Δυο χρόνια βουτηγμένοι στον βούρκο ως τον λαιμό, έτοιμοι να
πνιγούμε για τα καλά, κι ορισμένοι ακόμη αβαντάρουν τον λαοπρόβλητο Αλέξη, το
χαμογελαστό παιδί που θα σήκωνε το λάβαρο της επανάστασης και θα απελευθέρωνε
την Ελλάδα και την Ευρώπη από τα νύχια των τοκογλύφων.
Ένας Αλέξης που κάποτε ανέβαινε στα «τραχτέρια» χειροκροτούμενος
από τους αγρότες, αγκάλιαζε και φιλούσε συνδικαλιστές, έβγαινε σέλφις με
διάφορες σεληνιασμένες κυράτσες (σε κλιμακτήριο), και γενικά προσπαθούσε να
δείξει ότι αυτός είναι ο φίλος και η φωνή του λαού… και όχι οι φασίστες
σαμαροβενιζέλοι, που στα τέσσερα υπογράφουν την θανατική μας καταδίκη. Και ο
σοφός λαός για μια ακόμη φορά μάσησε τον σανό του…
Και άντε εγώ ο ποταπός τα έγραφα από την αρχή, και από πιο πριν
μάλιστα, διότι το είχα δει το έργο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για έναν
ημιμαθή καπάτσο πολιτικάντη, με μόνη εμπειρία τους τους εκβιασμούς σε
καθηγητές, και τις καταλήψεις για περισσότερες αδικαιολόγητες απουσίες στα
σχολεία. Οι υπόλοιποι όμως; Πως την πάτησαν έτσι;
Και άντε καλά όλοι εκείνοι οι απολιτίκ σαχλαμάρες που επί
δεκαετίες το μόνο που τους άγγιζε ήταν το που θα πάνε το βράδυ για να ρίξουν
τις γαρδένιες τους και να πιουν τα μαύρα Τζόνι.
Ή οι άλλοι, που επειδή το Πασόκ κυριαρχούσε επί δεκαετίες, ήταν το
μόνο όχημά τους για γρηγοράδες και αρπαχτές, οπότε εντάχθηκαν σε αυτό
δηλώνοντας σοσιαλιστές (τρομάρα τους).
Καταλαβαίνω επίσης απόλυτα όλους τους ιδεοληπτικούς αριστερούς,
που παρά τις κοσμογονικές αλλαγές στον πλανήτη, εκείνοι έμειναν κολλημένοι στο
κομμουνιστικό όραμα, αρνούμενοι να δεχτούν την πραγματικότητα, και κλείνοντας
τα μάτια στην δυστυχία που επέφερε στους λαούς του το κάθε κομμουνιστικό
καθεστώς.
Καταλαβαίνω ακόμη ακόμη και τους ελληναράδες δεξιούς, αυτούς που
μέσα στην θολούρα τους πιστεύουν ότι κάποιοι μας ψεκάζουν, και οι οποίοι
στοιχήθηκαν πίσω από τον συγκαμένο μπούλη για να σκίσει τα μνημόνια, και να
καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια. Τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν. Άσχετα αν
σήμερα τους λυπάμαι πραγματικά, ως αξιοθρήνητα ανθρωπάκια που κατάντησαν το
δεκανίκι ενός γιαλαντζί αριστερού κομΟνιστή, μπας και γλύψουν κανένα κοκαλάκι.
Όλους τους παραπάνω τους καταλαβαίνω. Η κρίση επέφερε σαρωτικές
αλλαγές στα πάντα όλα, ακόμη και στην καθημερινότητά μας, οπότε αν κάποιος δεν
έχει τα ανάλογα πνευματικά εφόδια, πνίγεται κυριολεκτικά και καταντάει (άθελά
του) πράκτορας του χάους, ένας ακόμη χρήσιμος ηλίθιος δηλαδή, που προμοτάρει το
νέο μεταμοντέρνο Πασόκ, τον σημερινό σύριζα, που στην πλειονότητά του
αποτελείται από άλλοτε δευτεράντζες του Σημίτη, σημερινούς υπουργούς και
μεγαλοστελέχη, που πέρα από την προσωπική τους κονόμα, δεν νοιάζονται για
τίποτα άλλο…
Τους μόνους που δεν καταλαβαίνω είναι όλους εκείνους, τους δήθεν
δεξιούς νεοδημοκράτες, που όσο τα πράγματα πήγαιναν πρίμα, δήλωναν με στόμφο τα
πολιτικά πιστεύω τους και ψήφιζαν την Νέα Δημοκρατία. Άλλος επειδή οι αντάρτες
σκότωσαν τον παππού τους, άλλος επειδή θεωρούσε τον εαυτό του «καπιταλιστή»,
άλλος διότι η ΟΝΝΕΔ είχε πιο περιποιημένα γκομενάκια, και πάει λέγοντας…
Έλα όμως που όλη η «ιδεολογία» τους κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος
μόλις το αυγό μπήκε στον κώλο, και μόλις η χώρα χρειάστηκε να εισπράξει για
πρώτη φορά φόρους, τέλη, εισφορές, και έκτακτα χαράτσια. Εκεί, οι νεοδημοκράτες
αυτοί ξέχασαν το παρελθόν τους, και άρχισαν να σιγοντάρουν τους
«νεομπολσεβίκους» για να … γλιτώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Με αποτέλεσμα να ζούμε τώρα όλο
αυτό το μπάχαλο, όπου κανείς, όσο σοφός κι αν είναι, δεν ξέρει που θα μας
οδηγήσει.
Με τον Αλέξη στο τιμόνι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Δραχμή,
grexit, συσσίτια, ακόμη και πλήρης σομαλοποίησή μας. Γιατί; Διότι κάποιοι (θα
το ξαναπώ) δεν ήθελαν να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ στο δυαράκι ή στο εξοχικό τους…
Αυτά τα απόνερα ζούμε σήμερα, ημέρες Χριστουγέννων, χωρίς να
ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.
Τις ευχές μου τέκνα μου… και σε ανώτερα. Την επόμενη φορά μη
διστάσετε να ψηφίσετε τον Μιχαλολιάκο… κι αυτός θέλει να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ,
μαζί με πολλά άλλα ακόμη…
