Αυτές τις μέρες το ΣτΕ συζητά και αποφασίζει σχετικά με τη συνταγματικότητα
του νόμου Παππά για τις άδεις των τηλεοπτικών σταθμών. Όμως την ίδια ακριβώς
περίοδο συμβαίνουν κάποια πράγματα που υπερβαίνουν αυτό που απλά
αναφέρουμε ως σύμπτωση.
Τη μια ο Πρωθυπουργός καλεί τους Προέδρους των ανωτάτων Δικαστηρίων της
χώρας στο μέγαρο Μαξίμου όπου στη συζήτηση αναμιγνύονται ποικίλα ζητήματα
ανάμεσα στα οποία και εργασιακής φύσης. Λογικό όμως και αναμενόμενο είναι να
έχουμε τις διαμαρτυρίες των δικαστικών ενώσεων αφού οι ενώσεις αυτές
εκπροσωπούν τους δικαστές στα συγκεκριμένα θέματα.
Την άλλη, όταν ο κόσμος υποφέρει και πεινά όπως λέει και το γνωστό
μεταδικτατορικό άσμα, ανακοινώνεται, αιφνιδιαστικά και προκλητικά,
η αναδρομική επιστροφή του 25% του φόρου εισοδήματος στους δικαστές…
Και το τρελό ράλι των γεγονότων συνεχίζεται με τη συζήτηση για την αύξηση
των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των δικαστών. Αλήθεια πότε συνταξιοδοτείται η
επικεφαλής του Αρείου Πάγου ;
Τρία σε ένα δηλαδή..Πόσο καλοπροαίρετος πρέπει να είναι κάποιος για να
δεχτεί ότι όλα αυτά είναι συμπτώσεις και καμία σχέση δεν έχουν με τις αποφάσεις
που αναμένονται από το ΣτΕ ; Πολύ καλοπροαίρετος, μα πάρα πολύ
καλοπροαίρετος. Εν τάξει. Μήπως όμως, υπόθεση εργασίας κάνω, πρέπει να
είναι και κάτι άλλο ; Καταλαβαίνετε τώρα. Αναφέρομαι στη φράση «γλωσσικό
σύμβολο» για εμάς τους Έλληνες…
