.Ανοηταίνουσα κακότητα

Ο κ. Θάνος Τζήμερος. Ενας επιπλέον ιδιοκτήτης μικροκόμματος, πρόθυμος να σώσει μια χώρα τούς κατοίκους της οποίας βδελύσσεται. Ενας επιπλέον σοφός τού τουίτερ, που αποδεικνύει ότι το λακωνίζειν δεν είναι οπωσδήποτε φιλοσοφείν, ότι δεν αρκεί η φόρμα για να σου δώσει πνεύμα, εάν το έρμο το πνεύμα απουσιάζει. 

Τιτίβισε λοιπόν και το εξής, αν βέβαια κάνουμε την παραδοχή ότι και ο κρωγμός είναι τιτίβισμα: «Βλέποντας τη μάνα του Φύσσα καταλαβαίνεις πως έγινε έτσι ο φασισταράς, που επειδή τον μαχαίρωσε ένας άλλος φασισταράς πάνε να τον μεταμορφώσουν σε περιστέρι της ειρήνης». Προσβολή μνήμης τεθνεώτος, και μάλιστα δολοφονημένου; Και εξύβριση ζώντων και νεκρών; Προς Θεού. Για τον κ. Τζήμερο πρόκειται. Αυτό μπορεί. Τόσος είναι. Και τέτοιo το βάθος της σκέψης του.

Πάλι καλά που παραδέχεται πως ο Ρουπακιάς είναι φασίστας. Τα λεγόμενά του για τον Παύλο Φύσσα τα βαραίνει τέτοια ολοφάνερη εχθρότητα, για τη φυσική αλλά και για την ιδεολογική του οικογένεια, που οι πιστοί ακόλουθοί του, όσοι του απόμειναν, πιθανόν δεν θα παραξενεύονταν ιδιαίτερα αν τον έβλεπαν να κηρύσσει αθώο του αίματος τον καθ’ ομολογίαν μαχαιροβγάλτη και φονιά, ή τέλος πάντων να σχετικοποιεί το έγκλημά του. 

Αφού στο μυαλό και στα «τιτιβίσματά» του ο Φύσσας «είναι φασισταράς» λόγω των τραγουδιών του αλλά και της οικογενειακής του ανατροφής, και επιπλέον, σύμφωνα με τον φάκελο που τηρεί ο κ. Τζήμερος, ήταν και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνάγεται ότι... Αλλά δεν θα προχωρήσω βαθύτερα στο μυαλό του κ. Τζήμερου. Είναι πολύ σκοτάδι εκεί μέσα. Και πολλή ερημιά. Ενας κρανίου τόπος εκ των ένδον. Συμβαίνει κάποτε κι αυτό.

Στον εσκεμμένα βαλτωμένο χρόνο της δίκης της Χρυσής Αυγής, των «πνευματικών» της οδηγών και των «πρακτικών» μπιστικών τους είναι αλλεπάλληλες και βαρύτατες οι προσβολές που έχουν υποστεί η μητέρα και ο πατέρας του Φύσσα.

 Οι κατηγορούμενοι και οι οπαδοί τους, μαζί και όσοι εκ των συνηγόρων τους έδειξαν ευθύς εξαρχής και παντοιοτρόπως ότι διεκπεραιώνουν κάτι παραπάνω, κάτι ουσιωδώς διαφορετικό από «το καθήκον τους» ή «μια δουλειά όπως όλες», έχουν αναγάγει σε σαδιστική τέχνη τη βαριά ψυχική παρενόχληση εις βάρος των γονιών του Παύλου Φύσσα. 

Γενικότερα, το υπερασπιστικό σύστημα στο οποίο καταστάλαξαν κυνικά είναι το μπούλινγκ εις βάρος των μαρτύρων κατηγορίας. Κατειρωνευόμενοι τους παράγοντες της δίκης ή απειλώντας τους ευθέως, εκμεταλλευόμενοι κάθε είδους προφάσεις εν αμαρτίαις, διασκεδάζοντας ωμά με τον πόνο που προκαλεί ένας φόνος, κωλυσιεργούν, φθείρουν, εξυβρίζουν σκαιά, συκοφαντούν, επιχειρούν να τρομοκρατήσουν.

Και νά που βρίσκουν κατανόηση και συμπαράσταση από τους Τζήμερους αυτού του κόσμου. Οι οποίοι, παίζοντας στο τουίτερ εν ου παικτοίς, εξισώνουν αναιδώς το θύμα με τον θύτη. Στην πραγματικότητα δηλαδή δίνουν άλλοθι στον δολοφόνο. Δεν το συνειδητοποιούν; Ε, τέτοια η συνείδησή τους.

  ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.Επενδύσεις και εκλογικός νόμος

Οχι δεν είναι Βρετανοί. Αν ήταν, οι στολές θα εφάρμοζαν σωστά, τα καπέλα από γούνα αρκούδας θα στέκονταν σωστά και οι χοντροί δεν θα είχαν θέση στην πρώτη σειρά. Είναι, όμως, Καναδοί, οι οποίοι για ιστορικούς λόγους μιμούνται σε ορισμένα τους Βρετανούς. Ηθικόν δίδαγμα: δεν είναι εύκολο να μιμηθείς τους Βρετανούς. Τουλάχιστον ο οριζοντιωμένος το έχει καταλάβει...

Δεν σας έχω μιλήσει ποτέ για τον φίλο μου Μπάμπη*, αλλά έφθασε η στιγμή. Ο Μπάμπης, που έχει περάσει μικρός την αρρώστια που δύσκολα θεραπεύεται και δείχνει πια (θέλω να πιστεύω ότι είναι) εντελώς καλά, με την πείρα που είχε από το ΚΚΕ, με προειδοποιούσε ότι ο Δημήτρης Κουτσούμπας μπορεί να είναι ό,τι είναι, έχει όμως συγκρότηση και σοβαρότητα.

Πόσο δίκιο είχε ο Μπάμπης το κατάλαβα τη Δευτέρα, όταν ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, κάνοντας το απλούστερο των πραγμάτων, λέγοντας δηλαδή την αλήθεια για τη συνομιλία που είχε με τον πρωθυπουργό, τίναξε στον αέρα το σχέδιο της κυβέρνησης να τονώσει το αριστερό προφίλ της με έναν ανάλογο εκλογικό νόμο. 

Αμφιβάλλω αν ο Αλέξης Τσίπρας και οι δικοί του πιστεύουν ότι μπορεί να συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 200 ψήφων, ένας εκλογικός νόμος ο οποίος το μόνο που εξασφαλίζει είναι η μόνιμη ακυβερνησία.

Φέρνει όμως τη συγκεκριμένη πρόταση (απλή αναλογική και ψήφος στα 17) για τους λόγους που μας αποκάλυψε ο Δ. Κουτσούμπας: για να δείξει κάποιο έργο ως Αριστερά – προφανώς δε και για να κρατάει ήσυχη την εσωκομματική αντιπολίτευση των σκληρών μαρξιστών. Για τις εντυπώσεις δίνεται όλη η παράσταση, με άλλα λόγια. Αυτές τις εντυπώσεις, λοιπόν, έσπευσε να προλάβει και να εξουδετερώσει ο Δ. Κουτσούμπας με την αποκάλυψη της συνομιλίας.

Υπάρχει περίπτωση να ψηφισθεί τέτοιος νόμος; Θα τον ψηφίσει ο Λεβέντης και, από πλευράς του, είναι λογικό: έπειτα από 25 χρόνια ως ημιεπίσημος γελωτοποιός του πολιτικού συστήματος, μπήκε επιτέλους στη Βουλή· είναι φυσικό να μη θέλει να ξαναβγεί. 

Θα τον ψηφίσει, λέγεται, και η Πασοκάρα της Φώφης. Μακάρι! Διότι έτσι ουσιαστικά ολόκληρη η Πασοκάρα θα μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε το αληθινό, το γνήσιο ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να ζήσει αυτό που πραγματικά του αξίζει, υπό τη φυσική ηγεσία του: τη χήρα του ιδρυτή του.

 Αν υποθέσουμε ότι συμβαίνει το ατύχημα και ψηφιστεί χάρη στις ψήφους της Χρυσής Αυγής ένας εκλογικός νόμος που θα ισοδυναμεί με βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος, τότε, λογικά, η Αριστερά στην Ελλάδα έχει τελειώσει. (Μολονότι με τον εξυπνότερο λαό του κόσμου ποτέ δεν ξέρεις...)

Και κάτι για να ευθυμήσετε, το οποίο περιέργως δεν είδα να επισημαίνεται από τους σχολιαστές της υπόθεσης: θυμίζω, αν το ξεχάσατε, ότι η κυβέρνηση που φέρνει τώρα μια τέτοια πρόταση εκλογικού συστήματος είναι η ίδια με εκείνη που μόλις την περασμένη εβδομάδα μιλούσε κάθε μέρα για την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων. 

Δεν ξέρω πώς να το πω: είναι βλακεία ή αναισχυντία; Νομίζω ότι, πρωτίστως, είναι σύγχυση, η οποία επιτείνεται από την κακή επίδοση του Ποδέμος στις ισπανικές εκλογές. Ισως δούμε και άλλα τέτοια, υποψιάζομαι, διότι ο συνδυασμός Brexit και αποτυχίας του Ποδέμος έχει τρομοκρατήσει την κυβέρνηση...

*: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν είναι κάποιος διάσημος Μπάμπης τον οποίο γνωρίζετε. Είναι ένας απλός Μπάμπης της καθημερινότητας...

Μουσική του θανάτου

Χθες πήγα στην κηδεία του πατέρα ενός καλού φίλου, στο Α΄ Νεκροταφείο. Ο ψάλτης ήταν εξαιρετικός. Η ερμηνεία του (και χρησιμοποιώ τον όρο για λόγους ακριβείας, όχι ασεβείας) σε έκανε να νιώθεις την ομορφιά των λόγων της εξοδίου ακολουθίας. Μόλις, όμως, η λειτουργία περνούσε στους ιερείς, ο ήχος γινόταν αμέσως αυτό που προσωπικώς με απωθεί από τους ελληνορθόδοξους ναούς: ένας αφύσικος λαρυγγισμός, σαν μουσικός ρόγχος ή παρατεταμένος μουσικός ερευγμός.

Εν αντιθέσει με τον ψάλτη, οι ιερείς ήσαν άμουσοι, επίσης είχαν κακή άρθρωση και, το κυριότερο, έδειχναν να μην τους ενδιαφέρει η ποιότητα της ερμηνείας και του τελικού αποτελέσματος της παράστασης. Να, λοιπόν, γιατί η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία δεν θα μπορούσε να έχει ποτέ κανένα μέλλον έξω από την Ελλάδα: διότι το show, η παράσταση, που προσφέρει και ιδίως το μουσικό μέρος είναι επιεικώς απαράδεκτο.

Θα αναρωτηθείτε, ίσως, τι με έπιασε. Να, μπήκα στην ηλικία που οι κηδείες γίνονται αναπόφευκτο μέρος του προγράμματος. Και επειδή οι περισσότεροι φίλοι μου τυπικά είναι ορθόδοξοι, με πιάνει ρίγος στη σκέψη ότι από εδώ και πέρα ο θάνατος θα πηγαίνει πακέτο με τέτοια κακής ποιότητος μουσική. 

Για τον εαυτό μου, βεβαίως, δεν τίθεται ζήτημα. Δεν σκοπεύω να υποβάλω τους φίλους μου σε τέτοια δοκιμασία. Εκτός εάν –τώρα που το σκέπτομαι– στην κηδεία μου έλθουν οι εχθροί μου, οπότε θα μεριμνήσω να γίνει οπωσδήποτε με το ελληνορθόδοξο τυπικό...

Τιμή μου!

Ο αρμόδιος για την επιτήρησή μου, εδώ στην εφημερίδα, μόλις με είδε μπροστά του χθες έσπευσε να μου πει –με χιουμοριστική διάθεση ο άνθρωπος– ότι στο σημείωμα της Κυριακής και της Τρίτης, είχα γράψει λάθος το όνομα του Μπέκαμ: είχα παραλείψει το γράμμα «h», που κάπως χώνεται στο όνομά του. Του είπα ότι έπραξε κάκιστα που το διόρθωσε και ότι με εξέθεσε στους φίλους μου. Διότι η μόνη περίσταση στην οποία όχι μόνον δικαιολογείται, αλλά συνιστά τίτλο τιμής η ανορθογραφία, είναι όταν αφορά τα ονόματα φουτμπολιστών, ζογκλέρ, σαλτιμπάγκων και άλλων παρεμφερών απασχολήσεων...

Συνέβη στην Αθήνα

Ελληνίδα «κυρία», σε καθιστό τραπέζι, είπε με περισσή χαιρεκακία στον διπλανό της, που έτυχε να είναι Αγγλος: «Τώρα θα μάθετε πώς νιώθουν οι Ελληνες επί έξι χρόνια!». Της απάντησε: «Οχι προτού εκλέξουμε δύο φορές τους κομμουνιστές στην κυβέρνηση». Ετσι είναι! Μπράβο στον άγνωστο Αγγλο για την αυτογνωσία και την ταπεινότητά του. Δεν μπορεί ο καθένας να νομίζει ότι μπορεί να αναμετρηθεί με τον εξυπνότερο λαό του κόσμου. Τι το κάναμε, όλοι ίσα κι όμοια;  

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

.Ο Μαρινόπουλος μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα της κυβέρνησης

Η περίπτωση του ενδεχόμενου λουκέτου της μεγαλύτερης λιανεμπορικής εταιρείας, με 13.000 εργαζόμενους και 3.000 προμηθευτές, δεν μπορεί να χρεωθεί βεβαίως αποκλειστικά στην κυβέρνηση Τσίπρα. Είχε εδώ και χρόνια προβλήματα, είχε πολλά δάνεια, οι μέτοχοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Όμως, το πιθανό λουκέτο με τις απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία φέρει τη σφραγίδα των capital controls στα οποία οδήγησε αυτή η κυβέρνηση τη χώρα. Τόσο ο Μαρινόπουλος όσο και χιλιάδες άλλες εταιρείες έπεσαν θύματα της βουτιάς στην κατανάλωση, των κλειστών συνόρων για τους Έλληνες, της αδυναμίας εξεύρεσης ρευστού, της έλλειψης εμπιστοσύνης από τους ξένους σε μια χώρα που βούλιαζε εξαιτίας των εμμονών μιας κάκιστης κυβέρνησης.

Ίσως ο Μαρινόπουλος και κάποιες από τις 26 χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν μέσα σε ένα χρόνο τραπεζικών περιορισμών να είχαν γλιτώσει αν αυτή η άθλια κυβέρνηση δεν προκαλούσε την τεράστια ζημιά του 2015. Αν εκείνοι οι πρώτοι καταστροφικοί μήνες δεν υπήρχαν, αλλά κυρίως αν δεν έβγαινε αυτή η κυβέρνηση πέρυσι τον Ιανουάριο η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική.

Τον τελευταίο χρόνο η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο και γι' αυτό φταίει η παρούσα κυβέρνηση αποκλειστικά. Παρέλαβε μια χώρα που στεκόταν στα πόδια της μετά από χρόνια ύφεση, που είχε προβλήματα αλλά τα αντιμετώπιζε. Την πήρε τη χώρα και την έστειλε στον Καιάδα.

Δυστυχώς τον Μαρινόπουλο στις αιτήσεις στον πτωχευτικό κώδικα θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Ήδη ακούγεται ότι το Mega είναι θέμα χρόνου να σκάσει, όπως και μεγάλοι κολοσσοί στα μίντια. Ήδη ακούγεται ότι η κατάρρευση των λιανικών πωλήσεων και της κατανάλωσης γενικότερα θα φέρει κι άλλα λουκέτα σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ενώ όσοι αντέχουν θα φύγουν για άλλες πολιτείες.

Η οικονομία δεν πάει καλά, όσο κι αν το Μαξίμου επιχειρεί να δημιουργήσει συνθήκες ευφορίας. Ενώ ο Τσίπρας ασχολείται με τον εκλογικό νόμο ή κάνει ανόητες αναλύσεις για το πώς φτάσαμε στο Brexit, η επιχειρηματικότητα στη χώρα πνέει τα λοίσθια. 

Παρά τις εκκλήσεις για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, να υπάρξουν ταχύτατες αναδιαρθρώσεις δανείων, να φτιαχτούν νέα business plans για τις βιώσιμες εταιρείες, να μειωθεί η φορολογία, να δοθούν διέξοδοι για πρόσβαση στη ρευστότητα, δεν άκουσε. Τώρα δυστυχώς η Ελλάδα πληρώνει τα εγκλήματα αυτά. Αν «σκάσει» ο Μαρινόπουλος και ακολουθήσουν κι άλλοι τότε να είστε σίγουροι πως ότι ήταν η Lehman Brothers για τις ΗΠΑ θα είναι όλα αυτά τα λουκέτα για την ελληνική οικονομία.

Η χρεοκοπία της χώρας θα έρθει πιο κοντά από πέρυσι και δεν θα φταίνε οι ξένοι. Θα φταίει ο Τσίπρας και η παρέα του και θα πληρώσει σύντομα γι' αυτό. Ο Μαρινόπουλος μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα της κυβέρνησης.

.Ο Χάμπτι Ντάμπτι, το Brexit και η Ευρώπη

Τ​​ραγουδάκι που γνωρίζουν όλα τα παιδιά στον αγγλόφωνο κόσμο εξιστορεί την περιπέτεια του Χάμπτι Ντάμπτι, ενός μεγάλου ανθρωπόμορφου αυγού που κάθεται σε έναν ψηλό τοίχο, πέφτει και γίνεται κομμάτια.

Καταλήγει: «Ολοι οι άνδρες του βασιλιά, όλα τα άλογα του βασιλιά, αδυνατούν να συναρμολογήσουν πάλι τον Χάμπτι Ντάμπτι». Με την αίσθηση ανεπανόρθωτης απώλειας ριζωμένη μέσα τους μεγαλώνουν οι Βρετανοί. Και όμως, στο δημοψήφισμα για την παραμονή τους ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η πλειοψηφία επέλεξε το άλμα στο κενό. 

Τώρα θα δούμε τι οραματίζονταν όσοι έπεισαν την πλειοψηφία να επιλέξει την έξοδο μετά 43 χρόνια συμμετοχής στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, ποια σχέση θα διαμορφώσει η χώρα με τους (ακόμη) εταίρους της και πώς θα διαχειριστεί η Ε.Ε. την κατάσταση.

 Σε μία στιγμή οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. πολλαπλασιάστηκαν. Ο θρίαμβος του εθνικιστικού λαϊκισμού, της απόρριψης κάθε προειδοποίησης από «ειδικούς» (τουλάχιστον στην Αγγλία και στην Ουαλία, καθώς στη Σκωτία και στη Β. Ιρλανδία η πλειοψηφία τάχθηκε υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε.) αναδεικνύει την ακαταμάχητη ισχύ φαντασιώσεων όταν η πραγματικότητα δεν ικανοποιεί. Αυτό το ρεύμα ενθαρρύνει εχθρούς της ευρωπαϊκής ενοποίησης παντού. 

Ηδη, ακροδεξιές δυνάμεις σε άλλες χώρες ζητούν παρόμοια δημοψηφίσματα. Οι «μη φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και άλλων χωρών, που ήδη δυσανασχετούν με «ντιρεκτίβες» από τις Βρυξέλλες, θα συνεχίσουν να επιλέγουν να τηρούν μόνον όσες αρχές της Ε.Ε. τις συμφέρουν και να αγνοούν τις υπόλοιπες.

 Οι χώρες που δανείζουν χρήματα στην Ελλάδα θα βλέπουν τον κίνδυνο διάλυσης της Ε.Ε. και θα διστάσουν να δανείσουν κι άλλα. Η αντίδραση των αγορών την ημέρα μετά το δημοψήφισμα έδειξε το μέγεθος του σεισμού που κλόνισε την Ευρώπη. Σε τέτοιες συνθήκες, εάν η Ελλάδα δεν επιδιώξει μόνη της την καλύτερη πορεία, δεν θα βρει στήριξη από καμία άλλη δύναμη.

Για να κρατηθεί η Ε.Ε., για να μην καταλήξει και αυτή Χάμπτι Ντάμπτι, οι ηγέτες της θα πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη ικανότητα στη διαχείριση κρίσεων απ’ ό,τι έδειξαν έως τώρα. 

Για να «κρατήσουν» την ταραγμένη Βρετανία αλλά και για να στηρίξουν την Ενωση, απαιτείται ένα μείγμα αποφασιστικότητας και κατανόησης – να κυριαρχήσει η αίσθηση ότι οι ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών και των σημαντικών ευρωπαϊκών θεσμών νοιάζονται για τους πολίτες κάθε χώρας, αλλά και ότι θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να κρατήσουν την Ευρώπη ενωμένη.

 Αυτή η φιλοδοξία διαφαίνεται στην κοινή δήλωση των προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του Μαρκ Ρούτε –πρωθυπουργού της Ολλανδίας–, της εναλλασσόμενης προεδρίας της Ε.Ε.

Λένε ότι λυπούνται για την απόφαση των Βρετανών –«αλλά τη σεβόμαστε»– και προσθέτουν: «Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση, αλλά είμαστε ενωμένοι όσον αφορά την απάντησή μας... Η Ενωση των 27 κρατών-μελών θα συνεχίσει». Ξεκαθαρίζουν οι «27», και όχι πλέον οι «28», ότι η Βρετανία πρέπει να κινηθεί γρήγορα για να εφαρμόσει την απόφασή της να φύγει. «Δεν θα υπάρξει νέα διαπραγμάτευση», υπογραμμίζουν.

 «Κάθε συμφωνία που θα συναφθεί με το Ηνωμένο Βασίλειο ως τρίτη χώρα θα πρέπει να εκφράζει τα συμφέροντα αμφότερων των πλευρών και να χαρακτηρίζεται από ισορροπία όσον αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις». Η άμεση αντίδραση της ευρωπαϊκής ηγεσίας στην ετυμηγορία των Βρετανών ήταν, με άλλα λόγια,«αφού θέλετε να φύγετε, φύγετε γρήγορα και μην περιμένετε χάρες». 

Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ υπογράμμισε: «Η αλήθεια είναι ότι είναι ορόσημο για την Ευρώπη και για τη διαδικασία ενοποίησης». Συμβούλευσε να μην υπάρξουν βιαστικές κινήσεις, ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη πορεία. Ολοι οι αρχηγοί κυβερνήσεων έχουν κατά νου ότι χρωστούν το αξίωμά τους στους ψηφοφόρους τους. 

Το μέλλον της Ευρώπης θα κριθεί από το εάν θα βρεθεί χρυσή τομή μεταξύ του εθνικού και του συλλογικού συμφέροντος και εάν οι λαοί της Γηραιάς Ηπείρου θα καταλάβουν ότι η ασφάλεια και η ευημερία τους εξασφαλίζονται από την ενότητα και όχι από τη διχόνοια και την απομόνωση.

Η διαχείριση του Brexit πρέπει να αποθαρρύνει φυγόκεντρες τάσεις σε άλλες χώρες, αλλά παράλληλα να μην είναι τιμωρητική, σε βαθμό που θα επιβεβαιώνει τις αιτιάσεις ευρωσκεπτικιστών, και έτσι θα ενθαρρύνονται λαϊκίστικες αντιδράσεις. Εάν επιτευχθεί αυτό, η Ε.Ε. θα ενισχυθεί. Εάν όχι, δεν θα είναι ο Χάμπτι Ντάμπτι που θα μας απασχολεί, ούτε η Βρετανία, αλλά η Ευρώπη όλη.

.Διαχειριστές του χάους

Τα τερτίπια με τον εκλογικό νόμο και όλα όσα είμαστε υποχρεωμένοι να αντέχουμε την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται ξανά στην κόψη του ξυραφιού, αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα βαδίζει αργά αλλά σταθερά στο χάος. Η υπόθεση του Brexit έρχεται να δώσει την «τελική λύση», όπως αυτή που αφορούσε τους Εβραίους.

Μια οικονομία διαλυμένη, κρατικοδίαιτη, που στηρίζεται στα δάνεια με σκληρούς όρους, στη λαμογιά και στο μαύρο χρήμα καλείται τώρα να αντιμετωπίσει ένα νέο τοπίο. Ένα τοπίο με λιγότερο χρήμα, περισσότερους αυστηρούς όρους, περισσότερη Ευρώπη, άρα οι κανόνες θα είναι απαράβατοι, και το κυριότερο. Η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει μια ντε φάκτο κατάσταση κλειστών συνόρων για τη μετεγκατάσταση μεταναστών.

Το παραδέχεται σε συνέντευξή του ο Μουζάλας. Θα επιβαρύνει σημαντικά το μεταναστευτικό η απόφαση των Βρετανών κι αν ήταν να πάρουν οι άλλες χώρες 15-20 χιλιάδες πρόσφυγες τώρα δεν θα πάρουν κανέναν.

Όμως, ακόμη πιο δραματικό είναι το εξής: Κορυφαίο τραπεζικό στέλεχος έλεγε «ευτυχώς που είχαμε τα capital controls και δεν διαλύθηκε προχθές το τραπεζικό σύστημα». Έχει δίκιο όμως επιβεβαιώνεται με τη φράση αυτή και η τραγικότητα για την ελληνική οικονομία. Ότι δηλαδή οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων δεν πρόκειται για αρθούν ποτέ. Ειδικά τώρα που η παγκόσμια οικονομία είναι ασταθής, ποιος θα τολμήσει να ζητήσει άρση των capital controls όταν ξέρει ότι δεν θα μείνει φράγκο στην Ελλάδα;

Οι περιορισμοί ήρθαν και θα μείνουν για χρόνια επομένως, πλήττοντας καίρια την οικονομία και την επιχειρηματικότητα και εμποδίζοντας τους επενδυτές να έρθουν στη χώρα μας. Αλλά ακόμη κι αυτό δεν μπορεί να σώσει την οικονομία. Την Παρασκευή οι τράπεζες έχασαν σχεδόν 30%. Τι θα συμβεί αν η αστάθεια συνεχιστεί, αν καταρρεύσουν οι μετοχές λίγους μήνες από την ανακεφαλαιοποίηση; Τι θα γίνει άραγε τώρα που λόγω της οικονομικής αστάθειας κανείς Έλληνας δεν θα τολμήσει να φέρει πίσω τις καταθέσεις του; Μήπως φτάνουμε κοντά σε νέο τραπεζικό και οικονομικό κραχ, επομένως και κούρεμα καταθέσεων ή άλλοι περιορισμοί;

Και πόσο μπορεί να αντέξει συνολικά η οικονομία τις ανυπολόγιστες ζημιές στον τουρισμό, τις εξαγωγές, τις τράπεζες κ.λπ.

Κάποιοι λένε στην κυβέρνηση ότι θα πάει πίσω η συζήτηση για τα εργασιακά γιατί οι ξένοι δεν θα θελήσουν να μας πιέσουν; Μα είναι αυτό το πρόβλημα; Αν θα απελευθερωθούν τώρα οι απολύσεις ή αν θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί;

Το πρόβλημα είναι ότι αναθεωρείται πλήρως η οικονομική πολιτική και οι στόχοι για την ανάπτυξη. Ξαναγυρνάμε στα εφιαλτικά σενάρια της διαρκούς ύφεσης και της αδυναμίας της χώρας να βγει από το τέλμα.

Έτσι, λοιπόν, ό,τι κι αν γίνει με τον εκλογικό νόμο, όπως και να μαγειρευτούν τα νούμερα, ό,τι κι αν κάνει ο Τσίπρας για να διασωθεί, απλά δημιουργούνται οι συνθήκες για το ποιος θα διαχειριστεί το χάος που έρχεται. Από εδώ και στο εξής διαχειριστές του χάους και της λαίλαπας που πλησιάζει θα είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Κι όχι μόνο της οικονομικής αλλά και της κοινωνικής έκρηξης που θα έλθει τόσο από τη φτώχεια όσο και από τους χιλιάδες μετανάστες.

Προσδεθείτε, ο δρόμος προς την κόλαση θα έχει πολλές αναταράξεις.

.Πόσο δημοκρατικά είναι τα δημοψηφίσματα;

Πολύς λόγος έχει γίνει για τη… δημοκρατία των δημοψηφισμάτων, πόση αμεσοδημοκρατία κρύβουν, ότι είναι ελεύθερη έκφραση της γνώμης των πολιτών, ότι επιτέλους υπάρχει κι ένα μέσο να μπορούν να μιλήσουν οι άνθρωποι πέραν της κάλπης.

Ίσως να είναι κι έτσι, μπορεί δηλαδή εμείς να μην το καταλαβαίνουμε καλά και πράγματι τα δημοψηφίσματα να είναι μια «αγνή», δημοκρατική διαδικασία. Ειδικά για μείζονος σημασίας θέματα θα πρέπει να έχει άποψη και ο πολίτης.

Δύο δημοψηφίσματα έχουμε κατά νου τον τελευταίο χρόνο και έχει ιδιαίτερη σημασία να τα δούμε. Το πρώτο ήταν αυτό το άθλιο κατασκεύασμα του Αλέξη Τσίπρα, ένα χρόνο πριν. Με το ψευτοδίλημμα του «ναι» ή του «όχι» σε ένα θολό μνημόνιο που είχε προτείνει ο Γιούνκερ και που τελικά 6 στους 10 το απέρριψαν για να φέρει ο Αλέξης ένα χειρότερο σχέδιο. Αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιοι και πόσοι πήγαν να ψηφίσουν για ένα ζήτημα που τελικά αποδείχθηκε κρίσιμο για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Ήταν μια απόφαση που σημαδεύει την καθημερινότητά μας και θα κρίνει τον τρόπο ζωής μας για πολύ καιρό.

Στο περσινό ελληνικό δημοψήφισμα λοιπόν η συμμετοχή ήταν 62,5% και «όχι» είπε το 61,31%. Δηλαδή ψήφισαν περίπου 6,1 εκατ. πολίτες, 350 χιλιάδες βγήκαν τα άκυρα ψηφοδέλτια, δηλαδή έγκυρα 5,8 εκατ. Έλληνες από τους οποίους 3,5 εκατ. είπαν «όχι», και 2,2 εκατ. είπαν «ναι».

Το δημοψήφισμα του Τσίπρα στο σύνολο του ελληνικού λαού είχε την εξής ιδιαιτερότητα. Από 9,8 εκατ. ψηφοφόρους μόλις 1 στους 3 είπε «όχι» και αυτός ο ένας αποφάσισε για το μέλλον και των υπολοίπων δύο. «Έτσι είναι η δημοκρατία», θα πει κανείς, «η πλειοψηφία είναι αυτή που κερδίζει». Πράγματι, αλλά για ένα τόσο κρίσιμο θέμα, με τον τρόπο που στήθηκε και «πουλήθηκε» από την κυβέρνηση, τελικά μόνο το 30% του εκλογικού σώματος συμφώνησε και για το υπόλοιπο 70%. Για τα περαιτέρω και ποιος πληρώνει εκείνη την εγκληματική πράξη τα ξέρουμε καλά.

Ομοίως και στο βρετανικό δημοψήφισμα πήγαν περίπου 7 στους 10 πολίτες και από αυτούς οι μισοί περίπου είπαν να φύγει η χώρα από την Ευρώπη, με όποιες συνέπειες έχει αυτό για το σύνολο των Βρετανών πολιτών κι όχι μόνο. Αν λοιπόν το 35% - 36% του λαού της Βρετανίας ψήφισε έξοδο υπάρχει κι ένα ποσοστό 65% που είπε κάτι διαφορετικό ή δεν είπε τίποτε.

Καταλήγουμε λοιπόν στο εξής συμπέρασμα. Ναι, τα δημοψηφίσματα είναι ένα δημοκρατικό εργαλείο που κανείς δεν πρέπει να απορρίπτει. Όμως, τις περισσότερες φορές γίνονται όργανο χειραγώγησης των μαζών και τελικά καταλήγουν καταστροφικά. Το να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα «ναι» ή σε ένα «όχι», έχοντας επικρατήσει ο λαϊκισμός, τα ψεύτικα διλήμματα, ακραία πόλωση ή τεχνητές, επικοινωνιακές ανοησίες, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

Το ελληνικό παράδειγμα και τώρα το βρετανικό δείχνουν ότι τα δημοψηφίσματα έτσι όπως γίνονται πολλές φορές καταλήγουν σε επικίνδυνο φιάσκο. Διότι υπάρχουν συγκεκριμένοι εκμεταλλευτές και όργανα που χειραγωγούν εύκολα την κοινή γνώμη και την οδηγούν όπου θέλουν.

Για παράδειγμα, αν αύριο ο Τσίπρας ανακοίνωνε δημοψήφισμα π.χ. για την ανάπλαση του Ελληνικού να είστε σίγουροι ότι με τον τρόπο που θα το παρουσίαζαν συγκεκριμένοι άνθρωποι και μέσα, το «όχι» θα έπαιρνε 90%.

Αν π.χ. ο Τσίπρας ανακοίνωνε δημοψήφισμα για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό, για δικούς του πολιτικούς λόγους, να είστε σίγουροι ότι ο… σοφός λαός θα τους έδινε 99% αφού θα το παρουσίαζαν κάποιοι ως το υπέρτατο δημοκρατικό όπλο.

Αν ακόμη η κυβέρνηση επέλεγε αύριο ένα δημοψήφισμα με ξεκάθαρο δίλημμα εντός ή εκτός ευρώ, να είστε σίγουροι ότι οι ευρωσκεπτικιστές θα έβρισκαν τρόπους να καθοδηγήσουν τον κόσμο στο να ψηφίσει την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ. Η ουσία λοιπόν είναι ότι σε ένα δημοψήφισμα, όσο δημοκρατικό μέσο κι αν είναι, σημασία έχει ο τρόπος που «πουλιέται» το προϊόν. Αν η μία πλευρά έχει καλύτερους επικοινωνιολόγους θα κερδίσει, αν όχι θα χάσει. Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι ο μοναδικός σκοπός όσων επιλέγουν να ζητήσουν δημοψήφισμα, ευτελίζοντας και απαξιώνοντας με τον τρόπο αυτό ακόμη και το όποιο δημοκρατικό στοιχείο έχει η κάλπη.

Ας μην φαντασιώνονται επομένως κάποιοι ότι έχουμε αποθέωση της δημοκρατίας με τα δημοψηφίσματα. Το πολύ - πολύ ένα καλό κόλπο των κυβερνώντων να ελέγχουν το λαό και να το παίζουν και δημοκράτες είναι και τίποτε άλλο. Αφού όλα εξαρτώνται από την παρουσίαση, το αμπαλάζ και εσχάτως, με την ενίσχυση της αντισυστημικής ψήφου, σημασία έχει να μην... τρομάξεις τον κόσμο και να μην βγαίνουν όλοι όσοι εκπροσωπούν το σύστημα για να υπερασπιστούν το ένα ή το άλλο μέρος του διλήμματος.

Ένα κόλπο, λοιπόν, το δημοψήφισμα, μια ουτοπία δημοκρατίας και τίποτε περισσότερο.

.«Μαύρη Παρασκευή» στις αγορές - Καταρρέουν λόγω Brexit

Με βουτιά 7,92% έκλεισε σήμερα το χρηματιστήριο του Τόκιο, με τους επενδυτές να ενδίδουν στον πανικό έπειτα από την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση --ένα σοκ για τους επενδυτές όμοιο με αυτό που υπέστησαν με την πτώχευση της τράπεζας Lehman Brothers το 2008.

Ο βασικός δείκτης Nikkei είχε απώλειες 1.286,33 μονάδων (-7,92%) για να κλείσει στις 14.952,02 μονάδες.

Ο δείκτης Topix υποχώρησε κατά 7,26%, με απώλειες 94,23 μονάδων, στις 1.204,48 μονάδες.

Στο κλείσιμο του χρηματιστηρίου, η ισοτιμία του δολαρίου είχε διαμορφωθεί στα 102,50 γεν και του ευρώ στα 113,30 γεν.

Βουτιά καταγράφουν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια κατά την έναρξη των συναλλαγών σήμερα, μετά την επικράτηση του στρατοπέδου υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα της Βρετανίας.

Το χρηματιστήριο του Λονδίνου άνοιξε με απώλειες άνω του 7%, με τις βασικές τραπεζικές μετοχές να κατακρημνίζονται κατά 30%. Ο γερμανικός δείκτης DAX ξεκίνησε με πτώση κατά 9,94%, ενώ το χρηματιστήριο του Παρισιού υποχώρησε σχεδόν κατά 8% στα πρώτα λεπτά της συνεδρίασης.

Ομόλογα

Η απόδοση των 10ετών βρετανικών κρατικών ομολόγων κινείτο σε νέο χαμηλό επίπεδο σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της πλατφόρμας ομολόγων Tradeweb, καθώς οι επενδυτές στρέφονται στην ασφάλεια των κρατικών ομολόγων μετά την επικράτηση του στρατοπέδου υπέρ του Brexit. Η 10ετής απόδοση υποχώρησε στο 1,008% εν μέσω έντονων διακυμάνσεων.

Η πλατφόρμα Tradeweb ξεκινά συνήθως την παροχή στοιχείων στις 08.00 το πρωί (τοπική ώρα, 10:00 ώρα Ελλάδας), ωστόσο σήμερα άνοιξε στις 04.00 τα ξημερώματα (τοπική ώρα) μια ιστορικής, όπως φαίνεται, ημέρας, επισημαίνει το Reuters.

Οι αποδόσεις των 10ετών γερμανικών ομολόγων κινούνταν σε νέο ιστορικά χαμηλό επίπεδο, στο -0,10% σύμφωνα με το Tradeweb, ενώ οι αποδόσεις των αμερικανικών τίτλων κινούνταν σε χαμηλό τετραετίας στο 1,406%.

Στην αγορά συναλλάγματος, η στερλίνα καταγράφει πτώση έως και 10%, υποχωρώντας κάτω από το 1,35 δολάριο για πρώτη φορά από το 1985, κατά 15,31% έναντι του γεν στα 133,728 γεν, το ευρώ υποχωρεί κατά 3,13% έναντι του δολαρίου στο 1,1031 δολάριο, ενώ έναντι της στερλίνας κάνει ράλι άνω του 6%.

Την ίδια ώρα, το πετρέλαιο κάνει «βουτιά» 6% στα 47,10 δολάρια το βαρέλι, ενώ ο χρυσός κάνει ράλι 5,74% στα 1.334,4 δολάρια η ουγκιά, καθώς οι επενδυτές σπεύδουν μαζικά στην αναζήτηση «ασφαλών καταφυγίων».
«Κραχ» στα ασιατικά χρηματιστήρια, με τον δείκτη MSCI Ασίας-Ειρηνικού εκτός Ιαπωνίας να υποχωρεί κατά 5%, τον δείκτη Nikkei να καταγράφει πτώση 7,86% στις 14.968 μονάδες, τον δείκτη Hang Seng 4,67% στις 19.894 μονάδες, τον δείκτη Kospi περίπου 4% στις 1.907 μονάδες και τον δείκτη ASX της Αυστραλίας 3,46% στις 5.173 μονάδες, ενώ πιο περιορισμένες είναι οι απώλειες στην Κίνα, με τον Shanghai Composite να υποχωρεί κατά 1,19% στις 2.857 μονάδες και τον CSI 1% στις 3.085 μονάδες.

Εν τω μεταξύ, τα futures των ευρωπαϊκών αγορών δείχνουν άνοιγμα του δείκτη DAX της Φρανκφούρτης έως 7% χαμηλότερα, του γαλλικού CAC κατά περίπου 7% και του FTSE 100 του Λονδίνου έως 8,5% χαμηλότερα, ενώ τα futures της Wall Street κάνουν «βουτιά» έως 4,4%.

Οι συνέπειες της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση «θα είναι αρνητικές από όλες τις πλευρές», προειδοποίησε Τζον Κράιαν, επικεφαλής της Deutsche Bank.

«Σε αυτό το στάδιο, δεν μπορούμε να προβλέψουμε πλήρως τις επιπτώσεις, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα είναι αρνητικές από όλες τις πλευρές», δηλώνει σε γραπτή του ανακοίνωσή του ο Τζον Κράιαν διευκρινίζοντας ότι ο όμιλός του είναι καλά προετοιμασμένος».

Η aπόφαση των Βρετανών για μια έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συγκρίσιμη με την περίπτωση του Σιδηρού Παραπετάσματος πριν από τριάντα χρόνια, εκτίμησε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Dekabank Ούλριχ Κάτερ.

«Είναι ένας πολιτικός σεισμός του ίδιου μεγέθους», δήλωσε ο οικονομολόγος στην Bild.

.Έρχεται πολιτικό και οικονομικό τσουνάμι - Ποιες οι συνέπειες στις ΗΠΑ

Οι Βρετανοί ψηφοφόροι δεν σόκαραν μόνο τον κόσμο και τις χρηματοπιστωτικές αγορές ψηφίζοντας να φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση: Αγνόησαν επίσης τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, παρέδωσαν στη Χίλαρι Κλίντον ένα σημαντικό οικονομικό βάρος και έδωσαν νέα ενέργεια στα λαϊκιστικά ρεύματα που κατακλύζουν την πολιτική και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Το αποτέλεσμα-έκπληξη 52-48 υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε μετά από μια τεταμένη νύχτα καταμέτρησης των ψήφων σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Η βρετανική λίρα αυξήθηκε και έπεσε γρήγορα καθώς το κίνημα υπέρ της αποχώρησης κέρδισε μεγάλα ποσοστά στα βορειοανατολικά, ξεπερνώντας τις νίκες της "παραμονής" στο Λονδίνο, το Μπέρμιγχαμ και τη Σκωτία. 

Εκτός του ότι οδήγησε τη λίρα σχεδόν 10 τοις εκατό κάτω, η ψηφοφορία έπληξε και τις παγκόσμιες αγορές, με τις μετοχές στην Ασία πολύ κάτω από το 3 τοις εκατό στις αρχές των συναλλαγών. Οι προθεσμιακές αγορές έδειξαν επίσης ότι ένα μεγάλο πλήγμα έρχεται και στη Wall Street με τις μετοχές να αναμένεται ότι θα μειωθούν περισσότερο από 3 τοις εκατό. Αυτό θα ισοδυναμούσε με πτώση του Dow σχεδόν 600 μονάδες, μια βουτιά τρομακτική που θυμίζει την οικονομική κρίση του 2008.

Οι αναλυτές της αγοράς προσπάθησαν κατά τη διάρκεια της νύχτας να λάβουν υπόψη τους τον δυναμικό παγκόσμιο αντίκτυπο του Brexit. "Η μαζική θεσμική αβεβαιότητα επιβάλλεται τώρα και στην οικονομική αστάθεια και στην χρηματοπιστωτική μεταβλητότητα" δήλωσε ο Mohamed A. El-Erian, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος της Allianz. Μάλλον θα υπάρξουν πολλές καθησυχαστικές δηλώσεις από την Τράπεζα της Αγγλίας και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και τους αρχηγούς των κρατών, καθώς οι ηγέτες θα προσπαθήσουν να ηρεμήσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές και να περιορίσουν τη ζημιά από την ψηφοφορία.

Μην γελιέστε όμως: Το Brexit δεν αντιπροσωπεύει τίποτα λιγότερο από τη μερική διάσπαση της μεγαλύτερης πολιτικής ένωσης και εμπορικού συνασπισμού στον κόσμο - μια οικονομία 18 τρις δολ. Πολλοί φοβούνται ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα κάνουν τώρα δημοψηφίσματα εξόδου, που θα οδηγήσουν σε μια αλυσιδωτή αντίδραση με απήχηση πέρα από τον Ατλαντικό. Το Brexit θα μπορούσε επίσης να διασπάσει το Ηνωμένο Βασίλειο, να διαλύσει την διατλαντική πολιτική ενότητα εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων με τη Ρωσία και να περιπλέξει τους εμπορικούς δεσμούς με τις ΗΠΑ.

Θα μπορούσε ακόμα και να πλήξει την οικονομία των ΗΠΑ, προειδοποίησε ο καθηγητής του Χάρβαρντ και πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Λόρενς Σάμερς. "Η οικονομία είναι πιο εύθραυστη σε ένα αρνητικό σοκ από ό,τι σε οποιαδήποτε στιγμή μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο" σχολιάζει ο Σάμερς. "Πάντα στο παρελθόν, όταν υπήρχε μια ύφεση υπήρχε περιθώριο για δράση της νομισματικής πολιτικής για να αντιστραφεί αυτό. Σήμερα δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα τέτοιο περιθώριο".

Εκτός από τη μεταβλητότητα που θα πλήξει τις αγορές των ΗΠΑ, η νίκη-έκπληξη του Brexit είναι πιθανό να έχει αντίκτυπο και στην προεδρική εκστρατεία του 2016. Η ψηφοφορία των Βρετανών έγινε σε μεγάλο βαθμό ένα δημοψήφισμα για την ελίτ και τη μετανάστευση, τα ίδια θέματα που ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ έχει βάλει στο επίκεντρο της υποψηφιότητάς του για τον Λευκό Οίκο. Ο Τραμπ, ο οποίος μίλησε ευνοϊκά για το Brexit, είναι πιθανό να εκμεταλλευτεί τα αποτελέσματα ως δικαίωση - αλλά θα μπορούσε επίσης να αναδείξει τις ανησυχίες ότι ένας ετοιμόλογος τηλεοπτικός αστέρας μπορεί να μην είναι έτοιμος να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του Οβάλ Γραφείου.

Το αποτέλεσμα θα μπορούσε, επίσης, να σημαίνει ότι οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν προβάδισμα στην υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον υποτιμούν τον βαθμό στον οποίο έχουν απηυδήσει με τους πολιτικούς σταδιοδρομίας οι ψηφοφόροι σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες και την ανησυχία τους για την ισλαμική τρομοκρατία και τη μετανάστευση. Οι βρετανικές δημοσκοπήσεις και οι online αγορές στοιχημάτων λίγο πριν από το δημοψήφισμα του Brexit φαίνεται να έδειχναν ένα μικρό αλλά σταθερό προβάδισμα στην παραμονή, παρόμοιο με τη διαφορά που έχει η Κλίντον στις περισσότερες έρευνες στις ΗΠΑ.

Το μεγαλύτερο ζήτημα για την εκστρατεία της Κλίντον θα είναι οι δυνητικές οικονομικές επιπτώσεις από την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την ΕΕ. Πράγματι, εάν οι οικονομικές προβλέψεις που οδήγησαν στην ψηφοφορία της Πέμπτης αποδειχθούν ακριβείς, ετοιμαστείτε για μια οικονομία ύφεση τροφοδοτούμενη από το Brexit, που θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες στην προεκλογική εκστρατεία για την προεδρία. 

Η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύχθηκε μόλις 0,8 τοις εκατό κατά τους πρώτους τρεις μήνες του 2016 και ακόμη και ο Πρόεδρος Ομπάμα αναγνωρίζει την απογοήτευση με το ρυθμό της ανάκαμψης, τη στιγμή μάλιστα που ξεκινά μια εκστρατεία "καλής κληρονομιάς" για να αλλάξει την αφήγηση γύρω από την οικονομική διαχείρισή του.

Η Κλίντον - που έχει κατά καιρούς διαφοροποιηθεί από την άποψη περί οικονομίας του πρώην αφεντικού της- υπολογίζει στην βελτίωση της οικονομίας τον υπόλοιπο χρόνο, ώστε να συμβάλει στο να κρατήσουν το Λευκό Οίκο οι Δημοκρατικοί για άλλη μια θητεία. Και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει ξεμείνει σε μεγάλο βαθμό από "πυρομαχικά" για να παλέψει με μια νέα ύφεση.

Μια νέα ύφεση, αν συμβεί, θα μπορούσε να δώσει στον Τραμπ ένα πολιτικό δώρο: Να του επιτρέψει να δώσει ένα καίριο πλήγμα στον Ομπάμα και κατ' επέκταση στην Κλίντον που οδήγησαν την οικονομίας των ΗΠΑ σε αδιέξοδο. Εξάλλου, ο Ομπάμα πίεσε ενάντια σε ένα Brexit και ο Τραμπ δήλωσε πρόσφατα ότι "Προσωπικά τείνω περισσότερο προς την αποχώρηση, για πολλούς λόγους, όπως η πολύ λιγότερη γραφειοκρατία".

Αλλά οι κακές οικονομικές ειδήσεις θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να εκθέσουν την έλλειψη ευχέρειας του Τραμπ με τις χρηματοπιστωτικές αγορές, ενισχύοντας τις πρόσφατες επιθέσεις της Κλίντον που τον χαρακτήρισε ακατάλληλο να διαχειρίζεται την οικονομία της Αμερικής.

Η επιτυχία της εκστρατείας υπέρ του Brexit αντιπροσωπεύει μια μεγάλη αποτυχία για τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος ζήτησε για πρώτη φορά το δημοψήφισμα, για να ικανοποιήσει τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις στο κόμμα του και στη συνέχεια προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει τους ψηφοφόρους να μείνουν στην ΕΕ. Οι ηγέτες του Συντηρητικού Κόμματος -συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αντιτίθενται στις προσπάθειές του να κρατήσει τη Βρετανία στην ΕΕ - του ζήτησαν να παραμείνει ως ηγέτης προς το παρόν, αλλά αυτό δεν συνέβη.

Η ψηφοφορία θα προκαλέσει τώρα μια διαδικασία αποχώρησης δύο ετών, όπου το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες θα διαπραγματευθούν τους όρους ενός πολύπλοκου διαζυγίου. Για τις εταιρείες των ΗΠΑ που χρησιμοποιούν το Ηνωμένο Βασίλειο ως εφαλτήριο προς την Ευρώπη, οι επόμενοι μήνες θα φέρουν δύσκολες επιλογές για το αν θα μείνουν ή θα φύγουν. Ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο θα διαπραγματευτεί κάποια νέα εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, σίγουρα οι Βρετανοί δεν θα έχουν πρόσβαση στην ευρωπαϊκή ενιαία αγορά - ένα τεράστιο πρόβλημα για τις εταιρείες των ΗΠΑ στην Αγγλία που εξυπηρετούν την ευρωπαϊκή αγορά.

Με το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι διαπραγματεύσεις για μια γιγαντιαία εμπορική συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ (η συμφωνία που είναι γνωστή ως Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων -TTIP) - η οποία ήδη βυθίζεται- μπορεί να "πεθάνει". Πέρα από αυτό, ο Ομπάμα και ο διάδοχός του θα αντιμετωπίσουν μια δύσκολη επιλογή: Θα τηρήσουν την προειδοποίηση του Ομπάμα τον Απρίλιο ότι το Brexit θα κάνει ουραγό το Ηνωμένο Βασίλειο σε μια νέα εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ; Ή μήπως θα κάνουν μια συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως έχουν προτείνει ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι τις τελευταίες ημέρες;

Ο Ομπάμα ταξίδεψε στο Λονδίνο τον Απρίλιο μετά από αίτημα του Κάμερον για να παροτρύνει τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής και υποστήριξε ότι η Βρετανία έχει μεγαλύτερη επιρροή στο εσωτερικό της ΕΕ, και είναι ο πιο πολύτιμος εταίρος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα, αξιωματούχοι της κυβέρνησης και ηγέτες του Κογκρέσου θα αναγκαστούν να επανεξετάσουν, και πάλι, αν η ειδική σχέση ΗΠΑ-Βρετανίας είναι τόσο σημαντική όσο ήταν κάποτε.

Πράγματι, ενώ οι βρετανοί ηγέτες της αποχώρησης όπως ο Νάιτζελ Φάρατζ διακήρυξαν την "Ημέρα της Ανεξαρτησίας" της Βρετανίας από το πρωί της Παρασκευής, ο Ρίτσαρντ Χάας, πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, έγραψε: "Αν το Brexit συμβεί στις 23 Ιουνίου δεν θα μείνει στην ιστορία ως Ημέρα Ανεξαρτησίας της Βρετανίας αλλά ως αρχή του τέλους του Ηνωμένου Βασιλείου".

Επιπλέον, η απόφαση της Βρετανίας να εγκαταλείψει την Ευρώπη έγινε σε μια εποχή που ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, που ανυπομονεί να τελειώσουν οι κυρώσεις για τη χώρα του, προσπαθεί να αποδυναμώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και την διατλαντική ενότητα. Ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ δήλωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι μπορεί να κατανοήσει τις βρετανικές ανησυχίες για υπερβολική ρύθμιση από τις Βρυξέλλες. "Αλλά", είπε, "νομίζω ότι ο Πούτιν 'γλείφει τα δάχτυλά του' για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης".

."Alexit"..."Alexit"...

Θα πρέπει να δούμε σήμερα σε πόσες χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας ή της... υποσαχάρειας Αφρικής βγήκε επικεφαλής κράτους κι έκανε διάγγελμα όπως έκανε ο Τσίπρας. Πέρα από την Μέρκελ και τον Ολάντ ή τον Ρέντσι που έκαναν δηλώσεις ουσιαστικά μόνον ο έλληνας πρωθυπουργός απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό, τι ειρωνεία την ίδια ημέρα που πέρυσι ανακοίνωνε το ελληνικό δημοψήφισμα.

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας θεωρεί πως το Brexit τον ευνοεί. Θα μπορεί να πει ότι αυτός τα έλεγε, ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει, ότι δεν πάει άλλο και πολλά τέτοια. Και βεβαίως να συνεχίσει την προσπάθειά του να κοροϊδέψει τον κόσμο, να τον παραμυθιάσει με εκλογικούς νόμους και ανάπτυξη και να παραμείνει στην εξουσία.

Η ουσία είναι όμως ότι το μνημόνιο που υπέγραψε ο Τσίπρας το υπέγραψε και το εφαρμόζει μόνος του. Αν ήθελε ας έκανε... δημοψήφισμα να μας βγάλει από την Ευρώπη, όπως οι Βρετανοί. Δεν το έκανε, καλώς κατ' εμάς, και επέλεξε να πέσει στα τέσσερα και να ικετεύει για λίγο οίκτο. Ας μην έρχεται τώρα να το παίξει μετά Χριστόν προφήτης και τιμητής των πάντων. Και κυρίως, είναι τόσο άσχετος με την πολιτική και τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς που ταύτισε εκατομμύρια Βρετανών με τους ακραίους της Ευρώπης.

Στο κάτω – κάτω και στην Ελλάδα η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού έχει χορηγό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η έκρηξη του λαϊκισμού αλλά και η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε ρυθμιστή των εξελίξεων έχει χορηγό και είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν μπορεί να βγαίνει και να καταγγέλλει τους λαϊκιστές της Ευρώπης όταν και ο ίδιος βγήκε από την ίδια μήτρα.

Ξέχασε τα κινήματα των Αγανακτισμένων; Τις βρισιές κατά της Ευρώπης ή τότε που έντυνε ναζί τους συνδικαλιστές; Ποια είναι δηλαδή η διαφορά του Τσίπρα και της παρέας του από τους ασόβαρους Φάρατζ και Τζόνσον ή από την... λάιτ Λεπέν; Σαρξ εκ της σαρκός του ευρωλαϊκισμού είναι ο κ. Τσίπρας και ας αφήσει αυτά που πουλάει τώρα από εδώ κι από εκεί.

Ό,τι κι αν λέει, όσο κι αν προσπαθεί να δικαιολογηθεί, 100 δισ. ευρώ που χρεώθηκε η Ελλάδα, μαζί με ένα αχρείαστο μνημόνιο, φέρουν την υπογραφή του ιδίου και του ψεκασμένου εταίρου του. Αυτά πληρώνουμε λοιπόν κι όχι μόνο τα προβλήματα της Κομισιόν ή τις βλακείες του κάθε κυνικού Σόιμπλε.

Το ζήτημα για την Ελλάδα δεν πρέπει να είναι το Brexit. Το βασικό διακύβευμα πρέπει να είναι το... Alexit. Κι αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο, μπας κι ανασάνει η χώρα.

.Αξιοπρεπής... ήττα

Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση μια κομβική στιγμή για την Ελλάδα. Την ώρα δηλαδή που η χώρα χρειάζεται άμεσες και στοχευμένες απαντήσεις για μείζονα προβλήματα της καθημερινότητας ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αναλώνονται σε ζητήματα που ουδόλως ενδιαφέρουν τον πολίτη. Ακόμη και τα πιο απλά θέματα αντιμετωπίζονται με καθαρά επικοινωνιακούς όρους. 

Ο Αλέξης πάει στα πυροσβεστικά και φωτογραφίζεται σαν… Top Gun, την ώρα που τα Καναντέρ με το ζόρι πετάνε και κινδυνεύουν ζωές. Ο Αλέξης συναντά τον γραμματέα του ΟΗΕ και του προσφέρει ένα σωσίβιο όταν πνίγεται όλη η Ελλάδα από τους πρόσφυγες αλλά η κυβέρνηση ελπίζει μόνο μην ανοίξει ο σουλτάνος τις πόρτες και πλημμυρίσει το… ελληνικό καλοκαίρι.

Ο Τσίπρας ανοίγει θέμα συνταγματικής αναθεώρησης, εκλογής Προέδρου από το λαό (δηλαδή αλλαγή του πολιτεύματος) και νέο εκλογικό νόμο (δηλαδή προσπάθεια για αξιοπρεπή ήττα) την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού για άλλα πιο κρίσιμα ζητήματα.

Ο Τσίπρας ακόμη και την περιλάλητη ανάπτυξη που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος την χρησιμοποιεί σαν ντεκόρ για να επικοινωνήσει την έκθεση ιδεών του από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Την ίδια στιγμή όλοι οι επιχειρηματίες λένε ότι ο αναπτυξιακός νόμος είναι… αντιαναπτυξιακός ή επισημαίνουν ότι με τόση φορολογία και τόσα γραφειοκρατικά εμπόδια όχι μόνο δεν θα έρθει ξένος να επενδύσει αλλά θα φύγουν και όσοι Έλληνες απέμειναν.

Εδώ κι ένα μήνα που θεωρητικά έκλεισε η συμφωνία με τους δανειστές και ήρθησαν οι αβεβαιότητες (έτσι λέει το Μαξίμου), ακούστηκε έστω μια κουβέντα για τα θέματα που καίνε;

Άκουσε ο Έλληνας τι θα γίνει με την Υγεία που καταρρέει; Ασθενείς φέρνουν μαζί τους φάρμακα και γάζες, δεν υπάρχει προσωπικό, οι ΜΕΘ είναι κλειστές και πεθαίνει κόσμος, η Πρωτοβάθμια Υγεία είναι σα να μην υπάρχει. Κι όμως, ο αρμόδιος υπουργός Πολάκης ασχολείται με τη Δικαιοσύνη, όταν δεν πλακώνεται με τον Άδωνι ή δεν κινδυνεύει να φάει ξύλο από τους πατριώτες του.

Στο χώρο της Παιδείας γίνεται χαμός. Οι χιλιάδες προσλήψεις μένουν στα χαρτιά, τα σχολεία λειτουργούν χάρη στον πατριωτισμό των δασκάλων οι οποίοι καλούνται από Σεπτέμβριο να αντιμετωπίσουν και 3.000 προσφυγόπουλα που πρέπει να ενσωματωθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κι όμως, ο υπουργός Παιδείας χωρίς πτυχίο Φίλης ασχολείται με τους «παραιτηθείτε» και πόσο… δημοκράτες είναι όταν δεν πλακώνεται με τον Αμβρόσιο για τα θρησκευτικά. Αυτά τον μάραναν τον κακόμοιρο όταν δεν μπορεί να λύσει ούτε τα βασικά στο χώρο του.

Στη Δικαιοσύνη επικρατεί χάος, ειδικά μετά από την απεργία των δικηγόρων που έχει συσσωρεύσει πάνω από 350.000 επιπλέον δίκες. Κι όμως, αντί ο υπουργός Δικαιοσύνης να ασχολείται με το πώς θα λειτουργήσει σωστά ο δικαστής, με το πώς δεν θα χαθούν δισεκατομμύρια για το Δημόσιο εξαιτίας των φορολογικών δικών που εκκρεμούν, ασχολείται με τον Πολάκη.

Και βεβαίως ασχολείται με τόσα άλλα, όχι όμως με το γεγονός ότι ο δολοφόνος του Φύσσα και οι ηθικοί αυτουργοί δεν δικάζονται.

Ο δε Κουρουμπλής αντί να ασχοληθεί με βασικά θέματα του υπουργείου Εσωτερικών κάνει παιχνίδια με το μπόνους των εδρών ή καλύπτει τον Πολάκη λέγοντας μάλιστα ότι κι αυτός τα ίδια θα έλεγε για τη Δικαιοσύνη, ίσως με άλλα λόγια.

Και καλά, αυτοί οι υπουργοί τέτοιοι είναι τέτοια κάνουν, τόσα ξέρουν. Ο πρωθυπουργός που υποτίθεται ότι συντονίζει το έργο συνολικά γιατί δεν τους μαζεύει; Γιατί δεν δίνει άλλο τόνο στην κατεύθυνση της χώρας;

Μα απλά γιατί είναι ο ίδιος ή καλύτερα είναι ο αρχηγός ενός καραβανιού που πιο πολύ θυμίζει μπουλούκι παρά οργανωμένη κυβέρνηση. Τα σκυλιά ουρλιάζουν για να τους ξυπνήσουν αλλά αυτοί κοιμούνται ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ο δε… αρχηγός τι κάνει; Συγκαλεί συσκέψεις για τον εκλογικό νόμο, σκέφτεται αν θα ψηφίζουμε στα 17 ή στα 18, αν θα έχουμε μπόνους ή αν το εκλογικό όριο θα είναι 3% ή 2,5%, κάνει φιέστες για την ανάπτυξη ή πλακώνεται για το πόσο θα είναι το πλεόνασμα, όταν πριν από ένα μήνα υπέγραψε ένα σκληρό μνημόνιο το οποίο δεν είναι το τελευταίο. Τον Σεπτέμβριο έρχονται πιο σκληρά μέτρα για τα εργασιακά ενώ καραδοκεί και ο κόφτης.

Μα καλά έτσι θα πορευτεί αυτή η χώρα; Έτσι θα πάμε μπροστά; Αυτό είναι το όραμα της Αριστεράς; Αυτές είναι οι λύσεις που προκρίνει ο κ. Τσίπρας; Πράγματι ένα δράμα. Οι καιροί ου μενετοί αλλά ο Τσίπρας αλλού γι’ αλλού. Ή όπως λένε και οι παλιοί «καίγεται το σπίτι μας κι εμείς τραγουδάμε».

Η χρεοκοπημένη Ελλάδα έχει κυβέρνηση ακόμη πιο χρεοκοπημένη από ιδέες και λύσεις. Και το χειρότερο; Νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση. Δείτε την απάντηση του Πολάκη στις αντιδράσεις εναντίον του. Έβαλε τραγούδι «οι αστοί τρομάξανε». Μα καλά δεν ντρέπονται; Αυτό είναι το πρόβλημα; Ποιος θα τρομάξει ποιον; Δύσμοιρη Ελλάδα πας κατά διαβόλου κι αυτοί πήραν τ’ άρματα και το παίζουν Βελουχιώτηδες.

Άλλα όπως γράψαμε παραπάνω, προσπαθούν να πέσουν αξιοπρεπώς. Τρέμουν βλέπετε μην καταρρεύσουν...

.Ο αληθινός σοσιαλισμός της Βενεζουέλας…

Εχει ειπωθεί ότι αν επιβληθεί ένα σοσιαλιστικό καθεστώς στην Σαχάρα πολύ γρήγορα θα εκλείψει η άμμος. Αυτή η γενίκευση όπως κάθε γενίκευση ενέχει μια δόση υπερβολής. Η Βολιβία του Εβο Μοράλες και (σε μικρότερο βαθμό) ο Ισημερινός του Ραφαέλ Κορέα έχουν να επιδείξουν τα τελευταία δέκα χρόνια ρυθμούς ανάπτυξης που θα τους ζήλευαν τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης.

 Ομως το ρητό περί Σαχάρας αρμόζει απόλυτα στην Βενεζουέλα. Μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο με απίστευτο ορυκτό πλούτο και αγροτοκαλλιέργειες σήμερα βρίσκεται σε τραγική οικονομική κατάσταση  με έλλειψη φαρμάκων, άδεια ράφια στα σουπερμάρκετ, καθημερινές περικοπές στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος –παράλληλα με επίπεδα εγκληματικότητας και δολοφονιών που είναι τα υψηλότερα στον κόσμο…

 Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας βρίσκεται σε πρωτοφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα –όπως έδειξαν οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές και όπως δείχνουν καθημερινά οι δημοσκοπήσεις.

 Ο πρόεδρος της χώρας Νικολάς Μαδούρο όμως αρνείται πεισματικά το αίτημα της αντιπολίτευσης για νέες προεδρικές εκλογές αποδίδοντας όλα τα κακά της χώρας στις ξένες δυνάμεις, στην CIA και στους «ντόπιους εκφραστές» των ξένων συμφερόντων.

Αλλά ας δούμε λίγο τα δεδομένα που πραγματικά συνθέτουν μια απίστευτη ιστορία σοσιαλιστικής καταστροφής:

·    

   Το ΑΕΠ της χώρας το 2015 μειώθηκε κατά 10%.

·       Σήμερα χρειάζεσαι 865 μπολιβάρες (το εθνικό νόμισμα) για να αγοράσεις 1 δολάριο. Πριν από ένα έτος χρειαζόσουν 175 μπολιβάρες. Υπολογίζεται ότι από το 2012 μέχρι σήμερα το εθνικό νόμισμα έχει απολέσει στην «μαύρη αγορά» το 99% της αξίας του.

·   

    Το 2016 ο πληθωρισμός αναμένεται να είναι 481%.

·       Το 2016 η ανεργία αναμένεται να παραμείνει στο 17% όμως το 2017 αναμένεται να φτάσει στο 21%.

·       Στην λίστα των πιο διεφθαρμένων χωρών του κόσμου η Βενεζουέλα βρίσκεται στην θέση 9 (με 1 την πιο διεφθαρμένη).

·       Το 2015 υπήρχαν 58 δολοφονίες ανά 100.000 κατοίκους. Πρόκειται για έναν αριθμό δεκαπλάσιο του παγκοσμίου μέσου όρου.

·  

     37 εφημερίδες έχουν υποχρεωθεί να περιορίσουν την κυκλοφορία τους λόγω έλλειψης χαρτιού.

·       Το 87% των κατοίκων δηλώνει ότι δεν έχει αρκετά χρήματα για ψώνια.

·       Η Βενεζουέλα βρίσκεται στην θέση 169 της παγκόσμιας κατάταξης όσον αφορά την ελευθερία των ΜΜΕ (στην πρώτη θέση βρίσκεται η πιο ελεύθερη χώρα).

       300 δισ. δολάρια δημοσίων πόρων εξαφανίσθηκαν την τελευταία δεκαετία μέσω ενός συστήματος συναλλαγματικών ελέγχων που ονομάσθηκε «η μηχανή της διαφθοράς» από τους τέως υπουργούς της κυβέρνησης Τσάβέζ,  Εκτορα Ναβάρο και Χόρχε Τζιοράνι.

·      

 800 κιλά κοκαΐνης επρόκειτο να εισάγουν στις ΗΠΑ δύο ανίψια του Νικολάς Μαδούρο. Το 2015 ένα δικαστήριο της Νέας Υόρκης απήγγειλε καταγγελίες εναντίον τους και μετά οι αμερικανικές αρχές τους συνέλαβαν στην Αϊτή.

·       Μόνο το 20% των κατοίκων της χώρας υποστηρίζει την πολιτική του Μαδούρο.

Αυτό που καθιστά την περίπτωση της Βενεζουέλας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η ολοκληρωτική υποστήριξη την οποία της παρέχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι στην πρόσφατη επιστολή του στον Νικολάς Μαδούρο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας άφηνε ελάχιστες αμφιβολίες ότι είναι θερμός θιασώτης του καθεστώτος της Βενεζουέλας.

Μάλιστα αν κρίνουμε από τις δηλώσεις υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις οποίες όποιος διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης -όπως πχ το κίνημα «Παραιτηθείτε»- εκτελεί «αντεθνικό έργο», τότε ο θαυμασμός του κ. Τσίπρα προς το καθεστώς της Βενεζουέλας θα πρέπει να επεκτείνεται και στις μεθόδους που χρησιμοποιεί το τελευταίο για να αντιμετωπίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Φυσικά υπάρχει μία διαφορά. Ενώ στην περίπτωση Βενεζουέλας το καθεστώς Μαδούρο αντιμετωπίζει την κριτική του Οργανισμού των Αμερικανικών Χωρών, στην περίπτωση της Ελλάδας η φοροεξοντωτική πολιτική Τσίπρα αντιμετωπίζει την αμέριστη υποστήριξη των μανδαρίνων της Ευρωζώνης.

Τάκης Μίχας

Protagon

.Κενής λογικής, το ευαγγέλιο…

Στην Αμερική, η αντιπαράθεση γίνεται ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν ότι τα όπλα και η ανεξέλεγκτη διάθεσή τους, χωρίς περιορισμούς και ελέγχους κατοχής, είναι ο λόγος πίσω από την τρομοκρατική επίθεση -την αποκαλούν μαζική δολοφονία- και από την άλλη με τους ισλαμοφοβικούς, οι οποίοι διατείνονται ότι το μίσος κατά του δυτικού τρόπου ζωής και η ομοφοβία των ισλαμιστών είναι η αιτία.

 Μάλιστα. Δηλαδή, η αιτία δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζι σε συνδυασμό; Η μαζική και προς κάθε ανυποψίαστο στόχο δολοφονία στο Ορλάντο -που είναι και ο ορισμός της τρομοκρατίας εξάλλου- είναι μία από τις 30.000 αντίστοιχες δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την οπλοκατοχή στο εδώλιο...

Αν οι έλεγχοι ήταν αυστηροί και η διάθεση περιορισμένη, οι πιθανότητες για μικρότερα νούμερα θυμάτων από τον πόλεμο στη Συρία είναι μεγάλες. Ο συγκεκριμένος δράστης δήλωνε και φίλος των τζιχαντιστών, με στενή σχέση μαζί τους (το fbiτο γνώριζε, αλλά δεν τον σταμάτησε από το να αγοράσει ένα όπλο μαζικής καταστροφής ΑΜ 15). 

Άρα ο εξτρεμισμός, τα πιθανά ψυχολογικά προβλήματα που εξωθούν κάθε δράστη σε έγκλημα και η οπλοκατοχή, διέπραξαν το ασύλληπτο έγκλημα. Απλό; Όχι και τόσο, γιατί είναι απόλυτα λογικό και η λογική έχει περάσει σε δυσμένεια και αφάνεια στις μέρες μας.  Ο Τραμπ και η υψηλή του δημοτικότητα είναι η απόδειξη. Η λύση λέει, είναι να εκδιωχθούν όλοι οι μουσουλμάνοι. Έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο από την εποχή του Μουσολίνι και του Χίτλερ, με τους Εβραίους.

Στα δικά μας τώρα, για να μην κατηγορούμε τα Αμερικανάκια μόνο.

Ο φανατισμός έχει περάσει σε νέο επίπεδο έντασης και στη χώρα. Εδώ ο διωγμός γίνεται ενάντια σε όλους όσους διαμαρτύρονται εναντίον της κυβέρνησης. Όποιος εκφράζει αντίθετη γνώμη ως προς τα υπέροχα φορολογικά, ασφαλιστικά και αναπτυξιακά μέτρα της κυβέρνησης και δε δηλώνει ικανοποιημένος με την κατάσταση στη χώρα είναι εθνικός εχθρός. 

Είναι ακροδεξιός, μεγαλοαστός, ανατρεπτικός, με κρυφή ατζέντα και κρύβει στις τσέπες του όλο το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Αρκεί να τον γυρίσεις ανάποδα, για να δεις τα χρυσά φλουριά που θα χυθούν ποτάμια.

Και σα να μη φτάνουν όλες οι κατηγορίες για εσχάτη προδοσία, υπάρχει και η χλεύη, για ακόμα μεγαλύτερη μείωση και υπονόμευση της ελεύθερης γνώμης από εκπροσώπους της εκτελεστικής εξουσίας (Ψαρρού, καλσόν, καπελάκια κοκ). Όταν φυσικά πριν ένα χρόνο κάποιοι απειλούσαν για πυρπόληση της Βουλής και γουναράδικα, τότε ήταν απλά επαναστατικό. Κι εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά και κρατά λευκό μαντήλι.

Οι κάφροι αποκαλούνται αντιεξουσιαστές, καίνε τρόλεϊ ελεύθερα χωρίς να συλλαμβάνονται,  14χρονοι στυγνοί δολοφόνοι αφήνονται ελεύθεροι και δεν μπαίνουν σε φυλακές ανηλίκων βάσει πρόσφατου νόμου που απαγορεύει τη φυλάκιση κάτω των 15, νομοθετήματα πάνε να περάσουν βράδυ ασκαρδαμπηχτί για απεριόριστες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων όταν όλοι οι άλλοι  πεινάνε, σπίτια περνάνε σε vulture funds σε αντίθεση με κόκκινες γραμμές που είχαν εξαγγελθεί, αντικειμενικές αξίες διατηρούν την αίγλη της φούσκας του 2006 ενώ ένφια αυξάνονται και και και...

Η πόλωση και η καθεστωτισμός είναι πλέον ένα διεθνές φαινόμενο. Οι διωγμοί και η ανεξέλεγκτη βία (φυσική, ψυχολογική και οικονομική) κατά των αδυνάτων, είτε είναι μειονότητες εθνικές είτε είναι γυναίκες, έχει θεριέψει και αναιρεί κάθε πρόσχημα κοινωνικής εξέλιξης, επιστρέφοντας σε επίπεδο ζούγκλας. 

Όπου κι αν κοιτάξει κανείς στον πλανήτη, θα παρατηρήσει μια δημοκρατία Βαϊμάρης διεθνοποιημένη. Οι φτωχοί φτωχοποιούνται περισσότερο, ενώ η κλίκα των πλουσίων μόλις ανακάλυψε ότι βγήκε ακόμα πιο κερδισμένη. 

Σε όλες τις κλίμακες, από τον μικρόκοσμο ως τον μακρόκοσμο, η λογική έχει πάει περίπατο.

Δεν ξέρω αν είναι κακό προαίσθημα, διαίσθηση, ή η λογική μου που πεισματικά επιμένει να με στοιχείωνει, αλλά δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι το κακό σπυρί είναι έτοιμο να σκάσει. Όχι με έναν λυγμό, αλλά με μεγάλο πάταγο.

Μαρία Dawkinson

Liberal.gr