Αποκλειστικά σε δώρα συμβολικής
αξίας (βιβλία, στυλογράφο, κ.λπ.) και όχι «δώρα» σε χρήματα, αναφέρεται η
πρόσφατη διάταξη που ψηφίστηκε και προβλέπει ότι «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή
υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης», υπογραμμίζεται σε ανακοίνωση του
υπουργείου Δικαιοσύνης με αφορμή «τον αδικαιολόγητο θόρυβο που προκλήθηκε» για
το επίμαχο θέμα.
Ειδικότερα, το υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι «παρότι δεν υπάρχει καν τρίχα για να γίνει τριχιά» διευκρινίζει «έστω και εκ περισσού» ότι η επίμαχη διάταξη «ψηφίστηκε από τη Βουλή με ομοφωνία των κομμάτων, πλην ενός που δήλωσε «παρών» και ενός άλλου που δεν συμμετείχε καν στη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου» και μεταγενέστερα του Ν. 4139/2013 (άρθρο 68).
Η διάταξη αυτή, αναφέρει το υπουργείο, «έχει πιο στενά όρια και από αυτά που έχει ήδη δεχθεί ο Άρειος Πάγος (απόφαση 540/1990), αλλά και όσα ασπάζεται η πλούσια θεωρία της ποινικής επιστήμης».
Παρότι είναι προφανές, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση, ότι «η διάταξη αυτή αναφέρεται αποκλειστικά σε δώρο συμβολικής αξίας, όπως βιβλία, στυλογράφους, κ.ά. και όχι σε δώρα ιδιαίτερης αξίας πόσο μάλλον σε χρηματική καταβολή, εντούτοις επιχειρήθηκε - για ποιους λόγους άραγε;- η μετατόπιση του δημοσίου ενδιαφέροντος από το σημαντικό στο ασήμαντο και έτσι παρεμποδίζεται ίσως η κοινωνία από το να γνωρίσει, ότι για πρώτη φορά:
α) Καθίσταται υποχρεωτική η επιβολή χρηματικής ποινής στο 50πλάσιο του ωφελήματος (φακελάκι) που αποκόμισε ο δημόσιος λειτουργός, εκμεταλλευόμενος τη θέση του και την ανάγκη του πολίτη,
β) Διευρύνεται ο κύκλος των δημοσίων υπαλλήλων και αυτών του ευρύτερου δημόσιου τομέα που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα ως προς τον κακουργηματικό χαρακτήρα της πράξης διαφθοράς και την επιβολή αυστηρότερης ποινής,
γ) Εισάγονται γι' αυτούς διατάξεις για την ταχεία εκδίκαση υποθέσεων κακουργηματικού χαρακτήρα, όπως ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση των κρατικών αξιωματούχων,
δ) Παρέχεται στις ανακριτικές αρχές το δικαίωμα άρσης κάθε απορρήτου, τραπεζικού, φορολογικού, χρηματιστηριακού, όπως επίσης και δέσμευσης λογαριασμών και
ε) Θεσμοθετείται για πρώτη φορά θέση εισαγγελέα κατά της διαφθοράς».
Ειδικότερα, το υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι «παρότι δεν υπάρχει καν τρίχα για να γίνει τριχιά» διευκρινίζει «έστω και εκ περισσού» ότι η επίμαχη διάταξη «ψηφίστηκε από τη Βουλή με ομοφωνία των κομμάτων, πλην ενός που δήλωσε «παρών» και ενός άλλου που δεν συμμετείχε καν στη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου» και μεταγενέστερα του Ν. 4139/2013 (άρθρο 68).
Η διάταξη αυτή, αναφέρει το υπουργείο, «έχει πιο στενά όρια και από αυτά που έχει ήδη δεχθεί ο Άρειος Πάγος (απόφαση 540/1990), αλλά και όσα ασπάζεται η πλούσια θεωρία της ποινικής επιστήμης».
Παρότι είναι προφανές, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση, ότι «η διάταξη αυτή αναφέρεται αποκλειστικά σε δώρο συμβολικής αξίας, όπως βιβλία, στυλογράφους, κ.ά. και όχι σε δώρα ιδιαίτερης αξίας πόσο μάλλον σε χρηματική καταβολή, εντούτοις επιχειρήθηκε - για ποιους λόγους άραγε;- η μετατόπιση του δημοσίου ενδιαφέροντος από το σημαντικό στο ασήμαντο και έτσι παρεμποδίζεται ίσως η κοινωνία από το να γνωρίσει, ότι για πρώτη φορά:
α) Καθίσταται υποχρεωτική η επιβολή χρηματικής ποινής στο 50πλάσιο του ωφελήματος (φακελάκι) που αποκόμισε ο δημόσιος λειτουργός, εκμεταλλευόμενος τη θέση του και την ανάγκη του πολίτη,
β) Διευρύνεται ο κύκλος των δημοσίων υπαλλήλων και αυτών του ευρύτερου δημόσιου τομέα που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα ως προς τον κακουργηματικό χαρακτήρα της πράξης διαφθοράς και την επιβολή αυστηρότερης ποινής,
γ) Εισάγονται γι' αυτούς διατάξεις για την ταχεία εκδίκαση υποθέσεων κακουργηματικού χαρακτήρα, όπως ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση των κρατικών αξιωματούχων,
δ) Παρέχεται στις ανακριτικές αρχές το δικαίωμα άρσης κάθε απορρήτου, τραπεζικού, φορολογικού, χρηματιστηριακού, όπως επίσης και δέσμευσης λογαριασμών και
ε) Θεσμοθετείται για πρώτη φορά θέση εισαγγελέα κατά της διαφθοράς».
