.Κολομβία ή Αφγανιστάν;

Ένα πρωτοφανές στα ελληνικά χρονικά περιστατικό συνέβη στην καρδιά της Αθήνας. Το βράδυ του Σαββάτου απαγχονίστηκε πάνω στην πλατεία Κλαυθμώνος ένας αλλοδαπός. Τον βρήκε περαστικός κρεμασμένο σε ένα δέντρο και όπως αποδείχθηκε δεν ήταν αυτοκτονία. Αμέσως συνελήφθησαν δύο άλλοι αλλοδαποί, ένας Ουκρανός και ένας Πολωνός που ομολόγησαν ότι τσακώθηκαν με το θύμα και απλά… τον κρέμασαν.

 Όλα αυτά στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας έγιναν το Σάββατο που ο κόσμος βγαίνει έξω. Σε μια χώρα και μια πρωτεύουσα που ομολογουμένως είναι ασφαλής. Ο κόσμος κυκλοφορεί χωρίς να φοβάται μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες, τουλάχιστον στις περισσότερες γειτονιές. Αυτή η δολοφονία, όμως, δείχνει ότι για πολλούς η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει ούτε μια πεντάρα. Δεν έχει καμιά αξία να αφαιρούν τη ζωή κάποιοι για ασήμαντη αφορμή...

 Σίγουρα οι Έλληνες δεν είναι ο καλύτερος λαός. Αλλά όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται καλύτερος και τουλάχιστον δεν υποτιμά τόσο πολύ τη ζωή όσο πολλοί αλλοδαποί. Δεν είναι μόνο αυτό το έγκλημα που σοκάρει. Σκεφτείτε με το μυαλό σας τι έκανε εκείνος ο άθλιος πα-τέρας με το φίλο του στη μικρή Άννυ. Την τεμάχισε ζωντανή αφού πρώτα της έδινε ναρκωτικά.

Στα hot spots γίνεται χαμός και όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι λίγα. Ληστείες, πορνεία, άγριοι ξυλοδαρμοί, βιασμοί μικρών αγοριών και κοριτσιών. Το απόλυτο χάος επικρατεί στα νησιά που συνωστίζονται μετανάστες και πρόσφυγες ζώντας σε άθλιες συνθήκες.

Η Αθήνα, κυρίως περιοχές του κέντρου μετατρέπονται σταδιακά σε γκέτο όπου δεν μπορείς εύκολα να πλησιάσεις. Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα σε μια Ελλάδα που θυμίζει… Κολομβία ή Αφγανιστάν. Η ανθρώπινη ζωή κοστίζει ελάχιστα, κυρίως για όσους πεινάνε, ζουν υπό άθλιες συνθήκες, εγκλωβισμένοι και εγκαταλελειμμένοι από την πολιτεία που δήθεν είναι προοδευτική.

Η πολιτική της κυβέρνησης αφενός τσάκισε τους πρόσφυγες και αφετέρου διέλυσε κάθε προσπάθεια προστασίας των Ελλήνων. Τι περίμεναν δηλαδή να συμβεί φέροντας χιλιάδες ανθρώπους πεινασμένους και με διαφορετική κουλτούρα για όλα; Για τη ζωή, για τον συνάνθρωπο, για τον διπλανό; Μαζί με αθώους πρόσφυγες έχουν έρθει και δεκάδες τρελοί, υπάνθρωποι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αφαιρέσουν ζωές, να βιάσουν, να κλέψουν. Ασφαλώς και το περιστατικό στην Κλαυθμώνος το έκαναν ένας Πολωνός κι ένας Ουκρανός κι όχι πρόσφυγες που έχουμε συνηθίσει. Αλλά τι σημασία έχει;

Μήπως περισσότερη σημασία δεν έχει ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι που μπαίνει ο καθένας όποτε θέλει και κάνει ό,τι του γουστάρει; Οι ευθύνες είναι διαχρονικές, όμως, την τελευταία διετία το κακό παράγινε και δεν μαζεύεται εύκολα. Χάνουμε την Ελλάδα και κανείς δεν το παίρνει στα σοβαρά. Και μόλις μιλήσεις για το χάος σε χαρακτηρίζει αμέσως η…αριστερή διανόηση «ακροδεξιό, φασίστα, ρατσιστή κ.λπ.» Λες και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που πριμοδοτεί την ακροδεξιά ρητορεία και τους φασίστες που ξαναβγήκαν από τη φωλιά τους.

Ο Έλληνας δε θέλει τίποτε παραπάνω από το να νιώσει κάπως ασφαλής. Να μπορεί να αισθάνεται ότι δεν κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Τότε αποδεικνύεται αν κάποιος είναι ή όχι ρατσιστής. Όχι όταν τον βάζεις να αντιμετωπίσει την σταδιακή μετάλλαξη της κοινωνίας και του χώρου που ζει σε ζούγκλα. Τότε ξεχνά ακόμη κι ότι είναι άνθρωπος προκειμένου να προστατεύσει τον ίδιο και την οικογένειά του.

Είναι εύκολο να δίνεις σε κάποιον χαρακτηρισμούς, όπως τους γονείς στη Μυτιλήνη που έκλεισαν το σχολείο. Όμως, το να κάθεσαι να πίνεις ουισκάκια στο μπαρ Καρανίκας και να κάνεις υψηλή πολιτική στο μεταναστευτικό δεν λύνει κανένα πρόβλημα.