Έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές για τον κίνδυνο αφελληνισμού των τραπεζών,
την είσοδο ξένων στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τον έλεγχο των
κόκκινων δανείων και των επιχειρήσεων από την τρόικα.
Κυρίως, όμως, ο νόμος για τις αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών και του
ΤΧΣ είναι αυτός που προκαλεί τα μεγαλύτερα προβλήματα και τις πιο πολλές
αντιδράσεις. Όταν βάζει όρους όπως 15ετή τραπεζική εμπειρία ή ότι δεν πρέπει να
έχουν για 10 χρόνια θητεία στην Ελλάδα ή να μην είναι πολιτικά πρόσωπα και άλλα
πολλά, είναι σίγουρο ότι πρόκειται για φωτογραφικό νόμο. Να αποκλειστούν
συγκεκριμένα στελέχη και να ανοίξει ο δρόμος για τους ξένους ή για ελεγχόμενους
από συγκεκριμένα κέντρα.
Ο ασφυκτικός κορσές που επιβλήθηκε αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση και
απαίτηση των δανειστών για προφανείς λόγους. Όμως, πρόκειται για έναν νόμο.
Γιατί δεν τον αλλάζει η κυβέρνηση; Γιατί σιωπά και γιατί αφήνει να συντελεστεί
το έγκλημα;
Αντί να ασχολείται με τον εκλογικό νόμο ή με τις τηλεοπτικές άδειες ή να
επιτίθεται όψιμα στον Βαρουφάκη γιατί δεν πάει να διαπραγματευτεί έναν νέο νόμο
με την τρόικα;
Στην αγορά υπάρχουν αυτή τη στιγμή δεκάδες σημαντικά στελέχη, οικονομολόγοι
κι όχι απαραίτητα τραπεζικοί οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλουν στην
αναγέννηση του τραπεζικού συστήματος, μαζί με την εμπειρία των παλαιών και
«καθαρών» στελεχών που διοικούν σήμερα. Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση δεν αλλάζει το
νόμο; Γιατί κάνει το χατίρι των δανειστών που έχουν υπόγειες και δόλιες
σκέψεις;
Είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί τώρα που ο Πολωνός... υδραυλικός
βρίσκεται στην τελική ευθεία για το ΤΧΣ. Όπως επίσης πρέπει να απαντήσει η
κυβέρνηση γιατί παίζει το παιχνίδι των δανειστών και των ξένων funds με το να
μην αντιδρά στα επερχόμενα;
Αλλάξτε το νόμο για τις τράπεζες κύριοι.
Τι περιμένετε;
