Η κυβέρνηση εισέρχεται σ' έναν εξαιρετικά δύσκολο μήνα, καθώς έχει
μπροστά της την ψήφιση του προϋπολογισμού, το νομοσχέδιο για τα ακίνητα, τη
συμφωνία με την τρόικα (πλειστηριασμοί, ομαδικές απολύσεις, δημοσιονομικό κενό)
κ.λπ., όπου εμφανίζεται μια ισχυρή εμπλοκή.
Τελικά, το ταξίδι του κ. Σαμαρά στο Βερολίνο και η
συνάντηση με την κ. Μέρκελ, παρά την πολιτική στήριξη που του παρασχέθηκε, δεν
είχε πρακτικά διαπραγματευτικά οφέλη...
Επίσης, η... φθινοπωρινή κυβερνητική
επίθεση κατά των όντως απαράδεκτων θέσεων της τρόικας εξελίχθη σε...
λεονταρισμούς, χωρίς αποτέλεσμα. Οι «κόκκινες γραμμές» εν πολλοίς «πλακώθηκαν»
από τα πολιτικά ερείπια του φόρου για την ακίνητη περιουσία και όσων άλλων
αναμένονται...
Μπορεί οι μακροοικονομικοί δείκτες της οικονομίας να δείχνουν
σημάδια βελτίωσης, αλλά η μεσοπρόθεσμη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα
έχει σημάδια εξάντλησης των ορίων αντοχής της. Γιατί τι άλλο σημαίνει το 1/4
των πολιτών να βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και κάτω, και το άλλο 1/4 να...
φλερτάρει μαζί της;
Ο Σαμαράς σωστά αντελήφθη στο τέλος Αυγούστου ότι δεν
μπορεί πολιτικά να συνεχίσει όπως πριν και με επιχείρημα το «πρωτογενές
πλεόνασμα» επιχείρησε μια αλλαγή της βάσης διαπραγμάτευσης με την τρόικα και
τους δανειστές για το χρέος. Εξάλλου, η πολιτική πίεση των ευρωεκλογών σε 6
μήνες είναι μεγάλη.
Μπορεί να το επιχείρησε με λάθος τρόπο (υπερδραματοποίηση
της κατάστασης) και με ταυτόχρονη προσπάθεια να «προκαταλάβει» τις εξελίξεις,
αλλά στην ουσία είχε δίκιο... Δυστυχώς -για τη χώρα- «έφαγε πόρτα!».
Τα υπεραισιόδοξα σενάρια κατέρρευσαν, παρά την πολιτική συμπάθεια που
δείχνει στο πρόσωπό του η κ. Μέρκελ. Κι έτσι ξαναμπήκαμε σ' έναν δρόμο... «από
τα ίδια». Η αισιοδοξία «μετακομίζει» για Μάρτιο - Απρίλιο. Ιδωμεν...
Πολλά θα
εξαρτηθούν από αυτά που τελικά θα αποφασιστούν και θα γίνουν μέχρι τότε.
Δυστυχώς, αφενός ακόμα δεν υπάρχει σοβαρό εθνικό σχέδιο και αφετέρου η
νοοτροπία της τρόικας, παρά την τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή (με κόστος)
που έχει γίνει, δεν αλλάζει... με τίποτα.
