Στη Γερμανία, η απερχόμενη κυβέρνηση Μέρκελ
και σε λίγες μέρες ο νέος υπό την ηγεσία της Μεγάλος Συνασπισμός αναλαμβάνουν
μια ιστορική ευθύνη, καθώς θέτουν εν κινδύνω με την επιθετική τους πολιτική
στην Ουκρανία τη στενή σχέση με τη Μόσχα που θεμελίωσε μετά το 1969 ο Μπραντ
και ενίσχυσαν οι Κολ - Γκένσερ στις δεκαετίες του '80 και του '90.
Μια ιστορική αμνησία φαίνεται να κυριαρχεί στο
Βερολίνο, καθώς και η πρώτη ενοποίηση του 1870 υπό τον Μπίσμαρκ και η δεύτερη
το 1989-91 υπό τον Κολ έγιναν δυνατές χωρίς μείζονος κλίμακας αναταράξεις χάρη
στην ανοχή και τη στήριξη της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ.
Ακόμη, όταν μετά την ήττα του 1918 η νεαρή τότε Δημοκρατία
της Βαϊμάρης ήταν απομονωμένη στην Ευρώπη και στο έλεος της νικήτριας Γαλλίας,
η μόνη διεθνής στήριξη που βρήκε ήταν η συμμαχία με την επίσης απομονωμένη
Σοβιετική Ρωσία, στο Ράπαλο της Ιταλίας την άνοιξη του 1922.
Χάρη στην ανίερή
τους συμμαχία με τους μπολσεβίκους οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στο
Βερολίνο στη διάρκεια της δεκαετίας του '20 παραβίαζαν τη Συνθήκη των
Βερσαλλιών κατασκευάζοντας απαγορευμένα όπλα και πραγματοποιώντας ασκήσεις επί
σοβιετικού εδάφους.
Η πιο ανίερη όμως συμμαχία ήλθε τον Αύγουστο του 1939,
όταν οι Στάλιν και Χίτλερ συμφώνησαν να μοιράσουν στα δύο στην Πολωνία με τη
Μόσχα να λαμβάνει ως μπόνους τις βαλτικές χώρες.
Με άλλα λόγια, με την αλαζονεία του κυρίαρχου στην ΕΕ-
Ευρωζώνη και
τον ασυγκράτητο επεκτατισμό προς ανατολάς, η Γερμανία δεν διακινδυνεύει απλώς
και μόνο μια περιστασιακή συμμαχία που διευκόλυνε την ενοποίηση του 1990, αλλά
την πιο σημαντική σταθερά της εξωτερικής της πολιτικής.
Αυθάδεια και προπέτεια απέναντι στις ΗΠΑ ως προς τη διαχείριση
της κρίσης, περιφρόνηση και υποβάθμιση της Γαλλίας, εμπαθής ικανοποίηση για την
παρακμή-απομόνωση της Βρετανίας και υπεροψία και μέθη -όπως λέει ο Καβάφης για
τον Δαρείο- απέναντι στη Μόσχα.
Η οδυνηρή παλινδρόμηση του Βερολίνου στο κακό του
παρελθόν είναι μια πραγματικότητα που έχει ξεπεράσει ακόμη και τις ψυχωτικές
αντιγερμανικές αντιδράσεις της Θάτσερ στην περίοδο 1989-90, όταν η Σιδηρά Κυρία
κατάλαβε ότι δεν μπορεί να εμποδίσει την ενσωμάτωση της Ανατολικής στη Δυτική
Γερμανία.
