Ειλικρινά, φαίνεται
ανεξήγητο -εκτός αν κάποιος πάσχει από δογματικό φανατισμό- να πιστεύει κανείς
ότι η αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας εξαρτάται από την «ενιαία τιμή» του
βιβλίου, την πώληση φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ και τις ομαδικές απολύσεις!
Τραγικά λάθη έχουν γίνει μέχρι τώρα στη «συνταγή» εξόδου της χώρας
από την κρίση. Η εμμονή μοιάζει περισσότερο σαν «τιμωρία» με νεοφιλελεύθερο
ιδεολογικό πρόσημο, παρά ως... κρίσιμη διαρθρωτική αλλαγή!
Στο όνομα της «προστασίας των καταναλωτών», που όντως είναι σε
πολλές περιπτώσεις απροστάτευτοι, δεν μπορεί να καταστρέφουμε παραγωγικούς
τομείς της χώρας (στην περίπτωση λ.χ. του γάλακτος) παρότι υπάρχουν λύσεις που
μπορούν να γίνουν και τα δύο: Και να έχουμε φθηνότερο γάλα και να προστατέψουμε
τους Ελληνες παραγωγούς, μέσω της αναγραφής των πραγματικών στοιχείων κάθε
προϊόντος.
Από την άλλη μεριά με ανεργία στο 30%, με ελαστικοποίηση πλήρη των
εργασιακών σχέσεων, περιορισμό των αποζημιώσεων και με μισθούς 500 ή 600 ευρώ
στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορεί να είναι μείζον θέμα οι ομαδικές απολύσεις.
Κακό θα κάνουν, παρά θα προσφέρουν κάτι...
Το ίδιο ισχύει και με την επιμονή
της τρόικας για... «απόλυτη πλειοψηφία» του συνόλου των εργαζομένων ώστε να
κηρυχθεί απεργία και το πάγωμα των τριετιών, που σημαίνει κατώτατος μισθός για
πάντα.
Ενώ θέλουν επίσης να συνεχιστούν οι απολύσεις στο
Δημόσιο και το 2015, με νέες δεσμεύσεις. Αραγε αυτά είναι τα προβλήματα που
εμποδίζουν την είσοδο της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά;
Η επιμονή της τρόικας είναι αδιανόητη και καταστροφική, από
πολλές πλευρές. Οικονομικές και πολιτικές, καθώς όλα αυτά ενισχύουν ένα
περιβάλλον αποσταθεροποίησης.
Οταν αυτά γίνονται για ζητήματα «χαμηλού
ενδιαφέροντος», σκεφτόμαστε τι πρέπει να περιμένουμε για θέματα «υψηλού
ενδιαφέροντος», όπως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο έλεγχος γύρω από τη
«διανομή» του πλεονάσματος, το νέο μεσοπρόθεσμο (2015-2018), το χρέος, το
ασφαλιστικό κ.λπ.
Η παρατεταμένη εικόνα αστάθειας ή ανεπιθύμητες «συμφωνίες» δεν
ευνοούν τα κυβερνητικά «σενάρια αισιοδοξίας». Το ερώτημα πλέον είναι μέχρι
ποίου σημείου μπορεί να τραβήξει η κυβέρνηση την «κόντρα» με την τρόικα...
