Πραγματικά δεν έχουμε καταλάβει τι έχει
συμβεί από χθες το βράδυ. Οι περισσότεροι πανηγυρίζουν λες και βρίσκονται στο
γήπεδο. Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και οι οπαδοί κραυγάζουν πότε από τη μια και
πότε από την άλλη πλευρά. Έτσι συμβαίνει και με τις άδειες. Όσοι μισούν τον
Παππά ουρλιάζουν για το αυτογκόλ που έβαλε στο 92 και όσοι είναι μαζί του
ετοιμάζονται με κάποιο τρόπο να πάρουν τη ρεβάνς.
Όμως, το θέμα δεν είναι οπαδικό. Δεν
είναι του στυλ «σας τσακίσαμε, σας σκίσαμε, είστε κουρέλες» και τα σχετικά. Εδώ
έχουμε να κάνουμε με θέματα Δημοκρατίας, ελευθερίας του Τύπου, Δικαιοσύνης,
συναίσθησης του που πάει η Ελλάδα και πόσο χαμηλά μπορεί ακόμη να φτάσει.
Όταν ο αναπληρωτής γραμματέας των ΑΝΕΛ
προτρέπει «να τσακίσουν τη Δικαιοσύνη», ακόμη και αν τον απολύουν, είναι δείγμα
πως κάτι πάει στραβά και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο.
Όταν ο Πολάκης μιλά για δικαστικό
πραξικόπημα, ποιος αυτός που έκανε παρανομίες με διπλά βιβλία, τότε υπάρχει
κάτι πολύ πιο σοβαρό.
Όταν ο ίδιος ο Παππάς και η Γεροβασίλη
(η οποία από χθες έγινε… Ξηροβασίλη γιατί έπεσε ξερή) επιτίθενται με τόσο
ανοίκειο τρόπο και χωρίς αιδώ τότε το έλλειμμα δημοκρατίας μεγαλώνει.
Όταν η κ. Σβίγγου λέει ότι ο απλός
κόσμος έχει σοκαριστεί από την απόφαση του ΣτΕ τότε πράγματι πρέπει να
μιλήσουμε για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Από τη Μεταπολίτευση και μετά
το πολίτευμά μας δεν πέρασε πολλές δυσκολίες. Συνήθως η Δημοκρατία χαλυβδώνεται
όταν κινδυνεύει, αλλά από το 1974 και μετά δεν κινδύνευσε από κανέναν. Παρά
μόνο από τους ίδιους τους Έλληνες που απολάμβαναν την ελευθερία και τη
δημοκρατία και τελικά την «χάλασαν».
Παρ’ ότι είναι κουτσή και χαλασμένη,
όμως, είναι το μοναδικό πολίτευμα που έχουμε και θέλουμε. Μαδούρο στην Ελλάδα
δεν περνούν, οπαδοί του Κιμ και του Τσάβες θα βρίσκονται μόνο στις «γιάφκες» των
ψευτοαριστερών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την κουτσή Δημοκρατία πρέπει να την
προστατέψουμε από τους υποψήφιους Μαδούρο. Πρέπει να την διαφυλάξουμε ως κόρη
οφθαλμού, ακόμη και με το αίμα μας.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς δείχνει
αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Θα παλέψουν μέχρι τέλους έχοντας
ένα μεγάλο ατού. Τον λαϊκισμό τους. Στοχεύουν στα πιο ταπεινά ένστικτα των
πολιτών, τους κοροϊδεύουν με τον πιο οικτρό τρόπο και πολλούς από αυτούς τους
μετατρέπουν σε κομματικό στρατό φανατικών που βλέπουν μόνο εχθρούς της…
επανάστασης.
Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία πάει σε
μια περίοδο βαθέως διχασμού όπου δεν υπάρχει Ελλάδα αλλά υπάρχει συμφέρον,
εξουσία, δύναμη. Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του έχουν αποδείξει ότι είναι
σκληροί αντίπαλοι διότι απλά μοιάζουν με τις «μαύρες χήρες» ή τις ομάδες
αυτοκτονίας που σκοτώνονται για να σωθεί η επανάσταση που νομίζουν ότι κάνουν.
Η Γεροβασίλη, ο
Παππάς, ο Πολάκης, ο Βερναρδάκης, ο Σπίρτζης και κυρίως ο πρωθυπουργός είναι τα
«φασιστάκια» της διπλανής πόρτας. Κι από αυτούς πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να
γλιτώσει.
