Ποια είναι τα δημόσια
ζητήματα θέματα που έχουν απασχολήσει την ελληνική πεζογραφία από το 1974 μέχρι
τις ημέρες μας; Πώς αντιμετώπισαν οι συγγραφείς την κοινωνία που άρχισε να
διαμορφώνεται μετά την πτώση της χούντας και με ποιον τρόπο αποτύπωσαν τα χαρακτηριστικά
της στα βιβλία τους;
Συναισθάνθηκαν οι συγγραφείς την κοινωνική παθολογία η
οποία οδήγησε στην κρίση κι αν ναι, ποιες ακριβώς πλευρές της εντόπισαν; Μήπως
πάλι οι συγγραφείς παγιδεύτηκαν στις απατηλές παραστάσεις της εξαρχής
υπονομευμένης ευμάρειας κι αν όντως συνέβη κάτι τέτοιο, ποιοι μπορεί να είναι
οι λόγοι της παγίδευσής τους;
Αυτά είναι τα ερωτήματα
στα οποία προσπάθησε να δώσει απαντήσεις το διήμερο «Ελληνική πεζογραφία και
δημόσια σφαίρα 1974-2013», που ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ στο Εθνικό Ίδρυμα
Ερευνών.
Το διήμερο διοργάνωσε η Εταιρεία Σπουδών με τη συμμετοχή
πανεπιστημιακών και κριτικών λογοτεχνίας οι οποίοι κάλυψαν ποικίλες όψεις της
μεταπολιτευτικής λογοτεχνίας. Κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας οι εισηγητές
(Τιτίκα Δημητρούλια, Βενετία Αποστολίδου, Λίζυ Τσιριμώκου, Δημήτρης Αγγελάτος,
Γιάννης Δημητρακάκης και Σπύρος Μακρής)
εξέτασαν τους δεσμούς που ανέπτυξαν με
το κοινωνικοπολιτικό τους περιβάλλον συγγραφείς όπως ο Δημήτρης Νόλλας, ο
Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Δούκα και ο Πέτρος Τατσόπουλος, μιλώντας εκ
παραλλήλου για το έργο των νεώτερων ή για το νομίζουν υπό τις παρούσες συνθήκες
για τα βιβλία των νεώτερων και των παλαιότερων οι φοιτητές των φιλολογικών και
των παιδαγωγικών τμημάτων.
