.Μας έπιασαν, σύντροφοι...

Τρέχουν σαν τους λαγούς πολλές χιλιάδες ιδιοκτήτες οχημάτων που διαπίστωσαν πως έλαβαν... "κατά (συριζαίικον) λάθος" ειδοποιητήριο για να πληρώσουν πρόστιμο 250 ευρώ για το... ανασφάλιστο αυτοκίνητό τους, που όμως είτε ήταν ασφαλισμένο, είτε είχε  πουληθεί και μεταβιβαστεί, είτε είχε καταστραφεί!

   

Καλούνται να μεταβούν στην εφορία ή στο υπουργείο μεταφορών και να αποδείξουν πως δεν είναι ούτε ελέφαντες, ούτε διαθέτουν προβοσκίδα, έστω και αν οι ίδιοι ένιωθαν απόλυτα ήρεμοι και ήσυχοι πως είχαν πληρώσει τα ασφάλιστρά τους και δεν κινδύνευαν από την αχαλίνωτη πείνα της κυβέρνησης και των "όντων" που την απαρτίζουν…

Επιπλέον θα πρέπει τώρα να συλλέξουν αρκετά "χάρτινα ματσάκια" με τα δικαιολογητικά που απαιτούνται,  για να βρουν το δίκιο τους, απέναντι σε ανθρώπους που εξαρχής είχαν κακό σκοπό, δόλο, εμπάθεια και απερίγραπτη ζήλια για την "κατσίκα του γείτονα" που τόσο μισούν!

Ακόμα περισσότεροι είναι όμως εκείνοι που δεν γνώριζαν καν πως είχαν στοχοποιηθεί από τα "υπηρετάκια" των ασφαλιστικών εταιρειών,  και ξαφνικά, ανακάλυψαν έντρομοι πως, αν δεν προστρέξουν στις σελίδες του υπουργείου Οικονομικών να δουν αν υπάρχει όντως πρόβλημα με το όχημά τους,  μπορεί η αστυνομία να  βεβαιώσει πρόστιμα, να χάσουν άδειες κυκλοφορίας, πινακίδες κ.λπ. και μετά να τρέχουν ακόμα πιο πολύ στα άβατα ενός διεφθαρμένου από την κορυφή κράτους...

Πόσα "ριάλια" θα βάλουν άραγε στην τσέπη κάποια άθλια και πειναλέα "υπηρετάκια" με την απειλή αυτή των 250 ευρώ ανά ανασφάλιστο αυτοκίνητο και τα εκατοντάδες εκατομμύρια που κάποιοι θα εισπράξουν από το πουθενά!

Οι ασφαλιστικές θα πληρώνουν σίγουρα καλά το δώρο στα  λαμόγια, αλλά εμείς πρέπει να τους το βγάλουμε ξινό!

Βέβαια αυτό είναι μια δική μου προσωπική σκέψη, που δεν μπορώ ν' αποδείξω, αλλά σίγουρα δεν μπορώ και να καταπιώ. Αλήθεια, από πότε μια κυβέρνηση συμφωνεί με ασφαλιστικές εταιρείες και από κοινού ληστεύουν τους πολίτες... 

Ποιος "άρρωστος και διεστραμμένος εγκέφαλος" είχε άραγε την ιδέα αυτή, μετά την επίσκεψη του προεδρείου των ασφαλιστικών εταιρειών... και τι συμφωνίες έγιναν κάτω από το τραπέζι με θύμα όλους εμάς; 

Διότι, μη μου πείτε πως ένα δώρο μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, γίνεται έτσι απλά... χωρίς το κατιτίς του.

Δεν κατηγορώ κανέναν συγκεκριμένο, αλλά οφείλω να σχηματοποιήσω τις σκέψεις μου αυτές σε χαρτί... ή μάλλον στην οθόνη του κινητού μου.

Όσοι διαθέτουν πινακίδες κυκλοφορίας, έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να κυκλοφορούν τα αυτοκίνητά τους στους δρόμους που οι ίδιοι έχουν πληρώσει! Έτσι δεν είναι;

Η υποχρέωση και η ευθύνη για την ασφάλιση κάθε οχήματος βαραίνει τον ιδιοκτήτη, και μόνο αν συλληφθεί "επ' αυτοφόρω" να οδηγεί ανασφάλιστος του επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπονται από τον νόμο. 

Ή μήπως κάνω κάποιο λάθος σκεπτικό;

Γιατί, π.χ., αν κάποιος ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του για μερικούς μήνες, ενώ έχει πληρώσει τα τέλη, να πρέπει αν δεν το ασφαλίσει, να παραδώσει τις πινακίδες, παρόλο που δεν το κυκλοφορεί; 

Τότε ποιος ο λόγος της καταβολής των πανάκριβων τελών στις αρχές του έτους;

Σε ποια χώρα του κόσμου η κυβέρνηση κάνει βρώμικα "αλισβερίσια" με τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες "καρφώνουν" δήθεν παραβάτες για να καλύψουν την έως τώρα "κακή" τους διαχείριση στα οικονομικά τους και να αποκομίσουν υπερκέρδη λεηλατώντας άδειες τσέπες πολιτών;

Ας το ψάξουν λίγο οι πολίτες και ας προσφύγουν μαζικά στο ΣτΕ, κατά του βρώμικου αυτού και δύσοσμου νομοθετήματός τους, παρόλο που οι τρομπέτες σφύριξαν την "Ισπανική Υποχώρηση" και οι ίδιοι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια... 

Τόσο θρασύδειλοι είναι οι επαναστάτες αυτοί... της κακιάς ώρας!

Να είστε σίγουροι (-ες) ότι σε λίγο αν συνεχίσουμε να υπακούουμε στις ανώμαλες ορέξεις τους, θα ζητήσουν, πολύ σύντομα, να τους παραχωρήσουμε και δωμάτια στα σπίτια μας για να φιλοξενήσουν λαθρο-συντρόφους τους... 

Θα το δεχτούμε κι αυτό και όλα τ' άλλα που έχουν στα συρτάρια τους;  

Ήδη καταλαμβάνουν με το "έτσι θέλω" άδεια κτίρια ιδιοκτησίας Ελλήνων πολιτών... και "σπιτώνουν" λαθραίους για να ικανοποιήσουν τα... πολιτικά τους βίτσια.

Κάποια από αυτά τα "κοπρόσκυλα",  τα πειναλέα, θα πρέπει να δουν τα κάγκελα της φυλακής από μέσα και την οργή του κόσμου έξω από αυτά! 

Στο μεσοδιάστημα, τους εύχομαι από καρδιάς να το γλεντήσουν πίσω απο τις... "Σουηδικές κουρτίνες" των σωφρονιστικών καταστημάτων που θα βρεθούν! 

Είμαι σίγουρος πως οι τρόφιμοι θα τους υποδεχθούν με ανοικτές τις αγκάλες τους και με ιδιαίτερη τρυφερότητα, που θα είναι ανάλογη του κοινωνικού τους επιπέδου...

Θοδωρής Γιάνναρος

.Φτάνει πια η αθλιότητα με τους συμβασιούχους

Η υπόθεση με τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων που επανέρχεται για ακόμη μια φορά, όπως εδώ και 30 χρόνια περίπου, είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι εδώ που φτάσαμε είναι πιο μεγάλο στοίχημα κι από την έξοδο από τα μνημόνια. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας, ισονομίας, είναι θέμα που μπορεί να κρίνει αν αυτή η χώρα έχει βάλει μυαλό κι αν έχει ελπίδες να σωθεί.

Το δικαίωμα στην εργασία είναι απαράβατος και ιερός κανόνας. Μακάρι όλοι οι Έλληνες, και οι αλλοδαποί που βρίσκονται στη χώρα μας να είχαν μια δουλειά, να έβγαζαν λεφτά, να τα ξόδευαν, να ήταν η χώρα πλούσια και να μην είχε ανάγκη κανέναν.

Μακάρι και να μην υπήρχαν συμβασιούχοι αλλά όλοι να ήταν μόνιμοι, με σταθερή εργασία και να μην ήταν όμηροι του κάθε βλαχοδήμαρχου ή του κάθε ανόητου λαμόγιου βουλευτή.

Μακάρι και αυτοί οι 15.000 συμβασιούχοι, κι όσοι μαζεύουν τα σκουπίδια αλλά κι εκείνοι που κρύβονται στα γραφεία γιατί υπάρχουν πάντα κορόιδα να κάνουν τη… βρόμικη δουλειά, να διορίζονταν και με 5.000 ευρώ το μήνα.

Όμως, η Ελλάδα δεν είναι πλούσια χώρα. Δεν μπορεί να έχει χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους. Δεν μπορεί να προσλάβει κι άλλους χιλιάδες γιατί δεν υπάρχουν λεφτά να τους πληρώσει. Εντάξει, να διορίσουμε κι αυτούς τους συμβασιούχους, και τους επόμενους και μερικές χιλιάδες άλλους. Ποιος βρε αθεόφοβοι θα τους πληρώνει; Έχουν σκεφτεί όλοι αυτοί, σαν τον Σκουρλέτη, που τάζει μονιμοποιήσεις που θα βρεθούν τα κονδύλια; Ή μήπως η εύκολη λύση είναι να βάλουμε έναν ακόμη φόρο, να κόψουμε και λίγο ακόμη τη σύνταξη για να πληρώνουμε τους κομματικούς στρατούς του ΣΥΡΙΖΑ ή όλων των κομμάτων;

Και γιατί π.χ. οι βλαχοδήμαρχοι, οι άθλιοι… τοπικοί άρχοντες που κάνουν περισσότερα ρουσφέτια από τους υπουργούς να μην τους πληρώσουν οι ίδιοι; Με δικά τους χρήματα, με λεφτά των δήμων τους και χωρίς να πάρουν ούτε ένα ευρώ δάνειο; Γιατί κι όταν παίρνουν δεν τα πληρώνουν ποτέ. Δεκάδες δήμοι είναι χρεοκοπημένοι και ζητούν συνεχώς κρατικά κονδύλια και ταυτόχρονα υπογράφουν εκατοντάδες συμβάσεις για εργαζόμενους που πιθανότατα δεν τους χρειάζονται.

Έχει πάει έστω κι ένας δήμαρχος φυλακή για τα οικονομικά εγκλήματα που έχει κάνει;

Έχει πάει έστω ένας υπουργός ή βουλευτής για τις χιλιάδες προσλήψεις που υπόσχεται ή που τελικά αποδέχεται και πληρώνει το έρμο το κράτος; Και πώς πληρώνει; Παίρνοντας δάνεια από την τρόικα, η οποία τα απαιτεί ζητώντας λιτότητα από όλους τους Έλληνες. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος, αυτή είναι η πραγματικότητα. Αντί η κυβέρνηση να ωθήσει τους εργαζόμενους σε νέες δουλειές, στην παραγωγή, σε καινοτόμες ιδέες τους υπόσχεται θέσεις στο Δημόσιο για να τους κάνει «πελατάκια» και να κοκορεύεται ο κάθε ανίκανος Σκουρλέτης ότι είναι «αριστερός κι ευαίσθητος».

Φτάνει πια η αθλιότητα των συμβασιούχων. Όπου υπάρχουν κενά να καλυφθούν με μόνιμους, αλλά όπου υπάρχουν πραγματικά κενά κι όχι όπου «ανακαλύπτονται» ανάγκες την ώρα που κάποιοι άλλοι κρύβονται στα γραφεία για να βγάζουν φωτοτυπίες.

Άραγε δεν ντρέπονται οι κυβερνώντες αλλά και όλοι οι πολιτικοί βλέποντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να χάνουν τη δουλειά τους, να απολύονται χωρίς αποζημιώσεις, να τους χρωστούν 8 και 10 μήνες εργασίας, να μην παίρνουν ούτε το επίδομα ανεργίας; Πώς τους αντικρίζουν όταν την ίδια στιγμή θέλουν να φορτώσουν το Δημόσιο με νέους εργαζόμενους; Και καλά, να τους χρειάζεται η Υγεία π.χ. που είναι διαλυμένη, να το καταλάβουμε. Αλλά να τους χρειάζονται οι… Πατούληδες ανά την Ελλάδα γιατί; Να πεθαίνουν τα παιδιά μας και οι γέροι μας στα νοσοκομεία επειδή δεν υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές για να διορίσει ο Σκουρλέτης χιλιάδες στους δήμους; Έλεος.

Όμως, το σύστημα για να αλλάξει, η χώρα για να αλλάξει και για να βγάλει κάτι καλό και αυτή η λαίλαπα των μνημονίων, πρέπει να αλλάξουν και οι πολίτες. Δεν μπορεί ο καθένας που του δίνουν μια σύμβαση 8 μηνών να απαιτεί στη συνέχεια κι άλλους 8 μήνες, κι άλλους 8 μήνες και στη συνέχεια μονιμοποίηση. Και δεν μπορεί να πιέζει, να εκβιάζει, να απειλεί διαιωνίζοντας έτσι ένα πελατειακό κράτος που δεν σέβεται ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα.

Το κακό παράγινε, οι ευθύνες ανήκουν σε όλους. Από τότε με τα περίφημα stage, από τότε με τις στρατιές της πασοκαρίας, από τότε που ο θεματοφύλακας του Συντάγματος Προκόπης Παυλόπουλος διόρισε χιλιάδες για να διασώσει ένα φθαρμένο κομματικό κράτος.

Και τώρα έρχεται η άλλη, η νέα πασοκαρία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τους διορισμούς που ενώ είχε δικαίωμα να κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά δεν τις έκανε γιατί το κράτος ήταν σε κατάσταση χρεοκοπίας. Ακόμη και σήμερα συζητάμε για τα μνημόνια που έχουμε υποστεί, ακόμη και σήμερα λέμε δεν αντέχουμε άλλα μέτρα, λιτότητα, περικοπές αλλά ακόμη και σήμερα πολλοί συμπαρατασσόμαστε με τους συμβασιούχους γιατί πρέπει κι αυτοί να απολαύσουν τη μονιμότητα του αθάνατου ελληνικού δημοσίου.

Δεν πάει άλλο, κάποτε πρέπει να σπάσει ο φαύλος κύκλος.

Πριν από μερικά χρόνια η κυβέρνηση Σαμαρά τα έβαλε με τις καθαρίστριες που ήθελαν μονιμοποίηση. Τότε το Antinews πρώτο έβγαλε τους μισθούς που έπαιρναν οι περισσότερες από τις γυναίκες εκείνες που στη συνέχεια στρατοπέδευσαν στο Σύνταγμα. Μισθοί που ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους δεν θα δουν άξιοι και μορφωμένοι Έλληνες. 

Τότε και η κυβέρνηση και το Antinews είχαν δεχθεί πόλεμο. «Τα βάζετε με τις κακόμοιρες τις καθαρίστριες, δεν πρέπει, είναι αναλγησία» και άλλα τέτοια λαϊκίστικα τερτίπια, σαν κι αυτά που έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι. Και θα θυμάστε τα «κόκκινα γάντια» και την ξεφτίλα που προκάλεσαν.

Και τώρα, λοιπόν, λέμε ότι πρέπει το θέμα των συμβασιούχων να λυθεί με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης και με βάση την κατάσταση της χώρας. Όσοι χρειάζονται πράγματι κι όχι επειδή το λένε οι βλαχοδήμαρχοι και οι βλαχοϋπουργοί, να μονιμοποιηθούν.

 Όσους αντέχει το κράτος και τα ταμεία του να τους κάνουν μόνιμους. Όμως, είναι ντροπή για τη Δημοκρατία και για τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας να παίζονται ακόμη πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες εργαζόμενων αλλά και στις πλάτες των πολιτών που θυσιάζονται καθημερινά έχοντας υποστεί απίστευτα δεινά.

Πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα το ζήτημα, αν θέλουμε να γίνουμε κανονικό κράτος. Αλλιώς… μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος και τον Σόιμπλε κυβερνήτη της Ελλάδας.

.«Ντριν, υπουργέ τηλέφωνο από τον Κορυδαλλό»

H απόφαση της Δικαιοσύνης να διατάξει έρευνα για τις συνομιλίες του Πάνου Καμμένου με τον ισοβίτη Γιαννουσάκη, αλλά και τα ηχητικά ντοκουμέντα που ήρθαν στο φως είναι η εξέλιξη μιας βρόμικης υπόθεσης. Οι δικαστές ορθώς έπραξαν και ανακοίνωσαν προκαταρκτική, όμως, πολύ φοβούμαστε ότι είναι μια διαδικασία συνηθισμένη κάθε φορά που πρέπει να μπει μια υπόθεση κάτω από το χαλί. Να καθυστερήσει η έρευνα, να ξεχαστεί από την κοινή γνώμη και να «εξατμιστεί» ώστε να μη μείνει ούτε σκιά για τον υπουργό Άμυνας. Πολλές φορές στο παρελθόν μια σοβαρή υπόθεση οδηγήθηκε σε μια ανούσια έρευνα που τελικά δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, αντιθέτως αθώωσε εκ των προτέρων τους ενόχους.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από τη Δικαιοσύνη διότι το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και ηθικό. Κι επειδή για το δεύτερο δεν φημίζεται η κυβέρνηση τότε θα πρέπει να το δούμε πολιτικά.

Υπό το πρίσμα αυτό μια δήλωση σαν αυτή που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καλύπτοντας πλήρως τον Καμμένο, δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό και θα πουλήσουν και τη μάνα τους προκειμένου να μην χάσουν την εξουσία και την κουτάλα.

«Έπραξε ό,τι θα έπραττε οποιοσδήποτε πολίτης. Ενημέρωσε τον θεσμικά αρμόδιο που ενημέρωσε την εισαγγελία». Τάδε έφη Δημήτρης Τζανακόπουλος στον ΣΚΑΙ. Δηλαδή θα πρέπει να δώσουμε και παράσημο στον Καμμένο ή καλύτερα να τον προτείνουμε για βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Τον πήρε ένας εγκληματίας τηλέφωνο, καταδικασμένος σε ισόβια για τόνους ηρωίνης, είπαν πράγματα που δεν ξέρουμε, υπήρξε διάλογος που αποδείκνυε ότι δεν ήταν μια απλή… σχέση κι όλα αυτά θεωρούνται φυσιολογικά.

Και μάλιστα η κυβέρνηση λέει πως όλα αυτά είναι πράξεις που θα έκανε κάθε πολίτης. Επειδή φέρεται να πήγε ο Καμμένος στον εισαγγελέα. Αυτή είναι η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης για το μείζον αυτό θέμα. Και να μας το θυμηθείτε θα περάσει η στρατηγική και ο κόσμος σε λίγο καιρό θα λέει «τι καλό παιδί αυτός ο Πάνος, αμέσως πήγε στον εισαγγελέα για να καταγγείλει τις συνομιλίες».

Καμιά απάντηση βρε παιδιά στις καταγγελίες για συναλλαγή προκειμένου να ενοχοποιηθεί ένας επιχειρηματίας που μπορεί να είναι ένοχος ή αθώος; Καμιά απάντηση στο πώς ένας ισοβίτης έχει νταραβέρια με τον υπουργό Άμυνας;

Έστω μια απάντηση θα δώσει κανείς πώς είναι δυνατόν να θεωρείται «νομοταγής πολίτης» κάποιος που τη μέρα το παίζει υπουργός και τη νύχτα τηλεφωνητής του υποκόσμου;

Όχι, το ξαναλέμε. Η υπόθεση δεν είναι απλή και έχει πολλές ουρές. Το σίγουρο είναι ότι ο Πάνος Καμμένος από εδώ και πέρα θα κάνει καταγγελίες στη Βουλή και θα υβρίζει τους πάντες και από κάτω θα του φωνάζουν: «Ντριν, υπουργέ τηλέφωνο από τον Κορυδαλλό» και θα σωπαίνει. Μόνο ο κακόμοιρος ο Τζανακόπουλος έμεινε να τον υποστηρίζει.

.H διαπλοκή χτυπάει κόκκινο στα ΜΜΕ

Ένα πολύ σκοτεινό και βρόμικο σκηνικό παίζεται γύρω από τα χρεοκοπημένα μέσα ενημέρωσης και την προσπάθεια της κυβέρνησης να τα ελέγξει πλήρως προσφέροντάς τα στον εκλεκτό της Ιβάν Σαββίδη, ίσως δε και σε άλλους «αφανείς» επιχειρηματίες που θα μπουν στη διαδικασία.

Χθες αποκαλύπταμε ότι υπάρχει σχέδιο της κυβέρνησης να προωθήσει διάταξη που θα απαγορεύει το «κούρεμα» δανείων Μέσων Ενημέρωσης και πολιτικών κομμάτων. Έτσι θα μπορούσε να αντικρούσει τις κατηγορίες της ΝΔ ότι κάνει διαπλοκή και ότι χαρίζει δάνεια σε μιντιάρχες. Με τον τρόπο αυτό βεβαίως, δηλαδή χωρίς «κούρεμα» δανείων και αναδιάρθρωση ώστε οι επιχειρήσεις αυτές να καταστούν βιώσιμες, οδηγούμαστε στη λύση της πτώχευσης, εν λειτουργία ή κλειστές.

 Όπως στην περίπτωση του ΔΟΛ όπου μπήκε εκκαθαριστής και στις 31 Μαΐου θα πουληθούν τα ιμάτιά του, έτσι και στην περίπτωση του Πήγασου αναμένεται να συμβεί το ίδιο. Δηλαδή να μη γίνει κανένα deal με τον Σαββίδη, να χρεοκοπήσει η εταιρεία και στη συνέχεια να έρθει ο επιχειρηματίας και να την αγοράσει μπιρ παρά, ελέγχοντας και το Mega και τις εφημερίδες. Αν ισχύει δε και ότι ο Σαββίδης θα «χτυπήσει» και τον ΔΟΛ κι ενδεχομένως να τον πάρει, τότε θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας μιντιακός όμιλος, ο μεγαλύτερος της χώρας, υπό τον πλήρη έλεγχο του «Ρώσου» και βεβαίως με τους δημοσιογράφους να προσκυνάνε μέρα – νύχτα τον πολυχρονεμένο Αλέξη.

Και στην περίπτωση του Πήγασου και του Μπόμπολα, έχουμε μια καραμπινάτη δόλια πτώχευση για την οποία κάποιος θα πρέπει να πληρώσει, αν ήμασταν σε κάποιο σοβαρό κράτος, γιατί δεν είμαστε. Σε κανονικά κράτη θα πήγαινε φυλακή ο μεγαλομέτοχος, θα του έπαιρναν σπίτια και αυτοκίνητα, προσωπικά κι όχι της εταιρείας και θα του άνοιγαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς προκειμένου να πληρωθεί μέρος των δανείων στις τράπεζες αλλά και οι μισθοί και οι αποζημιώσεις των εργαζόμενων. Πολιτικούς είδαμε στη φυλακή. Εκδότες και καναλάρχες θα δούμε ποτέ;

Μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση ενδεχομένως να βρει αντιστάσεις από το εξωτερικό στο σχέδιό της να μπλοκάρει «κουρέματα» δανείων σε ΜΜΕ και κόμματα. Στις σκέψεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι και η προώθηση, μέχρι τις 16 του μήνα, μιας ρύθμισης – ασπίδα για τα στελέχη τραπεζών και Δημοσίου. Η νομική ασυλία δηλαδή όσων υπογράφουν «κουρέματα», αλλά με την γνωστή Συριζαϊϊκη κουτοπονηριά ώστε να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες. 

Συγκεκριμένα για τις περιπτώσεις των κομματικών και μιντιακών δανείων, τον έλεγχο της όλης διαδικασίας να τον έχει το υπουργείο Οικονομικών. Δηλαδή να αποφασίζει η τράπεζα με τους μπαταχτσήδες επιχειρηματίες των μέσων ενημέρωσης το «κούρεμα» και η υπόθεση να μην πηγαίνει στη Δικαιοσύνη για επικύρωση αλλά στον υπουργό Οικονομικών ο οποίος θα έχει τον πρώτο λόγο. 

Θα ζητά και τη γνώμη της ΤτΕ που όμως θα είναι μη δεσμευτική. Έτσι, π.χ. αν γίνει κούρεμα 100 εκατ. ευρώ στα χρέη του Μπόμπολα για να πάρει το μαγαζί ο Σαββίδης τζάμπα, θα αποφασίζει ο Τσακαλώτος αν όλα έγιναν νόμιμα. Η κυβέρνηση δηλαδή θα το παίξει τροχονόμος της διαπλοκής καθώς έχει το μαχαίρι έχει και το καρπούζι και κάνει ό,τι γουστάρει.

Και το τονίζουμε: Δεν είναι μόνο ο Ψυχάρης ή ο Μπόμπολας που ενδιαφέρονται. Προβλήματα με δάνεια έχει και ο Χατζηνικολάου, και ο Κοντομηνάς, και ο Θέμος με το Πρώτο Θέμα και πολλοί άλλοι που θα διεκδικήσουν «κουρέματα» μ’ αυτή τη διαδικασία ή θα πτωχεύσουν τις εταιρείες τους, αφήνοντας στο δρόμο και απλήρωτους τους εργαζόμενους και χωρίς οι ίδιοι να έχουν επιπτώσεις.

Το παιχνίδι είναι χοντρό κι ενδιαφέρει ιδιαίτερα την κυβέρνηση αλλά και τη ΝΔ. Χαρακτηριστικό αυτό που γίνεται στον ΔΟΛ και στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ των στελεχών των Νέων και του Βήματος. Τα Νέα είναι φουλ αντιπολίτευση και καταγγέλλεται ότι στελέχη της έχουν δεχθεί επίθεση και απειλές από κορυφαίους υπουργούς ενώ το Βήμα βγήκε την Κυριακή με συνέντευξη του Αμερικανού πρέσβη που ουσιαστικά έλεγε ότι οι ΗΠΑ ευλογούν τον Τσίπρα. Η πρεσβεία έσπευσε να διαψεύσει τον τίτλο λέγοντας ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, όμως, έμεινε η αίσθηση ότι οι Αμερικανοί στηρίζουν τον Τσίπρα. Μιλάμε για πολύ βρόμικο παιχνίδι και πολλά χτυπήματα κάτω και πάνω από τη μέση.

Θα δούμε το επόμενο διάστημα τεράστιες ανακατατάξεις στα μέσα ενημέρωσης και η διαπλοκή θα χτυπήσει κόκκινο.

.Η κατοικία των θεών

Πώς γίνεται οι άνθρωποι που δεν έζησαν πόλεμο να είναι πιο φανατικοί, πιο μισαλλόδοξοι και τυφλοί από εκείνους που τον έζησαν; Η απάντηση είναι απλή: όταν έχεις δει το κακό με τα μάτια σου, γίνεσαι πιο γενναιόδωρος. Εκτός κι αν από ψυχισμό στερείσαι τον απαραίτητο εκείνο χώρο μέσα σου που θα διαθέσεις και στον άλλο όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Το πρόσφατο περιστατικό στο Δίστομο, θλιβερό και γελοίο μαζί, μας διδάσκει μάλλον κάτι τέτοιο: Εκ του ασφαλούς όταν γαβγίζεις, άκαπνος και αβάπτιστος στο πυρ, προκαλείς απλώς θόρυβο, ξερνώντας το εσωτερικό σου δηλητήριο.

Remaining Time-0:44

Fullscreen

Mute

Στους αρχαίους χρόνους, βουτούσαν το βέλος σε δηλητήριο για να φονεύουν είτε τον εχθρό είτε το θήραμα του κυνηγιού. Εξ ου και «τοξικό». Το βλέπουμε σήμερα, το ζούμε σχεδόν δέκα χρόνια τώρα, αυτήν τη βιτριολική φωνασκία και τοξοβολία, και αυτό που απομένει να δούμε είναι μέχρι πότε αυτή η στάση, ή και πόζα αν προτιμάτε, θα έχει πέραση.

«Υπάρχει η φοβερή παρεξήγηση, η σύγχυση μεταξύ θορύβου και ζωής. 

Οι περισσότεροι δεν μπορούν να καταλάβουν τη ζωή δίχως θόρυβο», έλεγε προπολεμικά ο Αγγελος Σικελιανός στον Κωστή Μπαστιά («Φιλολογικοί περίπατοι», επιμ. Αλέξης Ζήρας, εκδ. Καστανιώτη). Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν είναι κάτι καινούργιο όλο αυτό, απλώς, σε καιρούς έκπτωσης, ο θόρυβος επιβεβαιώνει τα πιο χαμηλά ένστικτα. Τα είδαμε στο Δίστομο.

Το είδαμε όμως και στον απόηχο του τραγικού περιστατικού στο Μενίδι. 

Εδώ δεν χρειάστηκε χολή, όπως στο Δίστομο, αλλά κάτι χειρότερο ακόμη: Η διά της πλαγίας οδού έκφραση προτίμησης της εκπυρσοκρότησης ως επίδειξη συλλογικής, αν όχι και εθνικής, χαράς, έναντι της ανθρώπινης ζωής – πόσο δε μάλλον της ζωής ενός παιδιού. Επίσημες δηλώσεις, πανηγυρικές μάλιστα περί των χαρμόσυνων έως και «εθνικοαπελευθερωτικών», λαϊκών πυροβολισμών, ελάχιστες ημέρες μετά τον θάνατο του αγοριού στο Μενίδι.

 Και αυτό να έχει λεχθεί από υπουργικά χείλη – ξέρετε ποια, δεν θα ήθελα να αναφέρω ούτε το όνομα (δεν θα ήθελα να αναφέρω κανένα από τα ονόματα που προκαλούν όλο αυτόν τον δηλητηριώδη θόρυβο γενικά). Εάν στο Δίστομο ο Γερμανός πρέσβης γέλασε από μέσα του με την εκ του ασφαλούς επιθετική γραφικότητα, οι γονείς που έχασαν το παιδί τους θα πρέπει να γονάτισαν ακόμη μία φορά ακούγοντας ξανά τον τυφλό, αδέσποτο πυροβολισμό διά στόματος υπουργού.

Αυτή είναι η Ελλάδα όμως. Ή, μάλλον, και αυτή. Και, για να επιστρέψουμε στους συλλογισμούς παλαιοτέρων, αυτήν τη φορά στον Μιλτιάδη Μαλακάση (από τον ίδιο τόμο η πηγή): «Σε αυτό τον τόπο δεν κατοικούν άνθρωποι, αλλά θεοί. 

Αν παρακολουθήσετε την πολιτική ζωή του τόπου, θα ιδήτε ότι το φέρσιμό μας μόνον θεοί μπορούσαν να το έχουν. (...) Τι τα θέλετε, οι δώδεκα θεοί της αρχαιότητος δεν εκάθησαν ασκόπως ή τυχαίως επάνω εις τον Ολυμπο. Η Ελλάς είναι χώρα θεών και δι’ αυτό και δεν την ξεσυνερίζεται και κανείς. Προσέξτε τους ανθρώπους πώς περπατούν στους δρόμους και πήτε μου αν έχω δίκηο».

Είναι αυτό που η ψυχανάλυση θα όριζε, νομίζω, ως «ναρκισσιστική διαταραχή».

.Ακου Παυλή, αντράκι μου…

Ενα κείμενο στο Protagon για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη και τις μπαλωθιές του, προκάλεσε την ασύμμετρη αντίδρασή του με μια ανάρτηση κατά του αρθρογράφου στο facebook. Ιδού η ανταπάντηση. Διότι ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας...

 Επειδή είσαι μικρότερος από μένα, πρόσεξε αυτά που σου γράφω, γιατί κάτι παραπάνω από σένα ξέρω:

Πρώτον: Οι καλοί άντρες πρέπει να ‘ναι δίκαιοι άντρες. Ξέρεις πως στο κείμενο μου στο Protagon για την φωτογραφία σου (για το οποίο έγινε τόσος ντόρος), ούτε σε αδίκησα ούτε σε πρόσβαλα. Και από την εκπομπή μου στο Mega, σου ‘χα φερθεί άψογα για τα υπουργικά σου πεπραγμένα. Κι αυτό το γνωρίζεις, απλώς εντέχνως το παραλείπεις. Εγώ ήμουν ακριβοδίκαιος απέναντι σου. Εσύ δεν ήσουνα εντάξει απέναντι μου, μ’ αυτό το κατεβατό που έγραψες μέσα στο οποίο τα τσουβάλιασες όλα. Ας είναι…

Στο κείμενο μου, ούτε εσένα για την φωτογραφία έψεξα, ούτε τους Σφακιανούς σχολίασα αρνητικά. Καταλαβαίνω ότι σε πείραξε η τελευταία παράγραφος, που έλεγε πως ξεφτιλίζεις το πιστόλι που βαστάς. Μεταξύ μας, δεν σε νοιάζει που σου το ‘γραψα εγώ, σε νοιάζει μήπως σου το πούνε οι δικοί σου στα χωριά σου.

 Αμ δε θα το γλυτώσεις Παυλή μου. Ήδη το λένε στα καφενεία, είναι θέμα χρόνου να σου το πετάξουνε και κατάμουτρα.

Δεύτερον: Χαίρομαι που είσαι από οικογένεια που έβγαλε τόσους σπουδαγμένους ανθρώπους και αγωνιστές και βιοπαλαιστές. Αλλά τι σχέση έχουν αυτοί με την δική μας υπόθεση; Γιατί τους αναφέρεις; Μπράβο σας, ειλικρινά. 

Πλην σε ενημερώνω ότι έχω κι εγώ πατέρα καταδικασμένο και βασανισμένο απ’ τους Γερμανούς, μπαρμπάδες αντάρτες και καπετάνιους του ΕΛΑΣ και κυνηγημένους κι εξορισμένους και αρκετούς κοντοσυγγενείς με τα ονόματα τους χαραγμένα σε μαρμάρινες στήλες πεσόντων. Ε και; Τι θα κάνουμε τώρα; Θα βγάλουμε έξω τους προγόνους μας και θα… μετρήσουμε την δόξα τους; Η τιμή δεν κληρονομείται Παυλή μου. Σημασία έχει τι είσαι εσύ και τι είμαι εγώ, άσε ήσυχα τα ξαδέρφια ή τσ’ αποθαμένους μας.

Τρίτον: Λες ότι είμαι στρατευμένος σε μια εκστρατεία δολοφονίας του χαρακτήρα σου. Αμ δεν έχεις ιδέα τι πραγματικά σημαίνει δολοφονία χαρακτήρα, αν και το κάνατε συστηματικά όλοι σας στον ΣΥΡΙΖΑ απ’ το 2010. Αυτό που ζείτε εσείς τώρα, είναι γιορτή νηπιαγωγείου μπροστά σ’ αυτό που είχατε εξαπολύσει εναντίον των πολιτικών σας αντιπάλων ή όσων είχατε επιλέξει ως αντιπάλους. 

Διότι εσείς κυκλοφορείτε στον δρόμο και να σας βλέπουν ως ανίκανους, ιδεοληπτικούς, καρεκλοκένταυρους και κολοτούμπες με τους οποίους γελούνε. Στους προηγούμενους, εσείς είχατε βάλει την σφραγίδα του προδότη, του πουλημένου και του Γερμανοτσολιά, οπότε ο κόσμος λίγο ήθελε να τους λιντσάρει. Εχει μια διαφορά, έτσι;

Τέταρτον: Γράφεις ότι η δολοφονία του χαρακτήρα σου (στην οποία μετέχω), σχετίζεται με την προσπάθεια σου να καθαρίσεις την κόπρο του ΚΕΕΛΠΝΟ. Να σου πω… δυο χρόνια τώρα μας έχεις πρήξει με το ΚΕΕΛΠΝΟ. 

Όλο το καθαρίζεις κι όλο ακάθαρτο απομένει το άτιμο. Άντε καθάρισε το επιτέλους και στείλε στην φυλακή όσους κάνανε κομπίνες να ησυχάσουμε τέλος πάντων. Διότι αργείς Παυλή, πολύ αργείς και μου φαίνεται παράξενο. Προσωπικά, ούτε απ’ έξω απ’ το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν έχω περάσει. Εσένα όμως, μάλλον σε βολεύει να το κραδαίνεις έτσι βρώμικο, μόλις αποπειραθεί κανείς να κριτικάρει την πολιτική σου. Ωραία πατέντα.

Πέμπτο και σοβαρότερο: Αναφορικά με την θητεία μου στο Mega και πόσο παπαγαλάκι ήμουν και τα γνωστά που κουραστικά επαναλαμβάνεις. Δυο είναι οι επιλογές: Στην πρώτη, εγώ είμαι ένας δημοσιογράφος που λέω τις απόψεις μου (με τις οποίες διαφωνείς) κι εσύ είσαι ένας υπουργός που ασκεί πολιτική (με την οποία εγώ διαφωνώ.) 

Απλά και έντιμα πράγματα, χωρίς δίκες προθέσεων. Αν προτιμάς την δεύτερη επιλογή, εγώ είμαι ένας πληρωμένος κονδυλοφόρος του παλιού συστήματος κι εσύ (μαζί με τον Αλέξη σου) είσαι ένα ανδρείκελο των Γερμανών που σε φέρανε στην εξουσία για να τελειώσεις την δουλειά των προηγούμενων και καλοπληρώνεσαι γι αυτό ως υπουργός. Διάλεξε και πάρε. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Συνεννοηθήκαμε Παυλή; 

Εκτο: Έχεις δίκιο ότι στο κείμενο μου δεν αναφέρθηκα στις μπαταριές που πέσανε στην κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Παράλειψη μου, αλλά -ευτυχώς για μένα- στη ραδιοφωνική μου εκπομπή στον Real fm, αναφέρθηκα στο γεγονός καταδικάζοντας το ρητά και απερίφραστα. Θα βρεις εύκολα το απόσπασμα, αφού στην Κουμουνδούρου έχετε ολόκληρο μηχανισμό με υπαλλήλους που γράφουν τους σταθμούς και τους απομαγνητοφωνούν. Ένα τηλεφώνημα κάνε και τα παιδιά θα σου το φέρουνε στο γραφείο. Άντε, να κάνουνε κι αυτά καμιά δουλειά.

Εβδομο: Γράφεις ότι με το κείμενο μου «δίνω πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης για μελλοντική μου αξιοποίηση». Δεν αντιλαμβάνομαι το πνεύμα σου υπουργέ. Δηλαδή, όταν εσύ στρογγυλοκάθεσαι στην υπουργική καρέκλα κι έχεις τις γραμματίνες σου, τους οδηγούς σου, τους μισθούς σου και τα ταραταζούμ σου, είσαι έντιμος και καθαρός αγωνιστής, έτσι; Αλλά αν τύχει και το σκεφτεί κανένας άλλος, είναι ύποπτος και υποχείριο και άθυρμα που πρέπει εκ’ των προτέρων να καταδικαστεί. Μωρέ μπράβο! Εσύ Παυλή μου, δεν θέλεις μόνο την πίτα ανάκερη και τον σκύλο χορτάτο, παίρνεις και τον σκύλο και φεύγεις.

Ογδοο: Έχε κατά νου λοιπόν, πως ούτε σκέψη έχω, ούτε πρόταση από κανέναν να «αξιοποιηθώ». Αλλά επειδή πολύ ψηλά έχετε πάρει μερικοί-μερικοί τον αμανέ, μην το πολυαναφέρεις γιατί μου θυμίζεις λαγό που τρίβει τη φτέρη. Βάρδα μην μου την βαρέσει, γιατί δεν σε συμφέρει. Την σκόνη μου θα δεις όχι μόνο στον νομό αλλά και στην ίδια την περιοχή σου.

 Οπότε άσε με ήσυχο στην (βρώμικη) δημοσιογραφία μου και κάνε εσύ το σώου σου κάτω, όσο προλαβαίνεις ακόμα. Γιατί σε βλέπω σύντομα να ξαναγυρίζεις στην Ιατρική και πολύ καλά θα κάνεις καθότι είσαι εξαίρετος γιατρός μαθαίνω.

Ενατο: Δεν έχω αντίρρηση να μονομαχούμε εκ’ του μακρόθεν ως το 2116 που σταματά η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας απ’ τους δανειστές, την οποία εσύ τιμημένα υπερψήφισες. Έχω άπλετο χρόνο εγώ, εσύ όμως έχεις υπουργικά καθήκοντα. Κάμε ό,τι νομίζεις. Εγώ το διασκεδάζω πάντως.

Δέκατο: Να ξέρεις ότι την πορεία του ανθρώπου σε τούτο τον κόσμο δεν την καθορίζουν ούτε οι γνώσεις του, ούτε η ιδεολογία του, ούτε η δουλειά του, ούτε η εξυπνάδα ή η βλακεία του. Ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας. Εχε το κατά νου, για να ξέρεις που να ρίξεις τις ευθύνες όταν θα κυκλοφορείς ξεπεζεμένος και πολύ ολίγοι θα σε χαιρετούνε Παύλο Πολάκη.

Ανδρέας Καμπουράκης

Protagon

.Να φύγουν το συντομότερο

Πραγματικά, με πόση γελοιότητα και προχειρότητα διαπραγματεύεται αυτή η κυβέρνηση τα μείζονα προβλήματα; Τα θέματα που θα καθορίσουν τις τύχες της χώρας και το μέλλον των πολιτών. Κι αντί να υπάρχει μια έστω στιγμή σοβαρότητας, αντί να βρεθεί έστω ένας μίνιμουμ σχεδιασμός για το καλύτερο αποτέλεσμα, τελικά οδηγούμαστε σε ταπεινωτικές ήττες εξαιτίας των ανίκανων του Μαξίμου και βεβαίως του παντελώς ανίκανου και κατώτερου των περιστάσεων Τσακαλώτου.

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες όπου από τον πρωθυπουργό μέχρι το τελευταίο πελιδνό βουλευτάκο ακούγαμε ότι πάμε σε πολιτική λύση, ότι υπάρχει και η Σύνοδος Κορυφής που θα παρακάμψει τον κακό Σόιμπλε που καθορίζει τα πάντα. Ακούγαμε επίσης ότι υπάρχει και η Γαλλία με τον Μακρόν να κομίζει λύση, το «γαλλικό κλειδί» για το χρέος. Ακούγαμε μέχρι και τσαμπουκάδες του στυλ «εμείς θέλουμε καθαρή λύση, δεν ακούμε τίποτε, δεν αποκλείουμε τη ρήξη» και άλλες τέτοιες Συριζαϊικες παπάτζες οι οποίες όχι μόνο δεν είναι πλέον πιστευτές, αλλά προκαλούν και απίστευτο γέλιο.

Και ξαφνικά… μούγκα στη στρούγκα του Μαξίμου. Ο Τσίπρας έριξε χθες τον πήχη λέγοντας ότι θα βρεθεί μια λύση κι ότι είναι εφικτό αυτή η διέξοδος να βρεθεί στο πλαίσιο του Eurogroup ώστε να μη χρειαστεί να βρεθεί στο επίπεδο των ηγετών. Δηλαδή του διεμήνυσαν του Αλέξη «παράτα τις βλακείες με τη Σύνοδο Κορυφής, εκεί έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά σου». Και ξαφνικά το «άτυπο συμβούλιο», όπως χαρακτήριζαν οι Συριζαίοι το Eurogroup, αναβαθμίζεται και πάλι. Εκεί που όπως ξέρουμε κουμάντο κάνει ο Σόιμπλε και ο Ευκλείδης απλά του μαζεύει τα χαρτιά άμα πέσουν από κάτω, γιατί δεν μπορεί ούτε το στόμα του να ανοίξει και να πει μια σοβαρή πρόταση. Το πολύ – πολύ να ρίξει μια ανάλυση για κανέναν ποδοσφαιρικό αγώνα…

Αμ ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών; Ο απεσταλμένος του Μακρόν που τώρα έγινε σωτήρας για τον Τσίπρα; Επικαλέστηκε τους… Θεούς και τα κομποσκοίνια για να βρεθεί μια λύση. Και κάπως έτσι πάμε στο Eurogroup με όλες τις κόκκινες γραμμές να έχουν υποχωρήσει, όλους τους υψηλούς στόχους να έχουν πέσει και το μόνο που μπορεί να ελπίζει η κυβέρνηση είναι κάποια θετική διατύπωση για το μέλλον μπας και τσιμπήσει ο Ντράγκι και μας βάλει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από Σεπτέμβρη. Όμως, ακόμη κι αυτό το ενδεχόμενο θεωρείται από τους περισσότερους έως απίθανο.

Ξαναγυρνάμε ολοταχώς στις αποφάσεις του Eurogroup του Μαΐου δηλαδή. Εκεί όπου υπήρχε μια πρόταση στο τραπέζι, ο Τσακαλώτος την αρνήθηκε με… εθνική υπερηφάνεια, η κυβέρνηση έκανε το «κοκοράκι», είπε ότι θα βρει πολιτική λύση και τι έκανε; Μια τρύπα στο νερό. Επιστροφή στο ίδιο σημείο, με ένα μήνα χαμένο, με το κύρος ξανά καταπατημένο, με χειρότερους όρους στο τραπέζι και με μια κυβέρνηση σε πλήρη αποδρομή.

Αυτή είναι η περήφανη εθνική, οικονομική πολιτική του κ. Τσίπρα. Κι αυτός ο άνθρωπος θα σώσει την Ελλάδα; Αυτός ο άνθρωπος θα βρει λύσεις στο πρόβλημα με τα γκέτο στη χώρα; Με τους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους; Με το χάος που επικρατεί σε όλη την Ελλάδα; Το έχουμε ξαναπεί. Ο Τσίπρας και η παρέα του… δεν το έχουν; Δεν μπορούν και κάθε μέρα που περνά καταστρέφουν ό,τι έχει απομείνει. Να φύγουν το συντομότερο, και μαζί τους να φύγουν και όλοι εκείνοι που επιμένουν να τους στηρίζουν. Είτε δεξιά είτε αριστερά.

.Τα κομματόσκυλα να... εξημερώνονται και η χώρα δεν πάει να καταστραφεί

Ο Τσίπρας ενημέρωσε την πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το κόμμα και τα κομματόσκυλα που δεν παίζουν κανένα ρόλο στην πορεία της χώρας, πέραν του να της βάζουν εμπόδια.

Ο πρωθυπουργός δεν έχει ενημερώσει τη Βουλή για το εθνικό θέμα του χρέους, ούτε για τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις, δείχνοντας με τον τρόπο του πόσο ενδιαφέρεται για εθνική συνεννόηση ή τι εννοεί όταν λέει ότι θέλει διάλογο με τα κόμματα.

Προτίμησε να ενημερώσει τα κομματόσκυλα από τους βουλευτές προφανώς γιατί τα σκυλιά αλυχτάνε μόνο ψεύτικα και ποτέ μπροστά στο αφεντικό. Η ανακοίνωση της πολιτικής γραμματείας ήταν άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Ότι οι δανειστές έχουν ηθική και νομική υποχρέωση να λύσουν το θέμα, ότι η Ελλάδα έχει κάνει πολλά, ότι η κυβέρνηση είναι πετυχημένη και άλλες τέτοιες ανοησίες. Ενώ οι διαρροές λένε ότι υπήρξε μια μικρή γκρίνια και τίποτε άλλο.

Μάλιστα, όπως ειπώθηκε, στις τάξεις των Συριζαίων βουλευτών επικρατεί μεγάλη αναταραχή, όχι για το χρέος αλλά για τους σταθμούς των διοδίων που βάζει ο Σπίρτζης στην Εγνατία. Γιατί σου λένε οι Συριζαίοι «εντάξει το χρέος, δεν πάει να… κουρεύεται. Εδώ εμείς που λέγαμε να κλείσουν τα διόδια τώρα ανοίγουμε κι άλλα;».

Και κάπως έτσι μια ακόμη «σκληρή» και απαιτητική μέρα πέρασε για τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος μπορεί πλέον να πάει με τη δύναμη που του δίνει το κόμμα του, να διαπραγματευτεί για τα εθνικά δίκαια.

Βέβαια, τώρα ο στόχος είναι η έξοδος στις αγορές ενώ και το QE μάλλον θολώνει επικίνδυνα και μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Όπως θα πρέπει να ξεχάσουμε και μια σοβαρή περίπτωση να υπάρξει έστω και μια ελάχιστη συμφωνία για το χρέος στις 15 ή στις 22 Ιουνίου. Ο ένας μετά τον άλλον οι δανειστές λένε «forget it Alexis» και αυτή είναι η πιο ευγενική προτροπή γιατί υπάρχει και η γνωστή νεοελληνική που ακολουθεί τη χειρονομία με τα πέντε δάκτυλα.

Μετά τον Σόιμπλε, τη Λαγκάρντ, τον ESM έρχεται και η Κομισιόν δια του Μαργαρίτη Σχοινά να πει ότι οι συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες θα γίνουν στη βάση των αποφάσεων του Eurogroup του Μαίου. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή. Επρεπε να περάσει ένας μήνας προκειμένου να φτάσουμε στην ίδια βάση.

Τα σενάρια είναι δύο: Το καλό είναι να κλείσει η αξιολόγηση, να πάρουμε τη δόση και να υπάρξει μια ελαφρά καλύτερη διατύπωση στην υπόθεση του χρέους που όμως θα μεταθέτει τις όποιες αποφάσεις για μετά τις γερμανικές εκλογές. Μια θετική διατύπωση που αν είναι… πολύ θετική θα επιτρέψει στον Τσίπρα να πανηγυρίσει για ένα άδειο πουκάμισο και να κερδίσει μήνες πολιτικής επιβίωσης.

Το κακό σενάριο είναι να μην πάρουμε ούτε τη δόση, να μην υπάρξει απόφαση για το χρέος, να χάσουμε το QE, να μη βγούμε στις αγορές και η χώρα να υποστεί μια ακόμη αριστερών προδιαγραφών ζημιά.

Αλλά είπαμε. Τα κομματόσκυλα να ενημερώνονται και να εξημερώνονται και η χώρα δεν πάει να καταστραφεί.

.Το «λάθος του Έλληνα»

Συνεχίζοντας την… κριτική στα λάθη και μετά τα άρθρα στο Antinews για το «λάθος του Σαμαρά» και το «λάθος Τσίπρα»είναι καιρός να μιλήσουμε και για το «λάθος του Έλληνα». Χωρίς αυτόν τα δύο προηγούμενα λάθη δεν θα είχαν συμβεί, χωρίς την ευγενική χορηγία του 35% των ψηφοφόρων κι άλλο ένα 4% - 5% που στήριξαν Καμμένο, δεν θα μιλούσαμε σήμερα για την Ελλάδα που καταστρέφεται και που πολύ δύσκολα θα επανέλθει.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις οικονομολόγων, ακόμη κι αν η χώρα βγει στις αγορές ή μπει στο QE σύντομα θα χρειαστούν τουλάχιστον 2-3 χρόνια προκειμένου να μπει η οικονομία σε τάξη. Θα πρέπει να φτάσουμε στο 2020 και βάλε για να δούμε μια στοιχειώδη πραγματική ανάπτυξη και μια μερική αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ξένων κι Ελλήνων σαν κι αυτή που υπήρχε το 2014.

Η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν συμβαίνει με ένα κουμπί. Δεν μπορείς να το πατάς και ξαφνικά όλα να είναι καλά. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση ρίχνει τον πήχη των προσδοκιών για το χρέος σε μια «καλύτερη διατύπωση» όπως είπε ο Τσακαλώτος στους βουλευτές, ακόμη κι αν ο Ντράγκι μας κάνει τη χάρη η χώρα δεν μπορεί να γυρίσει στο 2014. Και το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι ένα νέο μνημόνιο για το χρέος το οποίο θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί το καλοκαίρι του 2018. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια, αυτήν θα πρέπει να ξέρουν οι Έλληνες για να κρίνουν και κυρίως για να κάνουν την αυτοκριτική τους.

Το λάθος του 2015 δεν ήταν ούτε λάθος του Σαμαρά, ούτε λάθος του Τσίπρα. Ο μοναδικός φταίχτης ήταν ο ευκολόπιστος ελληνικός λαός. Ή τουλάχιστον το τμήμα εκείνο του πληθυσμού που στήριξε την… ελπίδα που έρχεται ή το σύνθημα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν».

Ωραία, έφυγε ο Σαμαράς ή τον έδιωξε ο ελληνικός λαός. Ήρθε ο Τσίπρας ή τον έφερε ο κόσμος που τον ψήφισε. Και μετά τι; Ας σκεφτούν όλοι όσοι πήγαν τότε στην κάλπη ή τον Σεπτέμβρη του 2015 όταν και ξαναέδωσαν την εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ. Ας σκεφτούν πώς ήταν η ζωή τους ή τουλάχιστον η προοπτική τους το 2014. Τότε που και ο Σαμαράς είχε κάνει λάθη, και πολλοί εσωκομματικοί του αντίπαλοι τον άδειασαν και οι δανειστές θέλησαν να τον τελειώσουν.

Ας κάνουμε όλοι αυτή την ερώτηση: «Πώς ζούσαμε και πώς περιμέναμε τη ζωή μας το 2014; Και που βρισκόμαστε τώρα;».

Η απάντηση έρχεται από την πρόσφατη έρευνα. Στην Ελλάδα το 98% θεωρεί ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι πολύ κακή, σε μια έκρηξη απαισιοδοξίας. Και απορεί κανείς ποιο είναι το 2% που πιστεύει κάτι διαφορετικό.

Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, όλοι τον καθρέφτη μας. Και όσοι ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ και όσοι καταψηφίσαμε ΝΔ και Σαμαρά και εκείνοι που έμειναν στα μετόπισθεν γιατί σιχάθηκαν το πολιτικό σύστημα. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Δεν μας άρεσε ο πολύ δεξιός Σαμαράς, ο μνημονιακός Αντώνης και μας άρεσε ο αριστερός και προοδευτικός Τσίπρας, ο πολέμιος των μνημονίων και των αγορών Αλέξης.

Αλλά όταν το πούμε αυτό να παραδεχθούμε και το λάθος μας. Γιατί μόνο τότε θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά. Ένας Αμερικανός αρθρογράφος είχε γράψει ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι είναι υπεράνθρωπο».

Ο ελληνικός λαός, με τα προβλήματά του, με τα λάθη του, με τις αδυναμίες του πρέπει να δει το λάθος. Ή παραφράζοντας αυτό που έλεγε και ο μέγιστος Καζαντζάκης: «Να πολεμήσει. Να αγαπήσει την ευθύνη. Να πει ότι αυτός, μόνον αυτός μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα. Είναι το χρέος του και θα είναι υπεύθυνος αν δεν το πετύχει».

.Στρατηγική ήττα της κυβέρνησης στα ΜΜΕ

Αν υπάρχει ένας υπουργός, δεξί χέρι του Τσίπρα που θα πρέπει να αισθάνεται ο πιο αποτυχημένος αυτής της κυβέρνησης, δεν είναι άλλος από τον Νίκο Παππά. Αυτός που εκπόνησε και υλοποίησε το σχέδιο άλωσης των ελληνικών ΜΜΕ και της παράδοσής τους σε «βολικούς» επιχειρηματίες τύπου Καλογρίτσα ή Σαββίδη.

Αν θέλει κάποιος να πιάσει το τζόκερ ας πάει στον Παππά να του πει όλους τους αριθμούς εκτός από έξι που θα τους παίξει και θα κερδίσει.

Πρόκειται για τον μεγάλο χαμένο της υπόθεσης που αν υπήρχε σοβαρότητα θα είχε απομακρυνθεί ή θα τον έβαζαν... φαροφύλακα σε κάποιο μακρινό νησί. Μαζί μ' αυτόν βεβαίως όλη η ομάδα που επιχείρησε να στήσει αυτό το παιχνίδι και απέτυχε με πάταγο.

Η αρχή έγινε με τους διαγωνισμούς για τις τηλεοπτικές άδειες που ο Παππάς πήρε πάνω του. Έσυρε όλη την κυβέρνηση σ' αυτό το χάλι που ζήσαμε και τελικά σε μια στρατηγική ήττα που ενώ την χρεώνονται όλοι, υπεύθυνος είναι ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής.

Μετά το Βατερλώ με τις άδειες και την αδυναμία ελέγχου του ΕΣΡ ο Παππάς απομακρύνθηκε από το Μαξίμου και ελάχιστα ασχολήθηκε με το επικοινωνιακό μέρος της κυβερνητικής πολιτικής. Απορροφημένος με τη... διαστημική υπηρεσία ήταν εμφανώς σε δυσμένεια από το περιβάλλον Τσίπρα.

Στη συνέχεια ανέλαβε να φέρει σε πέρας το project Σαββίδης. Τον έλεγχο δηλαδή συγκεκριμένων μέσων ενημέρωσης από τον εκλεκτό της κυβέρνησης. Προφανώς ο Παππάς παραμύθιασε τον Τσίπρα ότι θα φτιάξει έναν μεγάλο όμιλο με ΔΟΛ και Πήγασο και Mega o οποίος θα στήριζε τις κυβερνητικές επιλογές και θα αποτελούσε το φερέφωνο του Μαξίμου. Είναι ο ίδιος άλλωστε που έριξε την... παραμύθα στον όμιλο Μπόμπολα, ο ίδιος που άνοιξε τον πόλεμο με τον ΔΟΛ, ο ίδιος που μεσολαβούσε για τα μυστικά ραντεβού με επιχειρηματίες.

Στο ίδιο πλάνο και ο Π. Καμμένος που λύσσαξε για να κλείσει ο ΔΟΛ ή για να περάσει στα χέρια του φίλου του Ιβάν.

Οι εξελίξεις με τον Μαρινάκη αποτελούν ένα ακόμη χαστούκι στον Παππά που μάλλον θα πρέπει να κρυφτεί μετά το νέο στραπάτσο.

Η κυβέρνηση χρεώνεται συνολικά μια στρατηγική ήττα στα ΜΜΕ με τον στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού να είναι πλέον σε δύσκολη θέση και ενδεχομένως να υπάρξουν εξελίξεις σε πιθανό ανασχηματισμό.

.Ανατροπές στην αυλή του Μαξίμου

Κραδασμούς στον στενό πυρήνα της κυβέρνησης και ανακατατάξεις στα κέντρα επιρροής στο Μέγαρο Μαξίμου έχει προκαλέσει η διαφαινόμενη κατάρρευση του αφηγήματος του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα για ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης με παράλληλη διασφάλιση απτών μέτρων απομείωσης του χρέους και ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Τσίπρας χαράσσει πλέον τη στρατηγική του βασιζόμενος κυρίως στους υπουργούς Επικρατείας Δημ. Τζανακόπουλο και Ψηφιακής Πολιτικής Ν. Παππά, ο οποίος δεν πέρασε απαρατήρητος ότι ήταν παρών στην προ εβδομάδων συνάντηση του πρωθυπουργού με τη διευθύντρια του ΔΝΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ στο Πεκίνο.

 Επίσης, ρόλο στον σχεδιασμό του Μεγάρου Μαξίμου διαδραματίζει η Rothschild, που λειτουργεί ως σύμβουλος με την οποία συνεργάζεται η κυβέρνηση για τα θέματα του χρέους. Αντιθέτως, κατά τις ίδιες πηγές, σε δεύτερο πλάνο έχουν περάσει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος και ο αναπληρωτής του Γ. Χουλιαράκης.

 Στον κ. Τσακαλώτο «χρεώνεται» ότι ανέδειξε επικοινωνιακά σε θέματα ύψιστης σημασίας τα μέτρα για το χρέος και κυρίως την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με αποτέλεσμα, πλέον, ο ίδιος ο πρωθυπουργός να εμφανίζεται ότι «περνάει κάτω από τον πήχυ» που είχε τεθεί.

 Παράλληλα, υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων η κυβέρνηση εμφανίζεται ευάλωτη στις επιθέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και εκτεθειμένη έναντι των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι κλήθηκαν να ψηφίσουν τις επώδυνες περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο με το επιχείρημα ότι έτσι θα άνοιγε ο δρόμος για το χρέος και το QE.

Remaining Time-0:01

Fullscreen

Mute

Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες και με ορίζοντα το κρίσιμο Eurogroup της επόμενης Πέμπτης, το «αφήγημα» του Μεγάρου Μαξίμου σταδιακά διαφοροποιείται και έμφαση δίνεται, πλέον, όχι στο χρέος και στο QE, αλλά στη λήψη μιας απόφασης που θα σταθεροποιεί την ελληνική οικονομία και θα δημιουργεί όρους για ταχεία ανάπτυξη. Οπως προαναφέρθηκε, όμως, στο στόχαστρο της παρασκηνιακής κριτικής βρίσκεται και ο κ. Χουλιαράκης. Στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών χρεώνονται αστοχίες στη διαπραγμάτευση, αλλά και έλλειμμα συνεργασίας με άλλους υπουργούς.

Ο ανασχηματισμός

Η αλλαγή του κυβερνητικού αφηγήματος με στροφή στη ρητορική περί ανάπτυξης, αλλά και η σπουδή με την οποία ψηφίστηκαν, μέσω τροπολογιών, την περασμένη Παρασκευή τα τελευταία προαπαιτούμενα σηματοδοτεί τη βούληση του πρωθυπουργού η όποια συμφωνία με τους δανειστές να ολοκληρωθεί στο Eurogroup της επόμενης εβδομάδας, υπό την αίρεση, βεβαίως, ότι θα είναι έστω οριακά βελτιωμένη από εκείνη που παρουσιάστηκε στον κ. Τσακαλώτο στις 22 Μαΐου.

 Ο κ. Τσίπρας δεν επιθυμεί το «ελληνικό ζήτημα» να φθάσει στη Σύνοδο Κορυφής της 22ας Ιουνίου, αφού ακόμη και αν υπάρξουν αποτελέσματα, οι τελικές αποφάσεις θα πρέπει να επικυρωθούν σε νέο έκτακτο Eurogroup, εξέλιξη που συνεπάγεται νέες καθυστερήσεις και αβεβαιότητες που θα βυθίσουν την ελληνική οικονομία σε κύκλο αστάθειας.

Οπως αναφέρουν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εάν η συμφωνία επιτευχθεί, ο κ. Τσίπρας θα έχει «καθαρό πολιτικό χρόνο ενός έως ενάμισι έτους και θα επιχειρήσει άμεσα την επανεκκίνηση της κυβέρνησης». Πρακτικά, η ανωτέρω αναφορά παραπέμπει σε σχεδιασμό του πρωθυπουργού που, παρά τις διαψεύσεις, προβλέπει αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα σε σύντομο χρόνο και εκλογές είτε τον Ιούνιο ή το φθινόπωρο του 2018.

Ο ανασχηματισμός εκτιμάται ότι θα απορροφήσει ένα μέρος του πολιτικού κόστους που αναγνωρίζεται ότι θα συνοδεύει την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους εταίρους. Επίσης, θα δημιουργήσει την αίσθηση για «αλλαγή σελίδας», αλλά και θα αντιμετωπίσει προβλήματα και δυσλειτουργίες που έχουν εντοπιστεί στο κυβερνητικό σχήμα. Στο πλαίσιο, δε, αυτό, είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν σαρωτικές αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο. 

Οπως λέγεται, εξάλλου, ο ίδιος κ. Τσακαλώτος επιθυμεί μεν να είναι στην κυβέρνηση, αλλά δεν έχει ως προτεραιότητα να παραμείνει υπουργός Οικονομικών. Μάλιστα, προ εβδομάδων φέρεται να είχε υποβάλει παραίτηση στον πρωθυπουργό, αλλά μεταπείστηκε έπειτα από συζητήσεις με πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του κ. Τσίπρα, αλλά και κορυφαία στελέχη της κίνησης των «53+».

Το δεύτερο σκέλος του σχεδιασμού του Μεγάρου Μαξίμου έχει ως επίκεντρο τον χρόνο των προσεχών εκλογών.

 Βεβαίως, διακηρυγμένη θέση του πρωθυπουργού είναι πως η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα πραγματοποιηθεί με την ολοκλήρωση της τετραετίας. Ομως, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και των κομμάτων της αντιπολίτευσης εκτιμούν πως η χώρα θα οδηγηθεί στις κάλπες εντός του 2018 –το πιθανότερο πριν από το καλοκαίρι– για δύο λόγους. 

Πρώτον, έτσι ο κ. Τσίπρας θα αποφύγει τον σκόπελο της διαπραγμάτευσης με το ΔΝΤ για το κατά πόσον ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 3,5% είναι εφικτός χωρίς την επίσπευση της εφαρμογής των μέτρων για τις συντάξεις και το αφορολόγητο. Δεύτερον, θα μπορεί να ελπίζει στο σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης». Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, με βάση τις δημοσκοπήσεις, προεξοφλείται.

Ομως, ο κ. Τσίπρας θα μπορεί να ελπίζει σε μια «μεγάλη επιστροφή» το 2020, εάν ο κ. Μητσοτάκης αδυνατεί να οικοδομήσει μια πλειοψηφία 180 βουλευτών ώστε να περάσει τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής που συνεπάγεται η ολοκλήρωση της θητείας του κ. Πρ. Παυλόπουλου. Εξάλλου, ήταν ακριβώς το «μπλοκάρισμα» της προεδρικής εκλογής του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ που οδήγησε τη χώρα στις κάλπες και τον κ. Τσίπρα στην πρωθυπουργία...