Στην Αμερική, η αντιπαράθεση γίνεται
ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν ότι τα όπλα και η ανεξέλεγκτη διάθεσή τους, χωρίς
περιορισμούς και ελέγχους κατοχής, είναι ο λόγος πίσω από την τρομοκρατική
επίθεση -την αποκαλούν μαζική δολοφονία- και από την άλλη με τους
ισλαμοφοβικούς, οι οποίοι διατείνονται ότι το μίσος κατά του δυτικού τρόπου
ζωής και η ομοφοβία των ισλαμιστών είναι η αιτία.
Αν οι έλεγχοι ήταν αυστηροί και η διάθεση
περιορισμένη, οι πιθανότητες για μικρότερα νούμερα θυμάτων από τον πόλεμο στη
Συρία είναι μεγάλες. Ο συγκεκριμένος δράστης δήλωνε και φίλος των τζιχαντιστών,
με στενή σχέση μαζί τους (το fbiτο γνώριζε, αλλά δεν τον σταμάτησε από το να
αγοράσει ένα όπλο μαζικής καταστροφής ΑΜ 15).
Άρα ο εξτρεμισμός, τα πιθανά
ψυχολογικά προβλήματα που εξωθούν κάθε δράστη σε έγκλημα και η οπλοκατοχή, διέπραξαν
το ασύλληπτο έγκλημα. Απλό; Όχι και τόσο, γιατί είναι απόλυτα λογικό και η
λογική έχει περάσει σε δυσμένεια και αφάνεια στις μέρες μας. Ο Τραμπ και
η υψηλή του δημοτικότητα είναι η απόδειξη. Η λύση λέει, είναι να εκδιωχθούν
όλοι οι μουσουλμάνοι. Έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο από την εποχή του Μουσολίνι
και του Χίτλερ, με τους Εβραίους.
Στα δικά μας τώρα, για να μην κατηγορούμε
τα Αμερικανάκια μόνο.
Ο φανατισμός έχει περάσει σε νέο επίπεδο
έντασης και στη χώρα. Εδώ ο διωγμός γίνεται ενάντια σε όλους όσους
διαμαρτύρονται εναντίον της κυβέρνησης. Όποιος εκφράζει αντίθετη γνώμη ως προς
τα υπέροχα φορολογικά, ασφαλιστικά και αναπτυξιακά μέτρα της κυβέρνησης και δε
δηλώνει ικανοποιημένος με την κατάσταση στη χώρα είναι εθνικός εχθρός.
Είναι
ακροδεξιός, μεγαλοαστός, ανατρεπτικός, με κρυφή ατζέντα και κρύβει στις τσέπες
του όλο το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Αρκεί να τον γυρίσεις ανάποδα,
για να δεις τα χρυσά φλουριά που θα χυθούν ποτάμια.
Και σα να μη φτάνουν όλες οι κατηγορίες
για εσχάτη προδοσία, υπάρχει και η χλεύη, για ακόμα μεγαλύτερη μείωση και
υπονόμευση της ελεύθερης γνώμης από εκπροσώπους της εκτελεστικής εξουσίας
(Ψαρρού, καλσόν, καπελάκια κοκ). Όταν φυσικά πριν ένα χρόνο κάποιοι απειλούσαν
για πυρπόληση της Βουλής και γουναράδικα, τότε ήταν απλά επαναστατικό. Κι εδώ η
λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά και κρατά λευκό μαντήλι.
Οι κάφροι αποκαλούνται αντιεξουσιαστές,
καίνε τρόλεϊ ελεύθερα χωρίς να συλλαμβάνονται, 14χρονοι στυγνοί δολοφόνοι
αφήνονται ελεύθεροι και δεν μπαίνουν σε φυλακές ανηλίκων βάσει πρόσφατου νόμου
που απαγορεύει τη φυλάκιση κάτω των 15, νομοθετήματα πάνε να περάσουν βράδυ
ασκαρδαμπηχτί για απεριόριστες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων όταν όλοι οι
άλλοι πεινάνε, σπίτια περνάνε σε vulture funds σε αντίθεση με κόκκινες
γραμμές που είχαν εξαγγελθεί, αντικειμενικές αξίες διατηρούν την αίγλη της
φούσκας του 2006 ενώ ένφια αυξάνονται και και και...
Η πόλωση και η καθεστωτισμός είναι πλέον
ένα διεθνές φαινόμενο. Οι διωγμοί και η ανεξέλεγκτη βία (φυσική, ψυχολογική και
οικονομική) κατά των αδυνάτων, είτε είναι μειονότητες εθνικές είτε είναι
γυναίκες, έχει θεριέψει και αναιρεί κάθε πρόσχημα κοινωνικής εξέλιξης,
επιστρέφοντας σε επίπεδο ζούγκλας.
Όπου κι αν κοιτάξει κανείς στον πλανήτη, θα
παρατηρήσει μια δημοκρατία Βαϊμάρης διεθνοποιημένη. Οι φτωχοί φτωχοποιούνται
περισσότερο, ενώ η κλίκα των πλουσίων μόλις ανακάλυψε ότι βγήκε ακόμα πιο
κερδισμένη.
Σε όλες τις κλίμακες, από τον μικρόκοσμο
ως τον μακρόκοσμο, η λογική έχει πάει περίπατο.
Δεν ξέρω αν είναι κακό προαίσθημα,
διαίσθηση, ή η λογική μου που πεισματικά επιμένει να με στοιχείωνει, αλλά δε
μου το βγάζεις από το μυαλό ότι το κακό σπυρί είναι έτοιμο να σκάσει. Όχι με
έναν λυγμό, αλλά με μεγάλο πάταγο.
Μαρία Dawkinson
