.Το Νόμπελ κουτοπονηριάς

H άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας πέραν της πολιτικής νομιμοποίησης απαιτεί και στοιχειώδεις ικανότητες που χωρίς αυτές μπορεί να καταστεί από αδύνατη έως επικίνδυνη για όλους. Η κατάσταση όπως εξελίσσεται σε πολλά μέτωπα κυβερνητικής πολιτικής, δυστυχώς, αποκαλύπτει ένα τεράστιο έλλειμμα στα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη, που δείχνουν να αγνοούν ακόμη και τα αυτονόητα. 

Συχνά, μάλιστα, για να καλύψουν τις τραγικές ελλείψεις τους και για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με τις συνεχείς μεταλλάξεις τους, καταφεύγουν σε απαράδεκτες μεθοδεύσεις και ύβρεις. Οταν μάλιστα ο λαϊκισμός συνδυάζεται με τη χυδαιότητα της εκφοράς του λόγου ζούμε κωμικοτραγικές καταστάσεις.

Για παράδειγμα, η φαρσοκωμωδία με το λιμάνι του Πειραιά, όπου ο υπουργός Ναυτιλίας Θ. Δρίτσας δήθεν διαφωνεί με την πώληση του ΟΛΠ αλλά παραμένει στη θέση του, δεν μπορεί να συνεχίζεται χωρίς συνέπειες. Για Νόμπελ κουτοπονη­ριάς όμως είναι το κατόρθωμα του Γ. Κα­τρούγκαλου με το Ασφαλιστικό, καθώς κατάφερε να συνασπίσει τους πάντες εναντίον του χωρίς να λύνει το πρόβλημα, αφού δεν επιτυγχάνει τους οικονομικούς στόχους που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές.

 Είναι μάλιστα τόσο τραγικό στη σύλληψη και στη δομή του το νομοσχέδιο που αντί να φέρει νέα έσοδα στο σύστημα, που καταρρέει, δίνει κίνητρα για εισφοροδιαφυγή, ενώ εξοντώνει εκείνους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κλέψουν τα Ταμεία.

Ολο αυτό μάλιστα γίνεται παρά τις συστάσεις και τις επίμονες νουθεσίες ειδικών του Ασφαλιστικού που μετείχαν στη λεγομένη «επιτροπή σοφών» να μην ακολουθήσει ο υπουργός αυτή την προσέγγιση. Η πιο λογική πρόταση, μάλιστα, διατυπώθηκε αρμοδίως στον κ. Κατρούγκαλο και προέβλεπε πέραν των διαρθρωτικών αλλαγών, αντί για εκτόξευση των εισφορών σε συγκεκριμένους κλάδους, να υπάρξει μια μικρή κλιμακωτή περικοπή σε όλες τις συντάξεις της τάξεως του 5%. 

Απορρίφθηκε όμως μετά βδελυγμίας, διότι κατά το πομπώδες ύφος του κ. υπουργού «εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους». Στην παρατήρηση συνομιλητή του ότι θα αναγκαστεί να κάνει μεγαλύτερες περικοπές και θα αναστατώσει τους πάντες διότι το σχέδιό του δεν βγαίνει, απλώς χαμογέλασε αυτάρεσκα.

Από εκείνη τη συζήτηση και τρεις εβδομάδες μετά φαίνεται πως το χαμόγελο έχει κάπως παγώσει στα χείλη του, αλλά εκείνος ανακαλύπτει παντού φαντάσματα που τον καταδιώκουν. Δεν του περνά από το μυαλό μήπως κάνει λάθος. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα της παρούσας κυβέρνησης, αφού αδυνατεί να κατανοήσει την πραγματικό­τητα και ενίοτε το συμφέρον της.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΜΨΙΑΣ