.Η γελοιότητα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ…

Είναι αδύνατον να χαρακτηριστεί με τον κατάλληλο όρο η πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Ίσως, η τελευταία ενέργεια του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ να απεργήσει καταγγέλλοντας την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, να ξεπερνά κάθε όριο πολιτικής γελοιότητας.

 Η αλήθεια είναι πως δεν είναι οι πρώτοι διδάξαντες. Προηγήθηκε ο κ. Λαλιώτης. Ο οποίος κατέβασε το ΠΑΣΟΚ στους δρόμους, προς διαμαρτυρία για την επίσκεψη του τότε προέδρου των ΗΠΑ κ. Κλίντον. Τον οποίο Αμερικανό πρόεδρο, την ίδια ώρα δεξιωνόταν με λαμπρότητα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Σημίτης...

 Αυτό συνέβη λίγα χρόνια μετά τις ευχαριστίες που απένειμε ο κ. Σημίτης στους Αμερικανούς, επειδή επενέβησαν και ντροπιάστηκε η ελληνική σημαία στα Ίμια, μη επιτρέποντάς μας, -του κ. Πάγκαλου συνηγορούντος- να την υπερασπίσουμε με απόλυτη επιτυχία, γνωστού όντος ότι οι Τούρκοι -ως Ασιάτες δεισιδαίμονες- δεν πολεμούν τη νύχτα, και με το τουρκικό επιτελείο να βρίσκεται σε πανικό, επειδή η όλη υπόθεση ήταν μια προβοκάτσια της τότε πρωθυπουργού Τσιλέρ, κατά του τουρκικού στρατού, που θα υφίστατο δεινή ήττα, αν υπήρχαν αποφασισμένοι άνδρες στα κυβερνητικά έδρανα. Αντ’ αυτών υπήρχε ο Σημίτης και ο Πάγκαλος.

ΠΑΣΟΚ έναντίον κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ εναντίον κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό δεν αποτελεί γελοιότητα, αν αυτό δεν αποτελεί βαριά προσβολή στους σκεπτόμενους Έλληνες (όσοι κι αν είναι αυτοί), αν αυτό δεν αποτελεί μια τριτοκοσμική αντίληψη διαχείρισης των κοινών, τότε δεν γνωρίζω πώς μπορεί να χαρακτηριστεί.

Επιβεβαιώνεται η άποψη που συνεχώς εκφέρω σ’ αυτή την στήλη, ότι κυριαρχούν τα «δήθεν» στην πολιτική σκηνή, τα πάντα αποφασίζονται αποκλειστικώς και μόνον για την ικανοποίηση των ψηφοφόρων ή προέλκυση άλλων, με πλήρη αδιαφορία για το κοινό συμφέρον. 

Τα «δήθεν» μάς οδήγησαν έως εδώ, με καταλυτική ευθύνη ημών των ιδίων, επειδή αναδεικνύουμε απίστευτους τύπους σε κυβερνητικούς παράγοντες. Οι πολιτικοί, δεν ήρθαν από άλλον πλανήτη. Είναι καθρέφτισμα της κοινωνίας μας. Γιατί να είναι το επίπεδό τους διαφορετικό από την συνισταμένη απόψεων, δράσεων ή παραλείψεων των μελών της κοινωνίας, ημών δηλαδή των ιδίων;

Όταν ανεχόμαστε τα σκάνδαλα, επανεκλέγοντας πρόσωπα των οποίων οι πράξεις βοούν την αδιαφάνεια, όταν επιτρέπουμε σε περιθωριακούς τύπους να κατακτούν θέσεις κατευθύνοντας τον λαό, τότε αυτή η γελοιότητα μας αγγίζει. Θέλουμε να ενταχθούμε κι εμείς στην ομάδα των σοβαρών κρατών; 

Θέλουμε φυσικά, αλλά τι κάνουμε για να το επιτύχουμε; Δεχόμαστε τα «δήθεν». Ε, σωτηρία δεν έχουμε.

Τι λέγει το «Τμήμα Εργατικής Πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ, καλώντας τα μέλη του σε απεργία; «Δίνουμε δυναμική απάντηση στις πιέσεις της εργοδοσίας και τους εκβιασμούς των δανειστών».

Δεν μας είπαν, τι ακριβώς έκανε η εργοδοσία, ώστε να καμφθεί; Τους κανόνες συμπεριφοράς της τις ρυθμίζει το κόμμα τους. Και πώς θα καμφθούν οι δανειστές, όταν ο κ. Τσίπρας αποτυχών στον δικό του εκβιασμό, που νόμιζε ότι απειλώντας τους με Grexit, όπως τον διαβεβαίωνε εμμέσως (ή και αμέσως;) ο αμερικανικός παράγοντας, αποδέχθηκε πλήρως όλα όσα του επέβαλαν οι δανειστές;

Γιατί υπέκυψε στους εκβιασμούς; Και αν υποκύπτει ο πρωθυπουργός και αποφασίζει σε βάρος του λαού του, δεν θα έπρεπε -αν είχε στοιχειώδη ευθιξία- να εγκαταλείψει αυτός και οι σύντροφοί του την πολιτική;

Και κοντά σε όλα αυτά, είχαμε και την κα. Γεροβασίλη, η οποία εκστόμισε το κορυφαίο ανέκδοτο του 21ου αιώνα:

«Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουμε πει καμία στιγμή ψέματα στον ελληνικό λαό». Δεν κοκκίνισε υποστηρίζοντάς το -ίσως το ρουζ στις παρειές της να μη επέτρεψε να το δω-, και με κατηγορηματικό τρόπο διαστρέβλωσε στην πραγματικότητα, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας.

Δεν προχωρούν οι λαοί, με τέτοιες τακτικές και μεθόδους. Μάλιστα, ούτε απλώς μένουν στάσιμοι, αλλά κατεβαίνουν συνεχώς την σκάλα. Και όχι μόνον στην οικονομία, αυτό είναι το λιγότερο.

Ο Μακεδών (12/11/15)

Voria.gr