Χρειάστηκε να φτάσει η χώρα στο πιο βαθύ σημείο της
οικονομικής κρίσης για να αντιληφθούν οι κυβερνώντες ότι ο τουρισμός, που
αποτελεί την πιο σημαντική και πιθανότατα τη μοναδική πλέον βαριά βιομηχανία
της χώρας, δεν μπορεί να εγκαταλείπεται στην τύχη του.
Το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας είναι σπουδαίο, αλλά δεν είναι
μοναδικό και χωρίς σημαντικούς ανταγωνιστές. Η ελληνική τουριστική βιομηχανία
δεν είχε αποτελέσει φυσικά εξαίρεση από τη συνολική κατάσταση η οποία
χαρακτήριζε τη χώρα μας όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ασυδοσία,
γραφειοκρατία, κερδοσκοπία, έλλειψη επαγγελματισμού και απουσία ελεγκτικών
μηχανισμών δημιουργούσαν ένα αρρωστημένο περιβάλλον το οποίο τελικά έβλαπτε το
προσφερόμενο προϊόν και υπονόμευε τις προσπάθειες λίγων φιλότιμων παραγόντων
που έδιναν μοναχική μάχη για να κρατήσουν ζωντανούς τους ελληνικούς
προορισμούς.
Το νομοσχέδιο, το οποίο ήδη κατατέθηκε στη Βουλή, επιχειρεί να
απαλλάξει την ελληνική τουριστική βιομηχανία από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και
οπισθοδρομικές αντιλήψεις, οι οποίες υπονόμευαν την επιχειρηματικότητα και
ευνοούσαν τη διαφθορά.
Το νομοσχέδιο που τιτλοφορείται «Απλούστευση των
διαδικασιών λειτουργίας των τουριστικών επιχειρήσεων και τουριστικών υποδομών,
ειδικές μορφές τουρισμού και άλλες διατάξεις» διευκολύνει επιχειρηματίες να
επενδύσουν σε νέες μονάδες, βάζει κανόνες σε άναρχους μέχρι τώρα τομείς όπως ο
ιατρικός τουρισμός, ο θαλάσσιος τουρισμός, η λειτουργία μαρινών, ο
οινοτουρισμός κ.ά.
Προστατεύει, όμως, και τους τουρίστες, Ελληνες και
ξένους, καθώς πλέον θα υπάρχει αξιόπιστη πιστοποίηση των καταλυμάτων, ενώ δεν
θα απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες για την αδειοδοτηση τουριστικών
επιχειρήσεων.
Με το νομοσχέδιο γίνεται ένα σημαντικό βήμα για την εξασφάλιση
σύγχρονου θεσμικού πλαισίου στον τουρισμό. Αυτό όμως δεν αρκεί. Οφείλει η
πολιτεία να ενεργοποιήσει αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, ώστε να
διασφαλιστεί η ποιότητα του τουριστικού μας προϊόντος, το οποίο οφείλουμε όλοι
να αγκαλιάσουμε και να προστατεύσουμε.
