Τις τελευταίες ώρες γίνεται μια
αγωνιώδης προσπάθεια των γνωστών κέντρων και παράκεντρων της Αριστεράς να
γυρίσουν «τούμπα» την υπόθεση Παπαδήμου, αλλά και τις φασιστικές, προκλητικές
αναρτήσεις γνωστών και μη γνωστών ανόητων του διαδικτύου, που κατά κύριο λόγο
ανήκουν σ’ αυτόν τον χώρο.
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η στόχευσή τους είναι να χρεώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση
το τρομοκρατικό χτύπημα, να σπιλώσουν, να στήσουν ένα ιδιότυπο σκηνικό
εμφυλιοπολεμικού διχασμού, να ποινικοποιήσουν την πολιτική αντιπαράθεση και να
δείξουν ότι η πολιτική κριτική δήθεν οπλίζει τους τρομοκράτες.
Δεν είναι μόνο η τρομοκρατία που αποτελεί τελικά κίνδυνο για τη
δημοκρατία, αλλά και αυτή η χυδαία πολιτική εκμετάλλευση που χαρίζει σε όσους
κρύβονται πίσω από την τρομοκρατική επίθεση αυτό που επιζητούν: να γίνουν το
επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Δεν θα τους ακολουθήσουμε σε αυτόν τον
ολισθηρό δρόμο».
Είναι η γραμμή άμυνας της Αριστεράς απέναντι στην κριτική που
ασκείται στην κυβέρνηση ότι με τη στάση της και την ανεπάρκειά της υποθάλπει το
χάος και την έλλειψη ασφάλειας στη χώρα. Και κατ’ επέκταση δίνει βήμα και
«όπλο» στους τρομοκράτες να κάνουν τη δουλειά τους εξευτελίζοντας μια ευρωπαϊκή
χώρα.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς γενικότερα δεν είναι
ότι μας θεωρούν περίπου ως Αφγανιστάν. Το πρόβλημα δεν είναι ότι μετά από 84
χρόνια έγινε απόπειρα δολοφονίας σε πρώην πρωθυπουργό. Το πρόβλημά τους είναι
μη τυχόν και τους συνδέσουν με τη λογική του μπάχαλου. Λες και ο κόσμος δεν
καταλαβαίνει ότι η κυβέρνηση είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να καθαρίσει τα
Εξάρχεια που κάθε μέρα καίγονται.
Για να μην πούμε για το παρελθόν τους. Ο διευθυντής του ΣΥΡΙΖΑ
κ. Λάμπρου δεν είχε σχέσεις με τον Κουφοντίνα και έκανε παζάρια μαζί του;
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έσπευδαν να στηρίξουν τρομοκράτες; Ο Παρασκευόπουλος δεν
έφτιαξε τον πρώτο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για να αποφυλακιστούν τρομοκράτες; Μήπως
θυμάται κανείς το συνέβη με τον Νίκο Ρωμανό επί Σαμαρά; Τότε που στήθηκε
ολόκληρη επιχείρηση στήριξης σε ένα άτομο που το δήλωνε ξεκάθαρα πως είναι
εχθρός της Δημοκρατίας και θα ξανάκανε τα ίδια;
Θυμάται κανείς τη βίλα Αμαλία και τον Σκουρλέτη που έβλεπε τις
μολότοφ ως μπουκάλια μπύρας από πάρτι που έκαναν αλληλέγγυοι και τα στειλιάρια
ως σκουπόξυλα;
Κι ας ρωτήσει κανείς έναν ανώτερο ή όχι αστυνομικό τι εντολές
έχει πάρει τα δύο αυτά χρόνια: «Χαλαρά και μην θίξουμε τα παιδάκια».
Κι όπως έχουμε γράψει, η πλήρης επικράτηση, η κυριαρχία της
αριστερής ιδεολογίας στο δημόσιο λόγο ήταν αυτή που έχει χαρακτηρίσει τις
καταστροφές και τους μπαχαλάκηδες ως ακτιβισμό και τους τρομοκράτες ως
«ευαίσθητους, με κοινωνική δράση».
Η αριστερή ιντελιγκέντσια και τα πληρωμένα πιστόλια στο
διαδίκτυο θα προσπαθήσουν για ακόμη μια φορά να κάνουν το… θαύμα τους. Όποιος
τολμά να μιλήσει για τις ευθύνες της αριστεράς στην υπόθεση της τρομοκρατίας
αυτόματα θα χαρακτηρίζεται «ακροδεξιός». Όποιος τολμά να ασκήσει κριτική στην
ανεπάρκεια του Τόσκα και του προϊστάμενού του, Αλ. Τσίπρα, αμέσως θα
στοχοποιείται και θα λοιδορείται στο διαδίκτυο.
Όποιος έχει τα κότσια να τα
βάλει με την αριστερή αφασία που πλήττει καίρια τη χώρα αυτόματα θα μπαίνει σε
«μαύρη λίστα». Το
ζήσαμε κι εμείς εδώ στο Αntinews, το ζουν και όλοι όσοι είναι
απέναντι.
Ο Παπαδήμος είναι άνθρωπος των τραπεζιτών, ο Στουρνάρας είναι
άνθρωπος του συστήματος, οι «μένουμε Ευρώπη» είναι μιάσματα και νεοφιλελέδες
και ούτω κάθε εξής.
Μέχρι και ο Σαμαράς που από το νοσοκομείο που πήγε μίλησε για
την ανάγκη να γίνει πρώτο θέμα η ασφάλεια, αμέσως λοιδορήθηκε. Μιλάμε για
τέτοια καφρίλα.
Ενώ δεν είναι προσβολή το γεγονός ότι δύο μέρες μετά το
τρομοκρατικό χτύπημα ο πρωθυπουργός τηλεφώνησε στον Παπαδήμο και του εξέφρασε
τη συμπαράστασή του, αντί να ηγηθεί της προσπάθειας να απομονωθεί η
τρομοκρατία. Αν, όμως, ήταν κανένα στέλεχος της αριστεράς θα ξημεροβραδιάζονταν
οι δήθεν ευαισθητούληδες και θα έκαναν αγρυπνίες κατά της τρομοκρατίας. Αν ήταν
ο θύτης κάποιος δεξιός ή κάποιος Χρυσαυγίτης φανταστείτε τι θα είχε συμβεί.
Έφτασαν στην εξουσία χάρη
στα λάθη των υπολοίπων. Θα μείνουν στην εξουσία με κάθε τρόπο. Εκμεταλλευόμενοι
τα πάντα. Ακόμη και ανθρώπινες ζωές.
