Και ξαφνικά, από το πουθενά σκάει μια έκθεση του ΔΝΤ η οποία λέει «συγγνώμη
Έλληνες, κάναμε μα...κια με το πρώτο μνημόνιο, τα υπολογίσαμε λάθος, αλλά...
πρέπει να κουρευτεί το χρέος». Υπενθυμίζεται ότι δημοσιεύματα για την δήλωση
μετάνοιας του Ταμείου είχαν βγει και προ μερικών εβδομάδων, όμως τότε δεν πήραν
μεγάλη δημοσιότητα.
Τώρα όμως μέχρι και διαρροές από κυβερνητικές πηγές υπήρξαν οι οποίες
καταδεικνύουν τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων ξεχνώντας βεβαίως ότι και ο
Τσίπρας μνημόνιο υπέγραψε.
Όμως, το ερώτημα είναι γιατί τέτοια σπουδή του ΔΝΤ να δώσει την έκθεση και
μάλιστα μία εβδομάδα μετά από την επίσκεψη του Τζακ Λιου στην Αθήνα όπου μας
είπε ότι θα βρεθεί λύση για το χρέος πριν φύγει ο Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο;
Πολλοί είναι αυτοί που συνδυάζουν τα δύο γεγονότα. Λένε δηλαδή ότι στις ΗΠΑ
θέλουν να κλείσουν το ελληνικό πρόβλημα θετικά ώστε να μην έχει η Χίλαρι ένα
ακόμη πρόβλημα στην πορεία προς τον Λευκό Οίκο. Εκτιμούν δε ότι αν μείνει
ανοικτό το ζήτημα θα αποτελέσει ατού για τον Ντ. Τραμπ, διότι μια γενικότερη
αναταραχή στην οικονομία θα μπορούσε να την εκμεταλλευτούν οι Ρεπουμπλικάνοι
κατηγορώντας τον Ομπάμα γιατί δεν έκανε τίποτε.
Επίσης στην Ουάσιγκτον εμφανίζονται έξαλλοι με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά
με τα οποία ο Β. Σόιμπλε πολιτεύεται. Από τη μια έχει την Ελλάδα στη μέγκενη
και δεν μπορεί να ανασάνει κι από την άλλη τη γλιτώνουν φθηνά Ισπανία και
Πορτογαλία.
Στις ΗΠΑ εκτιμούν ότι οι πολιτικές λιτότητας και η γενικότερη αστάθεια στην
παγκόσμια οικονομία είναι αποτέλεσμα της περιοριστικής πολιτικής του Βερολίνου,
όπως αυτή εκφράζεται από τον «σκληρό», Β. Σόιμπλε. Θέλουν λοιπόν να «κουρέψουν»
τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών με αποτέλεσμα να μην είναι απίθανη μια σφοδρή
σύγκρουση ΗΠΑ – Γερμανίας με φόντο το ελληνικό πρόβλημα. Ειδικά από τη στιγμή
που στο Βερολίνο δε βλέπουν οριστική λύση για την Ελλάδα πριν από τις
γερμανικές εκλογές, δηλαδή σε πάνω από ένα χρόνο.
Άλλωστε, και η Γερμανία δεν είναι... άμωμη, όπως εκτιμούν στην Ουάσιγκτον
δείχνοντας στην πλευρά της Deutsche Bank και στο χάλι που έχει.
Μέσα σε όλο αυτό το παιχνίδι που θα παιχτεί από το φθινόπωρο ο ρόλος της
Ελλάδας είναι κομβικός και πρέπει να γίνουν χειρουργικές κινήσεις. Όμως, με μια
κυβέρνηση που ασχολείται με το αν ο Λεβέντης θα μπει στην κυβέρνηση ή με το
αεροδρόμιο της Πάρου, πόσες ελπίδες για κάτι καλό να υπάρχει;
Ποιος θα «τρέξει» μια γενικότερη προσπάθεια να πειστούν οι δανειστές ότι το
ελληνικό χρέος πρέπει να ρυθμιστεί; Ο Τσίπρας που στήνει φιέστες στη Βουλή; Ο
παπατζής που παίζει με τις τηλεοπτικές άδειες; Ο Τσακαλώτος που από τη μια
είναι υπουργός Οικονομικών κι από την άλλη αρχηγός των... ατάκτων «53» που τα
βάζουν με την κυβέρνηση; Ή ο Χουλιαράκης που ξεχνά ποιος είναι ο Γκάλμπρειθ
όταν έκαναν μαζί ταξίδια στις Βρυξέλλες;
Ίσως μπαίνουμε σε μια πολύ κρίσιμη φάση για τη χώρα και μέχρι το τέλος της
χρονιάς θα κριθούν πολλά. Το πρώτο είναι ότι θα κριθεί αν θα ενεργοποιηθεί ο
κόφτης, ανάλογα με την πορεία των εσόδων. Το δεύτερο είναι αν θα έχουμε
πολιτικές εξελίξεις, αν ο Τσίπρας δηλαδή παραδώσει την καυτή πατάτα γιατί δεν μπορεί
να τα βγάλει πέρα. Και το τρίτο είναι η υπόθεση του χρέους και ποιος θα
«τρέξει» όλη αυτή την διαδικασία.
Πολλά και δύσκολα μέτωπα για να τα
αντιμετωπίσει μια ανίκανη κυβέρνηση.
