Το 1935 ο Γιώργος Σεφέρης κυκλοφόρησε
την ποιητική του συλλογή «Μυθιστόρημα», με 24 ποιήματα από τα οποία το προ
τελευταίο ήταν το «Λίγο ακόμα»...
Το 1971 το μελοποίησε ο Μίκης Θοδωράκης και το τραγούδησε μετά
όλος ο Ελληνικός λαός.
Όλοι θυμόμαστε και ανατριχιάζουμε την επική κατάληξη του
τραγουδιού:
--Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο
ψηλότερα!
Κι όλοι έχουμε ακόμα στ’ αυτιά μας τη βραχνή φωνή το Μίκη να
τονίζει με στόμφο, σχεδόν συλλαβιστά, σχεδόν σαν «παραγγέλματα» το:
Λι-γο-ψη-λό-τε-ρα!
Και ολόκληρη η ορχήστρα – έγχορδα, πνευστά, κρουστά - να
…ροκάρει!
Έτσι μάθαμε, έτσι μας έμαθαν - ευτυχώς:
Να βάζουμε τον πήχη ψηλότερα!
Και να αγωνιζόμαστε συνεχώς να τον ξεπεράσουμε.
Και τώρα μ’ αυτά που γίνονται γύρω μας, μ’ αυτά που ακούγονται
στη Βουλή αρχίζουμε να νιώθουμε… τύψεις!
Έρχεται, λοιπόν, ο Τσίπρας σήμερα και καταργεί τον πήχη,
καταργεί τον ανταγωνισμό, καταργεί την αριστεία.
Ώστε να «περνάνε» όλοι!
Από κάτω…
Ώστε να εξισώνονται,
οι ικανοί με τους τεμπέληδες,
οι προκομμένοι με τους ανεπρόκοπους,
οι φιλότιμοι με τα λαμόγια,
οι δημιουργοί με τους «συνδικάλες»,
οι άριστοι με τους κοπανατζήδες.
Νάτη η ολέθρια, πνευματοκτόνα νοοτροπία της «ήσσονος
προσπάθειας»!
Παλαιότερα κατάργησαν την Αριστεία.
Που κατά Αριστείδη Μπαλτά είναι… «στίγμα»!
Τώρα ο Τσίπρας κατάργησε και τον «ανταγωνισμό»…
Που τον εξίσωσε με το …survivor!
Πόσο αγράμματοι! Πόσο μικρόψυχοι και μικρονοϊκοί! Πόσο χυδαίοι…
Δεν κατάλαβαν ποτέ τους, ότι αυτό ό «ανταγωνισμός» είναι που
βάζει συνεχώς στους ανθρώπους τον πήχη «λίγο ψηλότερα».
Και η «Αριστεία» είναι η επιβράβευση για όσους ξεπερνούν συνεχώς
τον πήχη. Και πάνε ακόμα ψηλότερα!
Κι αυτό που ανεβάζει τους ανθρώπους και τα έθνη είναι ακριβώς ο
ανταγωνισμός και η αριστεία.
Αντίθετα, η «ισοπέδωση όλων προς τα κάτω», δηλαδή η «ήσσων
προσπάθεια» είναι που οδηγεί στο «βάλτωμα», στη στασιμότητα, στη μιζέρια και
στην υποταγή.
Όταν ο ικανός κι ο άξιος δεν έχει κίνητρο να ξεχωρίσει, όταν ο
εργατικός δεν έχει κίνητρο να δουλέψει παραπάνω, τότε η ευημερία όλων θα
πληγεί.
Αλλά και η Ελευθερία όλων!
Γιατί θα επικρατήσουν οι χειρότεροι, οι πιο φαύλοι, αυτοί που με
πλάγια μέσα προσπαθούν, όχι να πάνε οι ίδιοι «λίγο ψηλότερα», αλλά να ρίξουν
όλους τους άλλους πολύ χαμηλότερα για να «ξεχωρίσουν» οι ίδιοι…
Για παρα πολλές δεκαετίες, ο Ελληνισμός έδειχνε ένα φοβερό
δυναμισμό, γιατί η Παιδεία λειτουργούσε ως μηχανισμός κοινωνικής ανόδου.
Τα παιδιά κατώτερων κοινωνικών τάξεων είχαν την ευκαιρία να
δουλέψουν, να μορφωθούν και να ανέβουν κοινωνικά.
Όλοι προσπαθούσαν.
Και κάποιοι - οι καλύτεροι, οι αξιότεροι, οι πιο εργατικοί -
κατάφερναν να διακριθούν.
Αλλά έτσι όλη η κοινωνία, ανέβαινε «λίγο ψηλότερα»…
Αληθινή κοινωνική δικαιοσύνη δεν ήταν κυρίως η «αναδιανομή»,
αλλά η ευκαιρία όλων να ανέβουν λίγο – ή πολύ – ψηλότερα!
Κι ήλθαν, «η Αριστερά και η Πρόοδος» - τρομάρα τους – και
άρχισαν να υπονομεύουν και την Αριστεία και τον Ανταγωνισμό.
Όχι τώρα. Από το 1982 τουλάχιστον…
--Κατάργησαν τα αρχαία Ελληνικά. Ήταν, λέει, «άχρηστα τη
σημερινή εποχή». Και δεν κατάλαβαν οι αγράμματοι, ότι η γνώση της αρχαίας
γλώσσας είναι προϋπόθεση για να μιλάς σωστά τη σύγχρονη γλώσσα. Όπως είναι
προϋπόθεση για να μάθεις καλά οποιαδήποτε γλώσσα.
Γι’ αυτό και τα καλύτερα σχολεία στο εξωτερικό διδάσκουν – η
επαναφέρουν – τα αρχαία Ελληνικά! Ενώ εδώ, εμείς τα καταργήσαμε!
--Θρυμμάτισαν τη διδασκαλία των Μαθηματικών. Ώστε να σπάσει η
«αλυσίδα συνέχειας» και να μην μπορούν οι μαθητές να καταλάβουν τη λογική –
απλώς να απομνημονεύουν τεχνικές επίλυσης ασκήσεων.
Κι έτσι να απολέσουν κάθε επαφή με την Επιστήμη της Λογικής!
Και να εθιστούν στο ρηχό «σύνθημα» και στην «ατάκα».
--Θρυμμάτισαν και τη διδασκαλία της Ιστορίας. Ώστε να χαθεί η
αίσθηση συνέχειας του ιστορικού χρόνου, που είναι πολύτιμο εργαλείο για την
κοινωνικοποίηση των νέων παιδιών. Γιατί έτσι αποκτούν «αίσθηση του ανήκειν» -
συλλογική ταυτότητα, δηλαδή συμμετοχή στον Κοινό Πολιτισμό!
Προσπάθησαν να «αποχρωματίσουν» την ιστορική διδασκαλία στα
σχολειά μας! Δηλαδή να απαλείψουν κάθε στοιχείο υπερηφάνειας και αυτογνωσίας
από την γνώση της Ελληνικής Ιστορίας.
Ώστε τα παιδιά να χάσουν εκτός από τη γλωσσική συνέχεια και την
αίσθηση ιστορικής συνέχειας. Και να μετατραπούμε από «Λαός» με εθνική-
πολιτιστική ιδιο-προσωπεία σε ένα πληθυσμό-συνονθύλευμα «άχρωμων», δηλαδή
πλήρως αλλοτριωμένων ατόμων!
Ο «αποχρωματισμός» της πολιτιστικής μας παράδοσης ήταν το άλλο
όνομα της βίαιας πολιτιστικής μας αλλοτρίωσης.
--Ταυτόχρονα προσπάθησαν να εξοβελίσουν και τα Θρησκευτικά που
για ένα λαό που η Πίστη του είναι τόσο στενά συνυφασμένη με την Εθνική
κληρονομιά του, ισοδυναμούσε με πολιτιστικό ακρωτηριασμό.
(Την ίδια στιγμή οι «προοδευτικάριοι» δίνουν τεράστια έμφαση να διδαχθούν
τα μουσουλμανόπαιδα τη δική τους Πίστη! Τη δική μας Πίστη τη χλευάζουν και την
προσβάλλουν σε κάθε ευκαιρία. Αλλά τους φαίνεται πολύ… «ρατσιστικό» να ασκήσει
κάποιος την παραμικρή κριτική στο Ισλάμ! Είναι και κρετίνοι…).
Παραβίασαν ωμά και το Σύνταγμα…
Το οποίο προβλέπει νωρίς-νωρίς, στο άρθρο 3, πως:
«Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της
Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας,
που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα
ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη
ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς
αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις…».
(Αυτά τα λέει κατά λέξη το Σύνταγμά μας – έτσι;).
Και, λίγο πιο κάτω, στο άρθρο 16 (δεύτερη παράγραφος) πάλι το
Σύνταγμά μας ορίζει ρητά:
«H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό
την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη
της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και
υπεύθυνους πολίτες. …».
Ακούτε γατάκια;
Η Παιδεία σκοπό έχει την ανάπτυξη «της εθνικής και θρησκευτικής
συνείδησης»!
--Πώς θα αναπτύξουμε την εθνική συνείδηση των παιδιών μας, όταν
εσείς «αποχρωματίζετε» τη διδασκαλία της Ιστορίας;
--Πώς θα αναπτύξουμε τη θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας,
όταν εσείς προσπαθείτε να καταργήσετε τη διδασκαλία των θρησκευτικών;
Πώς θα εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι το πρώτο Επαναστατικό
Σύνταγμα της Ελλάδας, (το λεγόμενο «Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος» που
ψηφίστηκε στην Επίδαυρο την 1η Ιανουαρίου του 1822), ξεκινούσε το Προοίμιό του
με την φράση:
«Στο όνομα της Αγίας, και αδιαιρέτου Τριάδος»;
Η «εκπαιδευτική πολιτική» αλλεπάλληλων «μεταρρυθμίσεων» τις
τελευταίες δεκαετίες, ήταν η εκρίζωση κάθε στοιχείου πολιτιστικής ταυτότητας!
Και τι πέτυχαν;
Έκαναν ζημιά μεγάλη, αλλά δεν άγγιξαν την Ελληνική ψυχή.
Γρατζούνησαν την επιφάνεια μόνο…
Ναι, τα παιδιά μας μπορεί να μιλάνε χειρότερα ελληνικά από τους
πατεράδες τους σήμερα (η πρώτη γενιά των Νεοελλήνων που μιλάνε χειρότερα από
την προηγούμενη), μπορεί όταν τελειώνουν το Λύκειο να έχουν τεράστια κενά
ιστορικών γνώσεων (πολύ μεγαλύτερα από ό,τι οι περασμένες γενιές), μπορεί και
οι μαθηματικές τους δεξιότητες να είναι σαφώς υποβαθμισμένες πια, αλλά τι τα
θές;
Λίγο αργότερα η ίδια η ζωή επουλώνει της πληγές (των
εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων)!
Τα ερεθίσματα που δέχονται από τον έξω κόσμο, απελευθερώνουν το
τεράστιο πολιτιστικό φορτίο που κουβαλάνε μέσα τους.
--Αρκεί να ακούσουν μια φορά το τραγούδι του Μητροπάνου: «Όσοι
με το Χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη» (στη μνήμη του Σολωμού
Σολωμού από την Κύπρο).
-- Αρκεί να ακούσουν, τον «Πατέρα μου το Μπάτη που ‘ηλθε από τη
Σμύρνη το εικοσιδυό…» του Σαββόπουλου.
--Αρκεί να διαβάσουν ή να ακούσουν το «Άξιον Εστί» του Ελύτη σε
μουσική Θοδωράκη, ή τη «Ρωμιοσύνη μη την κλαίς» (από τα «Λιανοτράγουδα» του
Ρίτσου, πάλι σε μουσική Θοδωρακη)
--Αρκεί να ακούσουν ή να δούν το «Ρεμπέτικο» του Φέρρη.
-- Αρκεί να δουν στο youtube την Ολλανδέζα βιλολονίστρια Emmy
Storms να παίζει σόλο στη συμφωνική του Ρότερνταμ τα «Ωραία» του Τσιτσάνη και
να αποθεώνεται από ένα κοινό σε αληθινό παραλήρημα! (αν δεν το έχετε δει,
γκουγκλάρετέ το τώρα, να καταλάβατε τι σας λέω)…
--Αρκεί να βγουν για λίγο έξω από τη χώρα, είτε για δουλειές,
είτε για σπουδές, για να καταλάβουν τι είχαν μέσα στην Ελλάδα και δεν το
εκτιμούσαν…
-- Αρκεί να μπουν στο διαδίκτυο και να διαβάσουν της Ιστορία
τους που δεν τους την έμαθαν στο Σχολείο.
--Αρκεί να βρεθούν σε ένα πανηγύρι και να χορέψουν τους
«κυκλωτικούς» χορούς μας…
--Αρκεί να πάνε σε ένα καλό ξένο Πανεπιστήμιο και να πάρουν
μυρωδιά για το πόσο σεβασμό τρέφουν τα μεγαλύτερα πνεύματα του σύγχρονου
πολιτισμού για το Ελληνικό πνεύμα: για το «Όργανον» του Αριστοτέλη, για τους
«Διαλόγους» του Πλάτωνα, για τα «Ομηρικά έπη», για τις «Ξυγγραφές» του
Θουκυδίδη, για την «Κύρου Παιδεία» του Ξενοφώντα ή για τα «Στοιχεία» του
Ευκλείδη - «το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο όλων των εποχών μετά την Βίβλο»…
(Και στην Ελλάδα έχουμε καταργήσει ουσιαστικά τη διδασκαλία της
Ευκλείδειας Γεωμετρίας στα Λύκεια)…
-- Αρκεί να νιώσουν την ανατριχίλα να κυκλοφορούν σε μια ξένη
μεγαλούπουλη και να ακούσουν από μακριά κάποιους να μιλάνε Ελληνικά ή κάπου να
παίζεται ελληνική μουσική.
Δεν μπορεί κάποια τέτοια εμπειρία θα την έχουν τα παιδιά μας.
Και τότε θα σβήσουν όλες οι «γρατζουνιές» στις ψυχές τους, από
χρόνια ανελλήνιστης εκπαίδευσης και «αποχρωματισμού» της Παιδείας τους.
Γι’ αυτό σας λέω:
Μάταιος κόπος να τα ξεριζώσουν όλα αυτά...
Και βέβαια ο αφελληνισμός της Παιδείας μας δεν έγινε τώρα, επί
Τσιπρα!
Μη τρελαθούμε κι όλας…
Είχε αρχίσει από το 1980-82…
Αλλά πάντα ήταν «σημαία» της Αριστεράς – κι ας μη κυβερνούσε
τότε.
Πάντα «καμάρωνε» η Αριστερά, γιατί εκείνη επέβαλε την «ήσσονα
προσπάθεια» και τον «αποχρωματισμό».
Δίκαια καμάρωνε, γιατί δικό της… «πνευματικό δημιούργημα» ήταν –
κι ας μη κυβερνούσε τότε.
Και τώρα ήλθε και στην διακυβέρνηση! Και το κάνει ανοικτά και
απροκάλυπτα.
Και ευτυχώς, εδώ που τα λέμε…
Γιατί με την βλακώδη πολιτική της, με την ακραία και αλαζονική
ρητορεία της, αφυπνίζει τους Έλληνες και τους συσπειρώνει εναντίον της.
Τώρα πια όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η κατάργηση της
Αριστείας, η κατάργηση του ανταγωνισμού και τη άμιλλας, και συνθήματα όπως «η
καριέρα είναι χολέρα» δεν είναι τίποτε καινούργιο.
Είναι το επιστέγασμα, η κατάληξη και η ακρότατη συνέπεια όλων
αυτών των «εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων» που προηγήθηκαν επί ΠΑΣΟΚ (κυρίως).
Κι όταν με το καλό πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι καιρός να ανατραπούν,
όχι μόνο τα έργα της δικής του διακυβέρνησης, αλλά μαζί κι όσα προετοίμασαν την
έλευση του ΣΥΡΙΖΑ χρόνια πριν…
Όσα κακώς ανεχθήκαμε χρόνια πριν.
Όσα μας «έσερναν ανεπαισθήτως» στην κρίση που τώρα βιώνουμε.
Η «άλωση» μιας κοινωνίας από την Αριστερά και τις ιδεοληψίες
της, ξεκινά με την Παιδεία.
Και η «απελευθέρωση» μιας κοινωνίας από την Αριστερά, ξεκινά
επίσης με την Παιδεία.
Για να μπορέσουμε να τραγουδήσουμε πάλι χωρίς τύψεις το «Λίγο
ψηλότερα» του Σεφέρη.
ΥΓ: Κι ίσως τότε καταλάβουμε επί τέλους,
τι εννοούσε ο Σαββόπουλος σε εκείνο τον στίχο του 1972:
«Κωμικού ξυπόλυτου θιάσου, έργο φοβερό τα όρη του Καυκάσου…»
Ίσως την έλευση της
Αριστεράς είχε δει αχνά κι από μακριά, σε στιγμές σπάνιας «ενόρασης».
