Τελικά η ηγεσία της νεοναζιστικής
συμμορίας ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες των υποστηρικτών της, αλλά πολύ
περισσότερο της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού, που δεν περίμενε
τίποτα άλλο πέρα από την αθλιότητα και τη χυδαιότητα οι οποίες χαρακτηρίζουν
τον «πολιτικό λόγο» και την κοινωνική παρουσία του Μιχαλολιάκου, του Παππά και
των άλλων τραμπούκων που συνθέτουν την Κοινοβουλευτική Ομάδα της.
Αχαλίνωτο υβρεολόγιο, απύθμενη θρασύτητα,
ακραία προκλητικότητα και, πρωτίστως, αδίστακτη και αναπόδεικτη σπίλωση και
κατασυκοφάντηση αντιπάλων. Αυτά γνωρίζουν, σ' αυτά επιδίδονται, αυτά
προσφέρουν.
Και το απέδειξαν και χθες. Με τη διαφορά, όμως, ότι δεν
απευθύνονταν στο αφιονισμένο ακροατήριό τους, αλλά στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Και ο λόγος της παρουσίας τους εκεί δεν ήταν να εκφωνήσουν λογύδρια ρατσιστικού
μίσους, αλλά να λογοδοτήσουν για εγκληματικές πράξεις και συμπεριφορές και να
πείσουν ότι δεν θα πρέπει να αρθεί η ασυλία τους.
Ούτε καν επιχείρησαν να το επιτύχουν.
Και είναι φυσικό. Γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον το μάταιο μιας τέτοιας
προσπάθειας.
Γιατί τα στοιχεία, οι μαρτυρίες, οι ίδιες οι δημόσιες παρουσίες
τους αποτελούν αδιάψευστες αποδείξεις ενοχής για όσα εγκληματικά τούς
καταλογίζονται. Και για τα οποία τελικά θα λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, τον
θεσμικό κριτή του κάθε εγκληματία στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες.
Σίγουρα θα ανέμεναν κάτι περισσότερο οι
οπαδοί τους. Και όχι από άποψη μεγαλοστομιών, αλλά αποκαλύψεων που, αν μη τι
άλλο, θα διαμόρφωναν προϋποθέσεις μιας ευρύτερης και διαρκέστερης παρουσίας
τους στα μέσα ενημέρωσης.
Αβάσιμες, όμως, οι προσδοκίες. Μόνο άσφαιρους
ισχυρισμούς περιελάμβανε το χθεσινό παραλήρημα των τριών. Και δεν αρκεί να
υπάρχει ο ανεμιστήρας. Πρέπει και η εκτοξευόμενη λάσπη να είναι ικανή να
επιτελέσει τον ρόλο της.
