Είναι γεγονός ότι μέσα σε λίγες ημέρες άνοιξε η πόρτα του παγκόσμιου
φρενοκομείου. Παρά το ότι η απόφαση των Βρετανών έχει τις ιδιαιτερότητες που
συναντά κανείς σ’ αυτό το νησί, εντούτοις είναι μια απόφαση που διαφέρει από
όλη την Ευρώπη. Η Βρετανία δεν ήταν στην Ευρωζώνη, δεν έπαιρνε μέρος στα
Eurogroup, δεν είχε τον Σόιμπλε και τον Ντάισελμπλουμ να της κουνάνε το
δάχτυλο.
Κανείς δεν την εκβίαζε για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ούτε για τους
προϋπολογισμούς της, δεν είχε καν ευρώ να την εκβιάζουν. Γενικώς δεν ήταν μια…
Ελλάδα που είναι υποχρεωμένη να ανέχεται προσβολές, απειλές και εκβιασμούς
καθώς είχε μια ειδική σχέση.
Και να θυμίσουμε ότι η Βρετανία έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, χαμηλά
ελλείμματα και μια ανεργία από τις μικρότερες στην Ευρώπη. Όχι ότι δεν έχει
προβλήματα και κοινωνικές ανισότητες. Όχι ότι δεν υπάρχουν φτωχοί και
αδικημένοι στη βρετανική κοινωνία, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες
φτωχές χώρες.
Το αποτέλεσμα του Brexit προέρχεται κατά κύριο λόγο από την αντίδραση των
πολιτών σε μια Ευρώπη άδικη και σκληρή. Οι Βρετανοί αισθάνθηκαν ότι απειλείται
η περηφάνια τους και γι’ αυτό ψήφισαν αν και γνώριζαν τις συνέπειες.
Ήταν, όμως
και αποτέλεσμα μιας σκληρής λαϊκίστικης και πολλές φορές ακροδεξιάς ρητορείας
που κυριάρχησε, καθώς όπως ξέρουμε καλά και στην Ελλάδα είναι εύκολη η
χειραγώγηση όταν απευθύνεσαι με γλώσσα τύπου… Φάρατζ ή Τζόνσον, οι οποίοι άνετα
θα μπορούσαν να συσχετιστούν με τον Καμμένο, τον Τσίπρα και μια σειρά βουλευτών
της συμπολίτευσης που ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να ποδηγετούν.
Η Ελλάδα δεν είναι η πρώτη διδάξασα του λαϊκισμού, άλλωστε η Χρυσή Αυγή
γιγαντώθηκε ακριβώς επειδή είναι εύκολα τα συνθήματα χωρίς ουσία, ακόμη κι αν
προέρχονται από υμνητές των Ναζί. Κι όπως έχουμε γράψει, αν δεν ήταν ο θάνατος
του Φύσσα πιθανότατα να βλέπαμε την ακροδεξιά να «πετάει» και το πολίτικο
σύστημα να μην ξέρει πως να την αντιμετωπίσει.
Μετά το Brexit οι ακραίες ή αποσχιστικές τάσεις θα ενταθούν. Ο ακραίος
λαϊκίστικος λόγος θα κυριαρχήσει, διάφοροι τύποι σαν τον Βαρουφάκη, τη Ζωή, τον
Λαφαζάνη και βεβαίως τους Μιχαλολιάκους και Κασιδιάρηδες θα βρουν πρόσφορο
έδαφος για να σπείρουν τη σπορά τους. Στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες, κι όσο
θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, θα αυξάνεται ο λαϊκίστικος τρόπος διαχείρισης
της κατάστασης. Όσο δε εντείνεται το προσφυγικό κι όσο τα εθνικά θέματα
αποτελούν ζητήματα ήσσονος σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαϊκισμός, η ακροδεξιά
και η επικίνδυνη εθνικιστική τάση θα αποκτούν δύναμη.
Ο φόβος λοιπόν για τη χώρα είναι αν στις επόμενες εκλογές η Ελλάδα «κατακτηθεί»
από τους λαϊκιστές και οι μετριοπαθείς φωνές χαθούν «μες στην πολλή συνάφεια
του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες» που έγραφε και ο Καβάφης.
Οι σοβαρές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να αντιληφθούν ότι αν οι εύκολοι
λόγοι, ο λαϊκισμός, η ακροδεξιά ή η ακροαριστερή ρητορεία βρήκαν ευήκοα ώτα σε
μια ευημερούσα Βρετανία, τι θα γίνει σε μια Ελλάδα με 7 χρόνια ύφεσης και με
διαρκή μνημόνια; Τι θα γίνει όταν ο κόσμος δεν θα αντέχει άλλο τη σκληρή
λιτότητα; Τότε το φάντασμα του λαϊκισμού θα σαρώσει τη χώρα και κανείς δεν θα
βρεθεί να τη σώσει.
Κι αυτό το «έκτρωμα» που θα γεννηθεί θα έχει «νονό». Θα είναι η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που πρώτοι καλλιέργησαν τον λαϊκισμό και στη συνέχεια έριξαν το
λίπασμα με το να προδώσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Δυστυχώς έρχονται δύσκολες κι
επικίνδυνες ημέρες για τη δημοκρατική, ευρωπαϊκή Ελλάδα.
