Στο πρώτο μάθημα της “Ευρωπαϊκής
Ολοκλήρωσης”, οι φοιτητές μαθαίνουν για την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων ή αλλιώς
μια Ευρώπη a la carte. Μια Ευρώπη στην οποία κάποιες χώρες βρίσκονται στον
πυρήνα λήψης των αποφάσεων και απολαμβάνουν πλήρως τα προνόμια ενός κράτους-μέλους
και κάποιες άλλες χώρες περιστρέφονται γύρω από έναν δεύτερο ομόκεντρο κύκλο
που συνήθως απλά εφαρμόζουν τις αποφάσεις.
Η βασική
συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων
και αγαθών. Αυτή είναι η ποιοτική διαφορά της διαδικασίας της ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης σε σχέση με την θεσμική διάρθρωση των υπόλοιπων διεθνών οργανισμών.
Η Ελλάδα του κ.
Τσίπρα έχει τον τελευταίο χρόνο εισέλθει σε τροχιά εξόδου και από τις δύο αυτές
ταχύτητες. Αποτελεί από εδώ και στο εξής μια μοναδική περίπτωση που θα
διδάσκεται στα επόμενα εγχειρίδια των Ευρωπαϊκών Σπουδών, ως “παράδειγμα προς
αποφυγή”.
Παράδειγμα προς
αποφυγήν νο1:
Η Ελλάδα έχει
ήδη τα έκτακτα μέτρα ελέγχου (που όλοι τα έχουμε συνηθίσει) των κεφαλαίων, τα
λεγόμενα capital controls, που φέρουν ορθά κοφτά την ευθύνη και την υπογραφή
της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα εντυπωσιακά θλιβερό επίτευγμα για μια χώρα που
λίγους μήνες πριν έβλεπε το φως της εξόδου από τα τούνελ των Μνημονίων.
Παράδειγμα προς
αποφυγήν νο2:
Οι πιέσεις για
αποπομπή της χώρας μας από την συνθήκη Σένγκεν, ολοένα και αυξάνονται. Η
αναβλητικότητα της Ελλάδας να συνεργαστεί με την Frontex σε συνδυασμό με την
πολιτική των “ανοικτών θυρών” που εφάρμοσε επιμελώς για ένα χρόνο η κυβέρνηση
οδηγεί σε έναν ολοκληρωτικό εγκλωβισμό την Ελλάδα.
Αν με την
αναστολή της Σένγκεν επιβληθούν και συνοριακοί έλεγχοι, η χώρα θα έχει
γλιστρήσει σε ένα ειδικό καθεστώς σύνδεσης με την Ευρωζώνη. De facto η χώρα θα
έχει απομονωθεί και θα αποτελεί μια πολλαπλώς προβληματική περίπτωση στο Ευρωπαϊκό
οικοδόμημα. Οι προσπάθειες και οι θυσίες που θα απαιτηθούν για να επιστρέψει η
χώρα στην ομαλότητα, θα είναι πολύ μεγαλύτερης κλίμακας χωρίς να είναι βέβαιο
ότι θα είναι στο χέρι μας να τις αντιμετωπίσουμε.
Μια χώρα
βρίσκεται σε εθνική, οικονομική και κοινωνική ασφυξία απόρροια της αριστερής
κατάληψης της εξουσίας, η οποία επιβλήθηκε με τον πλέον αντι-θεσμικό και
ανεύθυνο τρόπο. Μήπως ήρθε η ώρα της ανακατάληψης;
