.Αδυναμίες που χρήζουν άμεσων βελτιώσεων, διαπιστώνει η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τις δραστηριότητες της τρόικας

Ανάληψη ευθυνών από τους υπουργούς Οικονομικών των κρατών-μελών, για την αποδοχή των εντολών της τρόικας, ζητεί με ψήφισμα της η Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Αναγνωρίζοντας ως αναγκαία λύση για τη διάσωση των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών, την παρέμβαση της τρόικας, η Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου -με ψήφισμά της, που ενέκρινε με 31 ψήφους υπέρ, 10 κατά και 2 αποχές- ζητεί να υπάρξουν αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της.

Στο ψήφισμα επισημαίνεται ότι, η τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή / Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα / Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) βοήθησε τέσσερις χώρες της ΕΕ να εξέλθουν από την κρίση και να αποφύγουν τα χειρότερα. 

Ο τρόπος, όμως, λειτουργίας της εμπόδισε την εθνική «οικειοποίηση» των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, και έθεσε σε κίνδυνο τη διαφάνεια και τη λογοδοσία.

Στη σχετική έκθεση για τις δραστηριότητες της τρόικας, που συνέταξαν οι ευρωβουλευτές Ότμαρ Κάρας (Αυστριακός, Χριστιανοδημοκράτης) και Λιέμ Χοάνγκ Νγκος (Γάλλος, Σοσιαλιστής), παρέχονται πολλές ενδείξεις για τους τομείς που παρουσιάζουν αδυναμίες και γι' αυτούς που χρήζουν άμεσων βελτιώσεων.

Οι δυο ευρωβουλευτές αναγνωρίζουν ότι οι προκλήσεις που αντιμετώπισε η τρόικα ήταν «τεράστιες» και ότι επιτεύχθηκε ο άμεσος στόχος της αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας. 
Διαπιστώνεται, επίσης, ότι τα εθνικά Κοινοβούλια ήταν πολύ συχνά ανίσχυρα και «όταν ζητήθηκε η γνώμη τους, βρέθηκαν αντιμέτωπα με την επιλογή μεταξύ του χρέους τους και της αποδοχής μνημονίων, που ήταν προϊόντα διαπραγμάτευσης μεταξύ της τρόικας και των εθνικών αρχών».

Πρέπει, να θεσπιστούν ευρωπαϊκές κατευθυντήριες γραμμές για την εξασφάλιση του κατάλληλου δημοκρατικού ελέγχου των εκάστοτε μέτρων, συμπεραίνει η έκθεση.

Τα προγράμματα προσαρμογής θα πρέπει να περιλαμβάνουν ένα «σχέδιο Β», σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι βασίστηκαν σε λανθασμένες υποθέσεις. 

Τα μνημόνια συμφωνίας που στηρίζουν όλα τα προγράμματα θα πρέπει να αντανακλούν καλύτερα την απασχόληση και τις κοινωνικές πτυχές και όχι να θυσιάζονται, όπως συμβαίνει συχνά. Επιπλέον, η κάθε χώρα που υπάγεται σε πρόγραμμα θα πρέπει να επωφελείται από μια «ομάδα δράσης για την ανάπτυξη», προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οι περικοπές του προϋπολογισμού θα συνοδεύονται από μέτρα ευνοϊκά για την ανάπτυξη.

Τέλος, αναφέρεται ότι είναι απαραίτητη η μεγαλύτερη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, των εθνικών Κοινοβουλίων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να διασφαλίζεται η απαραίτητη λογοδοσία και υπευθυνότητα.