Ανέκδοτες ηχογραφήσεις από 16 οργανοπαίχτες
γκάιντας, οι οποίοι, πλην ενός, δεν είναι πια στη ζωή, καταγράφονται στο CD «Οι
τελευταίοι γκαϊτατζήδες της Ροδόπης-Ζωντανός δεσμός με το παρελθόν», που εξέδωσε
ο Μορφωτικός Όμιλος Κομοτηνής.
Αποτελεί καρπό της τριακονταετούς έρευνας του
Γιάννη Παγκοζίδη, με τη βοήθεια του αδελφού του Γιώργου και χρηματοδοτήθηκε, εν
μέρει, μέσω προγράμματος Leader της Αναπτυξιακής Εταιρίας Ροδόπης. Ξεκινώντας
από το 1981, επισκέφθηκαν χωριά της Ροδόπης για να βρουν γκαϊτατζήδες ή
συγγενείς τους.
Κατέγραψαν τα βιογραφικά τους στοιχεία, ηχογράφησαν επί τόπου
τους γκαϊτατζήδες ή συγκέντρωσαν το κακής ποιότητας ηχητικό υλικό από τους
συγγενείς όσων δεν ζούσαν και κατόπιν το επεξεργάστηκαν για να το διασώσουν.
Μετά το 1998, οι καταγραφές συνεχίστηκαν στο
στούντιο των αδελφών Παγκοζίδη, στη Μαρώνεια.
«Ποτέ μία έρευνα δεν μπορεί να είναι
ολοκληρωμένη, θεωρούμε αυτήν αρκετά επαρκή γιατί περιορίστηκε στο νομό Ροδόπης
και διήρκησε ένα μεγάλο διάστημα» δήλωσε στο ΑΜΠΕ ο Γιάννης Παγκοζίδης.
Τόνισε
δε ότι η σημασία της παραγωγής αυτής αυξάνει από το γεγονός ότι έχουν γίνει
καταγραφικές δουλειές από λαογράφους για λογαριασμό της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά
το υλικό δεν είναι διαθέσιμο στους ερευνητές και δεν έχει εκδοθεί κάτι σχετικό.
«Η έκδοση έρχεται να συμπληρώσει το
μουσικολογικό κομμάτι της παράδοσης της Θράκης δεν μπορεί να είναι εμπορική»
εξήγησε ο κ. Παγκοζίδης και πρόσθεσε ότι δεν προσφέρεται για γλέντι, δίνει όμως
τη δυνατότητα σε κάποιον που ενδιαφέρεται να ακούσει σπάνιες ηχογραφήσεις και
τον τρόπο παιξίματος των παλαιότερων.
Ο κ. Παγκοζίδης σημείωσε ότι υπάρχει, πλέον, μια
νέα γενιά παιδιών που παίζουν γκάιντα και σπουδάσανε στην Ελλάδα ή στη
Βουλγαρία οι περισσότεροι, ενώ χαρακτήρισε θετικό το γεγονός χρήσης του οργάνου
στη σύγχρονη μουσική δημιουργία, υπό την προϋπόθεση ότι δεν γίνεται για
εντυπωσιασμό.
