συμμαχία που προέκυψε από μία ιστορική αναγκαιότητα για την συγκρότηση μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ήταν το προϊόν ενός καλοδουλεμένου σχεδίου, το οποίο άρχισε να «κτίζεται» μετά την στροφή του Αντώνη Σαμαρά στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Το περίεργο αυτό πολιτικοοικονομικό μόρφωμα απειλείται με κατάρρευση. Η διάσπαση των άλλοτε πανίσχυρων συμμαχιών δεν αφορούν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Αυτή είναι η αφορμή. Η αιτία βρίσκεται στην προοπτική της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη.

 Είναι μεγάλη η ευθύνη για να την αναλάβει κάποιος, ακόμη κι αν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν κτίσει τις περιουσίες τους με κρατικά συμβόλαια και έχοντας τις πλάτες ισχυρών ξένων παραγόντων. Αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι σε μία τέτοια περίπτωση κινδυνεύουν να βρεθούν υπόλογοι για πολλά περισσότερα από εκείνα που πραγματικά τους αναλογούν.

Τώρα επιχειρούν να ντυθούν με τον μανδύα του πατριωτισμού και καλούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση να τα βρουν για το καλό του τόπου! Εκπληκτική πρόταση. 

Μόνο που άργησε μερικά χρόνια. Θα έπρεπε να είχε γίνει τότε που προσκαλούσαν τον Αλέξη Τσίπρα ως μεσσία στον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε βοηθήσει τότε την κυβέρνηση Σαμαρά, η χώρα θα βρισκότανε σήμερα έξω από τα μνημόνια και σε τροχιά ισχυρής ανάπτυξης. Αλλά δεν το έκαναν.

 Όχι γιατί δήθεν είχαν μία καλύτερη πρόταση από τον Σαμαρά, όπως και αποδείχτηκε ότι δεν είχαν, αλλά διότι το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η δημιουργία του δικού τους συστήματος εξουσίας. Της δικής τους διαπλοκής. Μπορούσαν σε εκείνη την φάση να επιβάλλουν στην τότε κυβέρνηση κανόνες δικαίου στο παιγνίδι.

 Να τελειώνουμε μια για πάντα με τις σχέσεις στοργ

ής του κράτους με τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τους επίορκους πολιτικούς. Αλλά δεν τους ενδιέφερε η ισονομία, καθώς ο στόχος τους ήταν τα κρατικά συμβόλαια της επόμενης ημέρας. Ήθελαν να γκρεμίσουν το προηγούμενο σύστημα εξουσίας και να αναδείξουν το δικό τους.

Για ποιά συναίνεση μιλούν; Ποιοί; Κι εν πάση περίπτωση, ας πούμε ότι την «τρώνε» την ιστορία στην Νέα Δημοκρατία και λένε «ναι». Με ποιούς θα συμφωνήσουν σε κάτι; Με τον Παππά, τον Σπίρτζη, τον Πολάκη, τον Κατρούγκαλο, τον Κοτζιά, τον Καμμένο; Το DNA αυτής της κυβέρνησης είναι συγκρουσιακό και το γεγονός αυτό οφείλεται σε αυτούς τους ανθρώπους.

Και τι πιστεύει κανείς; Ότι μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα, όταν πέρυσι οδηγούσε σε ναυάγιο το Plan A για να θέσει σε εφαρμογή το Plan B, το σχέδιο της δραχμής; Πως μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο που πήγε στην Μόσχα για να ζητήσει από τον Πούτιν να μας τυπώσει δραχμές, όταν την ίδια ώρα ζητούσε από την Ευρώπη μία καλύτερη λύση από τις προηγούμενες, για να υπογράψει στην συνέχεια την χειρότερη συμφωνία όλων των εποχών;

Η πρόταση της συναίνεσης έρχεται για να καλύψει τα ίχνη ενός αποτυχημένου σεναρίου. Η δραχμή δεν ήταν ατύχημα για αυτούς, ήταν επιλογή. Και το σχέδιο δεν το σκέφτηκε μόνος του ο Αλέξης Τσίπρας. Αν μπορούν να βγάλουν την χώρα από τα αδιέξοδα των δικών τους πολιτικών, ας το κάνουν. Διαφορετικά ας μας αδειάσουν την γωνιά. Συνένοχους στο έγκλημα δεν θα βρουν...

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr

.Εθισμένος στον τζόγο

Δεν ξέρουμε αν ο Θεός παίζει ζάρια, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας σίγουρα παίζει. Πρόκειται για έναν μανιώδη τζογαδόρο, εθισμένο στο παιγνίδι της εξουσίας, ο οποίος είναι έτοιμος να παίξει τα ρέστα του παίζοντας το μέλλον των παιδιών μας. Χτες μιλούσε για το χρέος, σήμερα λέει ότι το στοίχημα είναι η ποσοτική χαλάρωση και αύριο το στοίχημα θα είναι κάποιο άλλο. 

Την προηγούμενη φορά το πάθος του κ. Τσίπρα κόστισε στη χώρα μερικά δισεκατομμύρια. Θα θυμάστε ότι πήγε στην Ευρώπη λέγοντας ότι είχε στα χέρια του μία πρόταση «στην οποία η κύρια Μέρκελ δεν θα μπορούσε να πει όχι». Δεν μας είπε ποι... περισσότερα »

.Τέταρτο μνημόνιο και τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση!

Η τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όταν και αν αυτή συμβεί, θα είναι η ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας για πολλά – πολλά χρόνια. Αυτή την φορά θα υπάρξει κούρεμα των καταθέσεων. Και ποιος έχει πάνω από 100.000 ευρώ σε μία τράπεζα; Μόνο οι επιχειρήσεις! Με άλλα λόγια, μία πιθανή τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση θα διαλύσει (στην κυριολεξία) και τις τελευταίες επιχειρήσεις που συνεχίζουν να λειτουργούν σε ελληνικό έδαφος.

Πόσο πιθανή είναι μία τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση; Όσο πιθανό είναι κι ένα τέταρτο μνημόνιο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης, ο φόβος της δραχμής και η λαίλαπα των κόκκινων δανείων είναι ένας θανατηφόρος συνδυασμός. Η κρίση αναπαράγεται διαρκώς και οδηγεί την χώρα σε μία ολοκληρωτική καταστροφή. Το τέταρτο μνημόνιο είναι προ των πυλών. 

Πλέον το παραδέχονται όλοι! Οι πιθανότητες να το αποφύγουμε είναι ελάχιστες και αυτές μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από έναν συνδυασμό σημαντικών πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και μεγάλων ανατροπών στην Ευρώπη.

Η Οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει δίχως τραπεζικό σύστημα. Σε κανένα μέρος του κόσμου και με καμία κυβέρνηση. Οι τράπεζες δεν είναι σήμερα σε θέση να σηκώσουν μία προσπάθεια ανασυγκρότησης. Δεν μπορούν να δώσουν δάνεια, δεν επιτελούν τον ρόλο τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να έχουμε να λέμε. Τα πράγματα, όμως, επιδεινώνονται εξαιτίας δύο γεγονότων: 

Το πρώτο είναι η χειροτέρευση του πολιτικού κλίματος. Αυτή η κυβέρνηση δεν πείθει για τις προθέσεις της και για την πολιτική της. Το δεύτερο γεγονός είναι παράγωγο του πρώτου: Το πολιτικό κλίμα έχει ως αποτέλεσμα να νεκρώσει η επενδυτική δραστηριότητα και να αυξηθεί η απροθυμία των δανειοληπτών να συνεργαστούν με τις τράπεζες.

Τα capital controls δεν επηρεάζουν άμεσα την ζωή των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, υπό την έννοια ότι ένας μισθωτός των 1.000 ευρώ χρειάζεται δυόμιση εβδομάδες για να πάρει σε μετρητά τα χρήματά του από το ATM. 

Επηρεάζεται όμως έμμεσα, αφού τα capital controls πλήττουν τις επιχειρήσεις. Το ίδιο θα συμβεί με μία πιθανή τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σε πρώτη φάση οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι επιχειρήσεις. Αυτό θα έχει όμως ως συνέπεια να υπάρξει ένα νέο κύμα λουκέτων και απολύσεων. Οι επιπτώσεις θα είναι σημαντικές και θα αφορούν όλους μας…

Μέχρι χτες το πρόβλημα ήταν να υπάρξει μία λύση στα κόκκινα δάνεια. Να δημιουργηθεί ένα δίκαιο πλαίσιο και ταυτόχρονα να λυθούν νομικά τα χέρια των τραπεζιτών, έτσι ώστε να είναι σε θέση να έρχονται σε συμφωνίες και να σώζουν επιχειρήσεις. Διότι με την υπάρχουσα νομοθεσία θα πρέπει να είναι κανείς τρελός για να βάλει την υπογραφή του κάτω από μια ρύθμιση. Τώρα προστίθεται ένα ακόμη πρόβλημα, αυτό της πολιτικής αβεβαιότητας. Κι η πολιτική αβεβαιότητα προκύπτει από την αποτυχία της κυβέρνησης. Είναι δικό της έργο.

Θανάσης Μαυρίδης