Ο Α. Παπανδρέου έχει γράψει
αντικομμουνιστικά κείμενα στην αυγή της πολιτικής του καριέρας. Ποτέ δεν έφτασε
τον μάχιμο κι αποτελεσματικό αντικομμουνισμό του πατέρα του αλλά αρχικά, με την
επιστροφή του στην Ελλάδα, ήταν στο …πνεύμα της εποχής. Ως ευφυής και γνώστης
της Ιστορίας γρήγορα όμως οσμίστηκε τα σημεία των καιρών. Στην δεκαετία του ’60
πρόσφερε ένα χρήσιμο και στην υπερατλαντική σύμμαχο ανάχωμα στην αριστερά. Τον
τυχοδιωκτισμό του κατά την εποχή εκείνη τον πληρώσαμε με πολιτική αναταραχή και
την απώλεια της τελευταίας ευκαιρίας για εθνική ολοκλήρωση του ενωτικού αγώνα
στην Κύπρο με αμερικανική συναίνεση.
Οι Αμερικανοί θα «καθάριζαν» με τους
Τούρκους κι ο Ανδρέας ανέλαβε να πείσει τον Μακάριο για το Σχέδιο ΄Ατσεσον, που
προέβλεπε άμεση Ένωση, εκλογή Κυπρίων Βουλευτών για την Βουλή των Ελλήνων,
εφαρμογή του ελληνικού νομίσματος και της ελληνικής νομοθεσίας και η ΤΟΥΡΔΥΚ
απλά θα μετακόμιζε στην Καρπασία που θα ήταν νατοϊκή βάση, ενώ ήδη βρισκόταν
στην Κύπρο η Ελληνική Μεραρχία. Θα παίρναμε την πολυκατοικία και θα τους
νοικιάζαμε το ρετιρέ, όπως είπε ο Γέρος. Ο Ανδρέας όμως από την Λευκωσία
εξαπέλυσε πύρινες «αντιιμπεριαλιστικές» δηλώσεις μαζί με τον Μακάριο, που δεν
μπορούσε να χωνέψει πως δεν θα ήταν πια Πρόεδρος. Έκτοτε ψωνίσαμε από σβέρκο,
οι ΗΠΑ άλλαξαν ρότα και παίξανε με τους Τούρκους. Η συνέχεια γνωστή κι
αιματηρή.
Στην διάρκεια της δικτατορίας, κατά την
πολυτελή εξορία του, ο Ανδρέας Παπανδρέου συνέλαβε το σχέδιο του για ένα
μικροαστικό κακέκτυπο του ΕΑΜ, το οποίο είχε μελετήσει ενδελεχώς. Ο Ανδρέας
ήξερε πως η αριστερά είχε φτάσει στις παρυφές της εξουσίας μόνον όταν
χρησιμοποίησε τον πατριωτισμό. Γι’ αυτό ο Άρης δεν βγήκε στο βουνό ως Θανάσης
Κλάρας ή Μιζέριας, δηλωσίας του ΚΚΕ. Δεν θα τον ακολουθούσε ούτε αδέσποτος
σκύλος.
Βγήκε ως «μαϊμού» Ταγματάρχης του Πυροβολικού, κι είχε μαζί του παπά
και Ελληνική Σημαία. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, το εθνικό πνεύμα της ΕΟΝ,
στην οποία ανήκαν και πολλοί μετέπειτα αστέρες της αριστεράς, βοήθησε πολύ στην
μαζική στρατολογία σε αυτό που άδολα θεωρούσαν πολλοί ως συμμετοχή στον
πατριωτικό αγώνα κατά του κατακτητή.
Δείτε τα ψευδώνυμα που έπαιρναν, όλα από
το 1821 και τους ήρωες της Αρχαίας Ελλάδας. Οι χιλιάδες που ακολούθησαν την
Γαλανόλευκη δεν θα έκαναν βήμα, εάν έβλεπαν στην θέση της το κόκκινο
κουρελόπανο των περιθωριακών επιγόνων του ψωραλέου ΣΕΚΕ. Δεν γνώριζαν τα
αληθινά σχέδια των μικρών ανθρώπων που διοικούσαν αφανώς τον αντιστασιακό
αγώνα, μετατρέποντας τον σε προετοιμασία για κατάληψη της εξουσίας και εξάλειψη
κάθε εθνικής φωνής. Κι όταν τα έμαθαν, ήταν πια αργά, διότι είχαν παγιδευτεί
χρισμένοι με αδελφικό αίμα κι οδηγήθηκαν στην ατίμωση και την ήττα
Εμβληματική η περίπτωση των μονίμων και
εφέδρων Αξιωματικών, των ηρώων ηγητόρων του ΕΛΑΣ και βετεράνων του Αλβανικού,
που συνέτριψαν μια ιταλική μεραρχία στην μάχη του Φαρδύκαμπου. Ρωτήστε τους
κλόουν αναλυτές της «προόδου», τους μπογιοτέτοιους, ποια ήταν η τύχη αυτών των
παληκαριών. Δολοφονήθηκαν αργότερα από την ίδια τους την οργάνωση διότι
παραήταν πατριώτες κι εθνικά σκεπτόμενοι για τα γούστα του σλαβόφωνου
«κομισάριου» στην περιοχή.
Ο Ανδρέας έπιασε το «μυστικό» και
μεταπολιτευτικά υφάρπαξε την συνθηματολογία της αριστεράς και την έντυσε με
έναν τύποις αδιάλλακτο πατριωτισμό. Στο ΠΑΣΟΚ αποκαλούσαν ο ένας τον άλλο
«σύντροφο», στους τοίχους των οργανώσεων και στα φλυντζάνια του καφέ είχαν τον
… Βελουχιώτη, λεκτικά παίρναν και δίναν ο «σοσιαλισμός», τα «πλέρια» αλλά και
το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Ελληνική Μεραρχία στην Κύπρο», «Βυθίσατε
το Χόρα» κλπ.
Κάπως έτσι βρέθηκαν κάτω από την
πράσινη σημαία από μαοϊκοί, τροτσκιστές, παλιοί κεντρώοι πατριώτες
αντικομμουνιστές και τον …Κουφοντίνα, που ήταν για λίγο στην ΠΑΜΚ, έως
ξεπλυμένοι συνεργάτες της Δικτατορίας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Ανδρέας,
που λίγο νοιαζόταν για οτιδήποτε ξεπερνούσε τον δικό του βιολογικό κύκλο,
δανείστηκε, ξαναδανείστηκε κι από πάνω ξαναδανείστηκε. Νέα τζάκια, σαπρόφυτα
του δημοσίου ταμείου, κατασπάραξαν πακτωλούς δισεκατομμυρίων για να
«αναδιαρθρώσουν» κι εκσυγχρονίσουν τρεις Ελλάδες. Το αποτέλεσμα ήταν απλά η
κοινωνικοποίηση της διαφθοράς και της παρακμής, που έφτασαν ως το μεδούλι και
ένα πολύχρονο πάρτυ των μπετατζήδων εργολάβων καναλαρχών, εκδοτών, προμηθευτών
κι άλλων καλών παιδιών.
Τα στελέχη της πασοκάρας, από μουσάτοι
και μουστακαλήδες αντικομφορμιστές με ζιβάγκο, ξυρίστηκαν και φόρεσαν
γυαλιστερά κουστουμάκια, σαν τραγουδιάρηδες της παραλιακής. Μπήκαν βαθιά στα
κόλπα κι έφτιαξαν ένα καθεστώς που ακόμη κυβερνά. Θυμίζουν την σχιζοφρένεια του
μεξικάνικου PRI (Partido Revolucionario Intsitusionado), ήτοι Επαναστατικό
Θεσμικό Κόμμα.
Είναι το κόμμα που προέκυψε μετά την Μεξικανική Επανάσταση,
βαθιά διεφθαρμένο, κυβερνούσε επί δεκαετίες και είχε αυτόν τον ψυχεδελικό και
αλληλογρονθοκοπούμενο τίτλο. Και Επαναστατικό και Θεσμικό! Κι εδώ, ό,τι κι αν
ψηφίζεις, ΠΑΣΟΚ κάνει κουμάντο στους μηχανισμούς. Είναι ένα «θεσμικό» know how
βαλκανικής παρασιτικής γραφειοκρατίας, που έχει μολύνει μέχρι και την ΝΔ και
τον ΣΥΡΙΖΑ. Coza Nostra (Υπόθεση μας) ή ορθότερα «Υπόθεση Τους».
Η μεγάλη στροφή ήταν το 1996 με τον
Σημιταρά τον Κουρδοφάγο, τον μαρτυριάρη, τον πρωθυπουργό των Ιμίων, των S -300,
του άγους Οτσαλάν. Ο ίδιος, βάζω στοίχημα, πλήρωνε ακόμη και τον καφέ του στο
Μαξίμου, όμως στην εποχή του η διαπλοκή πήρε αμπάριζα και χώθηκε παντού. Αυτός
ο ανθρωπάκος, που είχε κολλητούς διάφορους εθνοαποδομητές, μας έβαλε
ξεβράκωτους στο Ευρώ και επί των ημερών του έγινε το μεγάλο ρεσάλτο του
Χρηματιστηρίου.
Οι υπουργάρες του έλεγαν πως «η άνοδος του ΧΑΑ είναι δείκτης
υγείας της οικονομίας», προέτρεπαν τον κόσμο να δανειστεί και να παίξει, ενώ η
αύξηση του δείκτη κατανάλωσης θεωρήθηκε …ανάπτυξη! Κάπως έτσι μια χιλιάδα
επιτήδειοι έφαγαν το εφάπαξ του παππού, μανάβικα γίναν ΕΛΔΕ κι ύστερα, όταν
κλαίγανε χήρες και παντρεμένες, ξαναγίνανε μανάβικα κι εξαφανίστηκαν οι
μεραρχίες «χρηματιστών», που ξανάγιναν πορτιέρηδες κι αρπακολλατζήδες σε άλλα
πεδία δόξης.
Τότε, εκεί στο 1996 κι επέκεινα
ολοκληρώθηκε η αποχώρηση και των τελευταίων ρομαντικών, πατριωτών. Ο Μιχάλης
Χαραλαμπίδης τους κούνησε το μαντήλι με μια συγκλονιστική και προφητική ομιλία,
ο Σάκης Πεπονής πήγε στο περιθώριο κι ύστερα έφυγε από την ζωή, ενώ κυριάρχησαν
οι ανακυκλωμένοι αριστεριστές του πιο χλωμού προσώπου που βρέθηκε ποτέ στο
Μαξίμου. Τροχονόμοι συμφερόντων.
Εκείνο το πρώτο εικοσάευρο που έβγαλε ο
Σημίτης από την ΑΤΜ το πληρώνουμε τώρα καραβίσιο, διότι μπήκαμε στην Ευρωζώνη
με αεροπλανικό βο πλανέ, κι αν δεν το έχετε αντιληφθεί, η παραγωγική μας βάση
εδώ και χρόνια αφανίζεται. Το ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε την εργατικότητα των Ελλήνων,
ειδικά τους αγρότες, κατέστρεψε ακόμη και το νόημα των λέξεων κι επί των ημερών
του έγινε η γενοκτονία της ελληνικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας.
Εκεί στην παρακμή του Ανδρέα έσκασε
μύτη ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Τον θυμάμαι λίγο πριν την εκλογή ΠτΔ το 1985 να
εξηγεί εμβριθώς σε μας του φοιτητές του ΑΠΘ, στα διαλείμματα, γιατί το ΠΑΣΟΚ
πρέπει να προτείνει Καραμανλή. Τους είχε παραμυθιάσει όλους η σουπιά από το
Καλέντζι. Στην ΚΕ πήγαν μάλιστα με έτοιμες εισηγήσεις με αριστερίζοντα νοητικά
τερατουργήματα, γιατί πρέπει να προταθεί ο Κ. Καραμανλής κι όταν ο Ανδρέας τους
έριξε κατακέφαλα το όνομα του Σαρτζετάκη, σκίζανε τις εισηγήσεις κάτω από τα
τραπέζια, πριν, φυσικά, σηκωθούν να χειροκροτήσουν το αεροπλανικό της
αρχηγάρας, που μαζί με μπόλικα δανεικά που μοιράστηκαν, κέρδισε τις εκλογές του
’85. Τότε μάλιστα ο Βενιζέλος είχε γράψει στο λαμπρακαίϊκο ένα άρθρο γραμμένο
με τέτοιο τρόπο, που μπορούσες να αλλάξεις το όνομα «Σαρτζετάκης» με
«Καραμανλής» και πάλι μέσα θα ήσουν. Ντάξει, τέχνη, όχι αστεία.
Όταν όλοι πόνταραν μετά βεβαιότητος
στον πολιτικό θάνατο του πολιορκημένου από σκάνδαλα και ποινικές διώξεις
Ανδρέα, ακόμη κι ο γιος του κι η αχάριστη Βάσω, ο πονηρός Βενιζέλος εκ ΚΟΔΗΣΟ
ορμώμενος («Μήπως είσαι ΚΟΔΗΣΟ και δεν το ξέρεις;»), που μπορεί να συγγράψει
δωδεκάτομη εγκυκλοπαίδεια για την αξία της σιωπής, έπαιξε όλα του τα «λεφτά» στον
Ανδρέα. Και κέρδισε. Ο Ανδρέας αναγεννήθηκε για λίγο από τις στάχτες του.
Αυτό το μικρό κι αρκούντως κωλόφαρδο
πολιτικό τζακ ποτ τον εκτόξευσε σε κρίσιμες υπουργικές θέσεις κι επί Σημίτη
πήρε και προαγωγή. Δικός του ο «Νόμος περί ευθύνης υπουργών», βασικό εργαλείο
ατιμωρησίας για το πολιτικό σύστημα, θεωρεί τα έθνη φαντασιακά κατασκευάσματα
των κρατών, εμπνευστής του χαρατσιού και της εκβιαστικής ενσωμάτωσης του στους
λογαριασμούς της ΔΕΗ, ο άνθρωπος του PSI και που αποκάλεσε «αυτιστικούς» τα
στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ ο ίδιος για την άμυνα της χώρας έδειξε μόνον
το βοηθητικό μπόϊ του.
Τελευταίως τον έχει ερωτευτεί η ηγετική
ομάδα της ΝΔ και οι φεουδάρχες της τεστάρουν με διαρροές και δηλώσεις την βάση
για τον βαθμό αποδοχής του Βενιζέλου και άλλων στελεχών του Σημιτέϊκου στο μπλε
θολό ποτάμι του Κυριάκου Μητσοτάκη και τα ψηφοδέλτια του. Έχουν μάλιστα
ξαμοληθεί και τα «δεξιά» άλλοθι, που συντηρεί κρατώντας την μύτη του ο «σέβομαι
και τιμώ την αριστερά για τους αγώνες της» και νομίζεις πως είναι ο Τσακαλώτος
στους πρόποδες του Γράμμου, ο Τσίπρας οχυρωμένος στο Κάμενικ, και θα έρθει ο
Βαγγέλης ο Λοκατζής Εσωτερικών Χώρων για να καθαρίσει.
Λυπάμαι αλλά δεν είναι έτσι. Το ΠΑΣΟΚ
ιστορικά είναι η μήτρα της παρακμής, κι ό,τι κι όποιος συνδέεται με τον Σημίτη
βλάπτει σοβαρά την Πατρίδα. Αν πέσουν πυρηνικά θα επιβιώσουν οι κατσαρίδες κι
ένας πασόκος γραφειοκράτης.
Μπορούν ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Μητσοτάκης, με
τόσα κοινά στα κοινωνικά, στα οικονομικά και στα εθνικά, με την ίδια αφασία στο
μεταναστευτικό, να μοιραστούν τα ιμάτια της Φώφης. Όμως αυτό δεν αφορά τους
Δεξιούς πατριώτες, τους πατριώτες όλου του πολιτικού φάσματος. Ας μαζευτούν
μαζί, υπό τον μαναντζερίσκο γόνο, τα λιμά του Μάνου, ο Βενιζέλος, τα ρέστα του
Σημίτη και οι «Κεντροδεξιοί» χωρίς Δεξιά, που μισούν τους Δεξιούς και τους
απευθύνουν τις ίδιες ύβρεις που επιφυλάσσουν τα φρικιά. Ας διαγκωνιστούν με τον
Τσίπρα, που πουλάει πιο γρήγορα από αυτούς δημόσια περιουσία, για το ποιος θα
ήταν καλύτερος φοροεισπράκτορας. Αυτό θα βοηθήσει να καταλάβουν ακόμη περισσότεροι
από την βάση, που είναι οι αληθινοί υπερασπιστές των εθνικών αξιών, της
ταυτότητας αυτού του Έθνους και της Ελευθερίας του.
